Skírnir - 01.01.1911, Blaðsíða 71

Ritfregnir.
Ljóðmæli eftir Steingrím Thorsteinsson. 3. útgáfa, ankin.
Kostnaðarmaður: Sigurðnr Kristjánsson, Rvk. 1910 (384 hls.).
Rétt er það eins og að hitta fornkunningja að máli að blaða í
nýjum útgáfum af Ijóðum aldurhniginna góðskálda. Þar má hitta
góðvini og fornkunningja svo að segja á hverju blaði, og eru það
þá oft fyrstu ljóðin og fyrstu lausavísurnar, sem við lærðum.
Eg er nú að blaða í 3. útgáfunni af ljóðum Stgr. Thorsteins-
sonar, sem berst okkur Islendingum einmitt á 80. aldursári hans.
Útgáfa þessi er fullum þriðjungi stærri en hin fyrri, þegar
litið er á hvorttveggja, leturmagn og blaðsíðutal. Viðaukanna er
helzt að leita í »Minnum« (bls. 56—80) og »Erfiljóöum« (bls.
354—373), en þó er álitlegasti viðaukinn í ýmiskonar ljóðum og
lausavísum (bls. 233—38 og 263 —322) og mun flestum víst verða
fyrst fyrir að hnýsast í hann.
Eg hefi nú satt að segja aldrei hat't neitt dálæti á »Minnum«
og »ErfiljóÖum« ljóðabókanna okkar. Og þó veit eg, að margar af
minnisvísum Steiugríms um fósturjörðina muni lifa og þá llklegast
kvæði eins og »Vorhvöt« einna lengst. Hversu oft heyrist ekki
enn sungið af barna munnum og fullorðinna:
Svo frjáls vertu, móðir, sem vindur um vog,
sem vötn þín með straumunum þungu, . . .
Líkt má segja um sum erfiljóðin, þótt ekki séu þau sungin.
Eða hvenær skyldi það fyrnast, sem Steingrlmur orti eftir Sigurð
málara ?
En eg er nú að hugsa um hin önnur ljóð Steingríms og hvar
framtíðin muni skipa honum bekk í Bragatúnum.
Mér dylst það ekki, að sá bekkur muni blómum skrýddur,
því að öllum íslenzkum skáldum fremur hefir Steingrímur veriö
skáld vorbllðunnar, sumarsælunnar og ástarylsins. Það er einkenni-