Morgunblaðið - 17.06.1994, Blaðsíða 50

50 FÖSTUDAGUR 17. JÚNÍ 1994
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Eiginkona mín,
ÁSBJÖRG TEITSDÓTTIR,
Laugarvatni,
andaðist í Sjúkrahúsi Selfoss miðvikudaginn 15. júní.
Fyrir hönd aðstandenda,
Eiríkur Eyvindsson.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
VILHJÁLMUR JÓNSSON,
Eyvindará,
sem lést í sjúkrahúsinu á Egilsstöðum sunnudaginn 12. júní sl.,
verður jarðsunginn frá Egilsstaðakirkju laugardaginn 18. júní
kl. 14.00.
Margrét Sveinsdóttir,
Sveinn Vilhjálmsson, Kristín Jónsdóttir,
Vernharður Vilhjálmsson, Anna Birna Snæþórsdóttir,
Þórunn Vilhjálmsdóttir, Reynir Hólm,
Vilborg Vilhjálmsdóttir, Eðvald Jóhannsson,
Anna K. Vilhjálmsdóttir, Bjarni Garðarsson,
Brynhildur Vilhjálmsdóttir, Sævar Gunnarsson,
Þorsteinn J. Vilhjálmsson, Hrefna Frfmann,
Sigrún M. Vilhjálmsdóttir, Haraldur Bjarnason,
Erla Vilhjálmsdóttir, Daníel Gunnarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Hjartkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og amma,
JÓNÍNA ÓLÖF SVEINSDÓTTIR,
Vesturgötu 81,
Akranesi,
verður jarðsungin frá Akraneskirkju mánudaginn 20. júníkl. 14.00.
Sverrir Bjarnason,
Ingveldur Sverrisdóttir, Þorvaldur Sigtryggsson,
og barnabörn.
t
Útför systur okkar,
INDÍÖNU GUÐLAUGSDÓTTUR
handavinnukennara,
frá Laugalandi,
Vestmannaeyjum,
Njálsgötu 49,
Reykjavík,
fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 20. júní kl. 10.30.
Blóm vinsamlegast afþökkuð, en þeim, sem vilja minnast henn-
ar, er bent á Hjartavernd.
Emilia Guðlaugsdóttir, Þorsteinn Guðiaugsson,
Guðbjörn Guðlaugsson, Sveinbjörn Guðlaugsson,
Laufey Guðlaugsdóttir.
>
t
Eiginmaður minn, sonur, faðir okkar, bróðir, tengdasonur og
mágur,
RONALD MICHAEL KRISTJÁNSSON
prentari,
Reynimel 47,
verður jarðsunginnfrá Dómkirkjunni mónudaginn 20. júníkl. 13.30.
Auðbjörg Stella Eldar,
Bella Sigurjónsson,
Ellen Mjöll Ronaldsdóttir,
Jóhanna Bella Ronaldsdóttir,
Edda Rós Ronaldsdóttir,
Sigurjón Helgi Kristjánsson,
Jóhanna Ottósdóttir Bacher,
Ottó Karl Eldar.
t
Hjartans þakkir til ykkar allra, sem sýnd-
uð okkur samúð og vinarhug við andlát
og útför móður okkar, tengdamóður,
vinkonu og ömmu,
ÞORBJARGAR ANDRÉSDÓTTUR,
Hringbraut 30,
Reykjavík.
Ólafur Óskar Axelsson, Svana Víkingsdóttir,
Ingibjörg Axelsdóttir, Sæmundur Rögnvaldsson,
Anna Axelsdóttir,
Finnbogi Guðmundsson,
Stefanía, Víkingur Heiðar og Anna Vala,
Höskuldur, Þorbjörg og Anna Þórhildur,
RAGNHEIÐUR
BRYNJÓLFSDÓTTIR
+ Ragnheiður
Brynjólfsdóttir
var fædd í Brodda-
nesi á Ströndum 22.
maí 1901. Hún lést
á Borgarspítalan-
um 10. júní síðast-
Iiðinn. Foreldrar
hennar voru Brynj-
ólfur Lýðsson og
Kristín Indriða-
dóttir. Kristín var
húnvetnskrar ætt-
ar, en Brynjólfur
ættaður úr
Strandasýslu,
fæddur á Skrið-
nesenni í Bitru, sonur Lýðs
Jónssonar og Onnu konu hans
og átti á annan tug systkina.
Margt af þessu fólki hafði til
að bera hagleika á tré og járn
og silfur, og erfði Ragnheiður
þann eiginleika í ríkum mæli
og kenndi saumaskap við
Kvennaskólann á Blönduósi,
auk þess sem hún saumaði ís-
lenska kvenbúninginn um ára-
bil. Brynjólfur og Kristín flutt-
ust að Ytri-Ey í A-Húnavatns-
sýslu og þar ólst Ragnheiður
upp til fullorðinsára, þriðja elst
af níu systkinum, en fór þá til
Reykjavíkur og lærði fata-
saum. Þar giftist hún 12. nóv-
ember 1926 Þorvaldi Þórarins-
syni (f. 16.11. 1899, d. 2.11.
1981) frá Hjaltabakka Jónsson-
ar alþingismanns og héraðs-
höfðingja og Sigríðar Þor-
valdsdóttur konu hans. Ragn-
heiður og Þorvaldur eignuðust
saman sex börn. Þau eru: Sig-
ríður, f. 24.1. 1927, maki Frið-
rik Einarsson; Kristín B. McRa-
iny, f. 20.2. 1928, ekkja, búsett
í Bandaríkjunum; Gissur, f. 1.9.
1929, maki Hrefna Ásmunds-
dóttir; Þráinn, f. 2.7. 1934,
maki Soffía Þorgrímsdóttir;
Þór, f. 2.4. 1937, maki Guð-
björg Bjarman; Ásgeir, f. 6.5.
1944, maki Elenóra Sveinsdótt-
ir. Áfkomendurnir eru orðnir
63 talsins. Þorvaldur og Ragn-
heiður skildu. Minningar-
athöfn um Ragnheiði fór fram
í Fossvogskirkju í gær, en útför
hennar fer fram frá Sauðár-
krókskirkju á morgun, laugar-
dag.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji guðs englar saman i hring
sænginni yfír minni.
ÞETTA litla bænavers Sigurðar
Jónssonar frá Presthólum, kemur
upp í huga minn, þegar ég sest
niður og skrifa fáein kveðjuorð til
tengdamóður minnar Ragnheiðar
Brynjólfsdóttur. Þessa bæn og
margar aðrar hafði hún kennt börn-
unum mínum, þegar þau voru lítil.
Ég minnist.þess alltaf, þegar ég
sá Ragnheiði í fyrsta sinn fyrir 39
árum síðan. Það var á sólbjörtum
sumardegi. Hún var að fara í bak-
aríið á Blönduósi og var í hvítum
nælonslopp, með kastaníubrúnar,
þykkar fléttur vafðar um höfuðið
og þessi stóru, brúnu, fallegu augu.
Mér varð starsýnt á þessa glæsi-
legu konu en vissi það ekki þá, að
hún ætti eftir að marka svo stór
spor í lífi mínu. Þá var Ragnheiður
„upp á sitt besta“ eins og maður
segir og það má segja að hún hafi
verið „upp á sitt besta“ fram á
níræðisaldur.
Ég kom fyrst inn á heimili Ragn-
heiðar ári seinna, sem tilvonandi
tengdadóttir. Hún tók á móti mér
opnum örmum og í hennar arma
gat ég alltaf leitað síðan, ef eitt-
hvað bjátaði á. Ég var hjá Ragn-
heiði þegar ég átti fyrsta barnið
og hjá henni lærði ég fyrstu hand-
tökin í meðferð ungbarna. Mér
finnst reyndar eins og Ragnheiður
hafí kennt mér flest í lífinu. Við
bjuggum saman í litla
húsinu hennar á
Blönduósi í tæp þijú
ár og var ég þá með
fjögur börn. Húsa-
kynnin voru ekki stór
eða plássið mikið, en
það var næg hjarta-
hlýjan og alltaf tími til
að hjála við börnin og
kenna þeim vers og
vísur.
Ragnheiður var
hamhleypa til verka
og þrekið óbilandi.
Mér fannst eins og ég
gerði aldrei neitt þegar
ég var að vinna nálægt henni. Hún
hafði yndi af að sauma og kenndi
fatasaum í Kvennaskólanum á
Blönduósi í mörg ár, en henni
fannst voðalegt að geta ekki kennt
mér að sauma, því ég væri með tíu
þumalputta. Oft sat hún fram á
nætur og saumaði heima í Böðvars-
húsi og var þá oft að klára ein-
hverja spariflík fyrir næsta dans-
leik, og aldrei svaf ég betur en við
suðið í saumavélinni hennar.
Ragnheiður var mikil matmóðir,
það mátti aldrei neinn fara matar-
laus eða svangur úr hennar húsi
og hún passaði alltaf að nægur
matur væri til í hennar búri og
frystikistu. Hún var sérlega natin
við að gefa fuglunum og sagði oft
við mig: „Mundu það, Guðbjörg
mín, að þar sem fuglum er gefið,
verður aldrei matarlaust heimili.“
Hún var afskaplega hreinskilin
og skóf ekki af því ef henni líkuðu
ekki hlutirnir og man ég að stund-
um þótti mér nóg um þegar hún
var að máta kjólana á fínu frúrnar
og tala um ýmsa vankanta á vexti
þeirra, en hún lét bara allt flakka.
Eftir að Ragnheiður fluttist suð-
ur i Blönduhlíð 3 í Reykjavík, fór
hún að sauma íslenska búninginn
fyrir konur. Islenski búningurinn
var henni mjög hugleikinn og vildi
hún að allar konur ættu sinn ís-
lenska búning og eru þær margar
konurnar, bæði hér heima og er-
lendis, sém skrýðast íslenskum
búningi eftir Ragnheiði Brynjólfs-
dóttur.
Þegar Ragnheiður var flutt suð-
ur, varð heimili hennar að Blöndu-
hlíð 3 eins og hótel og kölluðum
við það oft „Hótel Ragnheiði“ í
gríni. Þangað komu börnin, tengda-
börnin, barnabörnin og vinir þeirra,
frændur af Ströndum og vinir frá
Blönduósi, allir velkomnir. Hjá
henni var ekki til neitt sem heitir
kynslóðabil, hún gat talað við alla
og gefið fólki góð ráð og miðlað
af reynslu sinni.
Hún hafði ákaflega gaman af
að dansa, þeytast um í polka og
ræl eða að líða áfram í mjúkum
valsi var henni mikil nautn. Eftir
að hún flutti suður, fór hún á gömlu
dansana í hverri viku, stundum
tvisvar eða þrisvar og átti hún
marga góða félaga þar, sem henni
þótti vænt um og þar hitti hún
Núma, sem bjó með henni síðustu
árin. Þau voru miklir félagar, þau
dönsuðu saman og var gaman að
horfa á þau á dansgólfinu. Þau
ferðuðust um landið saman og gátu
spilað á spil tímunum saman. Mig
langar að þakka Núma mínum fyr-
ir öll elskulegheitin og þolinmæðina
við Ragnheiði nú síðustu þrjú árin,
því það gat oft gustað um hana,
ef henni líkuðu ekki hlutirnir.
Síðustu þrjú árin voru Ragnheiði
erfið, hún veiktist rétt fyrir níræðis-
afmælið sitt og var mikið á sjúkra-
húsum eftir það. Síðasta hálfa árið
lá hún á Borgarspítalanum og vil
ég fyrir hönd barna og tengdabarna
hennar þakka starfsfólki á deild
5B á Borgarspítalanum fyrir fá-
dæma góða umönnun og ástúð við
Ragnheiði. Hún átti ekki nógu stór
orð til að lýsa því, hvað allir væru
góðir og elskulegir við sig á spítal-
anum.
Ættmóðirin er fallin frá, ætt-
móðirin sem alltaf hugsaði fyrst
og fremst um velferð barna sinna.
Þessi fasti punktur í lífi okkar er
horfinn. Við förum ekki í Blöndu-
hlíð 3 aftur og maulum jólaköku
með rúsínum og gráfíkjum eða
fáum rúgbrauð með heimsins bestu
kæfu. En við munum eftir öllu því
góða sem hún kenndi okkur og gaf
okkur. Ragnheiði vil ég þakka fyr-
ir allt sem hún gerði fyrir mig og
ijölskyldu mína. Engin manneskja
hefur reynst mér betur í lífinu. Hún
var manneskja.
Ég ætla að Ijúka þessum minn-
ingabrotum með bæn, sem henni
þótti svo vænt um:
Vertu Guð faðir, faðir minn
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(H. Pétursson)
Megi merkiskonan Ragnheiður
Brynjólfsdóttir hvíla í friði.
Guðbjörg Bjarman.
Ragnheiður Brynjólfsdóttir,
tengdamóðir mín, lést eftir margi'a
mánaða sjúkrahúsvist og þótt hún
væri komin á 94. aldursár hafði
hún fulla reisn og stálminni fram
á síðasta dag.
Árið 1932 fluttist Ragnheiður
með fjölskylduna, sem þá hafði
stækkað nokkuð, til Blönduóss. Þar
rak hún um tíu ára skeið hótel og
veitingasölu í gamla samkomuhús-
inu. En þar voru skilyrði til slíks
með ólíkindum og furðulegt má
teljast hvernig hún komst fram úr
því. En þar er þessari harðduglegu
og úrræðagóðu heiðurskonu vel
lýst; engin vandamál svo erfíð að
ekki sé hægt að yfirstíga þau:
Síðar bjó hún á Ytri-Ey í nokkur
ár, en flutti aftur til Blönduóss og
hóf kennslu á Kvennaskólanum í
hannyrðum, fatasaum og fleiru.
Einnig kenndi hún við unglinga-
skólann í þorpinu.
Listfengi Ragnheiðar var rómað
og þá sérstaklega þáttur hennar í
íslenska búningnum, sem hún var
snillingur í að útfæra og heija á
ný til vegs og virðingar. Var hún
eftirsótt við að sauma hann og fékk
jafnvel beiðni þar um frá útlöndum.
Smekkur hennar var skýr, hún
hélt upp á það sem fallegt var, hið
ljóta átti ekki hug hennar.
Þorvaldur lést 1981 og nú er
elskuleg tengdamóðir mín einnig
búin að fá hina langþráðu hvíld.
Silfurþráðurinn er slitinn og gull-
skálin brotin, eftir er skilið duftið
eitt, hið jarðneska dus er hverfur
til jarðarinnar. En andinn er farinn
til Guðs, sem gaf hann.
Hérvistardögum Ragnheiðar er
lokið en hún skilur eftir minningu
um mikilhæfa og listræna merkis-
konu. Ég bið Guð að blessa hana
og ættmenni hennar.
Friðrik Eiríksson.
Elskulega amma mín.
Nú þegar komið er að kveðju-
stund langar mig að þakka þér
fyrir allar þær góðu stundir sem
við áttum saman og fyrir allan
þann styrk sem þú hefur veitt
mér. Minningarnar hrannast upp
og fyrstar koma í huga mér minn-
ingar frá bernskuárunum þegar ég
heimsótti þig á Blönduós. Oft var
þar glatt á hjalla, bæði heima hjá
þér í litla húsinu og eins úti á
Kvennaskóla. Þú varst óþreytandi
að sýna mér og kenna það sem þér
þótti mest um vert og aldrei gleymi
ég því þegar þú bjóst um mig í
stólunum og kenndir mér allar fal-
legu bænirnar þínar.
Eða minningarnar frá mennta-
skólaárunum þegar við vorum fjög-
ur barnabörnin þín á sama tíma í
MH og athvarf okkar allra var hjá
þér í Blönduhlíðinni. Oftar en ekki
var þar glaumur og gleði og ég
held að það hafi stundum staðið í
vinum okkar að þú værir amman
því alltaf varstu eins og ein af
okkur og tókst unga fólkinu opnum
örmum.
Ekki vil ég síður þakka þér fyrir
aðstoðina eftir að ég varð fullorðin