Skírnir - 01.01.1911, Blaðsíða 49

Helgi.
49
Helgi svaraði engu, en hélt áfram að gráta.
»Geturðu ekki svarað? Ertu mállaus eða hvað? Því
læturðu eins og fífl? Á eg kanske að koma og reka þig
heim?«
»Nei, eg skal fara undir eins.«
Helgi stóð upp og ráfaði heim á túnið. Björn var að
slá og Jón sonur hans með honum. Jón var um ferm-
ingaraldur.
Helgi nam staðar frammi fyrir Birni.
»Eg misti úr hjásetunni«, sagði hann lágt, og horfði
niður fyrir fætur sér.
Björn hætti að slá, og brýndi ljáinn.
»Mistirðu úr hjásetunni einu sinni enn þá? Þú hefir
sofið.«
»Já.«
»Vantar margt?«
»Já.«
Björn þagði og brýndi í ákafa.
»Eg verð líklega að biðja þig að reyna að ná í eitt-
hvað af ánum sem vanta, Nonni minn«, sagði Björn, og
sneri sér að syni sínum.
»Mig! Getur Helgi ekki alveg eins leitað að þeim?
Hohum er það skyldast, held eg, úr því hann getur ekki
gætt að þeim. Mig langar heldur ekki til að fara að hlaupa
fram á dal í nótt, eftir að hafa staðið við orfið í allan
dag.«
»Þú verður þá að láta í nátthagann í kvöld, og þá
getur Helgi farið undir eins að leita. Þokunni er létt
upp, og ekki eftir neinu að bíða.
Helgi minn, hlauptu nú fram eftir og reyndu að finna
ærnar, áður en dimmir meira.«
Helgi stóð kyrr, með hendurnar fyrir andlitinu.
»Svona nú. Eftir hverju ertu að bíða?«
»Eg er svo máttlaus.«
»Máttlaus?«
»Já.«
»Hvaða bölvuð leti er þetta í þér!
4