Morgunblaðið - 22.05.1986, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ.FIMMTUDAGUR 22.MAÍ 1«S6
45
tala í síma þegar hringt var í hana
því þá var hún að spila. Bömin
þeirra eru perlur. Ég hef sjaldan
skemmt mér eins vel og þegar
amma varð áttræð 1979. Þá voru
öll systkinin saman komin ásamt
bömum og frændfólki. Hlusta á
lýsingamar hjá þeim á yngri árum,
svo var auðvitað tekið í spil, reynt
að svindla, sagðar prakkarasögur,
já, þá kom nú ýmislegt í ljós. Þessi
afmælisdagur var mikill gleðidagur
í lífi ömmu, þá fékk hún að hafa
öll bömin sín hjá sér, sem var alltof
sjaldan þessi síðustu ár.
Oft hafði amma skrifað mér að
hún væri orðin þreytt og vildi fara
að fá hvíldina. Henni hefur nú orðið
að ósk sinni og ég þakka Guði fyrir
að taka hana til sín, þannig að hún
þurfti ekki að líða kvalir. Ég veit
að afi og bömin þeirra þijú sem á
undan eru gengin taka henni opnum
örmum.
Ég kveð nú elsku ömmu með
söknuði, full af þakklæti fyrir að
hafa fengið að njóta bréfanna
hennar, en við hittumst alltof sjald-
an enda langt á milli okkar.
Ég bið góðan Guð að styrkja
bömin hennar, tengdaböm og alla
hennar niðja, á þessari sorgar-
stundu en við vitum öll að minning-
amar um hana Margréti í Dagsbrún
ylja okkur um ókomin ár. Mig lang-
ar að enda þessa grein á sömu
orðum og bréfin okkar.
Guð geymi ömmu mína.
„Farþúífriði,
friðurGuðsþigblessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.“ (V.Br.)
Petra.
Áskriftarsíminn er 83033
Minning:
Margrét Guðjóns-
dóttir Eskifirði
Stígur
Guðjónsson
Minning
Faðir minn, Stígur Guðjónsson,
fæddist í Oddsflöt í Gmnnavík 28.
júlí 1903. Hann var sonur hjónanna
Ingibjargar Eiríksdóttur og Guðjóns
Sigurðssonar. Var hann elstur 9
bama þeirra og em nú þijú á lífi.
Þau em: Guðfinna, fædd 20. sept-
ember 1905, Indriði, fæddur 2.
mars 1916 og Aðalsteinn, sem
fæddur er 10. febrúar 1921. Faðir
minn var tvíkvæntur. Fyrri kona
hans hét Ingibjörg Þorsteinsdóttir.
Þeim varð eigi bama auðið. Hún
átti þijú böm úr fyrra hjónabandi
sínu. Hún lést árið 1964. Síðari
kona hans var móðir mín, sem hét
Jóhanna Þorsteinsdóttir, fædd 13.
nóvember 1925 og lést hún 20.
október 1973. Við emm tvö böm
þeirra, ég, fædd 4. september 1966
og bróðir minn, Haraldur Eiríkur,
fæddur 8. desember 1968. Pabbi
reyndist okkur öllum einstakur
faðir, einnig bömum eiginkonu
sinnar úr fyrra hjónabandi. Lengst
af starfaði pabbi á sjónum, var vél-
stjóri. Hann hætti sjómennsku árið
1966 og hóf nokkm sfðar störf hjá
BÚR. Þar starfaði hann meðan
heilsan leyfði, fram í desember
1980. Langdvölum dvaldi hann á
vistheimilinu í Amarholti, en nú
hinar síðustu vikur f Borgarspftal-
anum. Viljum við böm hans nota
tækifærið og þakka starfsfólki
Amarholts og Borgarspítalans þá
hjúkmn og aðhlynningu sem hann
naut þar og annars staðar.
Björg Stígsdóttír
GÖTTKASr
GEFUR HSK
S115TOR
Fædd 26. apríl 1899
Dáin 12. maí 1986
„Kalliðerkomið,
kominernústundin,
vinaskilnaðurviðkvæm stund“
í dag er til moldar borin elsku-
lega amma mín á Eskifirði, eins og
ég kallaði hana alltaf. Það er komið
að leikarlokum hjá okkur ömmu í
bili. Það fara víst ekki fleiri sendi-
bréf okkar á milli, við getum kallað
þetta það síðasta eins og um var
samið.
Það var alltaf gaman að hitta
ömmu og afa fyrir austan, en afi
minn Bjöm Bjömsson lést 9. júlí
1973. Þegar ég var bam var alltaf
farið austur á Seyðisfjörð annað
hvert sumar, með Esjunni gömlu.
Þá bjuggu þau á Eyrunum við
Seyðisfjorð, áttu þar hús er hét
Sjávarborg, stóð það í fjörunni með
undirstöður í sjó, alveg ævintýra-
lega sniðugt fannst mér. Þau fluttu
þaðan síðust allra árið 1959 yfír á
Eskifjörð. Sjávarborgin var þá rifín,
timbrið flutt til Eskifjarðar á vöru-
bíl og notað til viðbyggingar á
Dagsbrún, húsi Sveins og Guð-
bjargar dóttir ömmu og afa, þar
bjuggu þau öll sín ár. Amma og
afi eignuðust 15 böm og ólu þau
eina dótturdóttur sína líka. Það
hefur því oft verið þröng á þingi
hjá þeim, þegar allir voru heima.
En þau höfðu alltaf nóg, sagði
amma, hún var nú ekki gefin fyrir
að barma sér, og ég hef líka frétt
að hún hafi getað gert mat úr öllu
sem engu.
Amma og afi voru alltaf hress
og kát, mikið gefin fyrir söng og
spil. Það eru ekki margar vikur síð-
an hún mátti varla vera að þvi að