Morgunblaðið - 23.09.1986, Blaðsíða 58

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 23. SEPTEMBER 1986
?, serv\ \jar pu> \/onaát eH'ir þv'i db
evtáurföe&aák scm Jfj&rKiribir. "

ást er...
kyssilega
TM Reg. U.S. Pat. Off — all rights reserved
© 1986 Los Angeles Times Syndicafe
Veit starfsfólkið hér að
mamma þín túberar á þér
hárið?
Hættuleg gangstétt við Álftamýri
B.V. skrifan
Gangstétt vestan megin Álfta-
mýrar er sannkölluð slysagildra.
Stéttin er svo éjöfn að fólk hefur
fallið á henni og orðið fyrir meiðsl-
um. Fyrir tæpum tveimur mánuðum
var brotið upp úr þessari gjörónýtu
stétt á tveimur stöðum vegna ein-
hverra viðgerða. Ekki er búið að
lagfæra þær skemmdir og bætir það
ekki úr skák. Vonandi verður ekki
tjaslað neitt upp í gömlu sprungum-
ar heldur stéttin endumýjuð enda
ekki vanþörf á.
Tvisvar hefur verið talað við yfír-
menn gatnamála á þessu ári og í
bæði skiptin bókuðu þeir eitthvað
í glósubækur sínar um óskir okkar
íbúanna. Við vitum að gatnagerða-
menn hafa haft í mörg hom að líta
í sumar og gert margt vel. En við
sjáum líka dagsdaglega að þeir eru
að gera við gangstéttir sem eru
yngri og í betra ástandi en umrædd
gangsteft við Álftamýri. íbúar göt-
unnar eru búnir að ganga frá öllum
bílastæðum svo að ekki má hlutur
borgarinnar vera verri á sjálfu af-
mælisárinu. Nokkm fyrir afmælis-
daginn, 18. ágúst, var gatan rifín
upp vegna viðgerða á vatnsæð. Á
sjálfan afmælisdaginn urðum við
að klífa yfír uppgröftin og sköpuð-
ust af þessum sökum nokkur
umferðarvandamál. Álftamýrin leit
ver út á 200 ára afmælinu en nokk-
um tíma áður frá því að hún var
malbikuð. Ekki er við neinn að sak-
ast af þessum sökum, vatnsæðar
halda ekki eins hátíðlega upp á
afmæli borga og við.
Við viljum biðja gatnamálastjóra,
eða aðra heiðursmenn sem ráða
þessum málum að upplýsa önnur
um það, hvort að endumýjun gagn-
stéttarinnar sé ekki á næsta leiti.
Annars verðum við líklega að fara
í kröfugöngu eða eitthvað álíka.
Einnig væri gaman að fá að vita
hvenær lagt verður bann við því
að vörubílar séu geymdir eftir
vinnudag, eða langtímum saman, í
íbúðarhverfum. Af þeim er mikill
sóðaskapur, olíutaumar og annað
óþrif. Fnyk leggur inn um glugga
á íbúðarhúsum, sér í lagi um vetur
þegar erfíðlega gengur að koma
þessum bílum í gang. Slysahætta
er líka af því þegar sumir ökumenn
þessara bfla leggja þeim við inn-
Þjár stelpur skrifa:
Við, þijár stelpur úr Selásnum,
viljum kvarta yfír sjónvarpsþáttn-
um Poppkom. Mánudaginn 15.
september sl. kom ógnvekjandi
myndband á skjáinn. Við þijár vor-
um einar heima og urðum skelfíngu
keyrslur Qölbýlishúsa. Þessir stóra
bílar,sem standa langtímum saman
við gangstéttarbrúnir, oft með fullu
hlassi, skemma líka umgjörðir
gangstétta í borgarlandinu.
Með baráttukveðju manna úr öllum
stéttum í Álftamýri til gatnamála-
stjóra öllum stéttum. Fyrir hönd
Álftmýringa með óskum um nýja
stett á þessu ári.
lostnar. Auk þess vora bara karl-
mannahljómsveitir spilaðar í þætt-
inum.
Með von um batnandi ástand,
þtjár hræddar, hneykslaðar og
móðgaðar úr Selásnum.
Þetta eru mennimir sem „þrjár hræddar, hneykslaðar og móðgað-
ar“ saka um að bregða ógnvekjandi myndböndum á skjáinn.
Ognvekjandi myndband
Yíkverji skrifar
Hiti er nú að færast í samkeppn-
ina á öldum ljósvakans.
Viðbrögð Ríkísútvarpsins sýna, að
það ætlar að gera sitt til að halda
sínum hlut. Hvemig til tekst á eftir
að koma í Ijós. Svo virðist sem
helsta svarið sé að „létta" dag-
skrána. Það er næsta óljóst, hvað
felst í þessu lykilorði að „létta".
Flestir setja það í samband við pop-
músík af einu eða öðra tagi.
Víkveiji er þeirrar skoðunar að það
sé mikill misskilningur að líta á
hana sem lausnarorðið í þessu máli.
Allir geta fengið nóg af henni -
jafnvel Bubba Morthens líka.
Ríkisútvarpið á að sjálfsögðu
traustan áheyrendahóp meðal
landsmanna. Er líklegt, að innan
hans eigi menn sér sína uppáhalds-
þætti. Verði hróflað við þeim með
því að „létta" dagskrána" kánn svo
að fara að lokum, að þessir föstu
áheyrendur heltist úr lestinni. í því
efni er til dæmis ástæða til að
minnast á sígilda tónlist, sem flutt
hefur verið á sunnudagsmorgnum
á rás 1. Eftir að Bylgjan kom til
sögunnar hafa þess sést merki
meðal annars hér í blaðinu, að
mönnum er léttir af því að geta
hlustað á „létta“ tónlist I útvarpi,
þegar þeir vakna á sunnudögum.
Verða skrif af þessu tagi til þess,
að á rás 1 verði tekið til við að
„létta“ tónlistina á þessum tíma
sólarhringsins? Víkveiji er ekki í
nokkrum vafa um, að það mundi
mælast illa fyrir hjá mörgum.
Víkveiji hefur áður vakið máls
á því, að víða um lönd eru
starfræktar útvarpsstöðvar, sem
flytja tónlist, er flokkast líklega
ekki undir að vera „létt“, en þar
er um að ræða perlur tónbókmennt-
anna.
Hlustendakönnun sýndi, að eftir
tilkomu Bylgjunnar fækkaði þeim
mjög, sem sögðust hlusta á rás 2
hjá Ríkisútvarpinu. Síðan hafa
komið fram hugmyndir um að skyn-
samlegast væri fyrir rikið að selja
rás 2 og láta einkaaðilum eftir að
bera áhættuna af rekstri hennar í
samkeppninni. Þessi hugmynd er
góðra gjalda verð. Hún sýnist þó
ekki hafa hlotið náð fyrir augum
útvarpsráðs, þar sem ætlunin er að
lengja dagskrár rásar 2.
Hvemig væri fyrir stjómendur
Ríkisútvarpsins að huga að því,
hvort ekki mætti breyta rás 2 í
klassíska stöð? Áheyrendaíjöldinn
yrði svipaður því og hann varð eft-
ir að Bylgjan kom til sögunnar.
Með átaki af þessu tagi sýndi út-
varpið í verki, að það vildi vera
farvegur fyrir sígilda tónlist og þá
gæti það kannski sent út eigin upp-
tökur af slíkri tónlist fyrr en nú. Á
sunnudagsmorguninn var til dæmis
útvarpað tónleikum, sem efnt var
til í tilefni af vígslu Langholtskirkju
fyrir réttum tveimur árum.
Skömmu eftir að þeim tónleikum
lauk vakti Vilhelm Kristinsson máls
á því í umræðuþætti á Bylgjunni,
hvílík ósköp hefðu gengið á, ef 85
popparar hefðu á sunnudaginn
komið saman og haldið tónleika.
Nefndi hann þetta í tilefni af því
að síðdegis á sunnudag voru tón-
Ieikar Sinfóníuhljómsveitar æsk-
unnar, þar sem 85 ungmenni fluttu
verk meistaranna - um það framtak
var aðeins getið í stuttum blaða-
fréttum. Hvenær skyldi þeim svo
verða útvarpað?
XXX
Víkveiji efast um, að stjómend-
ur Bylgjunnar leggi nægilega
áherslu á það við starfsmenn sína,
að þeir vandi framsögn sína og
málfar. Vonandi er hér aðeins um
bytjendaskrekk að ræða. Einkum
er hann áberandi hjá fréttamönnum
Bylgjunnar. Á meðan þeir 'taka sig
ekki á, efast hlustendur um gildi
fréttanna, sem þeir lesa.
Þá fínnst Víkverja það ámælis-
vert hjá fréttamönnum útvarpanna
og umsjónarmanna þátta þar, þegar
þeir eru að vitna í dagblöð án þess
að geta þess, hver þau eru. Setning-
ar eins og þessi „í einu dagblaðanna
sagði.. .“ era alltof algengar.
Hvers vegna er nafn blaðsins ekki
nefnt? Og þegar fréttir era beinlín-
is byggðar á því sem áður hefur
birst í dagblaði er ótækt að lesa
þær upp í útvarp eins og þeirra
hafí verið aflað af starfsmönnum
þess. Hvernig ætli starfsmenn út-
varpanna og sjónvarpanna tækju
því, ef sífellt væri verið að tönnlast
á því í blöðum, að í einu útvarp-
anna eða einu sjónvarpanna segði
hitt og þetta?