Morgunblaðið - 09.02.1982, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 9. FEBRÚAR 1982
FUNDUR UM ÖRYGGISMÁL
SJÓMANNA
í VESTMANNAEYJUM
Siglingamálastofnun rfkisins, Stýrimanna-
skólinn í Vestmannaeyjum og Björgunarfélag
Vestmannaeyja boðuðu til fundar í Vestmannaeyjum 8.
janúar sl. um öryggismál sjómanna og var Hjálmar
R. Bárðarson siglingamálastjóri mættur á
fundinum, ásamt Páli Guðmundssyni útvegs-
manni, skipstjóra og skipaskoðunarmanni
Siglingamálastofnunarinnar. Fundurinn hafði ver-
ið ákveðinn fyrir áramót að tilhlutan Siglinga-
málastjóra. Fundinn sóttu á annað hundrað
manns, aðallega sjómenn, en mikill áhugi hefur löngum
verið í Vestmannaeyjum varðandi öryggismál sjó-
manna.
Hjálmar R. Bárðarson, siglingamálastjóri, og Páll Guðmundsson,
skipaskoðunarstjóri, kynna rekpoka á gúmmíbjörgunarbáta.
LjÓNm. Mbl. Sipirgeir.
Fjöldi sjómanna sótti fundinn.
, ,Sigmundsbúnaðurinn
er það sem koma skal“
Siglingamálastofnun ríkisins,
Stýrimannaskólinn í Vestmanna-
eyjum og Björgunarfélag Vest-
mannaeyja boðuðu til fundar í
Vestmannaeyjum 8. janúar sl. um
öryggismál sjómanna og var
Hjálmar R. Bárðarson
siglingamálastjóri mættur á fund-
inum, ásamt Páli Guðmundssyni
útvegsmanni, skipstjóra og skipa-
skoðunarmanni Siglingamála-
stofnunarinnar. Fundurinn hafði
verið ákveðinn fyrir áramót að til-
hlutan Siglingamálastjóra. Fund-
inn sóttu á annað hundrað manns,
aðallega sjómenn, en mikill áhugi
hefur löngum verið í Vestmanna-
eyjum varðandi öryggismál sjó-
manna.
Jón í. Sigurðsson formaður
Björgunarfélags Vestmannaeyja
setti fundinn og bauð menn vel-
komna, en síðan tók Friðrik Ás-
mundsson skólastjóri Stýri-
mannaskólans í Vestmannaeyjum
við fundarstjórn. Rakti hann
nokkuð frumkvæði Eyjamanna í
starfi öryggismála er varða sjó-
mennsku, benti á stofnun Bátaáb-
yrgðarfélags Vestmannaeyja, sem
var stofnað 18ti2 og verður því 120
ára í þessum mánuði, en það er
elzta tryggingarfélag landsins,
fyrsta varðskip íslendinga var
keypt af Vestmanneyingum,
gúmmíbjörgunarhátavæðingin
hófst í Eyjum og síðast nefndi
Friðrik Sigmundsgálgann og sam-
tengda möguleika sem Eyjamenn
hófu að setja í báta sína á sl. ári
og vitnaði Friðrik í orð Einars
Ólafssonar skipstjóra á KAP II,
sem í hópi áhugamanna um
öryggismál sjómanna hafði sagt
- sagði Hjálmar
R. Bárðarson
siglingamálastjóri
sl. vor, að það væri engin ástæða
til að vera að ræða lengur hvort
setja ætti Sigmundsbúnaðinn í
bátaflotann, heldur skyldu heima-
menn sjá til þess, að búnaðurinn
yrði kominn í allan flotann fyrir
vetrarvertíðina 1982 og er það
verk á lokastigi, ef miðað er við að
einn af gúmmíbjörgunarbátum
hvers skips sé með slíkan búnað.
Dagskrá fundarins hófst með
því, að siglingamálastjóri Hjálm-
ar R. Bárðarson kynnti nýja
kvikmynd Siglingamálastofnunar
ríkisins um notkun gúmmíbjörg-
unarbáta, áður en kvikmyndin var
sýnd.
Siglingamálastjóri kvað það
vera sér sérstakt ánægjuefni að fá
tækifæri til að sýna Vestmanney-
ingum persónulega þessa nýju
kennslukvikmynd Siglingamála-
stofnunar ríkisins, sem nú tekur
við af eldri svart-hvítri kvikmynd
stofnunarinnar. Þá kvikmynd
sagði hann löngu vera orðna úr-
elta efnislega vegna ýmissa breyt-
inga á gúmmíbjörgunarbátum og
búnaði þeirra.
Mun iengur hefði dregizt að
þessi nýja kvikmynd yrði gerð, en
Siglingamálastofnunin hefði
óskað sér, en því hefði valdið fjár-
skortur stofnunarinnar. Þess
vegna kvað siglingamálastjóri sér
vera bæði ljúft og skylt að þakka
Vélstjórafélagi íslands fyrir fram-
lag þess til kvikmyndarinnar, en á
árinu 1979 afhenti Ingólfur Ing-
ólfsson formaður Vélstjórafélags
Islands hálfrar milljónar króna
gjöf til endurnýjunar kvikmyndar
Siglingamálastofnunarinnar um
meðferð og notkun gímmíbjörgun-
arbáta, en stjórn Vélstjórafélags
Islands var kunnugt um það, að
Alþingi hafnaði beiðni Siglinga-
málastofnunar ríkisins um
tveggja milljón króna fjárveitingu
til endurnýjunar þessarar kvik-
myndar.
Kvikmyndun, hljóðupptöku og
klippingu annaðist KVIK s/f, nán-
ar tiltekið þeir Vestmanney-
ingarnir Páll Steingrímsson og
Ernst Kettler. Þeir unnu verk sitt
af miklum áhuga og hagsýni frá
fjárhagslegu sjónarmiði, og þó
hefur stofnunin átt í erfiðleikum
með að greiða þeim að fullu sín
laun fyrir vel unnið verk.
Áður en kvikmyndin var sýnd
gat siglingamálastjóri þess enn-
fremur, að ætlunin væri að endur-
skoða kvikmyndina við og við,
bæta við í hana efni og breyta,
með breyttri þróun mála. í mynd-
inni eru til dæmis sýndir líka
gúmmíbátar í strigatöskum og
trékössum, sem nú eru óðum að
hverfa úr íslenzkum skipum. Þessi
búnaður er þó enn til hér, og því
nauðsynlegt að sýna handtökin við
sjósetningu töskubátanna, en
þetta atriði má síðar fella niður úr
kvikmyndinni. — Þá gat siglinga-
málastjóri þess, að í kvikmyndinni
er ekki sýnd sjósetning gúmmí-
björgunarbáta með Sigmunds-
gálga, eða líkum búnaði, en hug-
myndin er að bæta þessu atriði
síðar inn í myndina.
Að lokinni kvikmynd fengu
fundarmenn tækifæri til að ræða
málin og bera fram fyrirspurnir
til siglingamálastjóra.
Spurningar voru margar, og
fjöldi atriða kom þar við sögu,
bæði varðandi gúmmíbjörgunar-
báta, bjargbelti og fleiri öryggis-
tæki um borð í íslenzkum skipum.
Til dæmis fjallaði siglingamála-
stjóri sérstaklega um hinn svo-
kallaða veika hlekk í línu þeirri,
sem festir gúmmíbátinn við skip. I
upphafi varð þessi líflína gúmmí-
bátanna höfð það veik, að gúmmí-
báturinn gæti slitnað sjálfkrafa
frá skipi, ef það sykki. Reynslan
hér við iand varð sú, að vegna
þessarar veiku línu slitnuðu
gúmmíbjörgunarbátar oft frá
skipum, áður en nokkur maður gat
komizt í gúmmíbátinn.
Sagðist siglingamálastjóri vera
þeirrar skoðunar, að réttara væri
að haida núverandi styrkleika á
fangalínum gúmmíbjörgunarbát-
anna, og treysta á að skipbrots-
menn skæru á línuna, þegar þeir
væru komnir upp í gúmmíbátinn
og vildu losna frá skipinu og taka
ekki upp hinn svokallaða veika
hlekk sem mikið hefur verið rætt
um. Þetta mikilvæga atriði bar
siglingainálastjóri undir fund-
armenn, og í skoðanakönnun með-
al fundarmanna kváðust allir
samþykkir þeirri skoðun siglinga-
málastjóra, að ekki væri rétt að
setja veikan hlekk í líflínu gúmmí-
bátanna, heldur treysta á hnífinn
um borð í gúmmíbátunum til þess
að unnt væri að losa hann úr
tengslum við sökkvandi skip. Sigl-
ingamálastjóri þakkaði fundar-
mönnum þennan stuðning við
sjónarmið sín í þessu máli.
Þá komu m.a. fram gagnrýn-
israddir á Siglingamálastofnunina
fyrir seinagang í sambandi við
kynningu og uppsetningu á Sig-
mundsbúnaðinum í íslenzk skip,
en eins og fyrr getur ákváðu út-
vegsbændur að setja búnaðinn í
allan Eyjaflotann fyrir árslok
1981, þótt þessa búnaðar hafi ekki
verið krafizt í reglum. — Siglinga-
málastjóri sagði að hér væri um
mikinn misskilning að ræða. Sigl-
ingamálastofnunin hefði frá upp-
hafi og heilshugar fagnað þessu
frumkvæði Sigmunds og þeim
stuðningi, sem hugmyndir hans
hefðu hlotið, enda öllum starfs-
mönnum Siglingamálastofnunar-
innar að sjálfsögðu ljóst, að hröð
og örugg sjósetning gúmmíbjörg-
unarbáta er eitt mikilvægasta
atriði við notkun þeirra. Stofnun-
in hefði því þegar í júlímánuði
1981 viðurkennt þennan búnað
fyrir íslenzk skip, og fagnað hon-
um og mælt með að hann yrði
settur í skip. Þetta kemur fram í
júlíhefti ritsins Siglingamál, riti
Siglingamálastofnunar ríkisins,
en þar er gerð ítarleg grein fyrir
Sigmundsgálganum. Þar er birt
myndaopna með fjölda mynda,
heilsíða á baksíðu ritsins, og fleiri
greinar um þennan búnað. — í
sama riti er m.a. fagnað því frum-
kvæði Vestmanneyinga, að ætla að
koma slíkum búnaði í öll fiskiskip
í Eyjum fyrir árslok 1981, sagði
siglingamálastjóri, og orðrétt
stendur í þessu jólí hefti Siglinga-
mála: „Að þeirri reynslu fenginni
verður auðveldara að semja reglur
um þessi atriði en nú er. Tilgan'gur
þessa yfirlits í þessu hefti Sigl-
ingamála, er að gera grein fyrir
málinu, þannig að á þessum
grundvelli mætti leita umsagnar
hagsmunaaðila, þ.e.a.s. samtaka
sjómanna og útgerðarmanna."
„En Sigmundsbúnaðurinn er það
•l * ~