Morgunblaðið - 22.03.1988, Blaðsíða 66

66
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 22. MARZ 1988
fclk f
fréttum
Morgunblaðið/Joe Winters
Gestir á Cockpit-inn í Luxemborg.
FLUGKRÁ í LUXEMBORG
Nýr salur helgaður
Þorsteini Jónssyni
Frá Kristófer Má Krútinuyni i Brussel.
Hið sérstæðasta sendiráð,
íslenskt, á erlendri grund er
vafalaust Cockpit-inn í Luxemborg.
Cockpit-inn er bæði matsölustaður
og „pöbb“ f senn. Þar hanga á veggj-
um myndir úr íslenskri flugsögu,
fleiri en annars staðar. í rauninni
eru allar innréttingar helgaðar flugi,
sérstaklega íslensku flugi og þá
sögu Loftleiða og Flugleiða.
Eigandi og húsbóndi á Cockpit-
. inn er Valgeir Sigurðsson en hann
hóf þennan rekstur í Luxemborg
árið 1976. Eftir nýlega stækkun
rúmar staðurinn um 400 manns í
sæti. Viðbótin sem vígð var fyrir
skömmu er helguð Þorsteini Jóns-
syni, flugkappa og heitir „Tony’s
Briefingroom" m.a. til að minna á
þátttöku Þorseins f síðari heims-
styijöldinni en þá _ flaug hann í
breska flughernum.Á sama hátt og
annað húsnæði Cockpit-inn er nýja
húsnæðið skreytt ljósmyndum úr
flugsögu Þorsteins Jónssonar.
Ásamt honum var breski sendiher-
rann í Luxemborg, frú Juliet J. d’A
Campell, viðstödd opnunina sem
hófst á aðalfundi RAF(deildar
breska flughersins) í Luxemborg.
Um þessar mundir leigja danskir
matreiðslumenn matsöluna í Cock-
pit-inn og þeir sem vit hafa á full-
yrða að það sé vel þess virði að
fara ofan af íslandi að fá sér síldar-
rétti eða „smörrebröd" á Cockpit-
inn.
Jafnframt veitingahúsarekstri
hefur Valgeir um árabil bruggað
og selt brennd vfn. Þekktast er vafa-
laust Svarti dauði sem er snafs á
borð við brennivínið og hefur hlotið
Qölda viðurkenninga sem slíkt.
Jafnframt selur Valgeir vodka undir
sama vörumerki og hefur nýhafíð
sölu á ferskjulíkjör. í vöruþróun eru
tveir líkjörar og gin sem Valgeir
hyggst markaðssetja í nánustu
framtíð.
Desmond McCleland, forseti RAF deildarinnar í Luxemborg, Þor-
steinn Jónsson, flugkappi og breski sendiherrann, Juliet J. d’A Camp-
ell.
HÓLMFRÍÐUR GARÐARSDÓTTIR
I ólíkum
heimshomum
Arlega halda um sex hundruð
skiptinemar víðsvegar að úr
heiminum til ársdvalar erlendis á
vegum alþjóðlegu skiptinemasam-
takanna Intemational Christian
Yoth Exchange, ICYE. Samtökin
hafa verið starfrækt frá lokum
síðari heimsstyijaldar og íslands-
deild þeirra frá 1960. ICYE starfar
nú í um þijátíú löndum í Evrópu,
Asíu, Afríku, Rómönsku Ameríku
og Bandaríkjunum.
Á þingi alþjóðasamtakanna, sem
haldið var í Noregi í nóvember, var
Hólmfríður Garðarsdóttir kosin
formaður framkvæmdastjómar.
Hólmfríður er fyrsta konan sem
gegnir þessu starfi, en hún er fyrr-
verandi starfsmaður Alþjóðlegra
ungmennaskipta, AUS, sem er ís-
landsdeild ICYE. Hún sagði Fólki
í fréttum frá skiptinemasamtökun-
um, nýja starfínu og sjálfri sér.
„Skiptinemar á vegum ICYE
setjast á skólabekk í dvalarlöndun-
um en stunda einnig almenna vinnu.
Hið síðamefnda hefur færst í vöxt
undanfarín ár vegna þess að oft er
um að ræða fullorðið fólk. Jafn-
framt er talið að venjuleg vinna
gefí gleggri mynd af lífinu í viðkom-
andi landi en skólavist,“ segir
Hólmfríður.
Skiptinemamir sækja ráðstefnur
og fundi um mikilvæg málefni dval-
arlands og á alþjóðavettvangi. „Inn
í samtökin speglast alls konar um-
ræða; um efnahagsmál, umverfis-
vemd, friðarmál og sitthvað fleira,"
segir Hólmfríður og bætir við að
viðurkenning sem samtökin hlutu
frá Sameinuðu þjóðunum á síðasta
ári fyrir starf í þágu friðar hafl
verið mikiisverð hvatning til frekara
starfs.
Viðurkenning Samein-
uðu þjóðanna
Aðalritari Sameinuðu þjóðanna
veitti viðurkenninguna á fríðarári
SÞ, en skiptinemasamtökin stóðu
þá fyrir fjölmiðlaráðstefnu um frið-
armál. Jafnframt er starf í þágu
friðar eitt af markmiðum samtak-
anna, sem í hnotskum felast í að
auka skilning milli þjóða og eyða
fordómum. „Auðvitaið skiptir máli
í svona starfl að flnna að það sem
maður er að gera sé einhvers met-
ið, nái út fyrir fundarsalina. Viður-
kenningin var svömn við starfl sam-
takanna og sýnir að heilmargir
fylgjast með okkur," segir Hólm-
fríður.
Þeir sem dvelja erlendis undir
handaijaðri ICYE eru átján ára og
eldri, flestir þó innan við þrítugt.
Hólmfríður segir um tuttugu
íslenska skiptinema fara héðan út
í heim ár hvert og álíka marga út-
lendinga koma hingað. Skiptinemar
hér sækja íslenskuskunámskeið og
dveljast bæði í höfuðborginni og
úti á landi.
Að sögn Hólmfríðar fara verk-
efnin eftir óskum hvers og eins, en
reynt er að kynna skiptinemum
ýmsa þætti þjóðlífsins. Þannig hef-
ur til dæmis verið boðið upp á iðnn-
ám undanfarin þijú ár. Fólk frá
rómönsku Ameríku nýtir sér þetta
og lærir vélvirkjun eða trésmíði, svo
eitthvað sé nefnt, og flytur þekking-
una með sér heim.
„Vitaskuld er æskilegt að á
skiptinemaárinu öðlist fólk ein-
hveija hagnýta þekkingu jafnframt
því að víkka sjóndeildarhring sinn.
Eflaust eru alltaf einhveijir sem fá
ekki það sem til er ætlast út úr
dvölinni," segir Hólmfríður, „en
hinir eru miklu fleiri sem öðlast
innsýn í allt aðrar aðstæður en þeir
eiga að venjast - og það eitt hefur
heilmikla þýðingu."
Hólmfríður segir kosninguna í
formannsstarfíð hafa borið heldur
brátt að. „Ég var kosin í fjögurra
manna framkvæmdastjóm í fyrra
og var á leiðinni á alþjóðaþing sam-
takanna í Buenos Aires í nóvemb-
COSPER
— Ég- er ekki að tala um þig — heldur fiskinn, sem
ég missti.
OíTlROn
AFGREÍÐSLUKASSAR