Sjómannadagsblað Snæfellsbæjar - 01.06.2016, Síða 9

Lukkunnar pamfíll
Segir Hermann Magnússon sjómaður í Ólafsvík
Já, þetta er orðið gott hjá mér. Ég ætla að hætta á sjó í
sumar, ég er við hestaheilsu og ætla bara að fara að leika
mér. Ég ætla ekki að láta bera mig í land á börum," segir
Hermann Magnússon sjómaður í Ólafsvík hress í bragði er ég spyr
hann fyrst hvað hann ætli að vera lengi á sjónum. Hann er elsti
sjómaðurinn a.m.k. á stærri bátunum í Snæfellsbæ en hann er á
dragnótarbátnum Gunnari Bjarnasyni SH. „Já, ég er innfæddur
Ólsari fæddur 1946 að Ólafsbraut 30 og er fjórði elstur af níu
systkinum. Foreldrar mínir voru þau Magnús Kristjánsson sjómaður
og Arnbjörg Hermannsdóttir húsmóðir. Þau byggðu Ólafsbraut
30 árið 1946 ásamt fleirum," segir Hemmi eins og hann er alltaf
kallaður er hann fer yfir byrjunina. Svanhildur Pálsdóttir eiginkona
hans tók líka þátt í spjallinu en ég hitti þau hjón rétt fyrir páskana
og höfðu þau frá mörgu merkilegu að segja.
„Ólafsbraut 30 þar sem fjölskyldan bjó skiptist í stofu, herbergi
og annað lítið herbergi, eldhús og bað. Já, kojurnar voru uppá
þrjár hæðir en mér fannst aldrei verulega þröngt en við erum níu
systkinin. Svo bættist náttúrulega alltaf hópur við í húsið er vinir
okkar komu í heimsókn. Sá fyrsti af okkur krökkunum sem fór að
heiman var Gylfi er hann fór á Laugarvatn í skóla og seinna fóru
svo stelpurnar þær Björg og Elísabet en þær eru fæddar 1943 og
1944". Foreldrar Hemma voru með um 30 kindur og eina kú og
talsvert af hænum til að nota til heimilisins eins og talsvert var um
á þessum árum í Ólafsvík. Magnús var með fjárhús inni á Klifi eða
rétt fyrir innan þar sem Pétur og Lovísa eiga heima núna. Það var
meðal annars hlutverk Hemma og krakkanna að sjá um búskapinn
er þau höfu aldur til. Hemmi segir að honum hafi þótt langt frá
Ólafsbrautinni og þangað inneftir þegar verið var að gefa og
brynna en talsverður spotti var eftir vatni sem sækja varð í olíufötum
í uppsprettu og setja í tunnur við fjárhúsin.
Sr. Magnús stjórnaði öllu
„Pabbi var með tún sem hann heyjaði á og það var fyrir innan
verkstæðið hans Jónasar Kristóferssonar. Árni í Fagurhól var með
traktor og sló fyrir marga og svo var hann með vagn sem hann flutti
heyið á heim. Pabbi var með túnskika inni á Fróðá sem hann leigði
af Kristjáni á Stöðinni og þá var legið úti er heyjað var þar. Seinna
Mynd frá sjómannadeginum. Fyrir aftan þá Magnús Kristjánsson og afabarnið Hermann yngri sést í
Kjartan Þorsteinsson, Jóa Lúter og Júlíus Kjartansson.
Brúðkaupsmyndin. Svanhildur Pálsdóttir og Hermann Magnússon.
byggja svo pabbi og Oliver bróðir hans fjárhús upp í Koti sem kallað
var, en vestan við lækinn og þar var talsverð kofaþyrpíng sem ýmsir
áttu." Hemmi man eftir að konur hafi verið með potta og þvegið ull
við lækinn sem rann í gegnum þyrpinguna en myndir eru til af því.
„Það var talsverður hópur af krökkum er við fermdust en það var
árið 1960. Já, sr Magnús er eftirminnilegur og virðulegur prestur en
hann fermdi okkur. Við klæddum okkur í kyrtlana í ganginum inni
í Stakkholti og gengum svo yfir í kirkjuna. Ætli ég hafi ekki fengið
úr í fermingargjöf, ég man það ekki alveg. Já, maður man vel eftir
sr Magnúsi en hann stjórnaði alltaf jólaböllunum, las sögur og
stjórnaði nánast öllu sem fram fór."
Fékk endana af vínarbrauðunum
„Á hæðinni fyrir neðan íbúðina okkar var fyrsta slökkvistöð
Ólsara. Þar voru geymdar kerrur með dælum og búnaði til að nota
ef eitthvað gerðist en enginn slökkvibíll var til á þessum árum.
Aðalkallarnir sem sáu um þetta voru þeir Hermann Sigurðsson og
Lúðvík bakari Þórarinsson, Eyjólfur Magnússon og vafalaust fleiri
en kerrurnar voru dregnar af bílum á þá staði sem eldur kom upp
á. Svo var líka fyrsta bakaríið í austurenda hússins, sem Lúlli rak.
Það var alltaf gaman að koma og heimsækja hann og fá endana
af vínarbrauðunum hjá honum. Ég man m.a. eftir Eddu Halldórs
og Huldu Yngvadóttur sem voru að vinna hjá honum. Svo er líka
eftirminnilegt á morgnana kl. fjögur en þá glumdi alveg í húsinu
7