Morgunblaðið - 12.11.1987, Blaðsíða 62

62
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 12. NÓVEMBER 1987
Þóra Björnsdóttir
Minningarorð
Fædd 3. desember 1941
Dáin 4. nóvember 1987
í dag verður gerð frá Bústaða-
kirkju útför Þóru Bjömsdóttur.
Þóra var fædd í Reykjavík 3. desem-
ber 1941, dóttir þeirra sæmdar-
hjóna Bjöms Guðmundssonar og
Guðlaugar Markúsdóttur, sem af
mörgum em að góðu kunn.
Þóra ólst upp í foreldrahúsum.
Þaðan fékk hún allt það bezta vega-
nesti sem hægt er að fá. Þaðan
átti hún margar kærar minningar.
> Þóra var góðum gáfum gædd og
listrænum hæfíleikum. Glaðværð
hennar var sönn og glettnin
græskulaus. Skoðanir hennar vom
fastmótaðar. Hún var vinföst og
trygglynd. Hún var trúkona, en
flíkaði ekki, fremur en öðm því sem
henni var mikilsvert.
Þann 22. september 1962 kvænt-
ist Þóra Sigþóri B. Sigurðssyni.
Þeim hjónum varð þriggja bama
auðið. Elst er Guðlaug Bima, laga-
nemi, gift Helga G. Kristinssyni,
flugumferðarstjóra, og eiga þau eitt
bam; Bylgja Björk, fulltrúi, gift
Óskari Guðjónssyni, vélamanni, og
eiga þau tvö böm. Yngstur er Sig-
. urður Már, byggingaverkamaður.
Þau Þóra og Sigþór áttu einkar
fallegt heimili, lengst af í Garðabæ.
Þar var oft gestkvæmt og gott að
koma. Marga glaðværa ánægju-
stund hef ég ásamt mínum manni
átt á þeirra heimili. Margs er að
minnast, þótt hér verði það ekki
tíundað.
Það varð Þóm þyngra áfall en
flesta gmnar, er hún, fyrir tæpum
áratug, þegar heimilið þurfti hennar
hvað mest við, kenndi þess sjúk-
dóms sem hún vissi að lama mundi
starfsorku hennar eða verða bana-
mein hennar fyrr en varði. Og ekki
er það öðram fært að vita en þeim,
sem sjálfur reynir, hvílík áreynsla
það er að beijast á móti í átta löng
ár. Að fara á sjúkrahús til aðgerða,
hveija ferðina af annarri, vitandi
hvert stefnir, með veika von og þá
heitu ósk að fá aðeins nokkum tíma
tii viðbótar.
A þessum erfíðu ámm hefur Sig-
þór einnig borið sínar byrðar. Þeir
sem til þekkja vita hversu einstak-
lega vel honum fórst öll sú
umhyggja og öll hans viðleitni til
að létta undir með Þóm.
Kærleikur og umhyggja bam-
anna þeirra og foreldra hennar mun
lýsa þeim veginn út úr sorginni og
eftir verður björt og fögur minning
um ástkæra móður og dóttur.
Við hjónin þökkum Þóm sam-
fylgdina og biðjum henni velfamað-
ar. Eiginmanni hennar og bömum
þeirra, foreldmm hennar og vensla-
fólki vottum við innilega samúð.
Erla Jónsdóttir
í dag kveðjum við kæra vinkonu
okkar, Þóm Bjömsdóttur, en hún
lést 4. nóvember sl. aðeins 45 ára
gömul. Maður skilur ekki alltaf til-
gang þessa lífs, hvers vegna hlaut
hún þessi lífsglaða unga kona þann
dóm að þurfa að beijast við erfíð
veikindi í 9 ár? í fyrstunni, sann-
færð um að sigra, en eftir því sem
uppskurðimir urðu fleiri og heils-
unni hrakaði þá varð vonin minni
en uppgjöf var fjarri hennar skap-
gerð. Fyrir síðasta uppskurðinn í
maí sl. vænti hún sannarlega ein-
hvers bata, en svo fór að hún að
komast aldrei til meðvitundar svo
andlát hennar kom ekki á óvart.
í öll þessi ár stóð hún ekki ein.
Foreldrar hennar, Sigþór, bömin,
tengdabömin og svo síðari árin litlu
bamabömin hafa létt stundimar og
gert tilvemna bjartari. Einkum er
þó þáttur Sigþórs aðdáunarverður
og einstakur. Sannarlega hefur
hann reynst hjúskaparsáttmálanum
trúr „í blíðu og stríðu". Við hlið
hennar stóð hann, tryggur og
traustur uns yfír lauk.
Við hin sem fylgdumst með bar-
áttu þeirra höfum ýmislegt lært.
Við hjónin kynntumst þeim Þóm
og Sigþóri (ávallt vom nöfn þeirra
nefnd samtímis, svo samofín vom
þau hvort öðm), þegar Sigþór gekk
í Oddfellowstúkuna nr. 11 Þorgeir
og þau fóm að taka þátt í skemmt-
unum innan stúkunnar. Þau féllu
strax inn í mjög samheldan hóp og
eignuðust góða vini innan hópsins
og vomm við hjónin ein þeirra.
Famar vom margar ógleymanlegar
ferðir innanlands og utanlands. Og
frá því að Þjóðleikhúsið fór að selja
fasta miða á leikhússýningar höfum
við ásamt fjóram öðmm hjónum átt
fasta miða öllum til mikillar
ánægju. Síðastliðin þijú ár hafa
Sigþór og Þóra ekki getað verið
með vegna veikinda hennar og höf-
um við öll saknað félagsskapar
þeirra. Saman fómm við fyrstu sól-
t
Móðir mín, tengdamóðir, amma og langamma,
ALDNÝ MAGNÚSDÓTTIR,
Norðurbrún 1,
andaðist þriðjudaginn 10. nóvember. Jarðarförin auglýst síðar.
Örn Árnason,
Árni Arnarson,
Gunnar Arnarson,
Aldfs Arnardóttir,
Sigríður Árnadóttir, Örn Árnason,
Þórdís Erla Gunnarsdóttir.
Erla Jónsdóttir,
Borghildur Vigfúsdóttir,
Kristbjörg Eyvíndsdóttir,
Systir okkar, t KLARA KRISTIANSEN
hárgreiðslumeistari
frá Seyðisfirði, Njálsgötu 34b,
andaðist í Vífilstaðaspítala 9. nóvember.
Gústaf Kristiansen, Selma Kristiansen, Trúmann Kristiansen.
t
Maðurinn minn,
BALDUR ÞÓRHALLSSON,
Fellsmúla 2,
andaðist 10. nóvember í Vífilstaðaspftala.
Guörún Slgurðardóttir.
arlandaferðina til Kanaríeyja árið
1973 ásamt bróður Sigþórs og eig-
inkonu. Þessi ferð er efst á blaði
minninganna, svo mikið ævintýri
þótti okkur öllum hún vera. Kanarí-
eyjaferðimar urðu fleiri en alltaf
minntumst við þessarar ferðar með
sérstökum ljóma. Vorið 1980 fómm
við fjögur saman til London og
þaðan til Rhodos. Höfðu þá veikindi
Þóm gert vart við sig en allir vom
bjartsýnir á bata og nutum við öll
þessarar ferðar einstaklega vel og
yljuðum okkur oft við minningamar
frá Rhodos með því að hlusta sam-
an á gríska tónlist enda Þóra og
Sigþór einlægir aðdáendur gömlu
dansanna og allra þjóðdansa og
vom ung virkir félagar í Þjóðdansa-
félagi Reykjavíkur.
Kæri Sigþór og fjölskylda, minn-
ingamar renna í gegnum hugann
og þar sjáum við Þóm ákveðna og
bjartsýna í að sigra, því hún hafði
svo margt að lifa fyrir.
En einn, sem er æðri okkur öllum
ræður og við dijúpum höfði og
þökkum fyrir að eiga fagrar minn-
ingar um góða eiginkonu, móður
og dóttur. Guð varðveiti minningu
hennar og gefí ykkur styrk um
ókomna tíð.
Siddý og Jón Otti
Hún Þóra vinkona okkar er látin.
Ekki gat það komið okkur á óvart,
eftir allt hennar veikindastríð, en
þó var fregnin afar þung.
Hugurinn hvarflar að okkar
fyrstu kynnum, sem vora í Hús-
mæðraskóla Reykjavíkur við Sól-
vallagötu fyrir 27 ámm. Þá vom
húsmæðraskólar eftirsóknarverðar
stofnanir fyrir ungar stúlkur. Þann-
ig var að skólinn hafði n.k. hjáleigu
á Hávallagötu 19 og var 9 stúlkum
komið þar fyrir á hæðinni. Það fór
ekki hjá því að samband þessara
ungu stúlkna á Hávallagötunni yrði
mjög náið. Ein þessara stúlkna var
Þóra. Hún var jafnframt sú eina
okkar sem var trúlofuð opinberlega.
Það leið ekki langur tími þar til
við kynntumst hinum sérstöku eig-
inleikum hennar Þóm. Hún vakti
strax athygli okkar fyrir einstaka
hreinskiptni, lífsorku og mikinn
dugnað. Það var sama hvað hún tók
sér fyrir hendur, hvort það var í
pijónaskap, vefnaði eða matreiðslu,
alltaf lauk hún sínu fyrst. Við hrein-
lega sáum ekki pijónana hjá henni,
svo hratt gengu þeir, og hvert
stykkið af öðm kom úr hennar
höndum.
í vinahópi var hún líka mikill
húmoristi, skemmtileg og alveg
ómissandi í saumaklúbbnum okkar,
sem við stúlkumar af Hávallagöt-
unni og búsettar vom í Reykjavík
stofnuðum, eftir að skóla lauk.
Þóra var fyrst okkar til að gift-
ast og stofna heimili með eftirlif-
andi manni sínum, Sigþóri B.
Sigurðssyni. Þau hjónin eignuðust
3 böm, Bimu, Bylgju og Sigurð.
Bima og Bylgja em báðar giftar
Á snöggu augabragði. Þessi orð
komu upp í hugann þegar mér var
tilkynnt að þessi einlæga og ágæta
vinkona mín hefði kvatt þetta
jarðlíf. Þessari frétt hafði ég síst
búist við. Hún enn í miðri önn dags-
ins. Og þótt mikið væri afrekað um
dagana var enn margt ógert. Þetta
var mér kunnugt um. Það var ekki
ýkjalangt síðan við höfðum talast
við og þá var enginn uppgjafartónn
í henni, þessari starfsömu og vel-
virku konu sem átti svo erfítt með
að sitja auðum höndum. Fyrir rúm-
um 35 ámm bar fyrst fundum okkar
saman. Urðu þau kynni varanleg
og styrktust með ámnum. Ég
kynntist einnig móður hennar og
systkinum. Allt þetta varð mér til
mikils ávinnings og minni fjöl-
skyldu. Bömum mínum var hún
sérstök og sendingar hennar og fjöl-
skyldunnar um jólin glæddu ljóm-
ann í hugskoti þeirra og þau vom
mörg jólin sem Jómnn hugsaði til
okkar.
Kynni okkar hófust um leið og
þau Rögnvaldur Ólafsson bundust
hjúskaparheitum. Ólafur, faðir
en Sigurður er enn í foreldrahúsum.
Þóra þurfti að ganga í gegnum
margar höfuðaðgerðir á undanföm-
um ámm. Alltaf var hún jafn
kjarkmikil og dugleg og ákveðin í
að láta sér batna. Það var hreint
ótrúlegt.
Oft skömmuðumst við okkar ef
einhverri okkar datt í hug að kvarta
yfír einhveiju sem var smánarlegt
samanborið við það sem Þóra varð
að ganga í gegnum. En Þóra vin-
kona okkar reytti jafnvel af sér
brandara þótt stutt væri í næstu
aðgerð.
Undanfarið ár sótti mjög til hins
verra í líðan Þóm og hefur Sigþór
staðið sem klettur í hafí.
Við vinkonumar í saumaklúbbn-
um sendum foreldmm Þóm, sem
sjá nú á bak einkabami sínu, Sig-
þóri og bömum þeirra og bama-
bömum okkar innilegustu
samúðarkveðjur og biðjum Guð að
styrkja þau í sinni miklu sorg. Hafí
hún þökk fyrir gefandi kynni, sem
ei munu fímast.
Saumaklúbburinn
Hávellumar,
Ólöf, Ester, Sigurbjörg,
Dröfn og Jóhanna.
Rögnvaldar frá Elliðaey og kona
hans, Theodóra Daðadóttir, vom
einir bestu vinir mínir og minnar
fjölskyldu og Rögnvaldur einkason-
ur þeirra. Gleði Olafs og konu hans
var mikil þegar tengdadóttirin kom
í heimsókn og þess nutum við ríku-
lega. Ég gleymi aldrei birtunni á
Skólastígnum þegar þessi gleði hélt
innreið sína á heimili Theodóm og
Ólafs og þá hvað ríkidæmið varð
mikið þegar bömin fæddust, Anna
Theódóra og Ólafur.
Minningar frá þessum ámm
verða mér lengi ofarlega í huga.
Og yfírleitt var ekki komið svo til
Reykjavíkur að ekki væri heimili
Jórannar heimsótt og þar var alltaf
sama viðmótið.
Jómnn var feikilega dugleg kona
og framkvæmdamanneskja með
afbrigðum. Hún kom mér þannig
fyrir sjónir. Allt var kleift og engir
örðugleikar óyfírstíganlegir og eftir
því urðu sigramir. Allur seinagang-
ur var henni eitur í beinum. Hún
hugsaði, lagði niður fyrir sér og
framkvæmdi. En það sem mér
fannst einkenna hana helst var
tryggðin. Þar var ekki tjaldað til
einnar nætur. Það fékk ég og mitt
fólk að reyna. Og henni var óhætt
að treysta. Úr skóla lífsins nam hún
bestu lexíumar og tók dýrmætustu
prófín. Ég minnist hennar jafnan
sem heilsteyptrar og tryggrar vin-
konu. Því er hjá mér og mínum
söknuður mikill er við nú mætumst
ekki lengur hér í þessu mannlífi.
En þökkin til hennar er öllu ríkari
og því em þessar línur ritaðar í lok
mikilla samfunda. Þökk sé henni
og guð blessi hana á nýjum vett-
vangi. Bömum hennar og öðmm
aðstandendum og vinum sendum
við hjónin innilegar samúðarkveðj-
ur.
Guð blessi minningu mætrar vin-
konu.
Arni Helgason, Stykkishólmi
Bróðir minn, t GUNNAR BJARNASEN frá Vestmannaeyjum,
er látinn. Anton Bjarnasen.
t Móðir okkar,
SÓLVEIG SIGURÐARDÓTTIR,
Gerðakoti, Ölfusi,
er lést mánudaginn 2. nóvember, verður jarðsungin frá Hjalla-
kirkju laugardaginn 14. nóvember kl. 13.30. Börnin.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
GUNNARÞÓR JÓHANNSSON
sklpstjórl,
Bárugötu 7, Dalvik,
verður jarðsunginn frá Dalvíkurkirkju laugardaginn 14. nóvember
kl. 10.30.
Ásta Sveinbjarnardóttir,
Valgerður Gunnarsdóttir, Örlygur Hnefill Jónsson,
Jóhann Gunnarsson,
Hulda Gunnarsdóttir, Gestur Traustason,
Gunnar Gunnarsson,
Edda Gunnarsdóttir
og barnabörn.
Kveðjuorð:
Jórunn Jónsdóttir