Jólapósturinn - 01.12.1948, Síða 56

JÓLAPÓSTURINN
legar og djarflegar. Og þessvegna
innilegar og þannig að tilfinningar
hans fá fullkomnari útrás. Mér er sama
um forsögu hans. Svo mikið er ég viss
um, að um all-langt skeið hefur hann
átt fiðlu með aðeins einum streng. Á
þetta hljóðfæri spilar hann eiginlega
ekki, hann leikur ekki á fiðlu. Hann
hefur ekki tón Rodes, ekki heldur Dur-
ands, né Haakes eða Gionorvich’s. En
hann talar bókstaflega á hljóðfærið.
Hann hermir eftir hafstorminum,
næturkyrrðinni, fuglum sem svífa niður
frá himni, en ekki þeim sem fljúga til
himins. I stuttu máli, þetta er ljóðlist.
Hann leikur Preghiera Rossins frá
Mosé. Allar raddirnar eins og þær
koma inn hver af annari, og síðan
allar saman — það er músik himin-
hnattanna — og ég sver að ég var
neyddur til að fara með söng hörpu-
leikarans. ,,Sá sem aldrei át sitt brauð“,
og ég skalf og grét. Það var hann sjálf-
ur. Og nú er nóg komið. Áheyrendurnir
ætluðu sér ekki að klappa, en þeir voru
neyddir til þess. Ég hefi séð fólk fyrir
framan mig, sem pípti þegar hann kom
inn, hamast við að klappa honum lof.
Hirðin og allir klöppuðu eins og þeir
ættu lífið að leysa. Hann var öllum
undrunarefni. Hann lítur út fyrir að
vera margt í senn: gamall, raunamædd-
ur, hungraður og kátur. Sambland af
Oken, Wiesel og Gyðingi, sem selur
gömul föt. Mest þó þeim síðastnefnda.
Fiðlubogar hans voru mjög einfaldir.
Allir hlógu og hann líka.“
Paganini lyfti ekki hulunni af leynd-
ardómnum um sögu sína og hvernig
hann lærði að leika á einn streng. Auð-
vitað gat engin auglýsing jafnast á víð
slíkar sögur meðal fólksins.
Síðar meir, þegar Paganini hafði
hætt ferðalögum sínum og dregið sig
út úr skarkala lífsins, með Akilles, son
sinn, og allar þær miljónir sem hann
hafði fiðlað saman til að búa í húsi
sínu í Genúa, sagði Paganini frá nokk-
urum þáttum í lífi sínu, en þar var
ekkert um morð né dýflissu.
Faðir hans var smákaupmaður í
Genúa, sem fljótt varð var við að
músiksnillingur bjó í litla Nicolo og að
unnt var að græða peninga á honum.
Með miskunnarlausum strangleika og
grimmd neyddi hann vesalings barnið
til að æfa sig á fiðlu og svifti drenginn
þannig heilsu og lífsgleði. Faðirinn lét
ekkert tækifæri ónotað til þess að sýna
þennan unga snilling við alla opinbera
konserta og hvarvetna þar sem peninga-
von var, og afleiðingin varð sú, að son-
urinn fylltist hatri gegn föður sínum
og eigingirni hans. Þegar faðirinn dó
fannst syninum hann hafa losnað úr
prísund og steypti sér út í hvers kyns
munað og ólifnað, með þeim árangri,
að áður en hann var fullvaxta hafði
hann fyrirgert heilsu sinni.
Elisa Bacchiocchi prinsessa, sem
Gleðileg jól! Gleðileg jól!
Verzlun Péturs Kristjánssonar,
Ásvallagötu 19. Landsmiðjan.
54