Morgunblaðið - 09.02.1982, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 9. FEBRÚAR 1982
39
sem koma skal,“ sagði Hjálmar R.
Bárðarson.
Þá skýrði siglingamálastjóri frá
því, að þetta atriði hafi hann lagt
fyrir samgönguráðherra Stein-
grím Hermannsson í bréfi dag-
settu 20. ágúst 1981, en því bréfi
fylgdi eintak af Siglingamálum
nr. 13, 1981. í þessu bréfi til ráð-
herra segir m.a., að verði umsagn-
ar samtaka sjómanna og útvegs-
manna leitað áður en búnaðurinn
hefur verið settur í fleiri stærðir
og gerðir fiskiskipa en þá var orð-
ið, þá yrði að gera þá kröfu til
umsagnaraðila, ef þeir telja tíma-
bært að setja nú þegar kröfur um
búnað í regiur, að þeir geri ná-
kvæma grein fyrir hvernig sá
búnaður skuli vera. Siglingamála-
stjóra var ekki kunnugt um að
ráðherra hefði leitað umsagnar
hagsmunaaðila á þessum grund-
velli.
Eins og fundarmönnum er
kunnugt um, þá hefur Siglinga-
málastofnun ríkisins fylgzt með
þróun þessa búnaðar frá upphafi,
og starfsmenn stofnunarinnar
verið með við ýmsar prófanir á
búnaðinum, sagði siglingamála-
stjóri, og nú þessa daga væri hann
í Eyjum ásamt Páli Guðmunds-
syni skipaskoðunarmanni að fara
yfir einstök atriði þessa búnaðar í
ýmsum skipum i Vestmannaeyja-
höfn, m.a. í fylgd með Sigmund
Jóhannssyni. Tilgangurinn væri
fyrst og fremst sá, að athuga
hvernig haga mætti tillögum að
reglum um sjósetningarbúnað
gúmmíbjörgunarbáta.
Siglingamálastjóri var að því
spurður, hvað það tæki langan
tíma að setja reglur um uppsetn-
ingu Sigmundsgálgans í íslenzk
skip, hvernig Siglingamálastofn-
unin ætlaði að framkvæma það og
hvenær þess væri að vænta að Sig-
mundsgálginn yrði kominn í öll ís-
lenzk skip, hvort sem mönnum lík-
aði betur eða verr, hvort það tæki
hálft ár, eitt ár, tvö eða þrjú.
Siglingamálastjóri kvað Sigi-
ingamálastofnunina myndu senda
tillögur að reglum til ráðherra,
sem hann væntanlega myndi
senda til umsagnar hagsmunaað-
ila, þ.e.a.s. samtaka sjómanna, út-
gerðarmanna og farmskipaeig-
enda. Reynslan væri sú, að því
miður vildi það oft dragast æði
lengi að svör bærust frá hags-
munaaðilum.
Hins vegar mætti setja umsagn-
araðilum tímatakmörk, þannig að
ef andmæli hefðu ekki borizt inn-
an ákveðins tíma, þá yrði talið að
viðkomandi samtök væru tillögun-
um samþykk. — Þá sagði siglinga-
málastjóri, að þegar um meiri
háttar breytingar eða viðbætur á
búnaði skipa væri að ræða, þá
væri yfirleitt í reglum gefinn
ákveðinn frestur til framkvæmda.
Reglur einar sér leysa ekki allan
vanda. Það verður að vera hægt að
koma þeim í framkvæmd til að
þær komi að gagni. Siglingamála-
stjóri kvaðst ekki geta sagt með
nokkurri vissu hvað það tæki
langan tíma að setja reglur og
koma þeim í framkvæmd.
Siglingamálastjóri rakti á fund-
inum fjölmarga þætti í öryggis-
málum, sem Siglingamálastofnun-
in hefur unnið að og komið í fram-
kvæmd á undanförnum árum.
Fundarmenn höfðu allir spurt
spurninga úr sætum sínum meðan
siglingamálastjóri var í ræðustól,
en í fundarlok sté í pontu Sigur-
geir Ólafsson skipstjóri, en hann
hefur í áratugi verið einn af for-
ystumönnum í öryggismálum sjó-
manna í Eyjum. Þakkaði hann
siglingamálastjóra komuna til
Eyja og kvað ástæðu til þess að
siglingamálastjóri kæmi oftar til
viðræðna við sjómenn. Fjallaði
Sigurgeir síðan um seinagang
Siglingamálastofnunar í sam-
bandi við að hrinda í framkvæmd
ýmsu er varðar öryggismál sjó-
manna og sagöist Sigurgeir ekkert
draga til baka af því, sem hann
hefði gagnrýnt Siglingamála-
stofnunina fyrir, verkin yrðu að
tala fyrst.
Siglingamálastjóri svaraði því
til, að hann væri sammála Sigur-
geiri í því, að fundur sem þessi
væri mjög gagnlegur fyrir alla að-
ila. Enginn vafi væri á því, að það
yki gagnkvæman skilning og eyddi
Jóhanna Einarsdótt
ir Minningarorð
tortryggni að ræða saman vanda-
málin. — Um það hvað telja bæri
seinagang við að hrinda í fram-
kvæmd ýmsu er varðar öryggis-
mál sjómanna, og hvers sök það
væri mætti líta á frá ýmsum hlið-
um. Þegar Siglingamálastofnun
ríkisins hefur viðurkennt nýjan
búnað til notkunar í íslenzkum
skipum, þá er eigendum í sjálfs-
vald sett að bæta slíkum búnaði
strax í skip sín, þótt hans sé ekki
krafizt í reglum. Gott dæmi um
þetta væri einmitt sjósetningar-
búnaður Sigmunds nú hér í Vest-
mannaeyjum. — Ef setja ætti
kröfu um slíkan búnað í reglur, þá
þyrfti fyrst að semja frumdrög að
slíkum reglum fyrir ýmsar stærð-
ir og gerðir skipa. Þegar ráðherra
hefði ákveðið að senda tillögur að
reglum til umsagnar hagsmunaað-
ila, þá gæti liðið nokkur tími þar
til jákvæðar umsagnir hefðu bor-
izt frá öllum aðilum. Slíkan seina-
gang mætti ekki kenna Siglinga-
málastofnuninni um, sagði sigl-
ingamálastjóri.
Siglingamálastjóri lauk máli
sínu með því að þakka fundar-
mönnum komuna og málefnalegar
og gagnlegar umræður.
Að því loknu sleit Friðrik Ás-
mundsson fundarstjóri þessum
fundi og þakkaði siglingamála-
stjóra og Páli Guðmundssyni
skipaskoðunarmanni komuna til
Vestmannaeyja.
I fundarlok sýndu þeir Hjálmar
R. Bárðarson siglingamálastjóri
og Páll Guðmundsson skipaskoð-
unarmaður fundarmönnum
gúmmíbjörgunarbátinn, sem upp-
blásinn var á sviðinu og útskýrðu
breytingar m.a. á inngönguopi
gúmmibátanna, sem Siglinga-
málastofnunin hefur hannað á
grundvelli prófana og tilrauna á
hafi úti með aðstoð Landhelgis-
gæzlunnar undir stjórn Páls Guð-
mundssonar. Þessi nýju inngöngu-
op eru hringlaga, með ermi, sem
reyrð er saman að innan. Þessi op
og lokun þeirra hefur reynzt
sterkari og þéttari en eldri könt-
uðu opin. Þá sýndu þeir einnig
nýja gerð rekakkera, sem Sigl-
ingamálastofnunin hefur einnig
hannað og gert tilraunir með.
Þessi rekakkeri hafa sýnt sig að
auka verulega stöðugleika gúmmí-
björgunarbátanna og það svo, að í
tilraunum Siglingamálastofnun-
arinnar á sl. vetur hvolfdi engum
gúmmíbjörgunarbáti, sem var
með rekakkeri af þessari gerð.
Að loknum fundinum ræddi
Morgunblaðið við siglingamála-
stjóra. Hann sagði að sér væri efst
í huga þakklæti til Vestmanney-
inga fyrir þeirra mikla áhuga á
öryggismálum sjómanna. — „Við
fyrstu notkun gúmmíbáta sem
björgunartækja á íslenzkum skip-
um áttu Vestmanneyingar frum-
kvæðið, en fengu strax stuðning
þáverandi skipaskoðunarstjóra
Ólafs T. Sveinssonar, sem viður-
kenndi og heimilaði notkun
gúmmíbjörgunarbátanna á skip-
um Vestmanneyinga. Nú eiga
Vestmanneyingar frumkvæði að
bættum losunarbúnaði gúmmí-
björgunarbátanna, og aftur hafa
Vestmanneyingar átt vísan stuðn-
ing Siglingamálastofnunar ríkis-
ins, sem viðurkenndi þennan bún-
að strax að lokinni hönnun hug-
vitsmannsins Sigmunds Jóhanns-
sonar. Þeim manni vil ég færa sér-
stakar þakkir fyrir hans mikla
áhuga á öllu því, er til aukins ör-
yggis getur orðið fyrir sjófarend-
ur. Þá vil ég þakka þeim Friðrik
Ásmundssyni skólastjóra og Jóni
I. Sigurðssyni hafnsögumanni og
formanni Björgunarfélags Vest-
mannaeyja fyrir þeirra framlag
til öryggis á sjó, og þá sérstaklega
fyrir hve vel þeir tóku strax til-
lögu minni um að halda sameig-
inlegan fund Stýrimannaskólans í
Vestmannaeyjum, Björgunarfé-
lags Vestmannaeyja og Siglinga-
málastofnunar ríkisins. Eg tel
þennan fund hafa verið sérlega vel
heppnaðan, vel sóttan og í alla
staði gagnlegan til gagnkvæmra
aukinna kynna og upplýsinga. —
Ég er þess fullviss, að Vestmann-
eyingar og Siglingamálastofnun
ríkisins munu áfram eiga samleið
um ókomin ár við að vinna að
auknu öryggi sjómanna," sagði
siglingamálastjöri að lokum
Fædd 5. aprfl 1898
Dáin 30. janúar 1982
Jóhanna Einarsdóttir fæddist í
Reykjavík 5. apríl 1898 i litlum
bæ, sem hét Kvöldroðinn. Foreldr-
ar hennar voru hjónin Jóhanna
Örnólfsdóttir frá Hvassahrauni á
Vatnsleysuströnd og Einar Ein-
arsson sjómaður, ættaður af Síðu
en oft kenndur við Kaldárholt í
Holtum.
Ung að árum fluttist Jóhanna
með foreldrum sínum til Hafn-
arfjarðar, þar sem hún ólst upp til
fullorðinsára. Hún byrjaði ung að
vinna og kynntist ýmsum þáttum
íslenzks atvinnulífs á uppvaxtar-
árunum.
Snemma kom í ljós, að Jóhanna
hafði mikið yndi af söng og hljóð-
færaslætti, og var það því engin
tilviljun, að hún byrjaði ung að
syngja í kirkjukór hjá Friðriki
Bjarnasyni, tónskáldi, og söng hún
í kórnum þar til hún fluttist alfar-
in frá Hafnarfirði til Reykjavíkur.
Söngáhugann taldi hún sig hafa
erft frá föður sínum, en hann
hafði verið söngmaður góður. Jó-
hanna var gædd góðlátlegri
kímnigáfu og mun hún einnig hafa
erft hana frá föður sínum. Gott
innræti mun hún hins vegar hafa
þegið ekki síður frá móður sinni,
sem var grandvör og dagfarsprúð
dugnaðarkona. Systkini Jóhönnu
voru fimm, og var hún þeirra
yngst. í dag eru aðeins tvær aldr-
aðar systur hennar á lífi. Tvo
bræður eignaðist Jóhanna, Einar,
sem dó innan fermingaraldurs og
Örnólf, sem fluttist ungur til Am-
eríku og lézt þar í hárri elli fyrir
nokkrum árum, án þess að líta
nokkurn tíma ættjörð sína á nýjan
leik.
Af foreldrum Jóhönnu er það að
segja, að þau kynntust á Auðnum
á Vatnsleysuströnd, en þau voru
þar þá bæði vinnandi hjá Guð-
mundi Guðmundssyni útvegs-
bónda.
í sagnaþáttum af Vatnsleysu-
strönd, segir Kristleifur Þor-
steinsson, fræðimaður og bóndi á
Stóra-Kroppi í Borgarfirði nokkuð
frá þeim hjónum, Einari og Jó-
hönnu. Meðal annars getur Krist-
leifur Einars Einarssonar, sem
frostaveturinn 1881 var einn af
hásetum Guðmundar á áttæringi
sem nefndist Vonin. Um háseta á
þessu skipi segir Kristleifur m.a.:
„Allt var þetta einvalalið, hraustir
menn og í blóma lífsins.“ En um
Jóhönnu Örnólfsdóttur, konu Ein-
ars, getur Kristleifur í sambandi
við kynlegan draum er hana
dreymdi og skýrði frá strax.
Draumur þessi rættist, því miður,
en hann snerist um hörmulegt sjó-
slys, sem skeði skömmu síðar.
Jóhanna Einarsdóttir mun í ein-
hverjum mæli hafa erft svonefnda
dulræna hæfileika frá móður
sinni, en slíku flikaði hún ekki.
Þetta barst þó í tal, er hún ræddi
við undirritaðan og við minntumst
uppvaxtaráranna í Hafnarfirði.
Margvíslegt andstreymi átti eft-
ir að mæta Jóhönnu fyrstu árin
eftir að hún fluttist til Reykjavík;
ur, en öll él birtir upp um síðir. í
Reykjavík átti hún eftir að kynn-
ast Guðmundi Sveinbjarnarsyni,
verkstjóra, sem síðar varð eigin-
maður hennar, en þau bjuggu
saman í yfir 50 ár og eignuðust
einn son, Stefán, sem í dag fylgir
móður sinni til grafar. Guðmund
missti Jóhanna árið 1976, og bjo
hún eftir það ein, þar til hún
þurfti að fara á spítala, þar sem
hún andaðist eftir langa legu. Áð-
ur en Jóhanna kynntist Guðmundi
hafði hún eignazt tvo syni, Sigurð
og Kormák, sem báðir eru á lífi og
fylgja henni í dag síðasta spölinn.
í gegnum margs konar erfið-
leika varðveitti Jóhanna alla tíð
sitt meðfædda, góða innræti, var
traustur vinur vina sinna ogátti
margar vinkonur, sem reyndust
henni ekki síður vel en hún þeim.
En þegar háöldruð, góð kona kveð-
ur þetta jarðlíf, ætti ekki að ríkja
sorg hjá eftirlifandi vinum og
vandamönnum heldur gleði yfir
því að hafa kynnst og átt að vini
góða manneskju, sem öllum vildi
vel. En sjálfur kveð ég Jóhönnu,
vinkonu mína, með þakklæti fyrir
allt gamalt og gott.
A.G.
I dag, þriðjudag,
kynnum vlð forrit íyrir
1AGERBOKHALD
Lagerbókhaldsíorrit Tölvubúðarinnar hí. er íyrir þá, sem
vilja haía góða stjórn á innkaupum og sölu. Það geymir allt
að 5.000 vörutegundir á skrá. Auðvelt er að „íletta upp í"
tölvunni og íá á skerm eða prentara stöðu hverrar vöru-
tegundar, eða hvernig hún hefur selst undaníarið. Eí litið er
eítir á lager, gerir íorritið aðvart, og skriíarút pöntun ef með
þarf. Þegar varan kemur til landsins gerir forritið tollskýrslu
og síðan verðútreikning. Ef einhver viðskiptavinanna átti
vöru pantaða hjá þér, gerir tölvan einnig aðvart um það.
Gengisfelling? Lagerbókhaldsforritið getur breytt öllum
verðum á skrá um ákveðna prósentu, og nýr verðlisti er
prentaður út. Einn mikilvœgasti kostur lagerbókhaldsíor-
ritsins er sá, að það tengist beint viðskiptamanrvabókhaldi,
fjárhagsbókhaldi og tollvörugeymslu. Nótuútskriít við-
skiptamannabókhaldsins getur t.d. dregið seldar vörur
beint aí lager, svo að aldrei þarí að tvífcera.
Heildsalar-Sölustjórar: Hér er íorrit, S&In er sérhannað íyrir
ykkarþarfir
Rétt lausn íelst í réttu forriti.
Verið velkomin kl. 2-6 í dag og kynnið ykkur
íorrit okkar.
TDLVUB1JD!N HF
í^augavegi 20. Simi 2 5410
li