Félagsbréf - 01.05.1959, Blaðsíða 60

58
FELAGSBREF
inn. Svo sncri hann sér snögglega a«V
mér og sagði ákveðnum rómi: „Ég vil
ekki sættast við þig“.
Svo sneri hann sér við og gekk af
stað eftir veginum, þar s'em kalksteins-
mölin bakaðist í funa sólarinnar. Grisj-
ungslengjurnar þyrluðu upp rykinu á
eftir honum. Argamak elti liann eins og
hundur. Taumarnir dingluðu undir
kverkinni á honum, þegar hann teygði
langa hálsinn beint fram. Baulin hélt
áfram að nudda á sér rauðar tærnar í
þvottabalanum.
„Þú hefur aflað mér óvinar“, sagði ég
við hann. — „Um hvað get ég ásakað
sjálfan mig af öllu þessu?“
Höfuðsmaður riddarasveitarinnar leit
upp frá balanum.
„Mér datt það í liug“, sagði hann. —
„Eg hef séð það á þér allan tímann . .
Þú vilt lifa án óvina .... Þú fórnar öllu
fyrir þetta eina — að forðast óvini ..“
„SaHztu við hann eins og sannkristn-
um manni sæmir“, tautaði Bizjukov og
sneri sér undan.
Það myndaðist eldrauður blettur á
enninu á Baulin og andlitsdrættirnir
hörðnuðu.
„Yeiztu með hverju þetta endar?“ —
sagði hann án þess að liafa stjórn á rödd
sinni — „Það endar með ósköpum ....
Reyndu heldur að koma þér í burtu,
áður en það verður uni seinan ....“
Mér var nauðugur einn kostur, að
fylgja ráðum bans. Ég var fluttur í ó.
herdcildina. Þar gekk það betur fyrir
inér. En livað sein um þetta allt inátti
segja, þá hafði þó Argamak a. m. k.
kennt inér reiðlist Tichomolovs. Það
liðu nokkrir mánuðir. Draumur minn
rættist. Kósakkarnir hættu að fylgja mér
og heslinuin mínum eftir með augunum.
Sverrir Haraldsson íslenzkaSi.
llver sá. s<‘iis viánrkrniiir sannimli okkar
„Rithöfundasambund okkar gefur út mejra en tíu mánaðarrit. Þar að auki Litera-
turnaya Gazeta, sem kemur út þrisvar í viku. Á þcnnan liátt liefur Sambandið afar
mikil áhrif á hókmenntirnar. En það eru ekki skriffinnsku-áhrif (burcaucratic
influence)“, segir hann. — „Áhrifin koma frá rithöfundunum, sem gefa þessi blöð
og timarit út“.
Ég spurði, hvemig þessi bókmenntalegu cinvaldsfyrirtæki veldu starfslið sitt og
meðlimi. „Hver sá Sovét-simiaður maður, sem viðurkennir sannindi okkar og til-
einkar sér þau sem sín eigin, gelur orðið félagi. Auðvitað verða ritverk bans að
hafa sitt sérstaka gildi“.
Eg vildi fá nánari vitneskju um, hvernig þcssar grundvallarreglur um val og
viðurkenningu væru í framkvæmd. „Gott og vel, við skulum taka dæmi. Við höfn-
uðum ekki Boris Pasternak, enda þótt liann sé hugrænn og hugsjónalegur ritliöf-
undur“. Surkov hló stórkallalega. — „En auðvitað kjósuni við lieldur rökfasta
hugsuði....“
Úr viðtali Gerd Ruge við Alexei Surkov, ritara rithöfunda-
sambands Sovétríkjanna (Eiicounter, okt. 1958).