Morgunblaðið - 22.09.1987, Blaðsíða 50

50
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 22. SEPTEMBER 1987

* Venjulegirofnar
* Handklæðaslár
‘Tauþurrkarar
HF.OFNASMIflJAN
SÖLUDEILD
HÁTEIGSVEGI7 S: 21220
SIEMENS
Glæsileg eldavél með
bakstursvagni
HL 6602
Yfir- og undirhiti, blást-
ur.blástursgrill,
keramikhelluborð.
SMFTH&
NORLAND
Nóatúni 4.
S. 28300.
Vegna landsfundar
samtaka með framtíð
eftir Steingrím St.
Th. Sigurðsson
Hann kallar sig flokk með
framtíð. Þetta ætti að vera sigur-
stranglegt, þegar hinir flokkamir
hafa verið vændir um það hvað
eftir annað að vera alltaf í sama
farinu, í sama þrönga farveginum,
staðnaðir, úreltir eins og nokkrir
ungsjálfstæðismenn leyfðu sér að
segja um forystumenn og þing-
menn í sínum eigin flokki.
Ja, þvílík úttekt — eða öllu held-
ur uppgjör og skilyrðislaus reikn-
ingsskil — bersögli, sem hlýtur að
boða ný sjónarmið í pólitískum
aðferðum. Bersögli sem slík er til
fyrirmyndar og stendur ekki skrif-
að: „Sannleikurinn mun gjöra yður
ftjálsa."
Getur það verið, að ungliðamir
í gamalgrónum Sjálfstæðisflokkn-
um hafí verið að draga örlítinn
lærdóm af boðuðum líftón samtak-
anna, sem kalla sig flokk með
framtíð, þ.e.a.s. Borgaraflokksins.
Flokkurinn með framtíð hefur það
ofarlega á stefnuskrá sinni að setja
einstaklinginn í öndvegi, með öðr-
um orðum manneskjuna, sem ber
að skilja á þann veg, að einstaling-
urinn, hvar í sveit, sem hann er
settur, sé jafnverðugur til skoðana-
frelsis og athafna og áhrifa og
þeir, sem ofar em settir.
Hver er þessi flokkur með
framtíð?
Stórt orð Hákot! Getur það ver-
ið, að þetta sé eins og óvinveittir
segja, einungis nýr gervi-stjóm-
málaflokkur, ósköp venjulegur
íslenzkur hagsmunaflokkur, þar
sem klíkusjónarmið ráða ferðinni.
Engin reynd er komin á slíkt. Of
snemmt að spá um neitt fyrr en
lengra fram vindur, en flokkurinn
hefur þegar gefíð sér strangt að-
hald með fögmm fýrirheitum um
mannlegheit — eins og fólkið sjálft,
er styður samtökin, sem em hafín
yfír pólitískt uppeldi. Einstakling-
ur, sem er gjörmótaður af pólitísku
uppeldi, hlýtur alltaf að vera ófijáls
manneskja — en slíkt er ekki í
stfl við boðun samtakanna um
mannréttindi.
Hann kallar sig flokk með
framtíð eins og sagt var í upp-
hafí. Allir dauðlegir, en lifandi,
menn hljóta að hugsa um framtí-
ðina, framtíð sína og þeirra, sem
þeim em kærir. I öllum tilfellum
varðar það mestu í lífí hvers ein-
staklings að hafa mið í lífínu. Nú
vill svo til, að flokkurinn — þessi
umræddu mannræktar-samtök,
sem hösluðu sér völl í vor — lofar
öllu fögm um að stuðla að sam-
starfí í velferð einstaklinga og
þjóðar. Það er allsendis ótímabært
að spá nokkm um efndir. Hins
vegar skilst manni á ýmsu, að
fjöldinn allur af fylgismönnum
samtakanna hafí ekki legið á liði
sínu. Stofnaðar hafa verið flokks-
deildir úti um allt land, og hér í
Stór-Reykjavík hafa nokkrar sam-
vizkusamar manneskjur unnið að
þjónustustörfum á skrifstofu, sem
sett var á laggimar. Gerðar hafa
verið kröfur til skrifstofu nýju sam-
takanna — og er ekki nema gott
eitt um það að segja — sjálfsagt
að gefa aðhald þar ekki síður en
annars staðar á lífssviði þessara
nýju samtaka, sem hafa jafn-
háleit mið. Það hvílir því mikill
vandi á öllum þeim, sem kynna
sjónarmið samtakanna. Skrifstofa
Borgaraflokksins er þjónustumið-
stöð, sem hinn venjulegi áhuga-
maður getur leitað til og notið alls
kyns fyrirgreiðslu og þjónustu og
kynningar á ýmsu, sem er á döf-
inni hjá samtökunum. Á þessari
skrifstofu er líka hlustað á gagn-
rýni, ábendingar og annað slíkt,
sem gæti verið til góðs og sprottið
af hinu góða, svo að hægt sé að
fínna leiðir til úrbóta.
Það væri vafasamt að kenna
fámennu skrifstofuliði samtaka
með framtíð um einhver mistök frá
því í sumar — kenna því eingöngu
um eitthvað, sem kynni að hafa
skaðað hugsjónina. Þetta er fólk,
sem gegnir því hlutverki að koma
góðu áleiðis og hlýtur því að vaxa
við slíkt, ekki hvað sízt við að
kynna viðhorf til þess að öðlast
mannlega reisn og sjálfsvirðingu.
Dýrmætasta, sem nokkur maður á
og getur eignazt, er sjálfsvirðing,
og hver og einn, sem henni hefur
glatað, á að geta öðlazt hana á
ný með eðlilegum hætti, og varið
sína sjálfsvirðingu, t.a.m. með því
að njóta verðugt launa sinna, búa
í mannsæmandi húsnæði og fá
jafnframt frelsi til að gefa af sjálf-
um sér án þess að eiga það á
hættu að vera kraftétinn af
pólitískum þvingunum og skoðana-
kúgun. Samtök með framtíð er
flokkur fyrir fólkið — eða svo er
boðað. Herma kunnugir, að að-
staða fari að batna til að leysa
ýmsan vanda, sem að höndum ber
— og þá skapist meira lifandi sam-
skipti, sem hafí áhrif á andrúms-
loftið innan Borgaraflokksins.
Fer að draga til tíðinda í Borg-
araflokknum vegna landsfundar á
næstunni. Þar á að fara fram end-
urskoðun á rekstri samtakanna,
sem hafa staðið af sér öll veður,
íslenskan rógburð og þetta gamal-
kveðna: „Falin er í illspá hverri ósk
um hrakför sínu verri."
_ Samtökin telja sig starfa í
kristnum anda og þau hyggjast
stuðla að bættum skilyrðum fyrir
trúarlíf. „Maður án trúar er dauð-
ur,“ sagði sálursorgari nokkur.
Samtökin leggja áherzlu á kristin
siðgæðisáhrif eins og segir í
stefnuskrá og þau séu og verði
„mikilvægur þáttur í farsæld fjöl-
skyldunnar og þjóðfélagsins".
Þetta atriði er eins og innsigli á
það stranga aðhald, sem flokkur-
Steingrímur St. Th. Sigurðsson
„Hann kallar sig flokk
með framtíð eins og
sagt var í upphafi. Allir
dauðlegir, en lifandi,
menn hljóta að hugsa
um framtíðina, framtíð
sína og þeirra, sem
þeim eru kærir.“
inn með framtíð gefur sér. Þetta
veitir venjulegu fólki, kjósandan-
um, færi á að rýna ofan í vinnu-
brögð forystuaflanna, sem hafa
hvað eftir annað látið í veðri vaka,
að þau muni beita sér fyrir betra
lífí í samfélaginu og láta öll mann-
úðarmál og mannræktarstörf sitja
í fyrirrúmi.
Að Hæðardragi,
stgr
Höfundur er rithöfundur og list-
málari.
Ýmsar eru aðferðir til
að losna við ferðafólk
eftirHelgaB.
Sæmundsson
Mörg lönd eru sífellt að reyna að
laða að sér ferðafólk. Oft eru í
þessum löndum yfírvöld sem virð-
ast vinna gegn þessu. Það er hægt
að tilfæra mörg dæmi í heiminum.
Tökum fyrst ísland: Vegabréfaeft-
irlitið á Keflavíkurflugvelli virðist
hafa tekið að sér hlutverk land-
vættanna að austan og norðan.
Ég trúði ekki eigin eyrum þegar
ég kom að vegabréfaskoðun ásamt
vini mínúm, sem er háskólapró-
fessor í Þýskalandi en með
vegabréf frá Grikklandi og heyrði
konuna spyrja hvort hann hefði
flugmiða til baka. Vel klæddur
ferðamaðurinn var spurður að því
hvað hann væri að gera til Is-
lands. Bersýnilega álítur konan að
ferðamenn séu að koma til þess
að betla og fer ekkert fínlega í að
láta þá vita það. Hvemig væri að
kenna starfsmönnum sálfræði og
kurteisi?
Baðstofan í Meðalholtum fullbúin
Gaulveijabæ.
LOKIÐ er endurbyggingu gömlú
baðstofunnar að Eystri-Meðal-
holtum í Gaulveijabæjarhreppi.
Unnið var í sumar að frágangi
innan dyra og einnig hafa verið
hiaðnir veggir fyrir aðra burst
til og eldhús.
Ásdís Lárusdóttir frá Meðalholt-
um bauð nýlega vinum og vanda-
mönnum til kaffidrykkju í
baðstofunni og jafnframt að líta á
framkvæmdir. Það er ánægjulegt
að heimsælq'a gamla baðstofu.
Sérstaklega fyrir fréttaritara af
sjónvarps- og tölvukynslóð er þekk-
ir svona húsakynni aðeins af
myndum eða úr sögum. Baðstofan
var reist 1895 og stóð af sér Suður-
landsskjálftann þá nýbyggð.
Gestir við kaffidrykkju í
baðstofu.
Vegghleðslur að fornum
hætti.
Viðir að innan eru þeir uppruna-
legu að mestu og rekkjur með
veggjum eru þær sömu og voru.
— Vaidim. G.
Annað atriði er ökuleyfí. ísland
og Rússland eru einu löndin í Vest-
ur- og Austur-Evrópu sem krefjast
alþjóðaökuskírteinis af ferðamönn-
um sem koma til landsins. Þeir sem
ekki hafa það geta samt fengið
undanþágu á skrifstofu lögreglu-
stjóra. En hún er bara opin virka
dag. Þeir sem vilja fá sér bíla-
leigubíl verða bara að bíða með
að eyða peningum í það þar til
skrifstofan opnar.
Tökum svo Frakkland sem
dæmi. Þar var innleidd áritunar-
skylda á vegabréf útlendinga sem
ekki eru frá efnahagsbandalaginu
eða franska samveldinu. Síðan
verða bæði íslendingar, Banda-
ríkjamenn og aðrir að leggja inn
umsókn í frönsku konsúlati og bíða
svo í 3 daga eftir vegabréfsáritun.
Auðvitað dró mikið úr áhuga
Bandaríkjamanna að skoða París.
Það var lofað að afnema þessa
skyldu innan skamms. En á miðju
sumri 1987 nægði það ekki að
rigningin og áritunarskyldan hafði
fælt ferðamenn frá. Skilyrðin fyrir
áritun voru hert. Enginn fær áritun
nema hann leggi fram farmiða
fram og aftur og sýni fram á það
að hann eigi næga peninga til að
borga dvöl sína.
Væri þetta kannski aðferð til
þess að losna alveg við óþarfa
hringsól ferðamanna milli landa?
Höfundur er verkfræðingur, bú-
setturí Vestur-Þýskalandi.