Skírnir - 01.01.1911, Blaðsíða 55

Helgi.
55
Honum gekk yel að læra, og eftir lát gamla skósmiðs-
ins, fór hann að smíða fyrir sjálfan sig.
Fyrstu fimm árin leið honum vel.
Hann bjó í herbergjunum sem gamli skósmiðurinn
hafði búið í. Það voru tvö kjallaraherbergi, í gömlu húsi,
í miðju kauptúninu. Hann svaf í öðru þeirra, en í hinu
vann hann.
Tveir iitlir gluggar voru á vinnustofunni.
Undir glugganum var bekkur, og fyrir framan hann
var bakbrotinn tréstóll.
Þar sat Helgi, dag eftir dag, og lappaði skó.
Hann var seinn að því eins og öllu öðru, en hann
vildi gera það vel, og mönnum féll vel að skifta við
hann.
Hann vonaðist til, að hann ætti eftir að verða miklu
efnaðri. Og hann hugsaði löngum um, hvað þá mundi
verða gaman að lifa, þegar hann væri orðinn vel efnum
búinn.
Þá ætlaði hann ekki að búa í lága, óhreinlega kjall-
aranum. Hann ætlaði að eins að hafa vinnustofuna þar,
en búa sjálfur í einhverju lang-fallegasta húsinu í kaup-
túninu.
Og hann var viss um, að konan sin yrði með lang-
faliegustu konum í kauptúninu, ef hann ætti eftir að eiga
hana Þóru frá Hellu, og aðra stúlku kærði hann sig ekki
um að eiga.
Þóra var úr sömu sveitinni og Helgi. Hún hafði oft
komið að Grili, þegar hann lá, seinasta árið sem hann var
heima. Hún hafði altaf verið góð við hann, og síðan
hafði hann ekki getað gleymt henni. Nú var hún komin
í kauptúnið fyrir einu ári. Hún var vinnukona í sýslu-
mannshúsinu. Það stóð hinumegin við götuna, beint á
móti húsinu sem Helgi var í. Og eldhúsgluggarnir á því
voru beint á móti gluggunum á vinnustofu hans.
Þóra var oftast í eldhúsinu, svo að hann gat séð hana
gegnum gluggana. Og hann sat löngum og starði á hana,
)>egar hún var við vinnu sína.