Eimreiðin - 01.01.1974, Qupperneq 34

EIMREIÐIN
SMÁSAGA EFTIR
UNNI EIRÍKSDÖTTUR
Brot
Vinur minn, sem aldrei brást eða að minnsta kosti sjaldan,
þér gef ég þetta bréf — eða brot, bvað sem þér þóknast að kalla
það.
Skyldirðu muna þegar ég leitaði til þín í fyrsta sinn. Þá var
ég bara fjögra ára. Ég var í bláu síðu pilsi, livítum bálfsokk-
um, gljáandi lakkskóm og stóran livítan borða liafði ég í bár-
inu, sem þá var ljósgult og hrokkið.
Þú sagðir: Mikið ertu falleg og mikið ertu fín!
Þá dansaði ég fvrir þig lengi og ])ilsið mitt þyrlaðist í allar
áttir. Þú varst glaður og brostir lil mín. Þá var nú gaman. •—
Þú ert áreiðanlega búinn að gleyma þegar ég kom til þín í
bleika blúndukjólnum mínum nýja, óhrein frá hvirfli til ilja
af því að ég datt i drullupoll, ég var með tárin í augunum, en
þá brostir þú út i annað munnvikið og sagðir: Uss, hún mamma
þín þvær kjólinn og bann verður aftur eins og nýr.
Þú hafðir á réltu að standa, hann varð alveg eins og nýr aft-
ur. Hvað ég varð fegin!
En þegar ég var tólf ára og kom til að sýna þér nýju blúss-
una og þrönga pilsið, það hlýlurðu að muna, ég' var svo reið
að ég sló þig með flötum lófanum, en ég iðraðist strax eftir