Skírnir - 01.01.1911, Blaðsíða 36

36
Sægróður íslands.
og inni á fjörðum í sjóleysinu. Munurinn er aðallega í
þvi fólginn, að jurtin er seig og leðurkend, blöðin mjórri
og taka minna á sig, þar sem öldugangur er mikill. I
sjóleysinu inni á fjörðum eru blöðin miklu breiðari og
veikbygðari.
Þarategundir líta yfir höfuð að tala líkt út á öllum
árstímum. Þó fá þær nýtt blað á hverju ári, en ekki
fella þær samt laufin eins og skógatrén á haustin. Nýja
blaðið fer fyrst að vaxa er kemur fram á vetur. Það
vex út frá efsta hluta leggsins, og er þá á milli hans og
gamla blaðsins. Clrunnur gamla blaðsins situr þá á oddi
nýja blaðsins. Gamla blaðið fellur ekki af, en slitnar
smámsaman eftir því sem nýja blaðið vex. Að vorinu
og jafnvel fyrri hluta sumars má sjá leifar af gamla
blaðinu á oddi nýja blaðsins.
Fyrir utan þarabeltið gróa rauðir þörungar. Þeir
eru flestir fremur litlir í samanburði við þarana. Þalið
er blaðkent, margkvíslaðir þræðir eða með skorpulögun.
Skorpuþörungar hafa fundist dýpst hér við land (88 m.),
og öll líkindi eiu til að skorputegundirnar sæki lengra
niður í djúpið en nokkur önnur þörungategund. Flestar
skorputegundirnar eru kalkþörungar, og þessar rauðu kalk-
skorpur eru algengar á steinum bæði grunt og djúpt í
hafinu.
Menn hafa tiltölulega lítil not af jafnmiklum gróðri
og hér er um að gera. Fyrrum voru sölin, og fleiri rauð-
ir þörungar, höfð til manneldis. Mest hefir þó kveðið að
því í Norðurálfunni í hallærum. í Asíu suðaustanverðri
þykja rauðir þörungar bezti matur og þeir ganga þar
kaupum og sölum eins og hver önnur matartegund. Marg-
ar þessar tegundir eru óefað hin bezta fæða. Hér á landi
hafa ýmsar brúnar þörungategundir verið notaðar til
skepnufóðurs, þó einkum í harðindum. Það eru einkum
þangtegundir, þari og marinkjarni. Þær eru fljótteknar
því að mikið er til af þeim. Daníel Jónsson á Eiði hefir
súrsað þara og reynst vel. Má því telja víst að þeir geti