Morgunblaðið - 29.09.1981, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 29. SEPTEMBER 1981
39
Arsœll Kr. Kjart-
ansson - Minning
verkalýðsbaráttu. Ef til vill gerði
það honum ljósara en ýmsum öðr-
um að drykkjuskapurinn er sam-
félagsmein sem framleiðendur og
seljendur áfengis hafa hag af að
ekki verði læknað. Baráttan gegn
þeim óheillakrákum, sem græða á
áfengissölu, var grundvöllurinn
sem skýr og rétt áfengismála-
stefna skyldi reist á. Hann var á
síðustu árum oft undrandi á við-
horfum þeirra sem vilja kallast
verkalýðssinnar en fylla flokk
þeirra sem reyna að telja fólki trú
um að áfengisböl eigi rót í ein-
hverju allt öðru en sölu og dreif-
ingu sjálfs bölvaldsins. Þá heima-
tilbúnu falskenningu áfengissala
taldi hann ekki eiga erindi við
skyni gædda menn heldur auð-
ginnta eða auðkeypta þursa. —
Ymsum öðrum félögum vann Þór-
leifur vel, til að mynda Norræna
félaginu og barnaverndarsamtök-
unum. Það munaði um handtökin
hans hvar sem hann gekk að verki.
Þórleif Bjarnason leit ég fyrst
ungur sveinn á Siglufirði norður.
Hann var þá síldarmatsmaður hjá
Samvinnufélagi ísfirðinga. Náin
urðu kynni okkar þó ekki fyrr en
ég gerðist skólastjóri í Stykkis-
hólmi og ríki hans í námstjórninni
jókst um það landsvæði sem nú
heitir Vesturlandskjördæmi. —•
Fáir komu meiri aufúsugestir í
Hólminn en Þórleifur Bjarnason.
Morgunræður hans, oft í knöppu
formi og með rímuðum innskot-
um, í skólastjórahúsinu gamla
voru okkur heilsulind löngu eftir
að hann var horfinn á braut. Hann
batt ekki einasta traust vináttu-
bönd við okkur hjónin heldur og
börn okkar bæði. Og stundum tók
hann sín börn með sér vestur og
jafnvel konuna sína indælu. —
Eftir að við fluttumst á Skaga
urðu samvistir enn tíðari og vin-
átta styrktist að sama skapi. Um
nokkur ár átti Þórleifur heimili
sitt hér syðra eins og fyrr segir.
Þar nutum við enn margra góðra
stunda. Bókasafn Þórleifs, mikið
að vöxtum og vel hirt, gat orðið
hættulegur staður. Þar kom fyrir
að maður gleymdi sér lengur en
góðu hófi gegndi. — Þórleifur
hafði sest að á Akureyri þegar ég
varð fimmtugur. Vísu sendi hann
mér af því tilefni:
M að hausti halli sonn
hrlst onn vthWV í stnku.
Við skulum kverta cina cnn
ártur cn lýkur vöku.“
Sú vísa verður vart kveðin héð-
an af.
Veröldin er fátæklegri eftir
brottför Þórleifs Bjarnasonar. Sá
tæri, íslenski tónn, sem hann sló,
hljómar ekki lengur. En meðan
bára brotnar við hlein í byggðum
norður og einhverjir kunna að
meta íslenska sagnalist og njóta
hennar mun þess manns minnst
sem sagði frá baráttunni við
björgin, þar sem mannlífið var
kannski sérstæðara og minnis-
verðara en á öðrum stöðum. Og
meðan enn brennur rauður logi í
Rekavíkum þessa lands og hljóm-
fegurð íslenskrar tungu er ekki
alls staðar jafnfjarri vettvangi
sem í ýmsum þáttum Utvarpsins
okkar munu menn gleðja sig við
sagnaskemmtun heimsborgarans
af Hornströndum.
Við hjónin þökkum fyrir fræðsl-
una og skemmtunina en þó framar
öðru vináttuna óbrotgjörnu og
biðjum Guð að blessa ástvinum
Þórleifs minninguna um hann. —
Um sinn skilur leiðir og — eins og
sagði í braghendunum til hans
sextugs: „Því mun best að láta
ljóði lokið, Þórleifur minn góði.“
Olafur Haukur Árnason
Fa-ddur 26. júli 1915.
Dáinn 18. september 1981.
í dag, þriðjudaginn 29. septem-
ber, verður Ársæll Kjartansson,
verkstjóri, sem lézt í Landspítal-
anum 18. þessa mánaðar, borinn
til hinztu hvílu.
Ársæll veiktist á úthallandi
vetri í ár. í fyrstu voru veikindin
ekki talin alvarleg, en svo kom á
daginn, að hann var haldinn ill-
kynjuðum sjúkdómi, sem ekki
tókst að vinna bug á, þrátt fyrir
mikla og góða læknishjálp og um-
önnun.
Ársæll heitinn fæddist 26. júlí
1915 í Reykjavík, sonur hjónanna
Margrétar Guðbrandsdóttur og
Kjartans Höskuldssonar og eru
þau bæði látin. Auk Ársæls áttu
þau hjónin annan son, Óskar, en
hann lézt á þrítugsaldri.
Ungur lærði Ársæll húsgagna-
smíði og vann við þau störf, eða
störf tengd trésmíði, allan sinn
starfsaldur. Ekki var bjart yfir at-
vinnumálum landsmanna á fyrstu
starfsárum Ársæls. Kreppa fjórða
áratugarins var í algleymi og þeir
ungu menn, sem hrepptu ein-
hverja vinnu, hvað þá að þeir
byggju við mannsæmandi kjör,
töldust heppnir. Ársæll var einn
þeirra, sem góðu heilli ekki þurfti
að fylla atvinnuleysisskrár borg-
arinnar.
Á sjötta áratugnum kynntist ég
Ársæli, er hann vann hjá Tré-
smíðaverkstæði Reykjavíkurborg-
ar, en þar starfaði hann reyndar æ
síðan að smá tíma undanskildum,
er hann rak eigið verkstæði. Mér
er enn í fersku minni, hversu vel
metinn Ársæll var í starfi sínu og
kom mér því ekki á óvart, er hann
nokkrum árum seinna var orðinn
yfirmaður á þessum stóra vinnu-
stað. Strax tókst með okkur Ár-
sæli góður kunningsskapur, sem
síðar meir varð að vináttu, er
hann kvongaðist mágkonu minni,
Ingveldi Ingvarsdóttur. Betri og
þægilegri svila hefði ég ekki getað
kosið mér.
Með fyrri eiginkonu sinni, en
þau slitu sambúð, átti Ársæll einn
son, Pétur, og var mjög kært með
þeim feðgum. Reyndist Pétur föð-
ur sínum og haukur í horni, er svo
skyndilega dró til válegra tíðinda
um heilsufar hans. Ingvari, syni
Ingveldar frá fyrra hjónabandi,
eiginkonu hans og börnum, reynd-
ist Ársæll ekki síður en Pétri syni
sínum og fjölskyldu hans.
Þau Ingveldur og Ársæll voru
frá upphafi einstaklega samhent
hjón. Þau lögðu sig alla fram að
búa heimili sitt sem bezt, gera það
að hvíldar- og gleðireit, þar sem
börn þeirra og barnabörn, venzla-
fólk og vinir voru alltaf velkomin.
Þetta voru björt ár og hamingju-
rík hjá þeim hjónum.
Á fyrri hluta ævinnar átti Ár-
sæll þess ekki kost að ferðast til
útlanda í sumarleyfi sínu. Reynd-
ar ekki frekar en þorri allra Is-
lendinga á hans aldursskeiði.
Þetta bætti hann sér upp á seinni
árum. Þau hjónin hleyptu oft
heimadraganum, nær alltaf í hópi
sama vinafólksins, og voru þessar
ferðir Ársæli ógleymanlegar.
Hann naut þess að skoða sig um á
ókunnum slóðum, kynna sér siði
og háttu framandi þjóða og hvíla
sig á ysi og þysi hversdagsleikans.
Já, létta af sér byrðum erilssams
og krefjandi starfs. Segja má, að
sól hafi þá skinið í heiði og ekki
von veðrabrigða að sinni.
Ársæll var góður meðalmaður
að hæð, holdgrannur lengstum, en
þyngdist nokkuð með árunum.
Hann var dökkhærður og dökk-
brýnn og augun voru brún, skýr og
greindarleg. Svipurinn var hreinn
og drengilegur og svo prúður var
hann og hógvær að jaðraði við hlé-
drægni. Hann var orðvar og orð-
heldinn og mátti í engu vamm sitt
vita. Máli lítilsmagnans tók hann
alltaf og mátti raunar ekkert
aumt sjá. Glaður var hann á góðri
stundu og hafði lúmskt gaman að
skringilegheitum manna. Saklaust
spaug og glettni kunni hann vel að
meta, ef svo bar undir, en var ann-
ars alvörugefinn og hugsandi.
Starfsmaður var Ársæll einstak-
ur. Hann var reglusamur í hví-
vetna, dverghagur, þægilegur í
umgengni, enda sérdeilis dagfars-
prúður maður eins og áður segir.
Allir þessir kostir komu honum
vel, er hann var síðustu æviárin
yfirverkstjóri á fjölmennum
vinnustað. Eðlislæg lipurð og ár-
vekni unnu honum traust, jafnt
yfirmanna sem og undirmanna.
Þess hefur verið getið, að heim-
ilið var Ársæli mikill unaðsreitur,
enda átti hann gott og fagurt
heimili, sem bar glögg merki völ-
undarins, sem þar bjó, og jafn-
framt þess, að húsmóðirin sinnti
því vel, þrátt fyrir fullt starf úti
við. Ársæll var ekki aðeins hagur
á tré, heldur mjög listrænn. Hin
síðustu árin eyddi hann mörgum
kvöld- og helgarstundum við
teiknun og málun og naut nokkur-
ar tilsagnar í þeim greinum. Hann
gerði sér hinsvegar ljóst, að lang-
ur vegur er á milli frístundavinnu
og markvissrar listsköpunar. Frá
unga aldri lék hann á harmoníku
sér og öðrum til ánægju og tók
þátt í starfssemi harmoníkuleik-
ara. Bókakost átti hann sæmilega
og undi sér oft við lestur.
Og nú er komið að leiðarlokum:
eiginkona og sonur, ættingjar aðr-
ir og venzlafólk, svo og fjölmargir
vinir og vinnufélagar drúpa í dag
höfði, drúpa höfði á erfiðri stundu,
þegar sól hefur brugðið sumri. En
þau minnast jafnframt öll með
gleði samveruáranna og með þeim
lifir hann áfram í minningunni.
Hvíli hann í friði.
Jón P. Ragnarsson
í dag verður jarðsunginn frá
Fossvogskapellu Ársæll Kr.
Kjartansson, verkstjóri hjá
Trésmiðju Reykjavíkurborgar.
Mig langar til að minnast hans
með nokkrum orðum.
Ársæll var fæddur í Reykjavík
26. júlí 1915, sonur hjónanna
Kjartans Höskuldssonar og Mar-
grétar Guðbrandsdóttur. Auk
hans áttu þau hjón tvö börn, dótt-
ur sem dó rétt eftir fæðingu og
soninn Óskar, sem andaðist í
blóma lífsins, 25 ára gamall. Hann
var mjög efnilegur ungur maður
og margt til lista lagt. Eftir hann
liggja t.d. nokkur leikrit og ljóða-
bók. Hann var mörgum mikill
harmdauði.
Ársæll byrjaði ungur að læra
trésmíði og stundaði það starf alla
ævi. Lengst af starfaði hann hjá
Reykjavíkurborg. Ég held mér sé
óhætt að segja að heiðarlegri og
samviskusamari starfsmann sé
vart hægt að hugsa sér, og mætti
hver opinber stofnun vera hreykin
af að hafa slíkan mann við störf.
Ársæll tók starf sitt mjög alvar-
lega, jafnvel þannig að okkur vin-
um hans þótti stundum nóg um.
Ársæll var tvíkvæntur. Með
fyrri konu sinni, Svöfu Péturs-
dóttur, eignaðist hann soninn Pét-
ur, 1947. Var mjög kært með þeim
feðgum. Mikill harmur er nú kveð-
inn að syninum og hans ungu fjöl-
skyldu, konu hans, Lilju Pálsdótt-
ur og litlu dótturinni, Svöfu. Ég
bið þeim blessunar guðs í sorg
þeirra.
Ársæll og Svafa slitu samvist-
um. Árið 1971 kvæntist hann
Ingveldi Ingvarsdóttur. Var það
mjög farsælt hjónaband, hjónin
samhent í einu og öllu og máttu
vart af hvort öðru sjá.
Við hjónin eigum margar fagrar
minningar um Ársæl og munum
ætíð minnast góðvildar hans og
vináttu um áratugaskeið.
Af svo ótal mörgu er að taka frá
glaðværum samverustundum og
sameiginlegum ferðalögum. Alltaf
var Sæli sami hjartahlýi og
trausti félaginn. Ég get hiklaust
sagt að það skarð sem hann skilur
eftir í vinahópnum verður aldrei
bætt.
Ársæll var mjög listfengur og
um það ber heimili hans og Ingu
fagurt vitni. Hann var listasmiður
og smíðaði marga góða gripi, og
einnig málaði hann og teiknaði
margar fallegar myndir, auk þess
hafði hann yndi af góðum bókum
og átti gott bókasafn.
Við gleymum aldrei dásamleg-
um stundum á heimili þeirra
hjóna, þangað var alltaf jafn gott
að koma og Sæli og Inga frábærir
gestgjafar, sem alltaf vildu veita
gestum sínum það besta. Þar var
oft glatt á hjalla og Sæli þá hrók-
ur alls fagnaðar með sinni góðlát-
legu kímni og ef svo bar undir tók
hann nokkur lög á harmonikku,
öllum til óblandinnar ánægju.
Við kveðjum Ársæl með virð-
ingu og þakklæti fyrir allt það
sem hann hefur verið okkur, og
engin orð megna að lýsa.
Inga mín, guð gefi þér styrk í
þinni miklu sorg, og mundu það að
minningin um góðan mann deyr
aldrei.
Ilildur Einarsdóttir
Mig langar að skrifa örfá orð í
minningu um Ársæl Kjartansson,
en hann lézt á Landakotsspítala
aðfaranótt 18. þ.m.
Ég kynntist Ársæli er ég hóf
störf í Áhaldahúsi Reykjavíkur-
borgar og enn nánar er hann flutti
í Eskihlíð 10A, þar sem hann bjó
ásamt eiginkonu sinni, Ingveldi
Ingvarsdóttur.
Fljótlega komst ég að því að
hann var ekki bara yfirmaður
okkar starfsmannanna heldur
einnig, sem æ betur kom í ljós,
góður félagi sem alltaf var hægt
að hitta og spjalla við. Verður því
mikil eftirsjá þegar hann kveður
þennan heim.
Engum datt í hug, er fréttist að
Ársæll þyrfti um stundarsakir að
fara frá vegna veikinda, að við
ættum ekki eftir að sjá hann á
vinnustaðnum aftur, því veikindi
hans þá voru allt annars eðlis en
þau, er síðar komu í ljós og leiddu
hann burt frá okkar jarðneska
heimi.
Ársæll Kjartansson verður í
dag jarðsunginn frá Fossvogskap-
ellu og með þessum fáu orðum flyt
ég honum, fyrir mína hönd og
konu minnar, hinstu kveðju og vil
þakka honum allar okkar sam-
verustundir, bæði í starfi og utan
þess.
Eiginkonu hans, Ingveldi, Pétri
syni hans, öðrum ættingjum og
aðstandendum vottum við okkar
innilegustu samúð og megi guð
styrkja þau á þessari erfiðu stund.
Stefán Andrésson
BALLETTSKOLI
EDDU ^
SCHEVING
SKÚLAGÖTU 34
Sidustu innritunardagar í síma 76350 kl. 2—5 ettir hádegi.
Skírteinin afhent í skólanum, föstudaginn 2. okt. kl. 5—7 eftir
hádegi.
DANSKENNARASAMBAND ISLANDS
000
Nýtt — Nýtt
Frá Sviss, Þýskalandi og
Svíþjóö
pils, blússur, peysur.
Glugginn
Laugavegi 49
Hressingaleikfimi kvenna og karla
Kennsla hefst fimmtudaginn 1. okt. í leikfimisal Laugarnesskóla.
Fjölbreyttar æfingar, — músik, — slökun.
Innritun og uppl. í síma 33290.
Ásbjörg S. Gunnarsdóttir íþróttakennari.