Morgunblaðið - 05.11.1987, Síða 62

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 5. NÓVEMBER 1987
Minning:
Olöf Lydia
Bridde
Fædd 29. janúar 1934
Dáin 23. október 1987
Sál mín, hrind þú harmi og kvíða,
hvers kyns neyð sem fyrir er,
heyr þú raust þíns Herra blíða,
hana segja láttu þér
Það, sem horfir þyngst til móðs,
þér skal verða mest til góðs.
Huggarinn á himni bætir
hvað, sem mæðir þig og grætir.
(Bjöm Halldórsson frá Laufási.)
Nú um þetta leyti er hinir fögru
litir haustsins eru að hverfa, kveður
þetta líf elskuleg frænka mín, Ólöf
Lydia Bridde, eða Stella einsog hún
var ávallt kölluð. Eins og árstíðim-
ar með hlýju og kulda, er lífsgangur
mannanna margvíslegur. Kynni
okkar af samferðarfólkinu eru jafn-
an breytileg, og á stundum, er eins
og örlög ráði.
Á lífsleiðinni bindast vináttu-
bönd, ýmis kynni hverfa sem
sjónhending, en önnur lýsa inn í
lífíð sem gull.
Þegar "ináttan er sterk, og þeg-
*- ar dimmir yfír, þá er vináttan þjarg
sem ekkert fær haggað „Sem ljós
í myrkrinu".
Þannig mun minning mín um
góða frænku áfrallt lifa.
í lífssögu Stellu varðveitist saga
um góða konu sem átti því láni að
fagna að lifa tii að gefa frá sér
væntumþykju og styrk þegar á
reyndi.
Þeim sem átt hafa það dýrmæta
skap að varðveita kærleiksperluna
í stórsjóum lífsins hér á jörð, mun
.: hlotnast æðra hlutskipti í heimi
handan þessa lífs.
Eiginmanni, fjölskyldu og elsku
ömmu Dísu votta ég mína dýpstu
samúð.
Blessuð sé minning hennar.
Einar H. Bridde
í dag, fímmtudaginn 5. nóvem-
ber, fer fram frá Fossvogskirkju
útför Ólafar Lydiu Bridde.
Foreldrar hennar eru sæmdar-
hjónin Þórdís Guðnadóttir Bridde
og Alexander Bridde, bakarameist-
ari, hann lést fyrir allmörgum
árum. Stella, eins og hún var. köll-
uð, var yngst þriggja systkina,
Hermann elstur, svo Guðni, er lést
í október 1985.
Það er sárt að kveðja æskuvin-
konu er tengist lífí manns alveg frá
fyrstu minningum og áfram í hálfa
öld. Minningar og brot minninga
líða í gegnum hugann, allar tengd-
ar Stellu og fjölskyldunni á
Bárugötu 8.
Það var gaman á góðum stund-
um að draga fram í dagsljósið öll
bamabrekin og hlæja að öllu sam-
an, það er erfítt til þess að hugsa
að maður eigi ekki eftir að heyra
oftar smitandi, dillandi hlátur
hennar. Leiðir skildu að miklu leyti
um tíma eftir að ég flutti, en þó
héldum við alltaf sambandi.
Snemma á táningsárunum fór-
um við svo saman ásamt annarri
Bárugötu-stelpu á skóla í Hilleröd
og tveim árum seinna á húsmæðra-
skóla í Holte. Frá þessum árum
áttum við líka gott safn minninga
um glaða daga, þær minningar
voru líka dregnar fram á góðum
stundum. Þegar hún var orðin stór
og myndarleg og gestrisin húsmóð-
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
SVEINSÍNA ÁGÚSTSDÓTTIR
frá Kjós í Árneshreppí,
andaöist á dvalarheimilinu Hrafnistu 3. nóvember sl.
Sigurbjörg Alexandersdóttir, Eyjólfur Valgeirsson,
Kristín Guðmunsdóttir,
Skúli Alexandersson, Hrefna Magnúsdóttir,
Alda Alexandersdóttir, Stefán Kristjánsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Móöir mín,
MARGRÉT JÓNSDÓTTIR,
Sauðhúsvelli,
V-Eyjafjöllum,
lést í Landspítalanum þriðjudaginn 3. nóvember.
Fyrir hönd vandamanna,
Sigmar Sigurðsson.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
JÓRUNN S. JÓNSDÓTTIR,
Hagamel 27,
sem lést laugardaginn 24. október, verður jarðsungin frá Dóm-
kirkjunni föstudaginn 6. nóv. kl. 13.30.
Gunnar Ægir Sverrisson,
Anna Th. Rögnvaldsdóttir,
Ólafur Rögnvaldsson,
Victor Gunnarsson,
Ólafur Björn Gunnarsson,
Úlfur Karlsson,
Óla Kjartansdóttir,
Selma Rut Gunnarsdóttir,
Ingunn Helga Gunnarsdóttir,
Arnar Steinn Ólafsson.
t
Litli sonur okkar,
GUNNAR GÍSLASON,
sem lést þriöjudaginn 27. október verður jarðsunginn frá Mikla-
bæjarkirkju laugardaginn 7. nóvember kl. 14.00.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á Barnaspítala Hringsins.
Gísli Sigurður Gíslason, Karólína Gunnarsdóttir.
ir og þóttist hafa lært öll herleg-
heitin á Holti fórum við afsíðis og
hlógum okkur máttlausar, því þó
við lærðum margt nýtilegt á skól-
anum þá lærðum við sko ekki að
baka slíkar glæsitertur sem hún
bauð upp á. Endalaust mætti tína
fram gullkom minninga en við
geymum þær þar til við hittumst á
ný.
Stella giftist eftirlifandi eigin-
manni 9. desember 1957 og eiga
þau fjögur mannvænleg böm,
Þórdísi, Ólaf Alexander, Andrés
Ellert og Gyðu.
Það var notalegt að heimsækja
Stellu og Óla, þar mætti maður
alltaf hlýju og gestrisni í ríkum
mæli. Stella hafði einstakt lundar-
far, var alltaf hress og kát, og lét
ekki bugast þó síðustu árin hafí
verið í meira lagi erfíð.
Við þökkum Stellu samfylgdina
með orðum skáldsins:
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Elsku Óli minn, böm, tengdaböm
og bamabarn og Þórdís á Bámgöt-
unni, við sendum okkar hjartans
samúðarkveðjur. Guð styrki ykkur
og varðveiti.
Góa og fjölskylda.
„Eitt sinn verða allir menn að
deyja", eins og marg oft hefur ver-
ið sagt, en þegar að tímamótum
kemur, getur verið erfítt að sætta
sig við orðinn hlut.
Þegar mér bámst þær fréttir að
Stella æskuvinkona mín væri látin,
þyrmdi yfír mig minningar liðinna
ára. Við vomm alltaf saman, alla
okkar æsku. Við vomm ekki háar
í loftinu, þegar við vomm orðnar
heimilisvinir á heimiluin hvor ann-
arrar á Bámgötunni. Eg minnist
þess hve gaman var að koma heim
á Bámgötu 8, þar sem þtjár kyn-
slóðir bjuggu saman í sátt og
samlyndi eins og þá var títt.
Stella var yngsta bam foreldra
sinna og eina dóttirin, og ég man
þegar eldri bræður Stellu vom
unglingar, og síðar ungir menn en
við enn smá stelpur, þá fylgdumst
við með úr fyarlægð, eins og flugur
á vegg, því þetta var fyrirmynd
okkar á því spennandi lífí sem í
vændum var, fíillorðinsáranna.
Fullorðinsár okkar byijuðu líka
spennandi því við fómm ungar með
Gullfossi til Danmerkur á vit ævin-
týra og náms á Gryntvig höjskole.
Þar lifðum við ógleymanlegar
stundir og átti Kaupmannahöfn
alltaf sérstakan sess í hugum okk-
ar vinkvennanna um ókomna tíð,
alltaf þegar við komum saman á
fullorðinsámm var hægt að rify'a
upp gamlar minningar.
Árin liðu og Stella kynntist eftir-
Iifandi eiginmanni sínum, Ólafí
Ólafssyni, og eignuðust þau fy'ögur
böm. Eg man sumrin þegar við
vomm ungar mæður með bama-
hópana okkar í sumarbústað for-
eldra Stellu á Þingvöllum, hvað
okkur fannst við vera orðnar full-
orðnar þegar við horfðum á ungana
ærslast um móana og vatnsbakk-
ann.
Ég mun ætíð minnast Stellu og
vil ég þakka henni fyrir samvemna
með þessum fáu línum. Ég votta
þér samúð mína, Þórdís mín, Óla,
bami, tengdabami og bamabami.
Hanna
t
Móðir okkar,
ÁGÚSTA FORBERG,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju föstudaginn 6. nóvember
kl. 15.00.
Magnús Ólafsson,
Örn Forberg,
Ásbjörg Forberg,
Jenný Forberg.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
SIGURJÓN HALLVARÐSSON,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni í Reykjavík föstudaginn 6.
nóvember kl. 15.00.
Gerd Hallvarðsson,
Birgir Sigurjónsson, Ragnhildur Eggertsdóttir,
Hallvarður Sigurjónsson, Kristin Lára Scheving,
Helga Maria Sigurjónsdóttir, Hreiðar Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
CLARA GUÐRÚN ISEBARN,
Gnoðarvogi 40
Reykjavfk,
verður jarðsungin frá Langholtskirkju í dag fimmtudag, 5. nóvem-
ber kl. 13.30.
Elín Halldórsdóttir, Skafti Björnsson,
Margrót Halldórsdóttir, Pótur V. Maack,
Björn H. Halldórsson, Ólöf B. Ásgeirsdóttir
og barnabörn.
Og samt var stöðugt yfir okkur kvartað,
og eflaust hefur námið gengið tregt.
Við lögðum aðaláherslu á hjartað,
því okkur þótti hitt of veraldlegt
T.G.
Þetta erindi úr „Austurstræti"
Tómasar Guðmundssonar er skrif-
að af Ólöfu L. Bridde árið 1951 í
minningabók sem ég geymi frá
árum okkar saman í Kvennaskólan-
um í Reykjavík.
Við vomm þá ungar stúlkur og
allt var svo skemmtilegt við lífíð
og tilveruna. Við gengum út í vor-
ið fullar af lífsorku eins og vera
ber og „lögðum aðaláherslu á hjart-
að“ og ekki síst hún Stella, vinkon-
an sem er nú kvödd.
Hún fékk allt það besta vega-
nesti frá æskuheimili sínu, sem
hægt er að fá, einkadóttir ásamt
tveim bræðrum sem nutu góðra
foreldra, móðursystkina og móður-
ömmu, allt þetta ágætisfólk bjó við
mikinn myndarskap á Bárugötu 8
hér í bæ.
Ung giftist Stella miklum ágæt-
ismanni, Ólafí Ólafssyni, þau
bjuggu sér og bömunum sínum
fallegt heimili þar sem alltaf var
jafn gott að koma og greinilega
„lögð aðaláhersla á hjartað".
Oft bauð hún okkur skólasystr-
unum til fagnaðar og var alltaf
glatt á hjalla, hlýja og einstök
gestrisni í fyrirrúmi.
Stella var miklum mannkostum
gædd, ljúf og einstaklega trygg-
lynd. Það er erfítt að átta sig á
því að hún sé nú horfín okkur um
stund, eftir standa aðeins góðar
minningar. Hún veiktist alvarlega
fyrir hálfu ári og vonir um bata
brugðust. Áföllin í fjölskyldunni eru
orðin mörg. Á stuttum tíma hefur
mikið verið lagt á aldraða móður-
ina. Sagt er að gull skírist í eldi
og þrek manna komi best í ljós er
mest á reynir. Guð gefí frú Þórdísi
styrk í sorginni.
Síðasta samverustund okkar
nokkurra vinkvenna var á fögru
nýliðnu síðsumarkvöldi, við vissum
að Stella var alvarlega veik, en hún
var með okkur og við áttum saman
stund sem nú er dýrmæt minning,
þökk sé húsráðendum sem opnuðu
heimili sitt fyrir okkur, heimili sem
á góðan hátt tengist æskuminning-
unum.
Að leiðarlokum er mér bæði ljúft
og skylt að þakka allar góðar sam-
verustundimar sem við áttum
saman.
Ég votta Ólafi, bömum þeirra
og öðmm ættingjum mína dýpstu
samúð.
Hrafnhildur Jónasdóttir
Síminn hringir á sunnudags-
kvöldi, 25. október, það er systir
mín, Borghildur, heima á íslandi
sem vill láta mig vita að vinkona
mín Ólöf Lydía Bridde sé látin og
aðeins 52 ára gömul.
Maður sest niður og er hljóður
og trúir þessu varla en reynir samt
að rita nokkur fátækleg orð um
minningu hennar.
Mig langar að þakka Stellu fyrir
að hafa verið trygg, skemmtileg
og svo mikið indæl vinkona síðan
við fyrst kynntumst í Landakots-
skólanum fyrir meira en 40 árum.
Eftir tólf ára bekkinn þar fómm
við svo í Miðbæjarbamaskólann og
þá var nú háttum þannig komið
fyrir að ég gekk á hveijum morgni
niður á Bámgötu til að sækja
Stellu, svo gengum við saman niður
á Tjöm og í skólann. Daglega þeg-
ar ég var svona snemma komin á
Bámgötuna, var Þórdís móðir
Stellu alltaf komin á fætur og bauð
þá upp á heitt súkkulaði og fínasta
góðgæti úr bakaríi mannsins síns,
Alexanders Bridde, sem þá löngu
áður var farinn til vinnu.
Þessar hlýju og góðu kræsingar
þáði ég svo í fjögur ár eða þar til
Stella og ég útskrifuðumst úr
Kvennaskólanum árið 1952.
Þó að mörg þúsund mílur hafi
verið á milli okkar í mörg ár, frétti
ég alltaf frá henni og hennar fjöl-
skyldu ogþá sérstaklega um jólin.
Frá árinu 1970 til þessa dags
hef ég komið heim á hveiju ári og
aldrei mátti Stella heyra annað en
að ég kæmi í mat til sín og alltaf