Skógræktarritið - 15.05.2012, Side 71

69SKÓGRÆKTARRITIÐ 2012
pass austur af Aldorf í einhverju mikilfenglegasta
landslagi sem svissnesku Alparnir bjóða upp á.
Lítið var um aðgengileg tré á leið okkar í réttri
hæð en upplifun og útsýni þeim mun glæsilegra.
Fjallvegurinn um skarðið sjálft (1.950 m), mannlífið
og búskapurinn þarna er hreint augnayndi og á leið
okkar voru talsverðir og tafsamir kúarekstrar á veg-
um, enda verið að færa skepnur úr sumar seljum nið-
ur í byggð og spáð vetrarbyrjun daginn eftir. Lauf-
skógur, aðallega garðahlynur (Acer pseudoplatanus)
var talsverður í beitarlandi dalanna en annars var
aðgengilegur skógur ekki í nema 1.600 – 1.700 m
hæð.
För var hraðað á hraðbrautum þar sem það var
í boði austur með Walensee og stefnu haldið aust-
ur í Graubünden. Leiðin lá um fjallaskarðið Flüela-
pass rétt austan við Davos en þar gafst okkur hið
besta færi á að skoða sembrafurur í 1.950-2.150 m
hæð. Þarna uppi var sembran einráð að mestu en þó
stöku lerkitré á skýlli stöðum. Við náðum að safna
sembra fræi í trjámörkum en þar eru aðeins litlir
lundir af furu og stök tré. Söfnun gekk vel og sem-
brafuran var einkar aðgengileg og öfugt við það sem
við lentum oftar en ekki í þá voru flestir könglar enn
á trjánum og því töldum við gæði fræsins nokkuð
örugg.
Annars urðum við víða að láta okkur nægja leif-
ar af borðum fugls nokkurs af hröfnungaætt sem
slær könglana til jarðar og plokkar hneturnar úr til
átu. Þessi fugl ber nafnið hnotbrjótur á íslensku1, sjá
nánar í rammagrein.
Að afloknu Flüelapass hröðuðum við okkur aust-
ur yfir Engadin dalinn og upp í Ofenpass og vonuð-
umst til að ná þar í sembrafræ á mjög svo aðgengi-
legu svæði sem við höfðum frétt af. Lítið bar hins
vegar á sembrafurunni en þeim mun meir á glæsi-
legum skógum bergfuru og var það niðurstaða að
safna þar svolitlu af fræjum hennar á tveimur stöð-
Hreinn bergfuruskógur í 2.200 m hæð í Ofenpass, hér sýnir tegundin allan hugsanlega breytileika í hæð og vaxtarlagi.
Mynd: SKÞ.