Morgunblaðið - 20.03.1997, Blaðsíða 48

48 FIMMTUDAGUR 20. MARZ 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, teng-
dafaðir, afi og langafi,
STEFÁN THORODDSEN
fyrram útibússtjóri,
sem andaðist á heimili sínu laugardaginn
15. mars, verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni
21. mars kl. 13.30.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim, sem vil-
ja minnast hans, er bent á Hjartavernd.
Erla H. Thoroddsen,
Sigríður Thoroddsen, Guðjón Smári Agnarsson,
Vignir Thoroddsen, Kristín Guðmundsdóttir,
Freyja Thoroddsen Akesson, Bo Akesson,
Björn Thoroddsen, Elín Margrót Erlingsdóttir,
barnabörn og barnabamabarn.
Guðrún Halldórsdóttir, Árni Sigurðsson,
Martha Sif Jónsdóttir,
Martha Árnadóttir, Arnar Þór Árnason,
Sigurður Halldór Árnason,
Kolbrún Dóra Kristinsdóttir,
Sigurður Jónsson, Martha Ámadóttir,
og aðrir vandamenn.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
BENEDIKT MÁLMFREÐ STEFÁNSSON
fyrrverandi bifreiðastjóri,
Norðurbraut 17,
Hvammstanga,
andaðist mánudaginn 17. mars.
Guðný Lilla Benediktsdóttir,
Karólína Benediktsdóttir, Sæmundur Guðlaugsson,
Ástvaldur Benediktsson, Sigríður Guðjónsdóttir,
Steinar Benediktsson, Rósalind Ragnarsdóttir
og barnabörn.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
ANNELISE BLOMSTERBERG,
áður Hátúni 6,
sem andaðist á Droþlaugarstöðum 14. mars,
verður jarðsungin frá Fossvogskapellu
föstudaginn 21. mars klukkan 10.30.
Niels Maríus Blomsterberg, María Óskarsdóttir,
Hans Biomsterberg, Ásta Sigrún Oddsdóttir
barnabörn, barnabarnaböm,
barnabarnabarnabörn og aðrir vandamenn.
+
Móðir okkar,
MARGRÉT (Snúlla) HAZEN,
lést (Los Angeles, Kaliforníu, 16. mars.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Haukur Hazen,
Kathryn Quade.
Maðurinn minn, + ARNGRÍMUR GÍSLASON,
Höfn í Hornafirði,
lést 18. mars. Hrafnhildur Gísladóttir.
SVEINN
VIGFÚSSON
+ Sveinn Vigfússon fæddist á
Þverá í Skíðadal 30. mars
1917. Hann lést 30. desember
síðastliðinn og fór útför hans
fram frá Dalvíkurkirkju 4. jan-
úar.
Af ýmsum ástæðum hefur dregist
hjá mér að minnast fyrrum nágranna
míns, Sveins Vigfussonar, fyrrver-
andi bónda á Þverá í Skíðadal, sem
andaðist á Akureyri 30. desember
sl., nær áttræður að aldri, en þá
hafði hann af æðruleysi og karl-
mennsku í nær þqú ár barist við
þann illvíga sjúkdóm, er að lokum
varð honum að aldurtila. Manns sem
Sveins á Þverá er ljúft að minnast,
þar fór góður drengur til orðs og
æðis. Á okkar kynni féil aldrei skuggi
öll þau ár er leiðir okkar lágu saman.
I þessum minningarbrotum um
Svein Vigfússon reikar hugur minn
aftur til miðbiks aldarinnar og enn
lengra, eða til þess tíma, sem ég
hefí jafnan nefnt blómaskeið Skíða-
dals. Þá var fjölmennari byggð í daln-
um en nú er og var megin hluti M-
anna ungt fólk, bjartsýnt og þróttm-
ikið, er trúði á sjálft sig og framtíð-
ina. í minningunni finnst mér að
æskufólkið í dalnum hafi verið sem
ein stór fjölskylda, er sótti fram með
hugsjón ungmennafélagshreyfingar-
innar að leiðarljósi. Ég var nokkuð
yngri að árum, en þau er forystu
höfðu að stofnun félagsins, er hlaut
nafnið Skíði, en þeir Þverárbræður,
Björn og Sveinn ásamt mörgum öðr-
um voru í fylkingarbijósti. Starfsemi
félagsins var óvenju þróttmikil og það
lét sér fátt óviðkomandi, sem unnið
var í þágu dalsins. Það réðst í bygg-
ingu samkomuhúss að Þverá, er þótti
hin veglegasta bygging á þeim tíma
og laðaði fólk að, m.a. frá Dalvík,
þá er dansleikir voru haldnir, eða
önnur skemmtun. Félagsmenn unnu
að skógrækt, garðrækt og fóru sem
sjálfboðaliðar í vegavinnu. Stofnað
var lestrarfélag er var öflugt um tíma
og margt fleira mætti nefna. U.M.F.
Skíði var á blómaskeiði sínu meðal
þróttmestu félaganna innan Ung-
mennasambands Eyjaflarðar, þótt
önnur væru mun fjölmennari. Það sá
ég glöggt er ég var um tíma ritari
sambandsins. Oft hefur mig undrað
er ég lít til baka, hve miklu félags-
menn áorkuðu, þrátt fyrir langan
vinnudag við bústörf, því blómaskeið
félagsins var áður en tæknibyltingin
í landbúnaði varð að veruleika.
Allt frá því að ég man fyrst eftir
ríkti einlæg vinátta milli flölskyldn-
anna á Þverá og í Hlíð. Stutt er á
milli bæjanna og samgöngur miklar
milli þessara nágrannabæja, þótt
Skíðadalsá væri oft erfiður farar-
tálmi. Gat hún orðið flagð hið versta,
einkum þó i vorleysingum. Síðar urðu
kynni mín af Þverárfólki mjög náin,
því að tvö síðustu ár mín í bama-
skóla var hann staðsettur í samkomu-
húsi ungmennafélagsins að Þverá.
^ 1» M ^ ^ Jhii iffii Mm Wi m m
Eríidrvkkjur
PERLAN
Slmi 562 0200

Erfidrykkjur
#[
HOTEL
REYKJAVÍK
Sigtúni 38
Upplýsingar í síma 568 9000
Minningar mínar frá þeim árum eru
umvafðar birtu og gleði. Mér fannst
ég eignast þar annað heimili. Hjá
Soffíu móður Þverársystkinanna naut
ég falslausrar umhyggju er minnti
mig á ástúð minnar eigin móður.
Örlög höguðu því svo til, fimmtán til
sextán ámm síðar, að ég kenndi tvö
síðustu árin er skóli var á Þverá. Enn
sem fyrr mætti ég sömu hlýju og
vináttu og áður frá heimilisfólkinu á
Þverá. í frímínútum komu Þverár-
bræður oft og fóru í leiki með krökk-
unum og tóku þátt í ærslum bam-
anna. Þau fundu vel að þau vom
aufúsugestir og að Þverárheimilið
stóð þeim ávallt opið.
Meginhluti af lífssögu Sveins er
bundinn Þverá og Skíðadal. Á Þverá
var hann fæddur, þar átti hann
bernsku og æsku sína og þar var
hann bóndi mestan hluta af starfs-
ævi sinni. Er Vigfús faðir hans and-
aðist árið 1938 tók hann við búi
ásamt móður sinni og Bimi bróður
sínum. En árið 1950 urðu merk og
gæfurík tímamót í ævi hans, en
þann 28. maí kvæntist hann Þórdísi
Rögnvaldsdóttur frá Dæli, góðri
konu er var honum tryggur Jífsföru-
nautur til hinstu stundar. Ári síðar
tóku þau við Þverárbúi og bjuggu
þar snotru og vel nýttu búi til ársins
1975, að þau bragðu búi og fluttu
til Dalvíkur að Skíðabraut _13, en
þar áttu þau heima síðan. Áður en
þau giftust hafði Þórdís eignast son,
Ingva Eiríksson, sem Sveinn unni
sem eigin syni. Ingvi er nú starfs-
maður hjá fyrirtækinu Strýtu, ásamt
eiginkonu sinni, Sigrúnu Þorstein-
dóttur. Eiga þau fimm börn og þijú
bamaböm. Önnur börn Sveins og
Þórdísar em Vignir, aðstoðarfram-
kvæmdastjóri Fjórðungssjúkrahúss-
ins á Akureyri, kvæntur Valdísi
Gunnlaugsdóttur skrifstofumanni,
eiga þau íjögur böm, Soffía Heið-
björt, búsett í Danmörku ásamt
manni sínum Stefáni Jakobssyni,
eiga þau þijú börn og eitt bamabam
og Ragna Valborg, starfsmaður á
Dvalarheimilinu Hlíð, Akureyri.
Hennar maður er Heiðar Ólason
verslunarmaður og eiga þau 3 böm.
Heimili Sveins og Þórdísar á Þverá
bar vitni um einstaka snyrti-
mennsku, jafnt utan bæjar sem inn-
an. Allt virtist leika í höndum þeirra,
sem laut að fegurð og hlýleika.
Sveinn var listamaður i eðli sínu og
fegurðarskyni hans virtust engin
takmörk sett. Vegghleðsla varð að
listaverki í höndum hans og jafnvel
einnig handgrafnir skurðir í órækt-
armýrum. Hann virtist jafnhagur á
tré og járn og þar var eigi kastað
til höndum. Vandvirkni var aðals-
merki hans á þessu sviði sem öðrum.
Hér í Hlíð gefur að líta eitt lista-
verka Sveins. Á fagurgerðu spjaldi
má líta ljá í orfi, hrífu, heynál og
torfljá. Þessa fagurgerðu muni sendi
hann Friðbimi bróður mínum á sjö-
tugsafmæli hans. „Sveinn hefur
læknishendur", svo mælti eitt sinn
móðir mín, en þá hafði Sveinn kom-
ið daglega og penísillínsprautað einn
bræðra minna, er þjáðist af slæmri
ígerð í hendi. Var Sveinn í raun og
vem staðgengill læknisins á Dalvík,
er framkvæma þurfti þannig lækn-
isaðgerðir. Eigi mun Sveinn hafa
sóst eftir metorðum, en samt var
hann kjörinn til ýmissa trúnaðar-
starfa. Sat í hreppsnend tvö kjör-
tímabil. Fjallskilastjóri var hann um
tíma og einnig varaoddviti. Forða-
gæslumaður var hann um tíma, svo
nokkuð sé nefnt. Sveinn var alger
bindindismaður bæði á vín og tóbak
og átti hann sæti í áfengisvamar-
nefnd Eyjafjarðarsýslu um árabil.
Eftir að hann fluttist til Dalvíkur
var hann í stjórn félags aldraðra á
Dalvík og húsvörður um skeið við
ráðhús Dalvíkur. Sveinn fylgdist vel
með málum sem efst vom á baugi
hveiju sinni og einnig þjóðmálum.
Hann fylgdi skoðunum sínum fast
eftir ef því var að skipta, var oft
mjög hnyttinn í tilsvörum, er sló oft
þann út af laginu er rökræddi við
hann. Hann tók vel græskulausum
gamanmálum og skein _þá oft hýr
glettni úr augum hans. Á kokmælgi
og stóryrðum hafði hann andstyggð
og vart vil ég trúa að átt hafi hann
sér óvildarmann á ævigöngu sinni,
því að slíkur drengskaparmaður var
hann. Ég var djúpt snortinn er ég
las minningarorð Valdísar Gunn-
laugsdóttur um tengdaföður sinn,
hversu náið hún hefur kynnst mann-
kostum Sveins, heiðarleika, trú-
mennsku og falslausri hjartahlýju.
Við orð Valdísar er vart nokkru að
bæta, svo glöggt er lýst valmenninu
Sveini frá Þverá. Góða Þórdís mín.
Oft leitaði hugur minn til þín, er lífs-
fömnautur þinn, af æðmleysi og
karlmennsku, háði sína löngu bar-
áttu við óvæginn sjúkdóm. Víst bað
maður út í tómið um styrk þér til
handa að standast þessa erfiðu þol-
raun. En líf hvers manns er víst
svona. Gleði og þjáning, hamingja
og harmur. En ég veit Þórdís, að
minningin um góðan dreng muni
bregða birtu í leið þína og milda
harminn. Ég sendi þér og þínum
einlægar samúðarkveðjur frá mér
og systur minni.
Sigurjón Jóhannsson.
PALL GARÐAR
ANDRÉSSON
+ Páll Garðar
Andrésson
fæddist í Reykjavík
22. desember 1958.
Hann lést af slysför-
um 10. mars síðast-
liðinn og fór útför
hans fram frá
Bústaðakirkju 18.
mars..
Ekki kom nokkrum
okkar til hugar að við
værum að kveðjast í síð-
asta sinn þegar skipin
létu úr höfn þennan dag
í byijun mars en slysin gera sjaldn-
ast boð á undan sér, setti okkur alla
hljóða við þá frétt að Dísarfellið hefði
farist og tveir félagar látist.
Flestir höfðum við siglt meira og
minna með Palla, eins og við kölluð-
um hann alltaf. Það er alltaf jafnerf-
itt að sætta sig við það þegar menn
em kallaðir burt í blóma lífsins til
annarra verka á vegum drottins.
Palli var alls staðar jafnvinsæll í
áhöfn sökum einstakrar prúð-
mennsku, dugnaðar og skapgerðar
sem sjaldnast breyttist hvað sem á
gekk og ávann sér traust hvar sem
hann fór. Ekki efum við að það hafi
hjálpað þeim sem lifðu af þetta
hörmulega slys.
Sú vinátta sem skap-
ast milli manna á löng-
um siglingum og sam-
heldni í mikilli vinnu
eða þegar gaman var
landi sýndi okkur öllui
hvað Palli var góður
félagi, sem alltaf var
tilbúinn að létta undir
og ráðleggja öðrum
með bros á vör, þegar
á þurfti að halda.
Á svona sorgartím-
um er erfitt að sætta
sig við orðinn hlut og
þá skilur maður fyrst
gildi minninganna sem voru margar
og ánægjulegar og þá helst þær
ánægjustundir þegar Kristjana og
börnin komu með. Þá sá maður hvað
hann lifði fyrir. Mikill er nú missir-
inn fyrir litla augasteininn hans,
hana Elísu, Bjössa bróður hennar
og eiginkonu hans, hana Stínu, að
njóta ekki lengur glaðværðar hans
og hlýju.
Við sem áttum þess kost að kynn-
ast Kristjönu, Birni og Elísu vottum
ykkur okkar dýpstu samúð og megi
góður Guð styrkja ykkur á þessum
erfiðu tímum.
En minningin um góðan dreng
mun lifa um ókomna tíð.
Áhöfn ms. Mælifells.