Morgunblaðið - 22.05.1986, Qupperneq 54

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 22. MAÍ1986
„ðjarni cr áérfrje&ingur í
sjaldgxfum sjbkdómum."
... að horfa ekki á
þegarhún vigtarsig.
TM Reg. U.S. Pat. Otf.—all rlghts reserved
®1985 Los Angeles Tlmes Syndicate
Ekki svona, vina. Skatt-
rannsóknardeildin var hjá
honum í gær!
Við erum ekki ánægðir
með þessa gullplötu. Þeir
vildu ekki sjá hana í brota-
járn?
HÖGNI HREKKVÍSI
„HANN NElTAR AÐ lATa (Zaka SIQ FyRI^
EN þElR VIWMA."
Minnir Leifur á taðhrauk?
Þessir hringdu . .
Lýst eftir botni
Kæri Velvakandi
Fyrir löngu lærði ég eftirfar-
andi vísuhelming en engan hef ég
heyrt botninn. Þætti mér gaman
að fá botn í vísuna ef einhver er
til. Fyrriparturinn er svona:
Nordan hardan gerdi gard,
geysi hardur vard’ann.
O.Þ.
Týndur
Henson-jakki
Kæri Velvakandi
Einhvem tíma í fyrrahaust
týndi ég dökkbláum Henson-
íþróttajakka með Ijósbláum rönd-
um, einhvers staðar nálægt Eikju-
vogi. í jakkanum var lítið Sno-
opy-lyklaveski með tveimur lykl-
um. Finnandi er vinsamlegast
beðinn að hringja í síma 46953 á
kvöldin. Fundarlaun.
Austurríkismaður hringdi:
„Mikið hefur verið rætt og ritað
hér á Islandi um söngvakeppnina
í Björgvin 3. maí sl., og eru Islend-
ingar sárir dómnefndum hinna
ýmsu þjóða fyrir að gera Gleði-
bankanum ekki nógu hátt undir
höfði.
En til hvers ætlast íslendingar?
Mega _ ekki ýmsar aðrar þjóðir
vera íslendingum gramar fyrir
dræmar undirtektir við framlag
þeirra? Keppninni er lokið og dóm-
ur fallinn og ástæðulaust að vera
með þessi sárindi, það geta nefni-
lega ekki allir unnið.“
Vont útsæði
Þórður Jónsson hringdi:
„Mig langar til að koma á fram-
færi þeirri fyrirspum, hver metur
útsæði, sem Eggert Kristjánsson
hefurveriðmeð.
Hann er með rauðar kartöflur
að norðan og gullauga úr
Þykkvabæ. Ég tel matið á þeim
til háborinnar skammar. Þær
rauðu eru svo smáar, að þar sem
ég ólst upp hefðu þær ekki verið
notaðar í annað en skepnufóður.
Megnið af gullauganu er reyndar
þolanlegt, en neðst í pokanum
voru upp undir 100 g kartöflu-
hnullungar og einna líkast því,
að væri verið að fela þá viljandi."
Færið styttuna
af Leifi heppna
Ein, sem fædd er í húsi við
Laugaveginn, hringdi:
„Mig langar að koma því á
framfæri, hvort ekki sé hægt að
færa styttuna af Leifi heppna,
sem stendur fyrir framan Hall-
grímskirkju, eitthvert annað, svo
hvort tveggja fái að njóta sín.
Eins og er minnir styttan helst á
taðhrauk fyrir framan kirkjuna,
og það er ákaflega leiðinlegt fyrir
þá, sem hafa alið allan sinn aldur
hér í Reykjavík, að sjá svona
Iagað."
Víkverji skrifar
Að tilhlutan utanríkisráðuneyt-
isins og lögreglustjórans í
Reykjavík hefur nú verið hrundið í
framkvæmd breytingu á skráningu
bifreiða erlendra sendiráða hér á
landi. Undirbúningur að þessari
breytingu hefur staðið í nokkra
mánuði. Tilgangurinn er að auð-
velda allt eftirlit með ferðum er-
lendra sendimanna eða starfs-
manna sendiráða um landið, en það
hefur verið undir hælinn lagt, að
þeir hefðu hið alþjóðlega CD-merki
á farartækjum sínum.
Ýmsar leiðir eru færar til að
auðkenna bifreiðir erlendra sendi-
manna með skráningarmerkjum.
Númeraplötur á bifreiðum þeirra
gætu verið af allt annarri gerð en
hjá öðrum. Þær gætu til dæmis
verið með mismunandi litum auð-
kennistáknum eftir sendiráðum eða
plötumar sjálfar eða stafimir á
þeim gætu skipt um lit eftir sendi-
ráðum. Segja má, að hér hafí verið
valinn sá kostur, að hafa auðkenni
sendiráðsbifreiða eins lítil og kostur
er. Hin nýja skipan gefur öllum, sem
áhuga hafa, tækifæri til að átta sig
á þvi frá hvaða sendiráði einstakar
bifreiðar eru.
Nú reynir á, að stjómvöld sjái
til þess, að eftir hinum nýju reglum
verði farið. Alkunna er, að sendi-
ráðsstarfsmenn frá Austur-Evrópu-
ríkjum vilja sjaldan sætta sig við
að þurfa að sitja við sama borð og
aðrir, þegar um er að ræða reglur
af þessu tagi. í fáum ríkjum eru
sendráðsstarfsmönnum þó settar
þrengri skorður en einmitt í komm-
únistaríkjunum. En eins og kunnugt
er, þá eiga óskir um misrétti sér
til handa hvergi öflugri stuðnings-
menn en meðal ráðamanna í Sovét-
ríkjunum, sem byggja stjómkerfí
sitt á jafnréttishugsjóninni.
Hér eftir hefjast öll númer
sendiráðsbifreiða hér á landi á
stöfunum R 75. Hefur sendiráðun-
um verið úthlutað tölunum frá
75000 til 75699. Ætti þessi núm-
erafjöldi að duga um nokkurt árabil
að minnsta kosti. Stórveldin fengu
auðvitað flest númer í sinni hlut.
Bandaríska sendiráðið hefur númer
á bilinu frá R 75000 til R 75099
en hið sovéska á bilinu R 75500 til
R 75599.
Með þessari skipan hefur verið
stigið skref til að auðvelda gæslu
innra öryggis í landinu. Oftar en
einu sinni hafa menn heyrt frásagn-
ir um dularfull ferðalög útlendinga
til hinna ólíklegustu staða í landinu.
Stundum telur fólk sig rekast á
starfsmenn sovéska sendiráðsins á
stöðum, þar sem því fínnst, að þeir
geti ekki átt neitt eðilegt erindi.
Auðveldara ætti að vera að ganga
úr skugga um það nú en áður,
hverjir raunverulega em á ferð, þar
sem sendiráðsmenn eiga hér eftir
að vera í auðþekkjanlegum bifreið-
um.
Akvörðun um þessa númera-
breytingu var tekin fyrir nokkmm
mánuðum af embætti lögreglustjór-
ans í Reykjavík og utanríkisráðu-
neytinu. Það er í höndum þessara
stofnana að framfylgja því eftirliti
með útlendingum hér á landi, sem
kemur í veg fyrir, að þeir bijóti
gegn hagsmunum íslenska ríkisins.
Hér er um erfítt verkefni að ræða,
sem ekki verður sinnt að nokkm
gagni nema í náinni samvinnu við
almenning. Mættu íslensk stjóm-
völd taka sænsk sér til fyrirmyndar
að þessu leyti. En í Svíþjóð hefur
almenningur til dæmis verið virkj-
aður með markvissum hætti í eftir-
litinu með kafbátum undan strönd-
um landsins.
Matthías Á. Mathiesen lagði það
til í ríkisstjóminni skömmu
eftir að hann varð utanríkisráð-
herra, að skipuð yrði nefnd til að
fjalla um innri öryggismál og gera
tillögur um úrbætur, ef þörf væri
talin á þeim. Ekkert hefur frést af
framvindu málsins um nokkurt
skeið. Kannski hafa framsóknar-
menn lagst gegn því, að hugað
væri skipulega að þessum þætti
öryggismálanna. Forsætisráðherra
og dómsmálaráðherra fínnst það ef
til vill með öllu ástæðulaust. Svo
gæti hitt einnig verið, að þeim
þætti utanríkisráðherra vera að
hafa afskipti af málum, sem ekki
heyri undir hann, málum, sem séu
í góðu lagi í góðum framsóknar-
höndum.
í bæklingum, sem sænska ríkis-
stjómin dreifir til að fá almenning
til liðs við sig í kafbátaeftirliti, er
nákvæmlega skýrt frá því, hvemig
þekkja megi kafbáta. Þá em einnig
upplýsingar um það, hvert fólk eigi
að snúa sér, sjái það eitthvað, sem
þvi finnst ástæða til að stjómvöld
kanni nánar. Hér á landi liggur það
alls ekki nægilega ljóst fyrir, hvert
menn eiga að snúa sér, fínnist þeim
ástæða til að tilkynna um ferðir
útlendinga, sem þykja óeðlilegar.
Ættu stjómvöld að koma upplýs-
ingum um það rækilega á framfæri
við almenning. Varla getur verið
pólitískur ágreiningur um opinbera
upplýsingamiðlun af því tagi? Að
vísu vom þingmenn Álþýðubanda-
lagsins eitthvað að malda í móinn
yfir því, að aðrir en þingmenn
ræddu um innri öryggismál. Vildu
alþýðubandalagsmenn greinilega
drepa umræðunum á dreif. Er með
öllu ástæðulaust að láta þá komast
upp með það.