Morgunblaðið - 01.09.1987, Qupperneq 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 1. SEPTEMBER 1987
Bjargveiðimenn úteyjanna kippa lundann oft í átta til tíu fugla áður en honum er hent
i sjóinn að sókningsbátnum, en kippumar minna á baldursbrár þegar þær fljóta á
sjónum. Þessi mynd er tekin við Bjamarey.
Um þessar mundir kðgrar langvían, svartfuglinn, skerin, en þessi mynd er tekin við
Kafhelli í Hænu í Smáeyjum.
Bömin í Eyjum:
Bjarga þúsundum
lundapysja
af götum bæjarins
Vestmannaeyjum.
ÞAÐ FER nokkuð saman að þeg-
ar lundaveiðimenn leggja frá sér
háfana i úteyjum og ganga frá
bólum sinum að loknum lund-
atima, að þá hefjast miklar annir
hjá fjölmennustu björgunarsveit-
inni í Eyjum. Þessi björgunar-
sveit hefur enga fasta yfirsfjóm
en er þó mjög vel skipulögð og
búnaður hennar er ekki marg-
brotinn eða kostnaðarsamur.
Pappakassi og vasaljós er allt
sem til þarf. Með sérstökum vel-
vilja er horft fram hjá þvi þó
viðteknar reglur um útivist-
artíma séu brotnar meðan sveitin
er að störfum.
Þama eru á ferðinni böm á aldr-
inum 5-13 ára sem á hveiju kvöldi
í nokkrar vikur í áliðnum ágústmán-
uði fínkemba bæinn í leit að
lundapysjum, afkvæmum lundans,
sem hafa flogið úr holum sínum á
ljósin í bænum. Pysjan getur sér
enga björg veitt og nær sér ekki
til flugs aftur sjái hún ekki til sjáv-
ar. Hennar bíður því ekkert annað
en dauðinn. En þá kemur hin geysi-
fjölmenna björgunarsveit bamana
til sögunnar.
Þegar skyggja tekur þyrpast
mörg hundruð böm út á götumar
og vandlega er leitað á götum, í
húsgörðum og raunar á öllum hugs-
anlegum stöðum í bænum. Árlega
er þúsundum pysja bjargað og þær
geymdar í pappakössum heima hjá
bömunum fram til næsta morguns.
Þá er haldið út á Eiði eða á aðra
þá staði sem henta vel til að sleppa
pysjunum í frelsið og sitt nátturu-
lega umhverfí.
Það er ánægjuleg sjón að sjá
svipinn á andlitum bamana þegar
pysjan flýgur úr höndum þeirra út
á sjóinn. Því fylgir óneitanlega
sælutilfínning að vita tíl þess að
með þessu hefur góðverk verið unn-
ið. Með þessum hætti bjarga flest
böm í Eyjum árlega mörgum tugum
lundapysja og þau duglegustu telja
pysjumar í hundruðum.
Lundaveiði var almennt treg í
sumar- en þó með undantekningum.
Þannig var mjög góð veiði í Ysta
Kletti og góðir dagar komu innan
um hjá flestum • úteyingum. Það
voru ríkjandi vindáttir, vestlægar
eða þá miklar stillur, sem fyrst og
Rita með unga en rituungamir em flognir fyrir nokkm úr hreiðmnum.
Teista gefur tóninn, en hún er af s vartfuglaættinni ásamt lundanum.
fremst angraði veiðimenn. Mikið
var um lunda og gekk honum vel
að koma afkvæmum sínum, pysjun-
um, á legg. Nægilegt æti og
náttúruleg skilyrði öll hin ákjósan-
legustu. Óvenjumikið hefur því
verið um pysjur á götum bæjarins
undnanfarið en hún er þó um tveim-
ur vikum síðar á ferðinni en
vanalega. - hkj.
Nokkrir peyjar samankomnir á Eiðinu með lundapysjur frá kvöldinu
áður. Fyrir framan standa, frá vinstri: Birkir og Einar. Fyrir aftan,
frá vinstri: Davíð, Jóhannes, Daði og Kári.
Og síðan er pysjunum sleppt með miklum tilþrifum og það eru án-
ægð bamsaugu sem horfa á eftir pysjunum fljúga til hafs.
Monsaralegur lundapysjuungi rétt áður en hann tók flugið í fyrsta
sinn til hafs.