Skírnir - 01.01.1911, Blaðsíða 79

Ritfregnir.
79
gegna, hefir orðið að vinna að bókinni á hálfgerðum hlaupum og
ekki haft tíma til að velta hverju einu fyrir sér, svo sem þurft
hefði. Þannig er svo að sjá allvíða, sem hann hafi eigi gefið sór
tóm til að gæta að hverri einstakri rödd, eða vanda nægilega til
þeirra, t. d. til b a s s a og t e n ó r s efst á bls. 55, svo að eg nefni
eitt dæmi. En þau eru fleiri.
Eitthvað hefi eg rekið mig á af prentvillum hér og þar. Baga-
legt er það t. d. á bls. 52, að orðin við b a s s a n n hafa fallið úrr
þar sem hann fer á misvíxl við hinar raddirnar.
Tekstarnir eru afbragð, margir hverjir.
S. E.
Söngfræði eftir Hallgrím Þorsteinsson. Rvk. 1910.
Hálfóþarft kver er þetta, því að annað var komið á undan —
á vegum Guðm. Gamalíelssonar — sama efnis. Þó væri ekki um
það að fást, ef prj'ðilega væri frá kverinu gengið, en því fer mjög
fjarri. Framsetningin er eitthvað svo dauðans viðvaningsleg, skfr-
ingarnar svo langdregnar og þó oft óljósar; — eða ef til vill með
fram þess vegna, að vaðallinn er svo mikill.
T. d. kaflinn um tónaraðir. Svo er að sjá, sem »óblandaður
tónstigi« merki sama og m i s s t í g r ö ð, en »blandaður tónstigi«
sama og smástíg röð (shr. bls. 36). En hvað er þá höf. að
fara (á bls. 41), er hann talar um »C-dúrtónstigann bæði blandaðan
og óblandaðan«. Eða á höf. við það, að »óblandaði tónstiginn« só
stofntónaröð (C-dúr), en allar tónaraðir aðrar »blandaðar«? Úr
hverjum »ágætum söngkenslubókum á öðrum tungumálum« kemur
höf. slík skifting tónraðanna ? A bls. 39 stendur, að C-dúr liggi »til
grundvallar fyrir öllum dúrtónstigum, þannig, að á hverjum tón
hans má byggja tónstiga«. Nei, ekki liggur hann til grundvallar
fyrir þeim í þ e s s u m skilningi, heldur hinum, að eftir honum
eru aðrir dúrar gerðir (þ. e. með sömu tónbilaskipan). Enda þekk-
ir höf. og nefnir fleiri dúra en þá, sem bygðir eru á heimatónum
C-dúrs.
A bls. 34 merkir »heill tónn« sama og stór tvíund, en á bls.
36 stendur, að »óhlandaði« tónstiginn só »samsettur af heilum tón-
um, en hinn blandaði af heilum og hálfum tónum«. Er þá hvergi
lítil tvíund í þeim tónstiga, sem höf. kallar óblandaðan! Eða hvar
er stór tvíund í þeim blandaða?
í þessu og mörgu öðru veður höf. reyk.