Jólapósturinn - 01.12.1948, Qupperneq 61

Þar9 sem konan rœður
Endursagt úr Wide World Magazine
1%/l'EÐAL Khasi-ættbálksins í Assam í
suðuhluta Asíu eru kvenréttinda-
konur ekki til. Skýringin er ekki sú, sem
margir kunna að halda, að karlmennirn-
ir láti konurnar ekki komast upp með
neitt ,,múður“, heldur einfaldlega sú,
að meðal þessa ættbálks er það konan,
sem segir fyrir verkum og karlarnir
verða að gera svo vel að hlýða, ann-
ars-------
Landsvæði það, sem Khasiættbálkur-
inn byggir, er um 15,000 ferkílómetrar
og skiptist í 15 fylki, en æðsti maður
þeirra, sem er þó harla valdalítill, nefn-
ist Sime. Hann hefir ekki ýkja miklar
tekjur, einungis einskonar veltuskatt af
viðskiptum þeim, sem fram fara á mörk-
uðum þorpanna í ríki hans, en þau eru
fá og fámenn. Karlar fá einnig að vera
á þingi ríkisins, en það er nær valda-
laust, því að völdin eru raunverulega
í höndum kvennanna.
Konur eiga allt jarðnæði, og hús og
annað af því tagi erfist frá móður til
dóttur og, þótt einkennilegt megi virð-
ast, fær sú yngsta allan arf, sé honum
ekki skipt milli allra bræðranna. Synir
koma ekki til greina við skiptingu arfs,
nema móðir sé svo óhamingjusöm að
eiga enga dótturina.
Khasi-arnir eru sterklega byggðir og
fótavöðvar þeirra furðanlega miklir,
enda búa þeir í fjalllendi og geta borið
undraverða þungar byrðar langar leið-
ir, þótt allt sé á fótinn.
Hvítir menn, sem ferðazt hafa meðal
Khasi-manna, segja að konur þeirra sé
einna líkastar Suðurlandakonum að lit-
arhætti. Þær eru mjög fagrar og glys-
gjarnar eins og kynsystur þeirra víða
annars staðar. Þær ganga ekki naktar,
þótt loftslag sé mjög heitt í heimkynni
þeirra, heldur eru þær jafnan alklædd-
Hann fann það fljótlega, að honum
myndi aldrei auðnast að bera Magnús
alla leið, og þótti nú illa horfa. En allt
í einu heyrir hann mikla hundgá, og
skömmu síðar mannsrödd, sem hastaði
á þá. Hann hrópaði nú aftur af öll-
um kröftum, og heyrir að vörmu spori
kallað aftur, og rétt í því sér hann tvo
menn koma fram úr skóginum og svip-
ast um. Er þeir sáu til hans, komu þeir
hlaupandi, og sleppti þá Kristján byrð-
inni. Er mennirnir sáu, hvers kyns var,
var litlum tíma eytt í málalengingar,
en Magnús borinn allt hvað af tók inn
í kofann. Kristján staulaðist óstuddur
á eftir. Þeim félögum var hjúkrað eftir
föngum, og hresstust þeir furðu fljótt.
Þá hafði báða kalið lítilsháttar, Magnús
á hendi, en Kristján á tá. Eftir 3 vikur
komust þeir heim til sín, og þóttu úr
helju heimtir; höfðu verið taldir af
af flestum. Ekki var þessara hrakninga
að neinu getið í blöðum, því slíkar svaðil-
farir eru ekki það óalgengar, að þær
þyki þess verðar, að vera að flagga
með þær.