Morgunblaðið - 09.02.1982, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUJJAGUR 9. FEBRÚAR 1982
+ Móöir okkar, tengdamóöir, amma og langamma, KRISTÍN JÓHANNSDÓTTIR, Hátúni 10A, andaöist í Landspitalanum laugard. 6. febr. Inga Frantz, John Frantz, Haraldur Lýösson, Ólöf Sveinsdóttir, Guörún Lýösdóttir, Þorsteinn Fríöriksson, barnabörn og barnabarnabörn.

+ PÁLL ÓLAFSSON, Hraunbas 92, Reykjavík, andaöist föstudaginn 5. febrúar síöastliöinn. Fyrir hönd vandamanna, Ásta Ólafsdóttir, Ólafur Jónsson.

+ Móöir okkar, tengdamóöir, amma og langamma, GUÐRÚN OKTOVÍA SÆMUNDSDÓTTIR, áöur til heimilis aö Ötdugötu 52, Reykjavík, andaöist aö Elli- og dvalarheimiiinu Ási, Hverageröi 5. þ.m. Gunnlaug Antonsdóttir, Eiríkur Jónsson, Anna Antonsdóttir, og aðrir afkomendur.

Móöir okkar og amma, ÁSLAUG ÁGÚSTSDÓTTIR, Hjaröarhaga 44, lést 7. febrúar. Ágúst Bjarnason, Ólöf Bjarnadóttir, Anna Bjarnadóttir, Áslaug Jónsdóttir.

Bróöir okkar, GUOMUNDUREYÞÓRSSON, Hafnarfiröi, er látinn. Ásta Eyþórsdóttir, Sígríður Eyþórsdóttir, Bjartmar Eyþórsson.

+ Móöir okkar, SIGRÚN BENEDIKTSDÓTTIR, áóur til heimilis aö Laufásvegi 45B, lést aö Elliheimilinu Grund 4. febr. sl. Börn hinnar látnu.

+ Bróöir okkar, ÓLAFURTRYGGVASON frá Grund á Fellsströnd, andaöist á sjúkrahúsinu á Akranesi 6. febrúar. Jaröarförin auglýst síöar. Fyrir hönd systkina, Svava Tryggvadóttir.

+ Jaröarför JÓHÖNNU EINARSDÓTTUR, Spítalastíg 2B, er lést 30. janúar, fer fram frá Fossvogskirkju, þriöjudaginn 9. febrúar kl. 10.30. Aóstandendur.

+ Faðir okkar, afi og bróöir, ■ KARL G. SÖLVASON, fyrrverandi gluggahreinsarí, veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju miövikudaginn 10.þ.m. kl. 3. Inga Karlsdóttir, Ragnheiöur Sölvadóttir, John Sölvason, Guömundur Sölvason, Ellert Sölvason, börn og barnabörn.

+ Utför systur okkar og ömmu, SÓLVEIGAR STEFÁNSDÓTTUR, Víóimel 32, fer fram frá Fossvogskirkju, fimmtudaginn 11. febrúar kl. 3 e.h. Jórunn Stefánsdóttir, Rannveig Stefánsdóttir og sonarsynir.
Minning:
Friðný Sigfásdóttir
skrifstofustjóri
Fædd 23. desember 1917
Dáin 2. febrúar 1982
í dag kl. 13.30 fer fram frá
Dómkirkjunni í Reykjavík útför
frænku minnar Friðnýjar Sig-
fúsdóttur. Friðný fæddist og ólst
upp á Norðfirði. Foreldrar hennar
voru Sigfús Sveinsson, kaupmaður
og útgerðarmaður á Norðfirði og
kona hans Ólöf Guðmundsdóttir.
Sigfús var sonur Sveins Sigfús-
sonar og fyrri konu hans Þor-
bjargar Runólfsdóttur. Þau hjón
eignuðust 4 börn. Elstur var Sig-
fús. Dæturnar voru Ólöf, kona dr.
Ólafs Daníelssonar, yfirkennara í
Reykjavík og Sigríður, kona
Rögnvalds Snorrasonar kaup-
manns og útgerðarmanns á Akur-
eyri. Yngstur var Jón, bókari og
bæjarfulltrúi í Neskaupstað,
kvæntur Guðrúnu Karlsdóttur frá
Eskifirði.
Sveinn, afi okkar Friðnýjar var
framsýnn framkvæmdamaður, er
kaus að halda tryggð við ættjörð-
ina, þegar öll systkini hans fluttu
til Ameríku. Hann stofnaði á
Norðfirði fyrstur manna verslun
og útgerð, sem hann rak með
myndarbrag, byggði auk þess ótal
hús, m.a. byggði hann 1892 stór-
hýsi á þeirra tíma mælikvarða,
sem síðar gekk undir nafninu
„Sigfúsarhús" og fóstraði þrjár
kynslóðir. Þegar afi okkar og
amma slitu samvistum flutti afi
til Hafnarfjarðar og síðar Reykja-
víkur þar sem hann kvæntist aft-
ur, kom undir sig fótunum á nýjan
leik, stofnaði verslun og hélt
áfram að byggja hús, en hann dó
því miður um aldur fram.
Við þessi þáttaskil í lífi fjöl-
skyldunnar tók Sigfús við rekstr-
inum fyrir austan fyrir hönd móð-
ur sinnar. Hann var þá kominn
langt í lögfræðinámi, en hætti því,
hann var elstur barnanna, 17 ár-
um eldri en yngri bróðirinn.
Sigfús var mikill athafnamaður
eins og faðir hans og reksturinn
blómstraði undir forsjá hans. Haf-
skipabryggja var smíðuð, íshús og
rafstöð. Vélbátar og línuveiðarar
voru þá komnir til sögunnar og við
þessa útgerð og verslun hafði hóp-
ur manns atvinnu á kreppuárun-
um. Oft kom fólk sunnan af landi
austur í atvinnuleit og var þá
meira og minna til heimilis í „Sig-
fúsarhúsi".
Ólöf móðir Friðnýjar var dóttir
Guðmundar Arnasonar og Helgu
Jónsdóttur er bjuggu á Grímsstöð-
um á Fjöllum og siðar á Syðra-
Lóni á Langanesi. Bróðir Ólafar
var séra Jón Guðmundsson, prest-
ur á Norðfirði og prófastur í
Suður-Múlaprófastsdæmi. Ólöf
var vel menntuð hæfileikakona,
rösk í hreyfingum og öllu fasi og
sópaði af henni. Hún var afar
trúrækin kona, sem innrætti börn-
um sínum Guðs orð og góða siði og
stjórnaði sínu stóra heimili af
miklum skörungsskap. — Ég man
hvað mér þótti frændi minn og
konan hans höfðinglegar persón-
ur.
Á þessu stóra og glæsilega
heimili ólst Friðný upp. Hún var
næst yngst 6 systkina, en af þeim
eru aðeins tvö á lífi núna. Elstur'
var Guðmundur, sem tók við
rekstrinum árið 1935, er Sigfús
lést. Hann var kvæntur Sigríði
Jónsdóttur frá Fáskrúðsfirði, þau
eru bæði látin fyrir nokkrum ár-
um. Sveinn, skrifstofustjóri, lát-
inn, kvæntur Nönnu Þormóðs frá
Siglufirði, Aðalbjörg búsett í
Kaupmannahöfn, gift Arne Voss,
lektor. Jóhanna gift Aage Schiöth,
lyfsala á Siglufirði, bæði látin.
Yngstur var Friðjón, verkstjóri
hjá Eimskipafélagi íslands hf.
Það gefur augaleið að á svona
mannmörgu heimili, sem auk þess
hýsti og fæddi starfsfólk útgerð-
arinnar var í mörg horn að líta.
Þessi stóru heimili úti á lands-
byKgðinni þjónuðu einnig oft sem
hótel, þau voru jú engin þar. Á
heimili Friðnýjar voru oft fleiri
stúlkur til aðstoðar húsmóðurinni.
Oft ílengdust þesar stúlkur lengri
eða skemmri tíma og urðu sem
einn fjölskyldumeðlimurinn. Þeir
sem til þekktu í „Sigfúsarhúsi"
munu ekki minnast þess án Krist-
ínar Daníelsdóttur — Stínu Dan
— eða hennar „Stínu minnar" eins
og Friðný kallaði hana. „Stína
mín“ tók sérstöku ástfóstri við
Friðnýju og hún var Friðnýju afar
kær. Þegar Friðný keypti sér 3ja
herbergja íbúð í stað 2ja her-
bergja hafði hún í huga, að e.t.v.
gæti Stína hennar komið og verið
hjá henni. Það gerði hún einnig
Utför
JÓNASAR GUDMUNDSSONAR,
fyrrverandi yfirtollvaröar,
Rónargötu 22,
veröur gerö frá Frikjunni í Reykjavík, miövikudaginn 10. febrúar,
kl. 15.
Blóm og kransar afþökkuö, en þeim sem vildu minnast hans, er
bent á líknarstofnanlr.
Edith Guömundsson,
Anna Jónasdóttír, Heimír Áskelason.
t
Móöir okkar, tengdamóöir og amma,
GUORÚN JÓNSOÓTTIR,
Flókagötu 12,
veröur jarösungin frá Fossvogskirkju. þriöjudaginn 9. febrúar kl. 3.
Jóna Gissurardóttir, Kristján Gissurarson,
Guðbjörg Margrét Gissurardóttir,
Þorgeröur ína Gissurardóttir Halldór Skaftason,
og barnabörn.
t
Eiginkona mín, móöir okkar, tengdamóöir, amma og langamma,
HELGA GEIRÞRÚOUR ÞORVALDSDÓTTIR,
veröur jarösungin frá Fossvogskirkju, miövikudaginn 10. febrúar
kl. 13.30.
Hannes Kristinsson,
Sigríöur Hannesdóttir, Ólafur Magnússon,
Þorvaldur Hannesson, Guömunda Oddsdóttir,
Sigurlaug Hannesdóttir, Jóhann Guðmundsson,
Kristinn Hannesson,
barnabörn og barnabarnabörn.
smátíma í nokkur skipti, en „Stína
mín“ hélt áfram að vera fyrir
austan, þar sem hún hafði hönd í
bagga með uppeldi 2ja annarra
kynslóða sömu fjölskyldu.
Löngu liðnir tímar og atburðir
koma við upprifjun svo ótrúlega
nálægt manni. I endurminningum
mínuip um bernskudaga mína
fyrir austan skiptast á sólskins-
dagar og sorgardagar; ótímabær
dauðsföll, sem mörkuðu djúp spor
og ollu miklum breytingum. Ég
leit upp til þessara glæsilegu
frændsystkina minna í „Sigfús-
arhúsi". Öll voru þau töluvert
eldri en ég nema Friðjón. Þau
höfðu „forframast" á Akureyri, í
Reykjavík og í Kaupmannahöfn,
sem var nú hámark alls er hugsast
gat í þá daga. Þangað lá líka leið
Friðnýjar að afloknu gagnfræða-
prófi í Reykjavík. Þar stundaði
hún nám í verslunarskóla og lauk
þar prófi. Heim kom hún aftur
nokkru áður en síðari heimsstyrj-
öldin braust út. Hóf hún þá
skrifstofustörf í Reykjavík. Fyrst
við Verslun O. Ellingsen, síðar
vann hún nokkur ár hjá Líftrygg-
ingafélaginu „Andvaka".
Árið 1945 fór Friðný aftur til
Kaupmannahafnar og starfaði í
rúm tvö ár hjá Tryggingafélagi
þar. Þá bjó hún á heimil Öllu syst-
ur sinnar og manns hennar Arne
Voss, lektors. Samband þeirra
systra var afar gott og þær nutu
þess að geta verið samvistum.
Hanna systir þeirra var þá nýlega
dáin. Friðný og Arne voru líka
alltaf mjög góðir vinir. Á heimili
Öllu og Arne bjó ég líka veturinn
1946—’47 og á margar góðar
minningar frá þeim tíma. Það var
þá fyrst sem ég raunverulega
kynntist þessari elskulegu frænku
minni. Ég man ég þorði varla að
segja orð á dönsku vegna þess hve
danskan hennar var góð. En það
var ekki bara danskan hannar
Friðnýjar, sem var í fínu lagi.
Friðný hafði hlotið gott veganesti
úr heimahúsum, góða menntun og
töluverða starfsreynslu þá þegar.
Hún var glæsileg stúlka, hafði
fágaða framkomu, gat verið mjög
kát og létt, en undir niðri alvöru-
gefin.
Friðný kom heim frá Danmörku
haustið 1947 og hóf þá störf á
skrifstofu póst- og símamála-
stjóra, fyrst sem einkaritari, en
síðari árin sem skrifstofustjóri.
Friðný giftist ekki og eignaðist
ekki börn, en bræðrabörn hennar
og þeirra börn voru henni sem
hennar eign börn, svo vænt þótti
henni um þau. Hún vildi veg
þeirra sem mestan og tók innilega
þátt í gleði þeirra og sorg.
Friðný átti afar smekklegt og
fallegt heimili að Álftamýri 58,
þar sem hún tók oft vel á móti
vinum sínum og frændfólki. Hér
áður fyrr fannst mér jólin komin á
Þorláksmessu á afmælisdegi Frið-
nýjar. Áður en Friðný eignaðist
sína eigin íbúð leigði hún á Bjarn-
arstíg 6 hjá Herdísi Guðmunds-
dóttur, handavinnukennara og var
þar í raun og veru alltaf hennar
annað heimili.
Fyrri hluta ársins ’81 fór sjúk-
dómur Friðnýjar að gera vart við
sig. í júnímánuði sl. gekk hún und-
ir heilaaðgerð. Þegar hún kom af
sjúkrahúsinu gat hún ekki hugsað
sér að vera annars staðar en hjá
Herdísi, sem þá eins og oft áður
reyndist henni sem besta móðir.
Vonir okkar vina hennar um bata