Morgunblaðið - 17.06.1994, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 17. JÚNÍ 1994 41
I-
nú lagt upp laupana. Það var langt
í land með að Japanir kæmu við
þessa sögu og þýzkir bílar voru
varla til; aðeins örfáir Benzar frá
því fyrir stríð og einn BMW. Teg-
undir eins og Peugeot og Renault
virðast ekki hafa verið til. Þarna
eru aftur á móti hinar gamal-
þekktu gerðir frá Ameríku, sem
enn eru í fullu fjöri á markaðnum:
General Motors með Cadillac (Eitt
eintak í eigu Eimskipa), Buick,
Oldsmobile, Pontiac og Chevrolet.
Þarna er að sjálfsögðu Ford og
Chryslerbílarnir. Amerísku bíl-
arnir hafa verið fluttir inn í ríkum
mæli eftir 1940 og einmitt á því
ári eru skráðir 3 jeppar í fyrsta
sinn að því er virðist; einn í eigu
Sölunefndar setuliðseigna, annar
í eigu Hraðfrystihúss Hellissands
og þann þriðja á Magnús Guð-
mundsson í Ólafsvík.
Þar fyrir utan hafði verið fluttur
inn fjöldi tegunda, næstum allar
frá Bretlandi og má sjá af skránni
að af sumum hefur aðeins selst
eitt eintak, en tvö eða þijú af öðr-
um. Þessar gerðir eiga það sam-
eiginlegt að vera allar horfnar úr
framleiðslu fyrir löngu.
Meðal þessara bíla er Candler
’29, eign Ragnars S. Jónssonar,
Court ’38 í eigu Nicolai Nicolai-
sonar, Graham Br. í eigu Glímu-
félagsins Ármanns, Wolsley ’38 í
eigu Torfa Ásgeirssonar. Þá er að
telja Durant af óvissri árg. eig.
Björn G. Björnsson, Studebaker
Erskine ’29, sem Óskar J. Ólafs-
son og allmargir aðrir eiga frá
fjórða áratugnum, Hupobile ’36
í eigu Ingólfs Guðmundssonar
o.fl., Essex óviss árg. í eigu Helga
Kristjánssonar o.fl., Marmon
óviss árg. sem Sigurður Haralds-
son og tveir aðrir eiga, Fordson
árg. ’34 í eigu Harðar W. Vil-
hjálmssonar. Terraplane árg. 38
á Þórður Jónsson, Marc Guelle á
Jón Vilhjálmsson, en Humber ’39
var stór og virðulegur, brezkur
bíll og það er brezka sendiráðið
sem á hann.
Standard, óviss árg., var skráð-
ur á Vilborgu Bjarnadóttur, en
merkilega fáar konur eru skráðar
fyrir bílum 1944.
Tveir bílar af gerðinni Wippet
Overland eru skráðir; þá eiga
tveir Reykvíkingar, Ágúst Jósefs-
son og Björn Haraldsson. Rugby,
árg. óviss, er í eigu Kristins Otta-
sonar og annað eintak á Magnús
Bjarnason. Af Graham Page,
óvissri árgerð, er til eitt eintak í
eigu Guðmundar Jónssonar. Wals-
ley, árg. ’34 er skráður á Eyjólf
Kolbein Steinsson, en Hudson árg.
’30 er í eigu Jóns Guðmanns Jóns-
sonar frá Laug.
Sá elzti á skránni, Dixie Flyer
árg. ’22 er eign Óskars Sigurgeirs-
sonar á Akureyri, en Sigurður
Jónsson í Reykjavík á Reo árg.
’28. Lancester árg. ’37 var fínn,
enskur bíll, allur leðurklæddur og
þessi var skráður á Magnús Þor-
leifsson. Rockne árg. ’33 á Guð-
finnur Þorbjörnsson; aðeins eitt
eintak til af þessari tegund og eins
af Armstrong árg. ’32, - það
eintak á Jón Hansson Hoffmann.
Eitt eintak er til af Auburn árg.
’31 og það á Einar Jónsson. Sama
er að segja um Singer árg. ’34 í
eigu Victors Strange, Maxwell
árg. ’25 í eigu Samúels Richters
og La Salle árg. ’36, í eigu Jónínu
Vigdísar Kristjánsdóttur.
Af þessu má sjá að tegunda-
fjöldinn nú er fátæklegur hjá því
sem var 1944. Væri til eitt eintak
af öllum þessum bílum, þætti það
hvar í heiminum sem væri, hið
merkilegasta bílasafn.
Buick, Packard og Chrysler
Meðal amerísku bílanna sem inn
voru fluttir í hrinunni miklu 1942,
ber mest á Buick, Packard, Chrysl-
er og Chevrolet. í miklu áliti voru
líka lúxusbílar eins og Nash,
Studebaker, de Soto og Hudson.
Sé litið á bílaskrána frá 1944,
sést að margit' frammámenn í
stjórnmálum og atvinnulífi hafa
Mer
fvöMdnr
1. vinniimu'!
Vertu með
draumurinn gæti orbið ab veruleika!