Sveitarstjórnarmál - 01.09.1995, Síða 57

UMHVERFISMAL
Aóild nýrra eignaraöila
Sveitarfélög gerast eignaraðilar
með því að kaupa sig inn í eiginfjár-
stöðu Sorpstöðvar Suðurlands með
tilliti til þeirrar hreinu eignar sem
hver íbúi aðildarsveitarfélaganna
hefur óbeint myndað. Sú upphæð er
margfölduð með íbúafjölda hins
nýja sveitarfélags og fæst þannig
stofnkostnaðarframlag þess við inn-
göngu. Þegar sveitarfélag hefur
gerst eignaraðili nýtur það betri
kjara hvað varðar rekstrarkostnaðar-
þátttöku en ef það stæði utan eignar-
aðildar. Sú eiginfjáraukning sem
fylgt hefur þessum nýju aðildar-
sveitarfélögum hefur verið Sorp-
stöðinni mjög mikilvæg á þessum
framkvæmdatímum.
Leitin aö uröunarsvæóinu
þyrnum stráð
Urðunarsvæðið við Selfoss eða
ruslahaugamir, eins og menn vilja
gjarnan nefna slík þjónustusvæði,
fékk formlegt starfsleyfi heilbrigðis-
ráðuneytisins árið 1989 eða um það
leyti sem stjóm Sorpstöðvarinnar og
bæjarstjórn Selfoss töldu að huga
SUÐURLANDS
UROUNARSVÆÐI
Skilti þetta er viö inngang uröunarsvæö-
isins. Ljósm. Magnús Hlynur Hreiöars-
son.
Klippt var á boröa til marks um aö Sorpstöö Suöurlands væri tekin til starfa. Á mynd-
inni eru, taliö frá vinstri, Þorvaröur Hjaltason, framkvæmdastjóri Samtaka sunnlenskra
sveitarfélaga og framkvæmdastjóri Sorpstöövar Suöurlands, Guðmundur Bjarnason
umhverfisráöherra og Karl Björnsson, bæjarstjóri á Selfossi og formaður stjórnar
Sorpstöövar Suöurlands. Ljósm. Magnús Hlynur Hreiöarsson.
þyrfti að nýrra og betra svæði fyrir
stöðina með tilliti til staðarvals,
uppbyggingar, mengunarvarna og
umhverfisins almennt.
Leitin að hinu nýja svæði var erf-
ið og þymum stráð. Allir gerðu sér
grein fyrir þörfinni á nýrri og betri
lausn en enginn vildi sjá ruslahauga
innan sinna sveitarfélagsmarka.
Þetta var niðurstaða lauslegrar
könnunar hjá stjóm stöðvarinnar á
sínum tíma. Enginn svaraði auglýs-
ingu stjórnarinnar um kaup eða
leigu á svæði ef rannsóknir sýndu
að um hentugan stað væri að ræða.
I skýrslu sem Omar Bjarki Smára-
son, jarðfræðingur hjá Jarðfræði-
stofunni Stapa, lét í té í júní 1990
komst hann að þeirri niðurstöðu að
svæðið við Kirkjuferju og Kirkju-
ferjuhjáleigu væri eitt það ákjósan-
legasta fyrir sorpurðun sem fyndist
á Suðurlandi. Ekki var það verra að
þungamiðja sorpflutninganna á Suð-
urlandi liggur einmitt þar um slóðir
svo að staðarval þar yrði mjög hag-
stætt að því er varðar flutnings-
kostnað.
Jákvæö afstaöa heima-
manna
I samningsumleitunum við stjóm
Sorpstöðvarinnar reyndust heima-
menn afar jákvæðir. Abúendur á
jörðunum Kirkjuferju og Kirkju-
ferjuhjáleigu, þeir Guðjón Sigurðs-
son og Guðmundur Baldursson, og
hreppsnefnd Ölfushrepps sýndu þá
djörfung að styðja málið þegar frá
upphafi þrátt fyrir að búast mætti
við andstöðu í sveitarfélaginu sem
síðar varð raunin. Landbúnaðarráð-
herra leigði Sorpstöðinni svæðið til
25 ára í september 1992 en land-
spildan er hluti ríkisjarðar. Einnig
var gert formlegt samkomulag við
ábúendur jarðanna um þessa nýt-
ingu.
Allar niðurstöður rannsókna á
svæðinu reyndust jákvæðar þrátt
fyrir verulegar hrakspár nokkurra
opinberra aðila og annarra samfara
harðri andstöðu þeirra við sorpurð-
un á svæðinu á sínum tíma.
„Þessi andstaða herti okkur í
stjóminni í þessari erfiðu baráttu og
hverri spurningu sem beint var að
1 83