Morgunblaðið - 28.11.1987, Síða 67

Morgunblaðið - 28.11.1987, Síða 67
67 ur margra ungra drengja í sjávar- plássum landsins, Guði sé lof. Guðjón Pálsson hét hann og var fæddur 10. maí 1936. Hann andað- ist 20. nóvember síðastliðinn og hafði þá átt við sár veikindi að stríða frá miðju ári 1984. Útför hans fer fram frá Landakirkju í dag. Guðjón var sonur sæmdarhjón- anna Jónínu Guðjónsdóttur og Páls Guðjónssonar trésmiðs, sem bæði eru ættuð úr Rangárvallasýslu. Í skjóli umhyggjusamra foreldra ólst hann upp ásamt systrum sínum Helgu og Sólveigu. Fjölskyldan var samhent um lifnaðarhætti, sem best mega prýða hveija fjölskyldu og felst í hófsemd, vandvirkni og elju- semi gagnvart hveiju verkefni. Sár harmur er nú kveðinn að öldhiðum foreldrum Guðjóns og systrunum, Helgu og Sólveigu, ásamt öllu þeirra fólki, við fráfall hans. í mikl- um harmi stafar þó birtu af minningu góðs og heilsteypts manns. Guðjón hóf sjómennsku sína að- eins 14 ára og þá á bátum frá Keflavík. 1956, eða tvítugur að aldri, hóf hann nám í Stýrimanna- skólanum í Reykjavík. Að námi loknu réðst hann sem stýrimaður á mb. Stefán Þór, hjá hinum þekkta sjósóknara og aflamanni Stefáni heitnum Péturssyni frá Húsavík. I byijun árs 1958 kom hann til Vest- mannaeyja, ráðinn sem stýrimaður á mb. Sigurfara VE 138, hjá farsæl- um skipstjóra og útvegsmanni, Óskari heitnum Ólafssyni, frá Garð- stöðum í Eyjum. Skipstjóraferil sinn bytjaði Guðjón á 25 rúmlesta bát, Hrafni Sveinbjamarsyni VE 141, og er með hann eitt úthald á drag- nót. Þá tekur hann við skipstjóm, eina vertíð, á Hafbjörgu VE 54, en bátur þessi var í eigu Ingólfs Theo- dórssonar netagerðarmeistara. Þá var Guðjón stýrimaður hjá Haraldi Hannessyni á Baldri VE 24, um stuttan tíma. Um áramótin 1962 og '63 keypti undirritaður mb. Stef- án Þór af þeim bræðmm Stefáni og Þór Péturssonum á Húsavík. Guðjón réðst skipstjóri á bátinn og var með hann vertíðina og sumarið 1963. Á þessum bát sannaði Guðjón að í honum bjó stjómsemi og afla- sæld. Á vetrarvertíðinni vom stundaðar línu- og netaveiðar og öfluðust á þennan tæplega 50 rúm- lesta bát 700 tonn af þorski, í aðeins 60 róðmm. Eftir þetta réðst Guðjón til þeirra félaga Ólafs M. Ólafssonar og Jóns Pálssonar út- vegsmanna á Seyðisfirði. Hjá þeim var hann fyrst skipstjóri á Gullveri, 70 rúmlesta báti, og síðar á Gull- bergi, 108 rúmlesta báti. Árið 1970 festi hann kaup á' Gullbergi, ásamt Ólafi Sigmundssyni vélstjóra og Jóni Guðleifi Ólafssyni, tengdaföður sínum. Árið 1974 seldu þeir þennan bát og létu byggja fyrir sig 350 rúmlesta skip í Noregi, sem fékk nafnið Gullberg VE 292 og hefur síðan verið eitt af þekktustu afla- skipum í fiskiflota landsmanna. Skipstjómar- og útgerðarsaga Guð- jóns Pálssonar verður ekki skráð án þess að fram komi sú mikla fóm- arlund er hann sýndi, er j,við Eyjamenn urðum að flýja heim- kynni okkar örlaganóttina 23. janúar 1973. Skráðar heimildir sýna að Guðjón og skipshöfn hans fóm fleiri ferðir en aðrir milli lands og Eyja í sambandi við búslóðaflutn- inga og em margir því í þakkar- skuld við Guðjón og menn hans. Skömmu eftir að Guðjón fluttist til Vestmannaeyja kynntist hann konuefni sínu, Elínborgu Jónsdótt- ur, dóttur Önnu Þorsteinsdóttur og Jóns Guðleifs Ólafssonar í Laufási. Jón Guðleifur var yfirfiskmatsmað- ur í Eyjum. Hann lést 16. febrúar 1985. Þau Elínborg og Guðjón gift- ust 31. desember 1960 og hófu búskap á Austurvegi 3, í myndar- legu húsi foreldra Elínborgar. Fljótlega byggðu þau sér hús í Austurhlíð 12, sem var í nálægð Laufás-byggðarinnar. Hús þetta fór undir hraun í gosinu. Strax að gosi loknu byggðu þau sér íbúðarhús á Hraunslóð 2. Þar hefur heimili þeirra staðið síðan og ber það sam- heldni þeirra og einstakri snyrti- mennsku Elínborgar fagurt vitni. Þau Elínborg og Guðjón eignuðust tvö böm. Þau em Eyjólfur, skip- stjóri á Gullbergi, fæddur 27. janúar MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 28. NÓVEMBER 1987 1960, og Anna, fædd 21. febrúar 1970, nemandi í framhaldsskóla Vestmannaeyja. Ég bið Elínborgu, bömum henn- ar, Onnu mágkonu minni og allri fjölskyldunni guðs blessunar í sorg þeirra. Maðurinn með ljáinn hefur höggvið ótt og títt í Laufásfjölskyld- una á tiltölulega skömmum tíma. Við sem eftir lifum skulum minnast þess, að allt hefur sinn tíma og til- gang og enn sér þó til blessaðrar sólarinnar. Með Guðjóni Pálssyni er genginn einn af mestu aflamönnum Vest- mannaeyja. Hann var vaskur, kjarkaður og raungóður maður, sem talaði um hlutina tæpitungu- laust og það velktist enginn í vafa um skoðanir hans. Það var einhveiju sinni að öldmð móðir mín heyrði talað um að í Guðjóni væri oft fullmikill asi. Þá varð henni að orði, sem mér þótti vænt um: „Þegar Gaui minn lítur inn til okkar hefur hann nægan tíma og ræðir um lífíð og tilvemna á yfirvegaðan og dæmigerðan hátt þeirra manna, sem reynst hafa þjóð- inni vel.“ Með þessum orðum kveð ég vin minn Guðjón Pálsson og bið Guð að blessa minningu hans. Aðstand- endum öllum flyt ég innilegar samúðarkveðjur. Ingólfur Arnarson í dag, laugardaginn 28. nóvem- ber, er gerð frá Landakirkju, Vestmannaeyjum, útför Guðjóns Pálssonar, skipstjóra og útgerðar- manns. Hann lést á Borgarspítalan- um 20. nóvember sl. aðeins fímmtíu og eins árs að aldri. Fallin er í val- inn mikil kempa og drengur góður langt fyrir aldur fram þegar enn hefði mátt vænta athafnasamra ára og síðan kyrrláts ævikvölds þegar njóta hefði mátt ávaxta erfiðisins eftir starfsama ævi. En eigi má sköpum renna. Guð- jón veiktist af krabbameini, þeim sjúkdómi sem læknavísindunum hefur enn ekki tekist að sigrast á og verður mörgum að aldurtila um aldur fram. Baráttan var hörð og ströng en lífslöngunin og lífskraftur Guðjóns var með ólíkindum og að- dáunarverður. En nú þegar lífsfley hans hefur borið að strönd eilífðar- innar þá er gott að kveðja og minnast kærs vinar og óska honum alls þess besta á nýrri vegferð. Guðjón fæddist í Reykjavík 10. maí árið 1936. Foreldrar hans voru hjónin Jónína Guðjónsdóttir og Páll Guðjónsson. Ungur að árum byijaði Guðjón til sjós suður með sjó og settist síðan á skólabekk í Stýri- mannaskólanum árið 1956 og lauk mejrafiskimannaprófi árið eftir. í ársbyijun 1958 kom Guðjón til Vestmannaeyja og var þá ráðinn stýrimaður á Sigurfara en tveim árum seinna var Guðjón orðinn skipstjóri á Hafbjörgunni, og er með hana í tvö ár og síðan aðra báta þar til hann í ágúst árið 1969 kaupir Gullbergið ásamt Ólafi Sig- mundssyni, vélstjóra, og Jóni Guðleifi, tengdaföður sínum. Guð- jón var skipstjóri á Gullberginu og stjómaði þar öllu styrkri hendi. Guðjón var farsæll skipstjóri og aflakóngur margar vertíðir og út- gerðin öll til mikillar fyrirmyndar. Ef blátt blóð rennur i æðum aðals- manna þá var selta í blóðinu hjá Gauja Páls. Hugur og hjarta var í útgerðinni og um borð í Gullberginu hvort sem hann var á sjó eða í landi. Og það varð engin breyting þar á eftir að hann veiktist. Hugur- inn og kappið það sama. Gaui Páls sótti fast og var kapp- samur. Og þegar hann var kominn á skrið gat fátt stoppað hann. Marg oft varð hann aflakóngur í Vest- mannaeyjum þar sem margir kunnir aflamenn hafa sótt á sjóinn bæði fyrr og síðar. Eitt sinn þegar mest gekk á að ná í löndunarpláss í afla- hrotu á loðnuvertíð þá segir sagan að Gaui hafi meldað sig inn til lönd- unar með fullan bát þgar hann var á útstími úr höfn eftir að hafa lok- ið löndun. En nú siglir hann ekki meir og færir ekki lengur björg í bú. íslensk þjóð stendur í þakkar- skuld við þá sem af dugnaði og eldmóði hafa fært afla á land og gert mögulega þá velferð sem við búum við. Ætli það sé alltaf metið sem skyldi í glerhúsum og banka- musterum í borginni við Sundin? Guðjón var gæfumaður í einka- lífí. Hann kvæntist árið 1960 góðri konu, Elínborgu Jónsdóttur, sem stóð ávallt við hlið hans í blíðu og stríðu. Þau eignuðust tvö böm, Eyjólf, skipstjóra á Gullbergi VE. og Önnu, sem nú stundar nám við framhaldsskólann í Vestmannaeyj- um. Guðjón starfaði innan raða út- vegsbænda í Vestmannaeyjum og var þar tillögu- og úrræðagóður. Hann fór ekkert í felur með skoðan- ir sínar og lá ekki lágt rómur þegar hann tók fyrir óráð og nefndafarg- anið „fyrir sunnan" og þótti það ekki alltaf merkilegt sem kom frá fræðingunum og vísindamönnun- um. Það var reynslan og áralöng glíma við loðnu og þorsk sem gaf meira en pungapróf úr svokölluðum „æðri“ menntastofnunum. En hann var einnig tilbúinn til að viðurkenna það sem vel var gert og til heilla horfði. Það kunnu þeir að meta sem kynntust honum. Það var aldrei nein lognmolla þegar Gaui Páls kom upp á skrifstofuna til okkar og ræddi um sín hjartansmál og þá var margt gullkomið látið flakka og hressilega hlegið. Og engum gat dottið í hug á síðasta LÍÚ-þingi að svo skammt væri að bíða endalok- anna. Þegar Guðjón Pálsson er kvaddur hinstu kveðju, sendum við og fjöl- skyldur okkar eiginkonu hans, Elínborgu, bömum þeirra og Önnu í Laufási okkar innilegustu samúð- arkveðjur. Magnús Kristinsson og Kristinn Pálsson í dag verður til moldar borinn Guðjón Pálsson, skipstjóri, sem lést þann 20. nóv. sl. í sjúkrahúsi í Reykjavík eftir erfiða legu. Guðjón fæddist í Reykjavík 10, maí 1936, sonur hjónanna Jónínu Guðjónsdóttur og Páls Guðjónsson- ar, trésmiðs, sem lengst hafa búið á Laugateig 10, Reykjavík. Tvær systur á Guðjón, þær Helgu og Sólveigu, sem báðar em giftar og búa á höfuðborgarsvæðinu. Ólst Guðjón upp í foreldrahúsum til fimmtán ára aldurs og þótti snemma harðger og duglegur. Fimmtán ára gamall fór Guðjón til sjós og má segja að frá þeim tíma hafi framtíðin verið ráðin þrátt fyrir að sjóveikin hafi í upphafi leik- ið hann grátt eins og svo marga aðra fyrr og síðar. Næstu árin var Guðjón á ýmsum bátum en flyst til Vestmannaeyja vorið 1956 eftir að hafa lokið námi í Stýrimannaskól- anum í Reykjavík. í Vestmannaeyjum réðst Guðjón sem stýrimaður á Sigurfarann VE hjá Óskari frænda mínum frá Garð- stöðum. Áttu Guðjón og Óskar vel saman enda líkir um margt, miklir hugmenn báðir og óhemju duglegir, sáust jafnvel ekki fyrir þegar mest gekk á. Var Guðjón með Óskari þar til hann gerðist skipstjóri á Haf- björg VE sem Ingólfur Theódórs- son, netagerðarmeistari átti. Gekk á ýmsu með skipstjómina fyrstu árin og ekki allt dans á rósum, bátamir gamlir og þreyttir og skip- veijar ekki alltaf eins og Guðjón hefði helst kosið. í ársbyijun 1964 gerist Guðjón skipstjóri á Gullveri NS og síðar sama ár tók hann við skipstjóm á Gullbergi NS. Sótti Guðjón stíft og fískaði mikið enda útgerðin góð og mikið mannval um borð. Var áhuginn slíkur að mönn- um þótti nóg um, sögðu jafnvel að þetta hlyti að enda með ósköpum, en það var öðru nær, Guðjón sigldi þá og ávallt síðan fleyi sínu heilu í höfn og það sem meira var, það slasaðist aldrei maður hjá Guðjóni svo orð væri á gerandi. í júlí 1970 keypti Guðjón ásamt Ólafi Má Sigmundssyni og tengda- föður sínum, Jóni G. ölafssyni, Gullbergið NS og áttu það í fjögur ár. Á jóladag 1974 komu þeir félag- ar siglandi á nýjum og glæsilegum bát sem þeir höfðu látið byggja í Noregi og skýrt Gullberg VE 292. En það varð strax sama sagan með nýja bátinn og þann gamla, hann varð strax of lítill. Á nýja Gullberg- inu var Guðjón aflakóngur í Vestmannaeyjum í sex eða sjö ár í röð og ávallt síðan við toppinn. Guðjón var. mjög mannasæll og hafði sama skipshafnarkjamann ár eftir ár, voru sumir með honum í tugi ára eins og t.d. Ólafur Már, vélstjóri og sameignarmaður Guð- jóns til skamms tíma, ég held að þeir hafi byrjað að róa saman 1962, og svo var einnig um fleiri, svo sem Hrein Gunnarsson, sem búinn er að vera með Guðjóni í sautján ár. Mörgum þótti Guðjón bíta frá sér á sjónum og fara eins langt og hann kæmist og skildu ekkert í því að nokkur óvitlaus maður færi í pláss hjá svona þrælapískara. En skýringin á þessu er trúlega sú, að Guðjón hafði enga trú á að Gull- bergið eða aðrir bátar fískuðu bundnir við bryggju og bankamiðin voru honum ákaflega ógeðfelld, ég held reyndar að hans „mottó" hafi verið að menn ættu að bjarga sér sjálfir að svo miklu leyti sem hægt væri. Það er til marks um skap- lyndi Guðjóns, að fárveikur af krabbameini, sem hann hafði verið þjakaður af um tveggja ára skeið, stundaði hann sjóinn fram að mán- aðamótum júní, júlí sl. sumar á milli þess sem hann dvaldi í sjúkra- húsi og eftir að harm varð ófær um að stunda sjóinn þá var hugurinn allur við sjóinn og að breyta eða jafnvel að kaupa nýtt Gullberg. Guðjón hafði takmarkað álit á skrif- stofuveldinu í Reykjavík og taldi að „frímerkjasleikjunum" á þeim bæ mætti alveg fækka, sagði hann reyndar, að það ætti að vera skil- yrði fyrir inngöngu í Háskólann að menn hefðu verið á sjó í eitt ár, helst á togara á salti við Grænland. Guðjón kvæntist árið 1960 Elín- borgu Jónsdóttur frá Laufási, Vestmannaeyjum og eignuðust þau tvö böm, Eyjólf, skipstjóra, og Önnu, sem er nemi í Fjölbrautaskól- anum í Vestmannaeyjum. Bjuggu þau Elínborg og Guðjón á Hraun- slóð 2, Vestm., f húsi sem þau byggðu eftir jarðeldana í Vest- mannaeyjum 1973 en í þeim misstu þau nýbyggt hús. Guðjón var vin- margur maður og einstök bama- gæla, ég held líka að undir niðri hafi slegið viðkvæmt hjarta og af eigin reynslu veit ég að hann var ákaflega raungóður maður sem aldrei ætlaðist til meira af öðmm en sjálfum sér. Nú, ér ég að leiðarlokum kveð Guðjón mág minn, er ég þess full- viss, að ef fiskveiðar eru stundaðar „hinum megin" þá er Guðjón áreið- anlega orðinn skipstjóri á vel búnu skipi, gott ef hann er ekki að leita að loðnu undir hugljúfri harmon- ikkutónlist. Ég og mínir votta systur minni og bömum, foreldrum Guðjóns og systkinum okkar innilegustu sam- úðarkveðjur. Hvíli mágur minn í friði. Ólafur Jónsson og börn. Mig setti hljóðan þegar hringt var til mín föstudaginn 20. nóv. og tilkynnt andlát Guðjóns Pálssonar, fyrrum samstarfsmanns og vinar. Langar mig að minnast hans með nokkrum fátæklegum orðum. Þó vitað væri að hann gengi ekki heill til skógar kom dánar- fregnin eins og reiðarslag yfir mig. Við höfðum tekið tal saman nokkr- um dögum áður en hann fór í sína reglulegu læknisskoðun. Hann lét þokkalega af sér og ég hefði ekki trúað því að ég ætti ekki eftir að sjá hann aftur. Guðjón Pálsson var fæddur í Reykjavík 10. maí 1936, sonur hjónanna Jónínu Guðjónsdóttur og Páls Guðjónssonar, annar í röðinni af þremur systkinum. Systur Guð- jóns eru Helga og Sólveig. Guðjón Gjafavörur og skreyting- arviðölltækifæri, BLÓMABÚÐIN RUNNI Hrísateig 1 38420 ólst upp í Reykjavík og fór ungur til sjós og var á skipum bæði frá Reykjavík og Keflavík. Hann fór í Skipstjóra- og stýrimannaskólann 1956 og lauk þaðan -skipstjóra- prófi. Til Eyja kemur Guðjón 1958 og er þá ráðinn stýrimaður hjá Óskari Ólafssyni á Sigurfara VE. Þar er hann ’58 og ’59 og þar hefj- ast okkar fyrstu kynni. Verður hann skipstjóri 1960 á Hafbjörgu VE. Liggja leiðir okkar aftur saman þegar hann ræður mig sem vél- stjóra á Stefán Þór VE 1963. Erum við saman þetta ár. Tekur hann þá við Gullveri frá Seyðisfirði í eitt ár. - Um áramótin 1965 verðum við sam- an aftur á mb. Gullberg frá Seyðis- firði þangað til við kaupum bátinn 1970, ásamt tengdaföður Guðjóns, Jóni Guðleifi Ólafssyni sem nú er látinn. 1974 látum við smíða nýtt skip sem ber sama nafn. í þau 17 ár sem samstarf okkar þriggja eig- anda Gullbergs stóð yfir var það mjög gott þótt við hefðum ekki allt- af verið sammála. Guðjón var farsæll skipstjóri og fiskaði vel í öll veiðarfæri. Honum hélst mjög vel á mönnum og sáralítið var um mannskipti um borð. Hann var lundgóður maður og lét fátt fara í skapið á sér, sama hvað á gekk. Guðjón var þannig gerður að hann gat engum neitað um greiða sem til hans leituðu. Ég vitna í orð hans þegar Guðjón og áhöfn hans björguðu fjórum mönn- um úr sökkvandi skipi út af Bret- landsströndum: „Það veldur manni alltaf gleði að geta gert öðrum greiða.” Kona Guðjóns er Elínborg Jóns- dóttir, eignuðust þau tvö böm, Eyjólf og Önnu. Eyjólfur tók við skipstjóm af föður sínum eftir að hann fór að kenna þess sjúkdóms er dró hann til dauða. Eyjólfur er mjög efnilegur ungur maður, enda fellur eplið sjaldan langt frá eikinni. Anna er enn í heimahúsum. Eiginkona Guðjóns hefur ávallt staðið við hlið hans í blíðu og stríðu. Ábyrgð heimilisins hefur hvílt að mestu leyti á henni vegna mikilla fjarvista manns síns. Sérstaklega reyndist hún honum vel í veikindum hans. Votta ég og fjölskylda mín eigin- konu, bömum, öldruðum foreldmm, systmm og tengdafólki okkar dýpstu samúð. Kveð ég hann með þakklæti fyr- ir allt okkar samstarf og vináttu. Far þú í friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt (V. Br.) Ólafur Már Sigmundsson SJÁ NÆSTU SÍÐU Blóma- og skreytingaþjónusta w hvert sem tilefnid er. GLÆSIBLÓMIÐ GLÆSIBÆ, Álfheimum 74. sími 84200 Hótel Saga Siml 1 2013 Blóm og skreytingar við öll tœkifœri

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.