Morgunblaðið - 28.11.1987, Qupperneq 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 28. NÓVEMBER 1987
Hamrahlíðarkór-
inn tuttugn ára
eftir Gylfa Þ.
Gíslason
Síðast liðinn sunnudag átti sér
stað merkisatburður í Menntaskól-
anum við Hamrahlíð. Kór skólans,
Hamrahlíðarkórinn, hélt upp á tutt-
ugu ára afmæli sitt. Þrír kórar
sungu undir stjóm Þorgerðar
Ingólfsdóttur. Einn var skipaður
núverandi nemendum skólans.
Síðan söng Hamrahlíðarkórinn,
skipaður núverandi og fyrrverandi
nemendum. Loks bættust í hópinn
fjölmargir gamlir kórfélagar, þann-
ig að hátt á annað hundrað söng-
fólks hefur verið á söngpallinum.
Núverandi nemandi, Ólafur Kjartan
Sigurðarson, söng einsöng í fomum
gyðingasöngvum. Fyrrverandi kór-
félagi, Egill Ólafsson, söng einsöng
í negrasálmum. Annar fyrrverandi
kórfélagi, Kristinn Sigmundsson,
söng einsöng í fyrsta laginu, sem
hann söng einsöng í með kómum
á skólaárum sínum, „í Thule trúr
í lundu“ eftir Zelter og Goethe, auk
þess sem hann söng einsöng við
undirleik Catherine Williams. Meðal
verkefna Hamrahlíðarkórsins vom
lög, sem Þorkell Sigurbjömsson og
Hafliði Hallgrímsson sömdu sér-
staklega fyrir kórinn.
Hér var sannarlega um merkisat-
burð að ræða, bæði í skólastarfi og
tónlistarlífi. Hamrahlíðarkórinn er
fyrir löngu orðinn vandað, hljóm-
fagurt og hámákvæmt hljóðfæri og
hefur veitt íslenzkum hlustendum
ómælda ánægju og borið hróður
íslenzkrar tónmenntar víða um
lönd. í sjálfu sér er það alltaf
ánægjulegt og athyglisvert, þegar
tónlist er vel flutt. En þegar kór
verður til með þeim hætti, sem
Hamrahlíðarkórinn hefur orðið til,
er það sérstakt og umtalsvert fyrir-
bæri. Snjöllum kennara og stjóm-
anda hefur tekizt að byggja upp
skólakór, sem stenzt fyllstu kröfur.
Enn hef ég samt ekki sagt það,
sem knúði mig til þess að skrifa
þessar línur. Á undanfömum árum
hefur verið skrifað svo mikið og svo
vel um Hamrahlíðarkórinn og söng
hans, að þar var ekki þörf á neinni
viðbót frá mér. Það, sem mig lang-
aði til þess að leggja áherzlu á, er,
hversu mikils virði það er skóla og
nemendum hans, að þar skuli
kenndur söngur með þeim hætti,
sem átt hefur sér stað í Hamrahlíð-
arskólanum undir stjóm Þorgerðar
Ingólfsdóttur. Við það að hlusta á
söng nemendanna heyrðist, hvílíkt
vald þeir höfðu öðlazt á verkefni
sínu. Og við það að horfa á þá
syngja, sást, hversu mikla gleði
þeir höfðu af söngnum. Ég hef ein-
hvem tíma sagt það áður, að eitt
bezta ráðið til þess að kenna ungu
fólki hæversku og háttprýði sé að
kenna því að meta góða tónlist. En
til þess að flytja vandaða tónlist
jafnvel og þetta skólafólk gerir,
þarf meira en háttprýði, það þarf
mikinn sjálfsaga. Og hversu mikils
virði er það ekki ungu fólki að læra
að stjóma sjálfu sér, hafa vald á
verkefni sínu? Manna síðastur mun
ég verða til þess að vanmeta gildi
þess að læra málfræði og stærð-
fræði í skóla, bæði vegna þekking-
arinnar, sem það færir, og vegna
þroskans, sem það veitir. En þroska
á einnig öðlast með öðmm hætti,
t.d. með því að læra að meta góða
tónlist og þá ekki síður með því að
flytja hana. Og þegar það jafnframt
veitir gleði, er þá ekki augljóst, að
verið er að vinna mannbætandi
verk?
Ymislegt getur farið aflaga í
skólastarfi, og eflaust má margt
gera betur á því sviði en nú er gert.
Þá er ekki heldur þagað um það,
svo sem rétt og nauðsynlegt er. En
einmitt þess vegna er þeim mun
meiri ástæða til þess, að ekki ríki
þögn um það, sem afburða vel er
gert. Starf Þorgerðar Ingólfsdóttur
að söngmálum Hamrahlíðarskólans
hefur verið frábært og tvímælalaust
stuðlað að auknum þroska allra
þeirra nemenda, sem tekið hafa
þátt í því, að ekki sé talað um þá
ánægju, sem það getur fært þeim
og áheyrendum þeirra. Hið sama
má sem betur fer segja um tónlist-
arkennslu og tónlistariðkun í
fjölmörgum öðrum skólum, en á
þessu sviði hafa orðið ótrúlegar
framfarir á undanförnum árum.
Starf þeirra, sem að þessu hafa
unnið, hefur ekki enn verið fullmet-
Gylfi Þ. Gíslason
„Það, sem mig langaði
til þess að leggja
áherzlu á, er, hversu
mikils virði það er skóla
og nemendum hans, að
þar skuli kenndur söng-
ur með þeim hætti, sem
átt hefur sér stað í
Hamrahlíðarskólanum
undir stjórn Þorgerðar
Ingólf sdóttur. “
ið, en það verður, því að nemend-
umir hafa orðið að betri og
ánægðari mönnum.
Höfundur er fyrrverandi ráð-
herra.
Þjóðleikhúsið:
Sýning á bún-
ingateikning-
um Sigrúnar
Úlfarsdóttur
SIGRÚN Úlfarsdóttir, tískuteikn-
ari og búningahönnuður, sem
hannaði búninga á Islenska dans-
flokkinn fyrir sýninguna Á milli
þagna eftir Hlíf Svafarsdóttur,
verður með sölusýningu í Krist-
alssal Þjóðleikhússins meðan á
sýningum Flaksandi falda stend-
ur. Sýningin verður opin í dag,
laugardag, og á morgun frá
klukkan 17 til 19 og fyrir leikhús-
gesti yfir helgina. Síðasta sýning
á Flaksandi földum er í kvöld.
Sigrún Ólafsdóttir stundaði nám
við Myndlista- og handíðaskólann á
árunum 1979 til 1981. Árin 1981
til 1983 var hún við nám í rússnesku
og búningateiknun í Moskvu og frá
1983 til 1987 lærði hún tískuhönnun
og búningagerð við Esmod-skólann
í París. Á milli þagna er frumraun
Sigrúnar sem búningahönnuðar, en
hún vann einnig við útfærslu búning-
anna í Villihunang eftir Chekov sem
sýnt var í Þjóðleikhúsinu árið 1985.
Kökubasar
hjá KR-konum
KR-KONUR verða með sinn árlega
jóla-kökubasar í KR-húsinu við
Frostaskjól, sunnudaginn 29. nóv-
ember nk. kl. 14.00.
Eins og undanfarin ár verða þar
á boðstólum gómsætar kökur á
góðu verði. Tekið verður á móti
kökum á basarinn frá kl. 11.30 á
sunnudaginn.
—
mm
EIRIABYRGÐ!
10.000 króna tékkaábyrgð,
gegn framvísun bankakorts.

1115 0000 0003 3081
717S 9955-2006 12i053-519
JÓkíKA JÓHAHVSCÓTT1R
UíXKiúr o I/S9
Notkun bankakorta eykur öryggi allra í
tékkaviðskiptum. Við ábyrgjumst tékka að
upphæð allt að 10.000 krónum - sé banka-
korti framvísað.
Á bankakortinu eru tvö öryggisatriði sem
þurfa nauðsynlega að koma heim og saman
þegar tékki er innleystur, til þess að við-
komandi banki eða sparisjóður ábyrgist
hann:
1. Rithandarsýnishorn.
2. Númer bankakortsins.
Meiri ábyrgð með bankakorti
- því máttu treysta!

<
Q
O
Alþýðubankinn,
Búnaðarbankinn,
Landsbankinn,
Samvinnubankinn,
Útvegsbankinn,
Verzlunarbankinn
og Sparisjóðirnir.