Búnaðarrit - 01.01.1995, Page 99
lufyrirtœkjum og matfróðum áhugamönnum um eldamennsku sem telja gœði
norska gríssins séu orðin þannig að kjötið sé bragðlaust, seigt, magurt og þurrt,
það sé leiðinlegt á litinn og úr því renni vökvi við steikingu. ” (Torgeir Lund,
1989: Gris i Norge mot ár 2000. Gris i ‘90. Stavanger 3. og 4. november 1989).
Varðandi innflutning svína og væntanlegan ávinning af þeim innflutningi er
við hæfi að vekja athygli á grein frá árinu 1990, “íslenski svínastofninn og inn-
flutningsþörf’ (Stefán Aðalsteinsson og Pétur Sigtryggsson, Freyr 1990, bls.
478-481). Við Stefán vorum á þessum tíma sammála um að bæta þyrfti vaxtar-
hraða íslensku svínanna, eftir atvikum með innflutningi. Við bentum jafnframt á
gallana sem gætu borist til landsins með innflutningi. Helstu ályktanir sem hægt
var að draga af þeim upplýsingum sem aðgengilegar voru árið 1990 voru eftir-
farandi:
1. íslenski svínastofnin er frjósamur og lítið að sækja í innflutning til að bæta
frjósemi.
2. íslenskar gyltur eru mjög endingargóðar og með sterka fætur. Líklegt er að
innflutningur myndi spilla fótastyrk gyltanna og draga úr endingu þeirra.
3. íslenska svínakjötið þykir almennt bragðgott. Ef inn yrðu fluttir stofnar
sem lengi er búið að kynbæta í átt að magrara kjöti er hætta á að bragðgæði
kjötsins versnuðu.
4. * Vatnsvöðvi hefur verið algengur galli í mörgum erlendum svínakynjum.
Hér á landi mun hann vera sjaldgæfur, þótt ekki sé inikið hægt að fullyrða um
það. Hætta er á að þessi galli myndi berast hingað með innflutningi og gæti
orðið erfitt að útrýma honum.
5. ** íslenska svínakjötið þykir oft of feitt. Fitan myndi örugglega minnka við
innflutning. Samtímis er hætta á að kjötið yrði þurrara, seigara og bragðmin-
na. Mjög líklegt er að minnka mætti fitu á kjötinu á tiltölulega stuttum
tíma með skipulögðu úrvali innan íslenska stofnsins.
6. *** Vaxtarhraði grísanna myndi örugglega aukast við innflutning og
væntanlega einnig fóðurnýting. Líklegt má telja að mikið mætti auka vax-
tarhraða með því að velja skipulega til kynbóta innan íslenska stofnins.
* Eftir miklar og dýrar rannsóknir hefur nú á allra síðustu árum tekist að finna
hentuga aðferð til ákvarða þá erfðavísa sem valda streitu og þar með vatnsvöð-
va í blóðsýnum svína. Þannig er nú auðvelt að koma í veg fyrir að svín með þen-
nan erfðagalla séu notuð til undaneldis þar sem af blóðsýnunum er hægt að
greina hvort svín séu laus við þennan erfðagalla (HH) eða hafa þennan streitu-
erfðavísi í arfhreinu (hh) eða arfblendnu ástandi (Hh).
** Niðurstöður afkvæmarannsókna, kjötrannsókna og kjötmats sýna að mikill
árangur hefur náðst við að minnka fitusöfnun íslenskra sláturgrísa en það er
liltölulega auðvelt þar sem arfgengi fitumála er mjög hátt eða 0,50 - 0,60. 1 stað
þess að heyra neytendur kvarta um að íslenska svínakjötið sé of feitt miðað við
svínakjöt erlendis er nú æ algengara að heyra neytendur fullyrða að íslenska
97