Skógræktarritið - 15.05.2012, Síða 65

63SKÓGRÆKTARRITIÐ 2012
Íslenska björkin er mjög til
yndisauka á Drumboddsstöð-
um. Heimabirki verður að
vísu ekki nema 2-3 metra hátt,
en yrkið Embla og afkomend-
ur valinna Bæjarstaðarbjarka
eru beinvaxin, limfögur og
bærilega hraðvaxta. Þau henta
til skjóls og gera alla skógar-
jaðra blíðlegri að sjá.
Asparrækt hefur gengið vel
á Drumboddsstöðum og hefur
stiklingum af a.m.k. 40 klón-
um verið stungið í jörð. Gaml-
ir klónar frá því fyrir 1963
vaxa margir vel en einna fal-
legastur verður Sæland, bein-
vaxinn og formfagur klónn
sem þolir vel ryðsvepp. Þá eru
Pinni og Brekkan líka fallegir
og ýmsir nafnlausir klónar af
norðlenskum fræplöntum lofa
góðu. Þess verður væntanlega skammt að bíða að
öspin fari að sá sér út og má þá vera að hún fari víð-
ar en þar sem hún er velkomin.
Víðir hefur lítið verið notaður í skjólbelti; þau
krefjast góðs undirbúnings ef þau eiga að duga. Eins
og fleiri hafa rekið sig á er skammgóður vermir að
alaskavíðinum; þótt hann spretti vel í æsku verður
hann fyrr en varir gisinn og valtur á fótum. Viðjan
hefur því hentað okkur betur í þessu skyni. Í skjól-
sælum hvammi vex bládöggvavíðir frá Magadan en
þarf meiri sumarhita.
Skrautrunnar ýmsir og berjarunnar prýða nú
skógarjaðrana. Nýjast er að reyna hvort ávaxtatré
blómstra og þroska ávexti í hinu nýfengna skjóli.
Menningin vex í lundi nýrra skóga
Eins og hér er rakið hefur skógræktin á Drumbodds-
stöðum ekki gengið áfallalaust enda tæplega við slíku
að búast. Samt geta þeir sem upphafinu völdu ver-
ið stoltir af þeim myndarlega skógi sem þar er vax-
inn upp. Breytingin á landinu á aðeins aldarfjórð-
ungi sýnir hversu miklu má áorka í þessu efni. Áður
er getið um þátt Guðmundar H. Jónssonar, en at-
beini Jóns Helga Guðmundssonar forstjóra, annarra
stjórnenda og þá ekki síst fjölmargra starfsmanna,
sem hafa lagt hönd á plóginn við gróðursetningu um
130 þúsund trjáplantna, er líka ómetanlegur.
25 ár eru skammur tími í skógrækt og nokkur tími
mun líða þar til heimaræktaður viður verður í boði í
Timbursölu BYKO. Samt hljóta allir sem heimsækja
Drumboddsstaði að koma auga á þann ávinning
sem þegar hefur orðið af ræktunarstarfinu. Ásýnd
landsins er gjörbreytt frá því sem áður var. Það er
hlýlegra og skjólbetra og gefur fjölbreyttari tæki-
færi til útivistar en áður. Jarðvegsrof heyrir nú sög-
unni til og bæði jurta- og dýraríkið eru fjölbreyttari
en áður. Skógurinn iðar af fuglalífi og sveppa- og
berjaspretta hefur margfaldast. Þá hefur skógræktin
mótað menningu fyrirtækisins sem hefur vaxið með
Drumboddsstaðaverkefninu og döfnun skógarins er
áhugamál og hugðarefni margra starfsmanna þess.
Nú síðustu ár hefur lítið verið plantað í landið,
en þess í stað lögð áhersla á viðhald skógarins og
fegrun. Tvítoppar eru klipptir; greni- og furureitir
kvistaðir og kræklótt tré fjarlægð; einstaka plöntu
gefinn áburður. Hinn ungi skógur dafnar vel og
minnir á hugsjón upphafsmanna hans um sjálf-
bæra nýtingu auðlindarinnar; í stað timburskógar
sem felldur er skal plantað nýjum trjám. Náttúran
þakkar fyrir sig.
Státinn síberíuþinur í skógarjaðri. Hann er hér í félagsskap birkis, stafafuru, lindifuru og
hvítsitkagrenis.