Morgunblaðið - 17.06.1994, Blaðsíða 51

MORGUNBLAÐIÐ
MIINININGAR
FÖSTUDAGUR 17. JÚNÍ 1994 51
og börnin mín fæddust. Ég minnist
þess þegar þú, tæplega áttræð,
tókst að þér að gæta tveggja mán-
aða gamallar dóttur minnar svo að
ég gæti byijað að vinna þó ekki
væri búið að finna henni dag-
mömmu. Þá sastu svo undur þolin-
móð og gafst baminu að drekka
úr teskeið því þú vildir ekki að hún
yrði hænd að pelanum og fráhverf
bijóstagjöfinni.
Aftur tókst þú hana að þér sex
árum síðar og þá var alvanalegt
að finna ykkur framan við píanóið
þar sem þú kenndir henni undir-
stöðuatriðin.
Dansinn var þitt aðaláhugamál
og þar til þú veiktist fyrir þremur
árum var farið minnst vikulega út
að dansa með Núma. Þið voruð svo
falleg og hamingjusöm þegar þið
voruð að búa ykkur uppá fyrir
dansleikina ykkar.
Þakka þér, amma mín, fyrir
áhugann og stuðninginn sem þú
sýndir dóttur minni í hennar dans-
námi, ég held að stoltara barn hafí
ekki verið til en hún þegar farið
var með fyrstu verðlaunapeningana
til þess að sýna langömmu.
Elsku amma mín, þakka þér fyr-
ir stuðninginn sem þú veittir mér
þegar erfíður vetur fór í hönd og
þú baðst fólkið þitt á Akureyri að
líta til með mér, það var þér svo
eðlilegt að hafa meiri áhyggjur af
öðrum en sjálfri þér.
Ég veit að vel hefur verið tekið
á móti þér þar sem þú ert núna.
Þakka þér fyrir allt og allt. Guð
geymi þig ávallt.
Súsanna.
Nú er hún elsku langamma farin
og okkur langar að minnast hennar
með nokkrum orðum. Það var allt-
af svo gott að koma til hennar á
meðan hún var ennþá frísk og hún
elskaði að hafa fólk í kringum sig.
Hún var alltaf svo ljúf og skilnings-
rík og ekki var hægt að sjá að hún
væri orðin gömul þrátt fyrir að hún
hafi verið komin á níræðisaldur
þegar við fæddumst. Alltaf var hún
eins og ein af unga fólkinu, stund-
aði gömlu dansana af krafti og
kallaði þá íþróttina sína. Hún hafði
gaman af því að punta sig og var
alltaf fín og vel til höfð. Hún lang-
amma var alltaf að sauma fyrir
fólk því hún vildi bjarga sér sjálf
og hún saumaði íslenska búninginn
um áraraðir og bar mikla virðingu
fyrir honum eins og reyndar öllu
öðru því sem fallegt er.
Á vorin setti hún niður lauka í
garðinum sínum svo falleg blóm
kæmu upp þegar sumraði, hún gaf
fuglunum á veturna og oft mátti
sjá mjólkurskál utan dyra ef lang-
amma hafði orðið vör við einmana
kisu. Hún vildi öllum gott gera og
gleymdi engum.
Langamma var ljóðelsk og orti
oft kvæði eða vísur. Unun hafði
hún af tónlist og þegar ein okkar
var sumarlangt í pössun hjá
langömmu, þá sex ára gömul, var
tímanum oft eytt framan við píanó-
ið þar sem grunnurinn var lagður
að tónlistaráhuga sem síðar leiddi
til píanónáms. Svona var lang-
amma, hafði endalaust þrek og
þolinmæði fyrir okkur þegar við
þurftum á að halda.
Við söknum langömmu, en við
vitum að henni líður vel og að það
hefur verið vel tekið á móti henni.
Guð blessi hana ávallt.
Hildur Þóra, Kristín Lilja
og Ragnheiður.
Lokið er ævi eftirminnilegrar
heiðurskonu sem öllum þeim sem
til þekktu þótti mikið til koma, því
har sem hún fór fylgdi henni viss
andblær, meiri og betri en almennt
gerist. Heillastjarna hennar brást
henni ekki hvað dugnað, kjark og
höfðingsskap snerti. Alla tíð barð-
ist hún með hetjulund fyrir því að
láta gott af sér leiða, sjá vel um
sína og á stundum langt út fyrir
það, hún var fyrst manna að rétta
hjálparhönd þar sem hún sá þess
þörf og það var víða.
Ragnheiður og Þorvaldur Þórar-
insson bjuggu fyrstu búskaparár
sín í Reykjavík. Fluttu síðan að
nokkrum árum liðnum norður á
Blönduós og ekki var það sögu-
laust því móttökurnar voru ekki
sem bestar af hreppsins hálfu og
urðu út af þessu nokkur blaða-
skrif mörgum árum seinna, þá
voru börn þeirra á unga aldri.
Ragnheiður rak veitingasölu á
Blönduósi í nokkur ár eða þar til
að hótel var sett þar á stofn og
lagðist þá þessi rekstur niður. Þar
næst bjuggu þau á Ytri-Ey í nokk-
ur ár. Fluttust síðan til Blönduóss
aftur og þar er Ragnheiður þar til
hún flytur suður laust eftir 1960
og var það hennar síðasta búseta
í Blönduhlíðinni. Um það leyti sem
hún flutti suður eða fyrr var farið
að hrikta í stoðum hjónabandsins
og endaði með skilnaði.
Ragnheiður var ekki öfundsverð
að standa í því húsmóðurshlutverki
sem hún varð að þjóna en hann
var sterkur reyrinn sem hún fékk
í arf frá föður sínum, hann gat
bognað á stundum þegar mest var
álagið en rétti sig fljótt aftur með
þeirri reisn sem hún ein hafði til
að bera. Ragnheiður varð um sína
daga að þola það að mótpartinum
varð á að dýrka þá guði ótæpilega
sem ekki eru taldir heppilegir til
velferðar góðu hjónabandi. Einnig
fer þetta eftir skaplyndi manna
sem varðar svo miklu um velferð
tveggja einstaklinga.
Eftir að Ragnheiður flutti suður
hélt hún áfram að sauma islenska
kvenbúninginn og gerði það með
þeirri prýði sem henni var lagið,
þeir urðu eftirsóttir og voru þær
konur áberandi fínar og nutu þess
vel sem klæddust honum. En fleira
bættist á Ragnheiði en saumaskap-
ur, hún tók til sín vetur eftir vetur
barnaböm sín sem þurftu að sækja
skóla til höfuðborgarinnar. Mér
býður í grun að þessi ömmubörn
hafi kunnað að meta umhyggju
hennar og reynst henni vel.
Ragnheiður var ákaflega
myndarleg og fríð kona og hélt sér
vel þótt aldurinn færðist yfir. Hún
hafði yfír sér sérstaka reisn sem
engum duldist sem til þekktu, en
mannkostimir risu þó hæst. Hún
átti greiðan aðgang að fólki með
sinni alkunnu aðlögunarhæfni.
Hún talaði enga tæpitungu, kvað
fast að orði en breytti ekki um
svip eða tón hvort hún talaði við
kotbónda eða svokallaða heldri
menn.
Dans var Ragnheiði eins og víta-
mínsprauta. Á meðan heilsa entist
fór hún að dansa á hverri helgi,
um áraraðir, á Hótel Borg á sunnu-
dagskvöldum. Þangað kom hún
með dansherra sínum, Núma Þor-
bergssyni, alþekktum manni, bæði
sem góðum dansara og góðum
laga- og textasmið. Vel fór á með
þeim Ragnheiði og Núma og var
það hennar heppni að fá svo liðleg-
an og góðan sambýlismann.
Ég þakka Ragnheiði órofa
tryggð við mína íjölskyldu gegnum
árin og vona að hún eigi góða
heimkomu handan móðunnar
miklu.
Aðstandendum sendi ég sam-
úðarkveðjur. Ragnheiður mun
hvíla við hlið sonarsonar síns,
Sveins Hlyns.
Sigurgeir Magnússon.
Nú ertu öll, elsku Ragnheiður
mín. Það er sjónarsviptir að þér,
hvorki sjá þig né heyra. Ég sem
hélt að ekkert gæti yfirbugað þig.
En alvaldur ræður. Hafðu þökk
fyrir allt. Aðstandendum sendi ég
samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning hennar.
Lára Guðmundsdóttir.
Nú stendur hún á hæðinni og
horfir á sólgullinn Húnaflóa, gras-
ið bærist í hægum blæ.
Þannig endaði draumurinn sem
Ragnheiði mína dreymdi, þegar
hún var ung stúlka á Ytri-Ey og
móðir hennar réð fyrir lífsgöngu
hennar. Eins og draumurinn sýndi
var leiðin oft brött og erfið, en
léttist er lengra var komið. Glöð
og sátt við ferðalagið, kom hún
upp á hæðina og naut útsýnis sem
ætíð var það fegursta í hennar
huga.
Kvennaskóli Húnvetninga sleit
bamsskónum á Ytri-Ey. Framsýnir
forvígismenn hans vissu að
í sálarþroska svanna
býr sigur kynslóðanna
og hvað er menning manna
ef menntun vantar snót.
(M. Joch.)
Er skólinn var fluttur til Blönduóss
1901 settist fjölskylda Ragnheiðar
að í skólahúsinu, þar sem hús-
móðirin Kristín hafði verið nem-
andi. Brynjólfur var góður bóndi,
smiður og stundaði sjó. Börn þeirra
fengu gott veganesti úr föðurhús-
um.
Snemma fór Ragnheiður að
vinna fyrir sér. í Reykjavík lærði
hún bæði karlmanna- og kvenfata-
saum. Þar stofnaði hún heimili og
eignaðist sín fyrstu börn, en á
Blönduósi bjó hún hátt á fjórða
áratug.
Með heimilisstörfunum stundaði
Ragnheiður veitingastörf um
skeið, hélt saumanámskeið fyrir
kvenfélögin víða um land, kenndi
við Kvennaskólann 1953-1967 og
kenndi unglingunum að dansa.
1969 flutti Ragnheiður til
Reykjavíkur, settist að í Blönduhlíð
3 og bjó þar síðan. Til 1991 vann
hún við sérgrein sína, að sauma
íslenska búninga af ölium stærðum
og gerðum, og allir fóru þeir vel,
hvernig sem eigendurnir voru
vaxnir. Einnig gerði hún upp
gamla búninga og var árangurinn
oft töfrum líkastur, slík var snilld-
in.
Barnabörn Ragnheiðar er stund-
uðu nám hér í Reykjavík bjuggu
hjá henni árum saman. Til hennar
lá stöðugur straumur gesta, fjöl-
skyldan stóra, viðskiptavinir, nem-
endur í þjóðbúningasaum, eldri
nemendur og vinir. Hún var
gestrisin með afbrigðum og vildi
öllum gott gera.
Fólk á öllum aldri laðaðist að
vinkonu minni, enda var hún sér-
stök. Falleg og fönguleg kona, bar
sig tígulega, hélt reisn sinni og
andlegu atgervi ótrúlega lengi,
miðað við heilsufar.
Síðustu 25 árin höfum við búið
í fárra skrefa fjarlægð hver frá
arnarri. Nálægð hennar og vináttu
tel ég með bestu gjöfum sem mér
hafa hlotnast. Saman stunduðum
við gömlu dansana, var það góð
upplyfting eftir dagsins önn. Ragn-
heiður var frábær danskona og
eftirsótt á dansgólfíð. Ekki minnk-
aði gleðin er blessaður Númi Þor-
bergsson gekk til liðs við okkur;
að æfa fótamenntina.
Hann flutti í Blönduhlíðina
1981. Nærvera hans og umhyggja
gerði vinkonu minni mögulegt' að
vera heima milli tíðra sjúkrahúsdv-
ala síðustu árin.
Margar góðar stundir áttum við
saman, þau voru svo skemmtilega
orðheppin, hagmælt og gott fólk.
Síðasta misserið var Ragnheiður
mín á .Borgarspítalanum og beið
þess að draumurinn rættist til fulls.
Vina mín, við systkinin og fjöl-
skyldur okkar kveðjum þig með
innilegu þakklæti fyrir samfylgd-
ina og tökum undir orðin sem
móðir þín var kvödd með:
„Hamingjan gefí að allir þeir
sem þú fórnaðir þér fyrir, megi
bera gæfu til að heiðra minningu
þína sem lengst, með því að vera
góðir menn.“
Mildar kváðu’ á málsins öldum
máttug orðin dísir forðum,
hafa langan lífsins vefinn
lagt i skaut á sigurbrautum.
Framar önn og öllum bönnum
óma skal með vonarhljómi:
Rísi og haldi hollum völdum
hennar líkar frónskra kvenna.
(Einar Kristjánsson)
Hjartans kveðjur til allra ætt-
ingja og vina.
Kristín B. Tómasdóttir.
t
Innilegar þakkir fyrir samúð og vinarhug
við andlát og útför sonar míns og bróð-
ur okkar,
SÖLVA JÓNSSONAR,
Grensásvegi 60,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til séra Halidórs S.
Gröndals.
Guð blessi ykkur öll.
Sigrfður Sölvadóttir,
Dagbjört Jónsdóttir, Karl Karlsson,
Jónína Jónsdóttir, Rögnvaldur Eiriksson.
4. *
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og vinarhug við andlát og útför eigin-
manns míns, föður okkar, sonar,
tengdasonar og bróður,
AUÐBERGS ÓLA VALTÝSSONAR,
lllugagötu 54,
Vestmannaeyjum.
Margrét S. Óskarsdóttir,
Valtýr Auðbergsson, Ósk Auðbergsdóttir,
Ásta Guðjónsdóttir, Sigrfður Sigurðardóttir,
systkini og aðrir vandamenn.
t
Innilegustu þakkir til allra þeirra, er sýndu okkur samúð og vinar-
hug við andlát og útför eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföð-
ur, afa og langafa,
SKARPHÉÐINS SIGURÐSSONAR,
Sigurðsstöðum,
Akranesi.
Petrea Guðmundsdóttir,
Gilbert Már Skarphéðinsson,
Kristinn Guðmundur Skarphéðinsson, Ósk Axelsdóttir,
Alda Björk Skarphéðinsdóttir, Guðlaugur Sigurðsson,
Sigrún Birna Skarphéðinsdóttir, Ingi Þór Yngvason,
Hugrún Peta Skarphéðinsdóttir, Hörður Björgvinsson,
Skarphéðinn Elvar Skarphéðinsson,
Hulda Berglind Skarphéðinsdóttir, Þorsteinn Finnbogason,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Hjartans þakkir til allra, sem sýndu
okkur samúð og vináttu við andlát og
útför elskulegs sonar okkar og bróður,
ARNAR ARNARSONAR,
Litlubœjarvör 1,
Álftanesi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Land-
spítalans fyrir góðan stuðning og hlý-
hug.
Dagmar Jóhannesdóttir, Hannes Sigurðsson,
Anna M. Arnardóttir, Guðmundur Svavarsson,
örn Steinar Viggósson.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
ÓLA SVEINSDÓTTIR
frá Neskaupstað,
til heimilis í Hamrabergi 22,
áður á Hrísateigi 43,
er andaðist í Landspítalanum 9,- júní,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju
mánudaginn 20. júní kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er
bent á Hjartavernd.
Stefán Þorsteinsson,
Sveinn Þorsteinsson, Jónína Vilhálmsdóttir,
Ingibjörg Þorsteinsdóttir, Agnar Ármannsson
Þráinn Þorsteinsson, Hulda Jónsdóttir,
Eggert Þorsteinsson, Birna Kristinsdóttir,
Jón Þorsteinsson, Þórey Á. Kolbeins,
Bergþóra Þorsteinsdóttir, Guðmundur Sigurösson,
barnabörn og barnabarnabörn.
- kjarni málsins!