Morgunblaðið - 27.09.1988, Blaðsíða 48

48
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 27. SEPTEMBER 1988
t
Eiginmaður minn,
BJARNI ÞÓRARINSSON
eirsmiður,
Nesvegi 56,
Reykjavík,
andaðist í Landakotsspítala þann 25. september.
Þórunn G. Kristinsdóttir.
Systir mín,
HALLBERA BERGSDÓTTIR,
Vífilsgötu 5,
Reykjavlk,
andaðist í Landspítalanum 24. þ.m.
Fyrir mína hönd og annarra vandamanna,
Guðbjörg Bergsdóttir.
t
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
HILMAR MAGNÚSSON,
Logafold 50,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Langholtskirkju fimmtudaginn 29. sept-
ember kl. 10.30. Jarðsett verður í Selfosskirkjugarði.
Guðbjörg Kristjánsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
Systir okkar,
INGIBJÖRG DAGSDÓTTIR,
Austurvegi 34,
Selfossi,
andaðist í Sjúkrahúsi Suðurlands 26. september.
Dagur Dagsson,
Bjarni Dagsson,
Erlingur Dagsson.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
GUÐMUNDUR E. EINARSSON
fyrrverandi bifreiðastjóri,
Meðalholti 3,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 28. sept-
ember kl. 10.30.
Þeim sem vilja minnast hins látna er bent á Krabbameinsfélagiö.
Svana Einarsdóttir,
Sigríður Guðmundsdóttir, Einar Guðmundsson,
Ágúst Guðmundsson, Gerður Guðmundsdóttir,
Jóhann Guðmundsson,
tengdabörn og barnabarnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar og bróðir,
SVEINN HALLGRÍMSSON,
Hörgshlíð 8,
Reykjavfk,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni miðvikudaginn 28. septem-
ber kl. 13.30.
Blóm vinsamlega afþökkuð, en þeim sem vilja minnast hins látna
er bent á líknarstofnanir.
Margrét H. Sigurðardóttir,
Björg Sveinsdóttir, Hallgrímur S. Sveinsson,
Elfna Hallgrímsdóttir, Sverrir Hallgrfmsson.
t
Eiginkona mín, amma og tengdamóðir,
SÓLRÚN GUÐBJARTSDÓTTIR
frá Drangsnesi,
Esjuvöllum 14,
Akranesi,
andaðist í gjörgæsludeild Landspítalans 25. september.
Guðmundur R. Árnason,
Sólrún Guðjónsdóttir, Svava Hrund Guðjónsdóttir,
Mjöll Guðjónsdóttir, Guðmundur Ingþór Guðjónsson,
Dagný Björk Þorgeirsdóttir.
t
Sonur minn, faöir okkar, tengdafaðir, bróðir og afi,
BJARNI HELGASON
frá Holti, Garði,
varð bráðkvaddur þriðjudaginn 20. sept.
Útförin fer fram frá Útskálum, Garði, miðvikudaginn 28. sept. kl.
14.00.
Karitas Jóhanna Bjarnadóttir,
Halldór Bjarnason, Þóranna Andrésdóttir,
Anna Bjarnadóttir, George E. Geiger,
Eiríkur Bjarnason,
systkini og barnabörn.
Minning:
Hlynur Ingi Búason
Fæddur 16. júní 1973
Dáinn 16. september 1988
„Hann Hlynur okkar lenti í
bflslysi í gærkvöldi og hann er dá-
inn.“ Þvflík harmafregn! Mig setti
hljóðan og vansæld og vanmáttar-
kennd gripu mig. Af hvetju hann?
Aðeins örfáum stundum áður voru
flestir úr fjölskyldunni saman
komnir eins og venjulega í Skeiða-
réttum. Nú ætlaði Hlynur að fara
með vinum sínum á sinn fyrsta
réttadansleik, ferð sem aldrei var
farin til enda.
Ekki óraði okkur fyrir því að
þessi dagur yrði okkar síðasta sam-
verustund. Hljmur var okkur sér-
staklega hjartfólginn og í honum
sáum við fyrirmynd alls þess sem
foreldrar óska sér í fari sonar. Hann
var sérstaklega bamgóður og nutu
dætur okkar þess í ríkum mæli.
Allt frá því Hlynur komst á legg
dvaldi hann í sveit á sumrin hjá
ömmu og afa á Votumýri.
Hann lagði sérstaka rækt við
sveitina og var þar eins oft og hann
gat í frístundum sínum. Þar hafði
hann fjórhjólið sitt sem hann hafði
mikla unun af.
Sjaldan eða aldrei er vamaleysi
mannsins jafn augljóst og á stund-
um sem þessum þegar fólk er hrif-
ið á brott fyrirvaralaust. Stærstur
er missir foreldra og systkina.
Elskulegri og betri son og bróðir
er vart hægt eða hugsa sér enda
mun vandfyllt það tómarúm sem
han skilur eftir sig.
Elsku Halla, Búi, Elín Hmnd og
Eiríkur Steinn, megi algóður Guð
styrkja ykkur í ykkar miklu sorg
en höfum hugfast að Hlynur gerði
heiminn og tilvemna betri með til-
vist sinni þótt hún yrði allt of stutt.
Hafí elsku Hlynur þökk fyrir allt.
Far þú í friði,
friður guðs þig blessi.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V.Br.)
Guðni og Helga
Það sló þögn á okkur, vinahóp
Hlyns, þegar við heyrðum af hinu
hroðalega slysi sem hann hafði lát-
ist í ásamt þrem öðmm unglingum.
Okkur hafði aldrei flogið það í hug
í alvöru, að slfld skarð yrði hoggið
í okkar vinahóp.
Hlynur var hress og góður fé-
lagi, alltaf síbrosandi og mikil drif-
fjöður í okkar vinahópi. Hann var
ávallt til staðar er á þurfti að halda,
og hinn besti félagi er eitthvað bját-
aði á hjá okkur hinum, enda hrein-
skilinn og ófeiminn að segja það
sem honum bjó í bijósti. Iþróttir
áttu hug hans alian, og æfði hann
handbolta af miklum áhuga hjá KR,
og stundaði þær æfíngar af miklu
kappi. Fjórhjól vom líka stórt
áhugamál hjá Hljmi, enda notaði
hann hvert tækifæri sem hann gat
til að fara í sveitina til afa síns og
ömmu, að Votumýri á Skeiðum, en
þar átti Hfynur fjórhjól og gat not-
að sér frelsið í sveitinni til þess að
veita þessu áhugamáli sínu útrás.
Hlynur var mjög félagsljmdur þó
áhugi hans fyrir dansleikjum væri
takmarkaður, átti það þó fyrir hon-
um að liggja, að látast í bflslysi
þegar hann ásamt frænda sínum
og vini var á leið á eitt af sínum
fyrstu réttarböllum. Enginn ræður
sínum næturstað segir máltækið,
enda sýnir það best að allar áætlan-
ir sem við félagamir ásamt Hlyni
gerðum um komandi framtíð, fá
hvergi staðist. Hið stóra skarð í
okkar vinahóp verður ekki fyllt,
ávallt mun verða tómarúm í hugum
okkar félaganna þar sem Hljm vant-
ar í hópinn. Trúin okkar á að við
hittumst öll aftur hinum megin, er
okkur þó nokkur styrkur. Foreldr-
um og systkinum Hlyns svo og öll-
um aðstandendum vottupi við okkar
dýpstu samúð og megi Guð styrkja
þau í þessarí miklu raun.
Með bestu kveðju.
PJ. Chiarolanzio,
Guðmundur Kristjáns.,
Anna Margrét, Óli Elvar,
Gísli Geir, Ami Árnason.
t
Maðurinn minn og faðir okkar,
ÖSKAR SIGURÐSSON
bóndi,
Hábæ,
Þykkvabæ,
andaðist í Sjúkrahúsi Suðurlands sunnudaginn 25. september.
Ágústa Árnadóttir
og dætur hins látna.
t
Eiginmaður minn,
SVAVAR ERLENDSSON,
Iðufelli 10,
sem lést 18. september sl. verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju
miðvikudaginn 28. september kl. 15.00.
Agnes Helga Hallmundsdóttir.
t
Ástkær sonur okkar og bróðir,
INGÓLFUR HELGASON,
Birkihlíð 20,
Vestmannaeyjum,
lést á heimili sínu 24. september.
Árný Jónsdóttir,
Helgi Gestsson
og systkini hins látna.
t
Systir okkar,
KRISTÍN ÓLAFSDÓTTIR,
Hátúni 12,
lést í Borgarspítalanum sunnudaginn 11. september.
Útför hefur farið fram.
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug. Sérstakar þakkir færum
við Sjálfsbjörgu, félagi fatlaðra og hjúkrunarfólki í Hátúni 12.
Nanna Ólafsdóttir,
Sigrún Ólafsdóttir.
Laugardaginn 17. september sl.
fi-éttum við að elskulegur frændi
okkar hann Hlynur Ingi hefði verið
tekinn frá okkur í hörmulegu slysi.
Hann var lífsglaður og hamingju-
samur 15 ára strákur sem var í
blóma iífsins og átti allt lífíð fram-
undan. Hann var hjálpfús á allan
hátt og oft var gaman að uppátælg-
um hans. Við áttum margar góðar
stundir saman í sveitinni hjá ömmu
og afa og einnig hér heima. Við
viljum með þessum orðum kveðja
hann Hlyn okkar hinstu kveðju og
um léið votta hans nánustu okkar
dýpstu samúð, þó sérstaklega for-
eldrum hans, Höllu og Búa, og
systkinum, þeim Elínu Hrund og
Eiríki Steini. Megi þessum yndis-
lega frænda okkar líða vel þar sem
hann er núna.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja,
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
(V.Briem).
Ruth og Ásgerður
Hve sæl, ó, hve sæl
er hver leikandi lund.
En lofaðu engan dag
fyrir sólarlags stund.
Hve sæl, ó, hve sæl
er hver leikandi lund.
Og lukkan hún er eilíf,
þótt hverfi um stund.
(B.S. Ingemann - Matth. Jochumsson)
Fregnin um að hann Hfynur vin-
ur okkar og frændi hafí látist af
slysförum þann 16. september sl.
kom eins og reiðarslag og eftir
stöndum við hnípin og vanmáttug.
Það er sárt að kveðja góðan vin
og orð eru einskis megnug að manni
fínnst. En það eru nú einmitt orðin
og gerðir sem gera lífíð svo mikils-
vert. Þannig var það með Hljm.
Hann lét engan í friði, hafði óstöðv-
andi lífslöngun sem hann deildi með
öllum sem hann umgekkst.
Oftar sem áður vorum við saman
í sveitinni. Við höfðum ákveðið að
fara deginum áður í réttimar með
litlu krílin og Hljmur var friðlaus
þar til hann hafði fengið far með
okkur austur löngu áður. Hann
varð að komast sem fyrst því hann
hafði öðrum skyldum að gegna.
Hann þurfti að fara á handboltaæf-
ingu á laugardag og koma aftur
austur síðdegis. Honum stóð á sama
þó hann sæti þröngt á milli bama-
stóla og hefði eitt í fanginu. Hann
var einn af stóru strákunum sem
alltaf var talinn upp ef á einn var
minnst. Hún Berglind okkar sagði
þegar við rejmdum að útskýra fyrir
henni, 3ja ára, að Hlynur væri hjá
Guði, svaraði hún: „Er Guð líka hjá
strákunum?"
Hann fór í sund með strákunum,
Tryggvi og Ágústa, komið þið út á
bakka, týnum maðk, fömm að
veiða, koma á skauta, fara á skíði,
siðast en ekki síst að fylgjast með
ólympíuleikunum. Svona var hann
Hlynur okkar, fullur atorku.