Skírnir - 01.01.1911, Blaðsíða 78

78
Ritfregnir.
skyldur halda jól fyrir læstum dyrum og luktum gluggum, en ein-
mana útlendingurinn reikar dapur um göturnar milli dimmleitra
húsaraðanna. Ennfremur er þar kvæðiskorn þýtt af V. Briem, og
helgisaga úr æskulífi Krists eftir Selmu Lagerlöf, látlaus og til-
komumikil, þýdd af útgefendunum. B. B.
Safn af sönglögum fyrir fjórar ósamkynja raddir. Safn-
að og búið undir prentnn hefur Jón Laxdal. Rvk. 1910.
Lögin í þessu hefti eru bæði intdend og útlend. Af þeim
innlendu eru flest eftir Jón sjálfan. Eru mörg þeirra kunn áður
og sjálfsagt mörgum góðkunn, eins og t. d. »Oft um ljúfar, ljósar
sumarnætur.« I því er eitthvað af þeim þýðleik, er mjög ber á í
beztu lögum Jóns (»Sólskríkjunni«). Á meðal útlendu laganna er
slíkt afbragð sem »Sólkveðjan« hans Lange-Miillers. Yfir höfuð lít
eg svo á, að vel sé valið í heftið, því að flest eru lögin falleg, þó
að sum þeirra séu líklega full flókin til þess að hljóta alþýðuhylli*
Þá er búningurinn. Prentvilla er það sjálfsagt, er á bls. 6
(5. deild, 2. rödd) stendur es fyrir g, því að hljómurinn má ekki
án þríundarinnar vera. Á bls. 10 fer alt og bassi í samstígum
áttundum, en þær raddir og s ó p r a n í samstígum fimmundum á
milli 1. og 2. deildar. Og eins er neðar á blaðsíðunni. Og eg sé
ekki hverjar varnir eru í máliuu. A bls. 11 eru leyndar áttundir,
er eg tel óheppilegar, af því að þær verða til þess, að fimmund
seinna hljómsins er tvöfölduð. Þessar áttundir eru á milli s ó p r a n s
og tenórs, 6.—7. deild Á bls. 12, seinustu deild er
d: vii^, ranglega leystur. Þríundin (e) hefði átt að fara upp um
sæti.
Og þá hefðu fimmundirnar milli sóprans og alts
aldrei orðið til. Á bls. 13 er leiðsögutónninn (cis) í d : V7 (4. deild)
ranglega færður niður um stækkað bil. Á bls. 14 (3. deild) hefði
verið réttara að skifta ekki um hljóm í 1. deildarhluta. Á bls.
16 (seinni hluta 2. deildar) fer alt og tenór í samstígum fimm-
undum að ástæðulausu, að því er virðist. En að öllu má eitthvað
finna. Og nú get eg ómögulega verið að halda lengra aftur í bók-
ina og tina fleira til. Mór þykir meiri ástæða til að þakka honum
fyrir það, sem hann hefir unnið sönglist vorri til þrifa. Hún á
sór áreiðanlega fáa vini betri. Það, sem eg hefi talið aðfinslu-
vert og fleira, er til mætti tína, hefir vafalaust slæðst með af því
sórstaklega, að höf. hefir mörgum og margvíslegum störfum að