Félagsbréf - 01.05.1959, Blaðsíða 61

BÆKUR
Rainer Maria Rilke:
AF IIIMXAFÖUUI
Hannes l’étursson íslenzkaSi.
Almenna búkafélagiS.
Þessar sögur sem nýlegu hafa birzt
islenzkum lesendum jafngamlar öldinni
standa ofar thna og atburðum; þær
verka eins og signing. Sögurnar eru svo
Ijúfar í látleysi sínu og einfaldleika að
l*œr bljóta að veita gleði bverjuin þeim
sein les þær af alúð. í*ær eru svo ríkar
í eðli sínu að það setur jafnvel að manni
efa um að Rilke liafi raunverulega samið
þær. Öllu lieldur virðast þær liafa
Seynizt í björtum mannannu öld fram
af öld ásamt þeirri vitneskju að enginn
góður blutur glatast meðan góð bugsun
heblur áfram að vera.
Sögurnar gerast í rauninni ekki á
neinuin ákveðnmn tíma eða stað þótt
höfundur búi þeim svið til að glæða þær
hókmenntalegri fyllingu. Þær gerast eig-
inlega alls staðar og alltaf, baklijarl
þeirra er sú frumorsök sem befur við-
haldið lífi mannsins: guð.
Það virðist í fljótu bragði einkum
'era tvennt sem hefur kveikt líf þessara
8agna í buga höfundarins. Kynni hans
af rússnesku alþýðufólki sem lifði í
heinum, einföldum tengslum við guð og
'eit ekki síður á liann sem kærleiksríkan
'iiann öðrum til eftirbreytni en óstað-
settan og ópersónulegan drottnara bim-
ins og jarðar og hæfileiki barnanna til
að umbreyta tilgangi lilutanna. í hugar-
skotum barnanna fá hlutirnir nefnilega
hlutdeild í lífinu, þess vegna eru þau
inestu skáldin.
1 sögunni „Hvernig það alvikaðist að
fingurbjörg gerðist bimnafaðirinn14 er
eins og böfundurinn sé beinlínis að
segja lesandanum bvernig söguriiar urðu
til. Þar er sagt frá sjö börnum sem eru
að tala um foreldraua og fullorðna fólk-
ið, vanrækslu þess gagnvart börnunum
og livernig það fer í flæiningi undan
veruleikanum í stað þess að segja þeim
blutina eins og þeir eru. „En mitt í öll-
um óþarfanum lumar þó fullorðna fólk-
ið á dálitlu sem okkur getur engan veg-
inn staðið á sama um: himnaföðurnum.
Að vísu bef ég ekki séð hann lijá neinu
þeirra — en einmitt það veknr grun-
semdir. Mér bcfur dottið í hug að það
kynni að bafa týnt honum í öllum sljó-
leikanum, annríkinu og óðagotinu. Eins
og þið vitið er hann afskaplega nauð-
synlegur ...... en svo mikið er víst að
fullorðna fólkið skiptir sér ekki af bon-
um, þess vegna verða börnin að gera
það“. Krakkarnir koma sér saman um
að gera fingurbjörg að tákni bimnaföð-
urins (því að fingurbjörgin var falleg-
ust af dótinu þeirra) og skiptast á að
varðveita guð einn dag bvert um sig.
Þelta gekk vel unz María litla týndi