Lögfræðingur - 01.01.1898, Side 32

32
Páll Briem.
arans er með beinum orðum talað í opnu brjefi 1. apr
1808, og ákveðið að þessar sektir skuli, eins og ákveðnu
sektirnar, renna til sóttvarnarstjórnarinnar. Nú gildir hið
sama um þessar sektir, sem sektir fyrir brot gegn sótt-
varnarlögunum 1875 og 1879, að þær renna í landssjóð‘).
Mál, sem rísa út af brotum gegn lögum 1875 og
1879, skal fara með sem almenn lögreglumál, og verður
hið sama að gilda um mál út af brotum þeim gegn til-
skipun 1805, sem sektir liggja við 1 2).
Mál út af brotum gegn hegningarlögunum eru að
sjálfsögðu sakamál.
III.
Sóttvarnir iiinaiilaiids.
1. Stjórn sóttvarnarmála. Hið æðsta valdinn-
anlands í sóttvarnarmálum er samkvæmt lögum 31.jan.
1896 um varnir gegn útbreiðslu næmra sjúkdóma hjá
landshöfðingja og landlækni. þeir hafa umsjónmeð sótt-
vörnum, og skal landlæknir, þegar mikil hætta vofir yfir,
ferðast sjálfur þangað, er sjúkdómurinn gengur. Lands-
höfðingi setur aðra lækná hjeraðslæknum til aðstoðar eptir
því, sem þörf er á (l.gr.).
Landshöfðingi hefir vald til að fyrirskipa, hvort sótt-
vörnum skuli beita gegn ýmsum næmum sjúkdómum, en
þó því að eins að «landlækni þyki nauðsyn til bera».
Ennfremur setur landshöfðingi almennar sóttvarnarreglur
eptir samráði við landlækni (2. gr.). Slíkar reglur eru
1) Sbr. ráðgjafabrjef 10. des. 1872 (Tíð. umstjórnarmálefni. III.
bls. 551).
2) Sbr. opið brjef fyrir Danmörku 10. mars 1820.