Félagsbréf - 01.05.1959, Blaðsíða 39

PÉLAGSBRÉP
37
ágætur, stórskáldið Fedor Kajám Ljublin, liefur látið til leiðast að
taka þátt í störfum fundarins í kvöld og leiðbeina okkur, — liann
mun krítisera smásögu félaga Mirovs. Annar gestur fundarins, G. Sig-
urdson, menningarmálaráðunautnr flokksins, óskar bins vegar eftir að
verða ldutlaus álieyrandi. Ég sé enga ástæðu nú frekar en endranær
til að þyngja þessa samkomu okkar með föstum reglum: fundarstjóra,
ritara og þvíumlíku, enda starfar Ný kynslóð eftir sínu eigin höfði,
en ekki neinum borgaralegum venjukreddum. Við getum því strax
byrjað á verkefninu. Vill félagi Stanza taka til máls?“
Þeim varð öllum litið inn í liornið til litla mannsins með fann-
irnar í hárinu.
„Hvaða læti eru þetta?“ tautaði liann dimmraddaður og lét bókina,
sem liann liafði lialdið á, detta á gólfið. Hann brá ólundarlega grönum
framan í mennina, vangafölur og rýr, en bak við liáðssvipinn bjarm-
aði af einliverri snilld, sem erfitt var að átta sig á.
„Varstu ekki búinn að laka að þér að krítisera kvæði félaga Danil-
offs?“ spurði Krestanoff liálf-hlæjandi, „ég vona þú sjáir þér ekkert
að vanbúnaði.“
„Ung skáld ættu ekki að fást við skáldskap fyrr en þau eru orðin
gömul“, sagði Stanislás Stanza mæðulega. „Það er mín skoðun, piltar,
ég meina þetta, — því að annars geta þau fallið í þá freistni að stela
yrkisefnum og bragarháttum frá gömlu skáldunum og gefa síðan út
°g selja bækur, sem þau eru ekki réttir liöfundar að. Þetta er
mín skoðun. Ég fyrir mitt leyti er alveg hættur að yrkja, nema eitt
°g eitt lofkvæði um vin minn og herbergisfélaga, trésmiðinn, því það
yrkisefni liygg ég frumlegt og frá engum tekið.“
G. Sigurdson liló lijartanlega og fleiri tóku undir.
„En þar sem ég lief sjálfur eina kvæðabók á samvizkmini, eins og
ukkur er kunnugt um“, hélt Stanza áfram, „þá ferst mér ekki að
“fellast félaga Daniloff fyrir yfirsjón lians af sama tagi, en læt nægja
að gefa svoliljóðandi skýrslu um skáldskap lians í þessari bók, „Ég
heilsa“: Hann dró kverið upp úr vasa sínum, opnaði það, tók lit úr
því skrifaða pappírsörk og las upphátt það sem á henni stóð:
„Ég lieilsa. Frumsamin ljóð, gefin út á kostnað liöfundarins. Stærð
hókarinnar: 112 blaðsíður í átta blaða broti, hefur inni að lialda 51
kvæði. Þar af eru 32 ég-kvæði, 4 sagnfræðileg kvæði, 1 lieimsbylting-
arkvæði langt, 6 kvæði um nafngreinda staði með tilbeyrandi landa-
fræði, 2 vikivakar og afgangurinn um ýmislegt, sem ekki verður flokk-
undir neitt af því sem nefnt' liefur verið. Ég lield ég liafi skilið