Morgunblaðið - 28.11.1987, Side 56

56
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 28. NÓVEMBER 1987
i
K*
BETRI KAUP - AFSLÁTTUR
GÓLF-PAKKI
HJÁ OKKUR FÁST FLEST GÓLFEFNI SEM
FRAMLEIDD ERU OG NJÓTA VINSÆLDA:
VIÐ SEGJUMST ÞVÍ GETA BOÐIÐ
GÓLF - PAKKA
Því hjá okkur fást nú:
Gólfteppi — vinylgólfdúkar — gúmmígólfdúkar —
takkadúkar — korkur — linoleum — marmari —
grásteinn — keramikflísar —
brenndar leirfllsar — steingólf — krosslímt parket —
massíft parket — ílagningarefni og tilheyrandi lím -
sparsl — grunnar og undirlagsefni — ræstiefni —
gólfþvottavélar og handverkfæri í miklu úrvali.
Mælum — gerum tilboö — önnumst lögn.
Staðgreiðsluafsláttur — greiðsluskilmálar.
„Hjá okkur ná gæðin í gegn“
Þar sem þú gengur að gœðamerkjum.
SVIPMYNDIR ÚR BORGINNI / Ólafur Ormsson
„ Að þú skulir
segja þetta“
Það þarf svo sem ekki að kvarta
yfir vetrarríki þessa síðustu daga í
nóvembermánuði. í Reykjavík og
nágrenni er einmuna tíð, dag eftir
dag og til að fá einhverja tilbreyt-
ingu í daglegt líf manna er deilt
um byggingu myndarlegs ráðhúss
við Tjömina. Ég leit inn í kaffí og
vöfflur hjá kunningja sem býr í
Hlíðunum kvöld eitt um daginn.
Hann sagðist stundum vera ósam-
mála borgarstjómarmeirihlutanum,
Aðventuskálar
Bankastræti
Kringlunni
10 - Sími 13122
- Sími 689122
taldi þó fyrirhugaða ráðhúsbygg-
ingu einstaklega fallega og sagðist
fyllilega samþykkur því að ráðhúsið
risi á gatnamótum Vonarstrætis og
Tjamargötu.
— Mannstu hvaða ár það var
sem snjóaði síðast, spurði hann
þegar kaffið var komið í bollana
og við tókum að gæða okkur á
vöfflunum.
— Snjóaði ekki eitthvað síðast-
liðinn vetur?
— Nei, frostaveturinn mikla hér
fyrr á öldinni, svaraði kunningi
minn og brosti. Það er tæpur mán-
uður til jóla og varla komin snjóföl
á jörðu það sem af er vetri og kunn-
ingi minn er skíðamaður og því
skiljanlega ekki nógu ánægður með
þíðuna og hlýindin vikum saman
þegar gert er ráð fyrir snjó.
Kaupmaðurinn í Mýrabúðinni,
Bjöm Kristjánsson, kann þessu
bara vel. Aldrei ánægðari en ein-
mitt þega ríkir himnaríkisblíða.
Hann stendur sína vakt, kaup-
maðurinn á hominu, og ögrar
stórmörkuðunum. Er ódrepandi
þrátt fyrir barlóm meðal þeirra sem
minna mega sín í stétt kaupmanna.
í Mýrabúðinni við Gunnarsbraut em
allir jafnir, forstjórinn, lögfræðing-
urinn, götusóparinn, skúringakon-
an, verkamaðurinn og atvinnurek-
andinn og ekki farið í
manngreinarálit. Ég kom þar árla
morguns í miðri viku. Bjöm Krist-
jánsson var kominn í sloppinn og
aldrei þessu vant fremur dapur á
svipinn. Engu likara nú væri útséð
um að atvinnureksturinn gengi mik-
ið lengur og hann væri því að pakka
saman, Nú, eða að Víkingur hefði
tapað í handknattleik inn í Laugar-
dalshöll kvöldið áður og því allt
búið að vera. Þá kom ung og mynd-
arleg stúlka inn í Mýrabúðina og
verslaði fyrir um þijú þúsund krón-
ur, ýmis matvæli, mjólkurvörur,
brauð, egg, kartöflur og annað, sem
varla er hægt að komast af án. Ég
var síðan næstur í röðinni og keypti
vömr í tvo fulla plastpoka. Þá
glaðnaði yfir Bimi Kristjánssyni,
viðskiptin vom að hefjast af fullri
alvöru og útlitið alls ekki svo slæmt
hvað varðar verslun þann daginn.
Við vomm tveir einir í búðinni, ég
og kaupmaðurinn, og hann tekinn
að raula ýmis lög. Allt í einu tók
hann um axlir mínar og við gengum
að hurðinni og sungum hástöfum,
líkt og á konsert fyrir fullu húsi,
„Tank you, verry, verry musch,
tank you verry, veriy musch,"
þakka þér kærlega fyrir, þakka þér
kærlega fyrir. Fólk sem leið átti
um Gunnarsbrautina rak upp stór
augu, hefur líklega haldið að þama
væm á ferð tveir kunningjar, sem
hefðu verið að skemmta sér fyrr
um nóttina og enn að halda upp á
gleðskapinn að morgni dags.
Það er löngu vitað að veðrið get-
ur haft áhrif á skap manna.
Kunningi minn, sem ég sagði frá
hér í upphafi greinarinnar, er einn
þeirra sem kann best við rigning-
una. Hann sagði að veðráttan það
sem af er vetri stytti óneitanlega
veturinn. í tijánum við stofu-
gluggann á heimili hans vom fuglar
og sungu líkt og að vorlagi. Við
dmkkum kaffi og átum vöfflur með
ijóma og sultu. Á stofuborði var
ný bók, Ný hugsun, eftir sovétleið-
togann Mikael Gorbasjov. Kunningi
minn er í Alþýðubandalaginu og
ákafur aðdáandi leiðtoga Sovétríkj-
anna. Kvaðst hlakka til að lesa
bókina og handfjallaði hana eins
og dýrmætan grip. Úr austurátt
kvað hann helst að vænta nýrra
ferskra vinda í alþjóðamálum, í
Sovétríkjunum telur hann eitthvað
stórkostlegt að gerast, án þess að
hann útskýrði það frekar. Ég minnti
hann á að höfundurinn væri úr
fiokki Stalíns, leiðtogi í ríki, þar sem
engin stjómarandstaða er leyfð og
fijáls skoðanamyndun fær ekki
þrifist, þar sem einræði eins flokks
ríkir í skjóli lögreglu og hers. Þá
sótti kunningi minn meira kaffi
fi-am í eldhús og þegar hann kom
til baka með kaffikönnuna sagði
hann ólíku saman að jafna þegar
um væri að ræða Jósef Stalín og
Mikael Gorbasjov. Síðan hélt hann