Morgunblaðið - 22.05.1986, Blaðsíða 40

Morgunblaðið - 22.05.1986, Blaðsíða 40
40 MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 22. MAÍ1986 i „Blái sundbolurinn“ enn Svar vegna athugasemdar Útilífs eftír Sonju Hólm Grein mín í Morgunblaðinu 13. maí er sögð hafa vakið undrun, reiði og hneykslun starfsfólks Útilífs. I því sambandi er beint til mín spumingum sem ég hér með svara. Spurt var hver ástæðan væri fyrir grein minni. „Sterk löngun þessarar fallegu konu til að fá birta grein og mynd af sér á besta stað í blaði eins og um doktorsritgerð » væri að ræða, eða tilraun til að losa sig við sundbol sem hún tók, hálfum mánuði áður?“. Hafí greinin komið á besta stað í blaðinu eins og fullyrt er verður að sakast um það við ábyrgðarmenn blaðsins, sem og birtingu myndarinnar, þar sem mér var tjáð hjá blaðinu að hún yrði að fylgja greininni. Úr því myndin þykir af svo fallegri konu að ástæða sé til að skrifa um það í Morgun- blaðið bendi ég á möguleikann á að klippa hana út og hengja upp (til dæmis í búðinni). Sömuleiðis var það ekki í mínu valdi að ákveða hvenær greinin birtist í blaðinu. Ég skrifaði hana strax og fór með hana , á Morgunblaðið og þar beið hún síns tíma, svo að í öllum þessum tilvikum verða höfundar að snúa sér til blaðs- ins. Tilgangur greinarinnar var í fyrsta lagi að konan fengi bolinn til baka og í öðru lagi að vekja umræður um þessi málefni almennt. „Þroskaheft kona kemur til kassadömu með bláan sundbol sem hún hafði keypt nokkru áður.“ Ekki gat ég séð í fljótu bragði að konan væri þroskaheft, enda ekki alltaf gott að segja til um hverjir eru " þroskaheftir og hverjir ekki, sé það hins vegar augljóst mál ber að hjálpa þeim sérstaklega. „Meðan þessar samræður fóru fram þurfti kassastúlkan að sinna öðrum við- skiptavinum. Lesendur ættu því að geta sett sig í hennar spor og þá erfíðu aðstöðu sem hún var í.“ Það var rétt búið að opna búðina, sama sem ekkert fólk inni og meðan á þessu stóð vorum við bara tvær við kassann svo sú erfíða aðstaða sem talað er um fellur um sjálfa sig. „Hún reiknaði með að konan hlyti að koma aftur og sækja bolinn eða einhver fyrir hennar hönd og fannst réttast að geyma bolinn. Varla hefði verið viðeigandi að troða bolnum inn > á konuna eða hvað?“ „Afgreiðslukonan heldur sund- bolnum upp að ljósinu og skoðar hann og segir: Almáttugur, hún hefur aldrei notað hann.“ „Kassastúlkan var miður sín yfír að sitja uppi með bolinn og stökk upp stigann og fór í hverja verslun á efri hæðinni til að reyna að fínna konuna aftur." Svona mótsagnir skýra sig auðvitað sjálfar. Ég hef enn ekki fengið svar við spumingu minni frá 13. maí sem var: Því verður bolurinn svona miklu áhuga- verðari til skoðunar eftir að konan er farin en meðan hún er inni? (Kannske hefði engin þurft að verða miður sín?) „Sonja lýsir síðan fjálg- lega að nú hafí vaknað mikil kátína og afgreiðslufólk flýtt sér að kass- anum. Þetta er vægast sagt ósvífín iygj-“ Ég sendi þessi ummæli um ósvifna lygi til baka til föðurhúsa þar sem ég af ásetningi sagði af- greiðslufólk en ekki afgreiðslufólkið svo að sjá mætti að ekki tók allt afgreiðslufólkið þátt í skemmtun- inni. Ekki er heldur auðséð hver vinnur á lager og hver afgreiðir (þó ég viti nú að þessi á lagemum flissar). „Lýsing Sonju „þær hlæja dátt“ er argasta lygi. Sannleikurinn er sá að þeim stökk ekki einu sinni bros en lagerpilturinn flissaði." Aumingja lagerpilturinn, er af- greiðslustúlkunum eitthvað illa við hann úr því þær auglýsa flissið í honum en kalla sitt eigið fliss örg- ustu lygi? Ja, héma ... „Sonja sendir eftir bolnum og geymir hann hjá sér. Af hveiju?" Ég sæki bolinn í því augljósa markmiði að segja grein um þetta í blöðin og gefa konunni kost á að sækja bolinn svo hún geti fengið hann endurgreiddan úr því af- greiðslufólkið komst að því að hann væri ónotaður. Ég leit svo á að þann möguleika hefði hún annars ekki þar sem hún hafði engar sann- anir fyrir því að hún hafði nokkum tíma skilið hann eftir og kona sem skilur bolinn eftir vegna þess að hún gefst upp á þjónustunni kemur tæplega aftur að sækja hann heldur lítur á hann sem tapaðan. Nú vill annars svo til, eitthvað sem hvorki afgreiðslufólkið né ég vissi þá, að þessi kona er á stofnun og hefur þar af leiðandi fólk sér til hjálpar en sterklega ber að hafa í huga alla þá sem iítils mega sín og engan málsvara hafa og þeir eru margir. Það var hringt fyrir hönd kon- unnar sama daginn og greinin birt- ist. Ég fór með sundbolinn til henn- ar. Hún hafði áhyggjur af því að hún myndi ekki fá hann endur- greiddan en ég sagðist þess fullviss að eftir þetta myndi hún fá það. Ég reyndist sannspá. „Orð konunnar að lokum vom: Ef ég kem aftur að kaupa sundbol Sonja Hólm „Tilgangur greinarinn- ar var í fyrsta lagi að konan fengi bolinn til baka og í öðru lagi að vekja umræður um þessi málefni almennt.11 þá skuluð þið ekki selja mér neinn!“ Ég spyr lesendur, hvað finnst ykkur um þessa tilvitnun versl- unarinnar Útilífs? Augljóst er hvað þama er verið að gefa í skyn og fínnst mér þessi birting vafasam- ur heiður fyrir verslunina, erfítt fínnst mér að sjá annað útúr þessu en tilraun þeirra til að hreinsa sjálfa sig á kostnað þess sem þeir svo rækilega auglýsa þroskaheftan. „Þroskahefta konan kom aftur í búðina í gær með bolinn sinn... (o.s.fr.)“ „Bolurinn var endurgreiddur enda allir búnir að fá sig fullsadda af málinu." „Málið er nú til lyktar leitt en það er ekki Sonju að þakka heldur henni að kenna hve seint það gekk fyrir sig.“ Vitað er nú að bolurinn sem afgreiðslufólk Útilífs sagði ónotað- an („Almáttugur, hún hefur aldrei notað hann.“), var notaður. Eftir margendurteknar yfírlýs- ingar frá þeirra hálfu um að þeir endurgreiði ekki boli sem búið er að nota endurgreiða þeir hann samt. Ætlast þeir til að einhver trúi að þeir hafí endurgreitt bolinn ótil- neyddir? Ég held þeir svari sér sjálf- ir með því sem þeir segja hér að ofan að allir hafí verið búnir að fá sig fullsadda af málinu. Þannig álít ég að bolurinn hefði aldrei verið endurgreiddur nema vegna greinar minnar. „Orð Sonju um kassastúlkuna þar sem hún vænir hana um að hafa ætlað að kaupa eitthvað út á hann sjálf eða selja hann tvisvar em slík og særðu hana svo að hún ætti að biðja hana persónulega afsökunar." Ég væni ekki stúlkuna um nokkurn skapaðan hiut annað en skort á skilningi og þjónustu við konu, sem hún samkvæmt svar- greininni sá að var þroskaheft. Að bera fram spumingar um það sem maður ekki skilur er tilraun til að fá svör við því sem spurt er um, annað ekki. Að fara fram á afsökunarbeiðni fínnst mér út í hött. „Bréfaskrif út af þessu máli voru auðvitað fáránleg frá upphafí og auðveldara hefði verið fyrir Sonju að fá upplýsingar um málið með því að hafa samband við versl- unarstjóra." Já, fínnst ykkur það? Hvaða upplýsingar gat hann gefið mér þar sem hann var ekki viðstaddur, aftur á móti stóð ég við hliðina á kon- unni. Setjum nú svo að konan hefði ekki verið á stofnun og engan haft sér til hjálpar til að hringja fyrir sig í verslunina. Hvaðan hefði versl- unarstjórinn þá haft upplýsingar til að veita mér, fyrir utan það að ég þarf ekki upplýsingar um það sem ég verð sjálf vitni að. Heldur sá sem skrifar athugasemdina virkilega að almenningur sé svo vitlaus að hon- um sé ókleift að setja þetta í sam- hengi, eða hvað? Ég sé að geðshræring athuga- semdahöfunda yfír sannleikanum er mikil. Greinin sem lýsti mér sem ósvífnum lygara, argasta lygara og konu sem væri með ómerkilegar hugleiðingar gerði mér glatt í geði. Ég veit nú að ég hef vakið máls á einhveiju sem virðist mjög við- kvæmt mál en að sama skapi nauð- syniegt umræðuefni, það sanna móðursýkisleg skrif athugasemda- höfunda og ekki síður sú staðreynd að 9 manns hringdu til mín daginn sem grein mín birtist í blaðinu til þess eins að segja takk. Ég tek fram að flest af því var fólk sem ég hafði hvorki heyrt áður né séð og það segir sína sögu, léleg þjónusta er því miður ekki bara í Útilífi. Það er illt að þurfa að liggja undir lygum fyrir alþjóð segja þeir í Útilífí, en ég segi bara að verra sýnist mér þó muni vera að liggja eins marflatur undir sannleikan- um og þeir gera. Staðreyndin er nefnilega sú að ekki er hægt að leiðrétta migsgjörðir sínar eða yfír- sjónir með því einu að níða þann niður sem á þær bendir. Höfundur er beitingamaður á vetrum en leiðsögumaður á sumr- Ný þjónustumiðstöð í Borgarfirði ^ Stafholti. Á SÍÐUSTU mánuðum hefur sér- kennileg bygging verið að rísa við vegamót Norðurlandsvegar og Borgarfjarðardala i ofan- verðum Borgarfirði. Þarna eru þau hjónin á Haugum í Staf- holtstungum, Vildís Guðmunds- dóttir og Halldór Haraldsson, að reisa þjónustumiðstöð. Er þetta hringlaga bygging u.þ.b. 120 fermetrar að stærð, auk kjall- ara, sem er nokkru stærri. Upp úr henni skagar tum, sem minnir mjög á eitthvert frægasta fjall í Borgar- fírði, Bauiu, enda blasir hún við. Mun miðstöðin líka draga nafn af henni og heitir því Baulan. Þama verður bensínafgreiðsla, kjörbúð og sjoppa undir einu þaki Nýja Baulan i Borgarfirði. og því veitt öll venjuleg þjónusta við ferðamenn. Richard Ó. Briem teiknaði húsið, en yfírsmiður var Stefán Ólafsson og um innréttingar sáu þeir Ólafur Axelsson og Unnsteinn Arason. Þjónustumiðstöðin verður opnuð föstudaginn 16. maí og verður opin frá kl. 8—23.30 fyrst um sinn. Fréttaritari CAMELÍA DÖMUBINDITRYGGJA ÞÉR ÖRYGGI0G VELLÍÐAN. ÞAU FÁST í 5 GERÐUM SEM HENTA ÖLLUM KONUM VIÐ MISMUNANDITÆKIFÆRI. ÞAU ERU SÉRSTAKLEGA RAKADRÆG 0G ÖRUGG, ERTA EKKIHÚÐINA 0G ERU ÁNILMEFNA. CAMELIA DÖMUBINDI - ÞÍN VEGNA. HALLDÓR JÓNSSON hf. Dugguvogi 8-10 S(mi 686066 NÆTURBINDI INNLEGG ÞUNN BINDI CAMELIA 2000 MINI-BINDI Sérstaklega rakadræg. með breiðum llmborða.-einstak- lega rakadræg, velta þér öryggi. - einstaklega fyrirferðar- lltil. Sérstaklega löguð fyrir llkEimann. Vatnsþétt með plastþéttilagi. - hverju bindi sérpakkað 1 plast. Þægileg, ömgg - og fyrirferðariltil. mm. Mnmnn
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.