Morgunblaðið - 09.02.1982, Blaðsíða 15

15
unnið íþróttahreyfingunni vel t.d.
frjálsíþróttum, skíðaíþróttum,
dýfingum en þó mest fimleikum.
Árið 1968—70 var hann formaður
Fimleikasambands íslands.
Fyrir það opinbera tók hann
1971 að sér að vera formaður
íþróttanefndar ríkisins og hefur
verið það síðan.
í 10 ár átti ég sem íþrótta-
fulltrúi ríkisins, og þar með fram-
kvæmdastjóri íþróttanefndar, ná-
ið samstarf við Valdimar að mál-
efnum íþrótta- og félagsheimila-
sjóðs. Féleysi hefur háð störfum
nefndarinnar en verkefnin verið
ærin. Nefndinni hefur því ávallt
verið vandi á höndum. Þennan
vanda hefur formanninum með
nefndarmönnum tekist að leysa
giftusamlega og hafa átt þar í hlut
ráðuneyti, Alþingi, bæjar- og
sveitarfélög, ÍSÍ og UMFÍ ásamt
öllum félögum þeirra og þá ekki
síst áhugafólkið, sem kallað hefur
á bætta íþróttaaðstöðu.
Þegar lög um grunnskóla tóku
gildi var tekið við að semja
námskrár. Meðal þeirra var
námskrá í skólaíþróttum. Valdi-
mar var skipaður formaður fyrir
nefnd þá, sem semja skyldi
námskrá skólaíþrótta. Skoðanir
voru skiptar um hugtök, efni og
aðferðir en formanninum tókst að
leiða störfin svo að niðurstöður
fengust og námskráin var samin,
samþykkt og gefin út.
Valdimar er fæddur 9. febrúar
1932 á Suðureyri við Súganda-
fjörð. Foreldrar hans: Ragnhildur
Kristbjörg Þorvarðardóttir og
Örnólfur Valdimarsson, kaupmað-
ur og útgerðarmaður. Á Suðureyri
starfaði íþróttafélagið Stefnir og
varð Valdimar snemma ötull
íþróttaiðkandi í röðum þess.
Stúdentspróf tók hann við
Menntaskólann í Reykjavík 1953
og íþróttakennarapróf við íþrótta-
kennaraskóla Islands 1954. Fram-
haldsnám í íþróttafræðum stund-
ar Valdimar við íþróttaháskólann
í Köln 1954—’55, skíðakennara-
prófi lýkur hann 1956 í Innsbruck
í Austurríki og 1957 BA-prófi í
frönsku við háskólann í Grenoble í
Frakklandi.
Á námsárum sínum var Valdi-
mar frækinn íþróttamaður t.d. ís-
landsmeistari í bruni 1952, ís-
landsmeistari í tugþraut fr.
íþrótta 1953 og sigurvegari í
skíðaíþróttum á alþjóðamóti stúd-
enta í Póllandi 1955.
Kvæntur er Valdimar Kristínu
Jónasdóttur og eiga þau tvo syni.
Megi örvandi rödd Valdimars
hljóma sem lengst í hljóðvarpi og
í röðum áhugamanna um íþróttir.
Þorsteinn Einarsson
MORGÚ^BLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 9. FEBRÚAR 1982
Michael Kriegsfeld Gestalt Psychotherapist:
„Lausnin er
að finna
sjálfan sig“
Michaei Kriegsfeld
MICHAEL Kriegsfeld er Gestalt Psychotherapist eða sállæknir sem aðhyllist
skynheildarstefnu (Gestalt) og var hann staddur hér á landi í nokkra daga við
kennslu hjá SÁÁ m.a. og undirbúning á frekari kennslu, sem hann mun koma til
með að stunda á íslandi í byrjun marsmánaðar. Blm. Morgunblaðsins hitti
Kriegsfeld, sem er New York-búi, fæddur þar og uppalinn, að máli á meðan á
dvöl hans stóð hér og spurði hann út í starf hans.
„Það eru margar leiðir til að
hjálpa fólki að yfirstíga sín
sálfræðilegu vandamál og erf-
iðleika," sagði Kriegsfeld. „Ein
leiðin er þannig að maður seg-
ir fólki hvað er að því, og mað-
ur segir fólki hvað það á að
gera til það verði betra, eða
læknist, eða þá gefur því lyf
við sjúkdómnum. í því tilviki
ræður sjúklingurinn litlu um
meðferðina á sér heldur
treystir hann algerlega á sér-
fræðinga. Önnur leið til lækn-
inga er nokkurskonar sjálfs-
skoðun. Þá er sjúklingunum
gefin kostur á að læra um
sjálfa sig í gegnum eigin
reynslu og þeir látnir finna
sjálfir hvað amar að þeim. Það
er þetta seinna sem ég hef lagt
stund á og kenni. En leyfðu
mér að skýra þetta nokkuð
nánar.
í fyrra tilvikinu er það líkt
því að þú farir með bílinn þinn
í viðgerð. Þú setur hann á
verkstæðið og þar taka við
honum lærðir bifvélavirkjar
og þú segir aðeins hvað er að
bílnum en þeir taka svo við án
þess að þú komir þar nærri.
Þeir bera alla ábyrgð á bíln-
um. Mín aðferð er þannig að
þú gerir sjálfur við bílinn þinn
með aðstoð bifvélavirkjans og
berð þannig alla ábyrgð á bíln-
um. Með öðrum orðum, læt ég
sjúkling sem kemur til mín
taka alla ábyrgð á sínu eigin
lífi. Ég læt hann um að ákveða
hvaða leið hann vill fara til
lækningar.
Það er mín persónulega
skoðun að vandamálið sé
oftast það að maðurinn hættir
að lifa. Hann setur sig í hlut-
laust ástand, einhvers konar
„trans" og hættir að taka eftir
því sem er að gerast í kringum
sig. Gengur í svefni en er þó
alvakandi. Ástæðan fyrir því
að þetta gerist er að mínu mati
sú að maðurinn hugsar of mik-
ið um „of lítið". Leyfðu mér að
skýra þetta örlítið nánar.
Þegar þú ekur bíl þarftu að
hafa athyglina í fullkomnu
lagi og vera vel vakandi ef ekki
á að fara illa fyrir þér. Það
kemur hins vegar fyrir menn
að í stað þess að halda athygl-
inni vakandi, fara þeir að
hugsa um eitthvað annað en
aksturinn, og lokast um síðir
inn í hugsunum sínum og ana
stjórnlaust áfram.
Enn er það mín skoðun að
ástæðan fyrir því að fólk fer í
þennan „trans“, eða þetta hlut-
lausa ástand, er menntunin í
dag eins og hún er byggð upp í
skólakerfinu. Við lifum ekki
lengur eðli okkar samkvæmt.
Við heyrum en hlustum ekki
og horfum en sjáum ekki. I
kennslustundum alveg frá sex
ára aldri og til að minnsta
kosti tvítugs, eru krakkar all-
an tímann að taka við ein-
hverjum lærdómi og vísindum
og þekking er hömruð inn í
kollana á þeim, í stað þess að
leyfa krökkunum sjálfum að
athuga og rannsaka og læra af
eigin reynslu. Krakkarnir og
við erum hvött til að lifa
vitsmunalegu lífi eingöngu eða
í hugarheimi okkar. Við þurf-
um ekki lengur að bera okkur
eftir einu eða neinu, líkamleg
vinna og „að lifa á eigin afurð-
um,“ hefur minnkað gífurlega
á þessari öld.
Hvað er til dæmis það fyrsta
sem sagt er við börn þegar þau
eru að skríða um gólf og stinga
upp í sig hlutum til að athuga
þá nánar? Ekki gera þetta,
ekki gera hitt. Börnin eru ekki
hvött til að læra á umhverfi
sitt heldur þvert ámóti lött til
þess.
Svo við snúum okkur aftur
að „transinum" þá getur hann
verið hættulegur í samskiptum
manna á meðal. Fólk sem er
haldið honum, hættir að segja
frá því hvað það vill fá eða
gera, en tekur það sem það vill
og gerir það, sem það vill án
þess að segja nokkrum manni
frá því. Og það getur verið
nokkuð erfitt í einlægu sam-
bandi eins og hjónabandi, þeg-
ar konan vill kannski fara í
sólarlandaferð en maðurinn
ekki og hann segir ekki frá því.
Þannig getur sólarlandaferðin
orðið hundleiðinleg vegna þess
að maðurinn vildi aldrei fara
og skemmtir sér þar af leið-
andi ekkert. Konan skemmtir
sér heldur ekkert því hún er
með hrútleiðinlegan karl með
sér. Þannig geta hjónabönd
þróast upp í skilnaði.
Þetta er svona meginatriði,
mjög einfaldað að vísu, á því
sem ég er að fást við. Og hvers
vegna segir maðurinn ekki að
hann vilji ekki fara í sólar-
landaferð heldur eitthvað ann-
að? Þá komum við aftur að
menntuninni og þeim aðferð-
um sem beitt er í skólum. Við
lærum þar að segja aldrei
neitt, heldur aðeins að taka við
og hlusta.
Fólk fer að ímynda sér að
það verði að lifa á ákveðinn
hátt, þann bátt sem það kýs
sér, eða það muni ekki lifa af.
Öll samskipti manna hafa í sér
að gefa eða taka og skoðanir
manna eru margvíslegar. Það
er oft mikið erfiði og tekur
mikinn tíma og vilja, að koma
sér saman um hluti, í einlægu
sambandi. Þegar svo annar að-
ilinn í, segjum hjónabandi, fer
að gera eitthvað eða fá sér
eitthvað án þess að biðja um
það eða segja á nokkurn hátt
frá því, þá er sambandinu
stefnt í voða.
Lausnin við þessu er að
finna sjálfan sig. Finna út
hver og hvernig þú ert. Þú
verður að vera það sem þú ert,
en ekki það sem aðrir halda að
þú sért.
1
'
<-+-(■• i-
■
Það er engum ofsögum sagt
af kæliskápaúrvalinu hjá okkur enda leitum við

ftfi+H'f
:

±$±íx^ttt
... . ■. .
Atlantshafsins Við höfum á lager
. . . .
■

f Philips og
• Á-4-W44-

Þú geturt.d. fengið lítinn byrjendakæliskáp með inn -
byggðu frystihólfi fyrir ísmola og lænssneiðar, tvískiptan
vísitöluskáp þar sem frystir og kælir eru álíka stórir,
með ísmolavél
og öllu tilheyrandi
hringdu eða komdu og kvnMI
gatinu
; ; ■
þér úvarlið
HAFNARSTRÆTI 3 - 20455 - SÆTUN 8 - 15655