Morgunblaðið - 12.11.1987, Blaðsíða 61

I-
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 12. NÓVEMBER 1987
61
gefínn mikill sálarstyrkur og glað-
vær lund, sem hún bar vel gegnum
allt sitt líf. Móðir mín og Hanna
frænka voru mjög samrýndar og
leið varla sá dagur að þær væru
ekki í sambandi hvor við aðra. Því
var það þungt áfall fyrir Hönnu
þegar móðir mín lést aðeins nokkr-
um dögum eftir fráfall manns
hennar Magnúsar um haustið 1971.
Síðan missti hún son sinn í blóma
lífsins, eins og áður er getið og
stuttu síðar tengdadóttur sína, konu
Aðalsteins heitins.
Oft var hugur Hönnu hjá dóttur
sinni Elísabetu, en hún og fjölskylda
hennar er búsett í Ástralíu. Því var
það mikil blessun að henni skyldi
auðnast að fara og heimsækja hana
fýrir nokkrum árum, þennan langa
veg, en það var ekki síst fyrir það
að samfylgd hafði hún af Ástu Erl-
ingsdóttur grasalækni og Inga
manni hennar. Sat ég hjá Hönnu á
spítalanum fyrir stuttu og minntist
á það hve dugleg hún hefði verið
að leggja í þessa löngu ferð til
Ástralíu, en það var eins og ég
væri að tala um eina smáferð af
æörgum. Hanna vissi að fyrir dyr-
um stóð meiri og stærri ferð en sú
sem við ræddum þá.
Eg bið að góður Guð megi styrkja
ykkur böm hennar og fjölskyldur
ykkar og að minning um góða
móður megi verma ykkur alla tíð.
. Einnig vil ég minnast Óskars
Amasonar hárgreiðslumeistara,
móðurbróður míns, sem jarðsettur
var 16. október síðastliðinn. Ekki
var hann síður glaðlegur og elsku-
legur en Jóhanna systir hans og
var alltaf tilbúinn að rétta náungan-
um hjálparhönd. Hans líf var vinnan
og §ölskyldan og fór Óskar með
börn sín og bamaböm sem sínar
mestu gersemar. Ekki var kærleik-
ur hans minni en Jóhönnu til
systurbama sinna og er mér sér-
staklega ljúft að minnast tryggðar
hans við Geir bróður minn og stjúp-
föður minn eftir að móðir mín dó.
En með sérstöku þakklæti minnist
ég þó þeirrar dýrðarhelgi sem við
þijú systkinin áttum með Óskari
og konu hans Steinu, Doddý dóttur
þeirra og fjölskyldu hennar í sumar-
bústaði þeirra í landi Tungufells
rétt austan Gullfoss. en þá vom
Óskar og Steina að kveðja þann
unaðsreit, sem þau höfðu komið sér
þar upp, fyrir fullt og allt. Verða
þeir dagar sem við áttum með þeim
þar okkur systkinum ógleymanleg-
ir.
Að lokum vil ég kveðja þessi
móðursystkini mín með sálminum
mNú legg ég augun aftur", en þann
sálm heyrðum við þau syngja svo
oft hér áður fyrr og var hann þeim
einkanlega kær.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vöm í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
Súsanna Krlstinsdóttir
Kveðjuorð:
Guðbjörg Lilja
Amadóttir
Fædd 4. september 1909
Dáin 2. nóvember 1987'
í hugum okkar em margar
myndir af liðnum samvemstundum
með Guðbjörgu Lilju frænku. Við
emm þakklát fyrir að hafa fengið
að upplifa og njóta þeirra í gegnum
árin. Þær vom ófáar stundimar sem
spjallað var um allt milli himins og
jarðar, gamla tíma og nýja, hún var
jafnvíg á báða. Það var þroskandi
fyrir okkur unga fólkið að heyra
skoðanir og viðhorf hennar á ýms-
um málum að ógleymdum góðum
ráðum. Það var ótrúlegt hvað hún
var ráðagóð um ólíklegustu hluti.
Lilja frænka var þannig mann-
eskja að hún laðaði að sér fólk á
öllum aldri, öllum virtist líða vel í
návist hennar. Margir úr okkar fjöl-
skyldu urðu þeirrar ánægju aðnjót-
andi að hefja sín búskaparár á
Skarphéðinsgötu 14, hjá Lilju og
Jóhannesi. Það er einróma álit allra
að þar var gott að búa, vera í ná-
vist þeirra hjóna. Samgangur var
mikill milli hæða og vom þau ætíð
tilbúin að rétta hjálparhönd og veita
ýmis góð ráð þegar þess þurfti.
Lilja hafði einstakt lag á að
umgangast böm sem við unga fólk-
ið gætum tekið til eftirbreytni. Hún
fann bömunum ætíð verkefni við
hæfi, ófá hafa þau staðið við eld-
húsvaskinn hjá henni og sullað,
„þau fá útrás við það" sagði hún
jafnan. Oft var það svo er fjölskyld-
ur komu í heimsókn á neðri hæðina
að bömin óskuðu frekar eftir að
fara upp til Lilju. Hún hafði iðulega
eitthvað skemmtilegt fram að færa
sem höfðaði til þeirra og sýndi þeim
fulla virðingu. Eftirfarandi saga
lýsir Lilju vel: Nokkrir strákpollar
úr nágrenninu vom að göslast í
miklu tamara að tala um þarfír
annarra.
Tengdamóðir mín var ákaflega
dagfarsprúð og gestrisin og fyrstu
kynni gáfu ótvírætt til kynna að
hér væri heilsteypt og góð kona á
ferð og þannig var það líka í raun.
Hún var létt í lund og söngelsk,
það átti við um tengdaföður minn
líka, svo að mjög oft var tekið lagið
í veislunum hjá þeim.
Listhneigð sinni og smekkvísi gaf
hún þó aðallega lausan tauminn í
handavinnu ýmiss konar. Nutum
við góðs af því, einkum meðan við
vomm búsett í Svíþjóð. Fyrir jólin,
sem og oftar, komu pakkar „að
heiman", eins og sagt var. Vom
þeir látnir í sérstakan poka, því að
Jólasveinninn frá íslandi" kom með
þá. Þar á meðal var oft falleg flík
eða hlutir sem sýndu ákaflega vand-
aða og smekklega handavinnu.
Svona handavinna sést ekki lengur,
hún er alltof tímafrek. En hjá
Guðriði var hugtakið að hafa ekki
tíma ekki til frekar en hjá Stein-
unni, móður hennar.
Guðríður upplifði sem sagt allar
þaer breytingar í þjóðfélaginu frá
þvf að nær sagt allar vakaðar stund-
•r væm vinnustundir til nútíma
garðinum hennar. Lilja sagði við
þá að þeir mættu ekki fara um með
látum en þeir gætu skoðað garðinn
og stiklað á steinunum. Þetta varð
til þess að strákamir trítluðu um
stund í garðinum en fóm síðan sína
leið án leiðinda.
Það vom ófáir sem skoðuðu garð-
inn hennar enda ekki ofsögum sagt
að garðurinn hennar Lilju var listi-
garður, þar átti hún margar stundir.
I garðinum var að fínna ólíklegustu
plöntur, öllu haglega komið fyrir
og hlúð að af einskærri natni. I
honum sungu fuglar og böðuðu sig
í litlu fallegu tjöminni, öllum leið
vel í þessum sælureit. Listrænir
hæfileikar Lilju komu fram á fleiri
sviðum, s.s. í hinum ýmsu munum
sem hún hannaði.
Lilju var mikið í mun að halda
sambandi við fjölskyldu sína og
fylgdist hún vel með hvað fólkið
hennar var að fást við hveiju sinni
og var það óneitanlega góð tilfínn-
ing. í vor bættust tveir litlir frændur
í fjölskylduna, Lilja gat ekki vegna
heilsubrests séð þá oft en frétta
vildi hún af þeim. Það var ósjaldan
sem hún hringdi og ætlaði svona
rétt að heyra hvernig þeir hefðu
það.
Dagur líður, fagur fríður,
flýgur tíðin í aldaskaut.
Daggeislar hníga, stjðmumar stíga
stillt nú og milt upp á himinbraut.
Streymir niður náð og friður,
nú er búin öll dagsins þraut (Vald. Briem)
Minningar um elskulega frænku
munum við alltaf eiga.
Elsku Jóhannes, Ingólfur og
Benný, við vottum ykkur innilega
samúð. Blessuð sé minning Lilju
frænku.
Lilja, Palli og Hrönn.
ofgnóttar- og kröfuþjóðfélags. Þeg-
ar talið barst að uppvaxtar- og
bemskuárunum varð ég samt aldrei
var við annað, en að hún væri í
fyllsta máta sátt við sína æskutíð.
Miklu frekar að hún hefði áhyggjur
af umhverfí bama nútímans og það
sennilega með réttu.
Það var margt í fari Guðríðar
og hennar kynslóðar, sem er mér
stöðugt aðdáunarefni. Iðjusemin,
ósérhlífnin, góðviljinn og hjálpsem-
in í garð þeirra, sem á þurftu að
halda, hvemig, sem á stóð, dugnað-
urinn og hugrekkið í baráttu lífsins,
trúartraustið. Það var aldrei nöldr-
að, aldrei talað illt um nokkum
mann né viðhaft ljótt orðbragð,
áreiðanlega engin slík orð til í henn-
ar orðaforða. Þetta fólk á allt
óskoraða aðdáun mína og ég er
henni ákaflega þakklátur fyrir
kynnin og samvemstundimar.
Nú er lífsstarfí Guðríðar lokið,
hér skiljast leiðir, alla vega í bili.
Hún hefur skilað góðu dagsverki,
ég væri stoltur af því. Fyrir mér
stendur eftir mynd af góðri konu.
Ég þakka samfylgdina um leið og
ég votta öllum aðstandendum mína
innilegustu samúð.
Paul Jóhannsson
Birting af-
mælis og
minningar-
greina
Morgunblaðið tekur af-
mælis- og minningargreinar
til birtingar endurgjaldslaust.
Tekið er við greinum á rit-
sfjóm blaðsins á 2. hæð i
Aðalstræti 6, Reykjavík og á
skrifstofu blaðsins i Hafnar-
stræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að
greinar verða að berast með
góðum fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði að berast síðdegis á
mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
í minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Ekki em
tekin til birtingar frumort ljóð
um hinn látna. Leyfílegt er að
birta ljóð eftir þekkt skáld, 1—3
erindi og skal þá höfundar get-
ið. Sama gildir ef sálmur er
birtur. Meginregla er sú, að
minningargreinar birtist undir
fullu nafni höfundar.
,s 'm
Hentug jóíagjöf
Níðsterkir trefjapjatkassar á bílinn
Taka t.d. 6 pör af skíðum og
6 pör af skóm.
Litir: Svart-rautt-hvítt.
Verðkr. 28.000,-
Einnig minni kassar á kr. 9.600,-
Gísli Jónsson & co hf.
Sundaborg 11.Sími 686644.
n
IÐNTÆKNISTOFNUN
ÍSLANDS
VERND HUGMYNDA -
EINKALEYFI
Markmið: Að gera grein fyrir mikilvægi réttarverndar
hugmynda og framleiðsluvöru og hvernig að því er stað-
ið.
Efni:
- Hvers vegna einkaleyfi?
- Sögulegt yfirlit.
- Fyrir hverju er hægt að fá einkaleyfi.
- Eignaréttur á uppfinningum.
- Vörumerkjavernd.
- Framleiðsluleyfi.
Markhópur: Hugvitsmenn og fyrirtæki, auk annarra,
sem hafa áhuga á verndun hugmynda.
Leiðbeinendur: Árni Vilhjálmsson, lögfræðingur,
Gunnar Örn Harðarson, tæknifræðingur.
Bókanir í síma (91) 687000.
Timi: 16.-17. nóvember kl. 18.00-22.00.
Staður: Iðntæknistofnun, Keldnaholti.
Frekari upplýsingar veitir Emil Thoroddsen í síma
(91) 687000.
Rekstrartæknideild.
HAFÐU ALLTÁ
HREINU
FÁÐU ÞÉR
OTDK
NILFISK GS 90
hefur mótor með yfir 2000 tíma endingu á kolum =
um 20 ára meðalheimilisnotkun. Þetta er einsdæmi
og annað er eftir því. Nilfisk er tæknilega ósvikin,
gerð til að vinna sitt verk, fljótt og vel, ár eftir ár,
með lágmarks truflunum og tilkostnaði.
Reynslan sannar rekstraröryggi og einstaka endingu.
NILFISK
engin venjuleg ryksuga
iFanix
Hátúni 6A SiMI (91)24420