Morgunblaðið - 22.03.1988, Side 70

70
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 22. MARZ 1988
„ pxr hjálpa pér ekki tíl cxb sofaa.,
en þxr munu hIndra. þig ■ cti>
bylta. þ'eralla. nótlina."
í mínum huga skiptir ekki
máli hverja þú þekkir held-
ur hveijir þekkja mig,
drengur minn!
HÖGNI HREKKVÍSI
l'ATTÚSEM po SJAltZ EKXI 5KILTIB>! "
Óhress með fréttir
af „Austfirðingnum“
Til Velvakanda.
Ég get nú ekki orða bundist á
fréttaflutningi á Stjömunni, t.d. í
hádeginu 8. mars. Hvað er eiginlega
að þeim? Er nauðsynlegt að ausa
yfir fólk sem hlustar á þessa stöð,
í hveijum einasta fréttatíma, frétt-
um af þessum vesaling frá Aust-
Q'örðum, meira að segja að hringja
til móður hans og spyija hvað bam-
inu sé nú gefið að borða. Fær hann
bara krukkumat, eða fisk?
Finnst þeim ekki nóg komið af
þessu umtali um dreng sem ekki
getur farið út að skemmta sér nema
haga sér eins og auli?
Er sjálfsagt að ala upp í honum
stærilætið og frekjuna, er hann
ekki búinn að verða sér nóg til
skammar?
Mér fínnst nú liggja í augum
uppi að hann gerir í því að láta
löjrregluna vita hvar hann er, með
allskonar ólátum og stælum og
hélt ég satt að segja að flestir væru
nú famir að sjá hvemig þessi dreng-
ur lætur og hvað hann er að leika.
Hann er enginn píslarvottur og
hann verður tæplega örkumla þó
hann hafi handleggsbrotnað, það
hafa fleiri gert, og orðið jafn góðir
eftir.
Það er svo skrítið að ef lögreglu-
maður slasast í sínu starfí, eins og
til dæmis lögreglumaðurinn sem
fékk fyrir stuttu bætur eftir að slas-
ast í átökum við drukkinn mann,
þá er ekki ástæða til að minnast á
það, og er þessi lögreglumaður þó
talinn 27% öryrki eftir þau átök.
Ég man ekki til þess að tönnlast
hafi verið á þeirri frétt í heila viku
eða meira.
Svo ekki sé nú minnst á viðtals-
þáttinn í sjónvarpinu fyrir stuttu
sem var til skammar að öllu leyti.
Ég vinn ekki í lögreglunni og hef
aldrei gert en mér fínnst allt þetta
gaspur í fréttamönnum óþolandi og
stétt þeirra til mikillar minnkunar.
Og að lokum, hvert er leitað ef
eitthvað ber út af og aðstoðar er
þörf, er ekki hringt til þessara
manna sem verið er að skíta út?
Og hvað haldið þið að þeir þurfí
að hafa samskipti af mörgum mis-
munandi manneskjum á degi hveij-
um, og geri það án þess að það sé
brotið eða sært á nokkum hátt.
Ég vildi að fféttamenn væru ekki
miskunnarlausari en lögreglumenn,
það era ótalin skiptin sem frétta-
menn særa fólk, þó andleg séu era
það líka sár og þau era oft lengi
að gróa.
Fv. Stjörnuhlustandi,
8283-3692
„Vakið Sandgerðingar“
Kæra Sandgerðingar. Ég er ekki
sú eina sem tekur það nærri sér
þegar fólk er að segja manni að
það sé ljótt í Sandgerði og víðar
suður með sjó í þessum sjávarpláss-
um. En í Sandgerði era tvær perlur
sem prýða þann stað, en þið sjáið
ekki að það era Sandgerðistjömin
og Skólatjömin sem við sem voram
alin þar upp þekkjum svo vel. En
núna er hörmung að horfa á þetta,
plastdollur og plastpokar og spýtn-
arasl og alls konar drasl „prýða“
tjamimar núna. Og svo fær rán-
fuglinn að ráða þar ríkjum. En sjá-
ið þið fuglalífíð við Norðurkot. Þar
era ræktaðir fuglar sem geta líka
og eiga að vera í Sandgerði. Ég
vona að Sandgerðingar fari að
vakna til vitundar er vorið er á leið-
inni. Ef þeir skyldu athuga málið
eftir þessar línur. Þá verður gaman
að koma og sjá fegurðina, sólina
glampandi við Snæfellsjökul, skipin
siglandi í kvöldsólinni, æðarfuglinn
syngjandi á Ijöminni og fleiri fugla.
Þá væri þetta líkt því sem maður
ólst upp við.
Jóna Sigurðardóttir
Skrifið eða hringið til
Velvakanda
Velvakandi hvetur lesendur til að skrifa þættinum um hvað-
eina, sem hugur þeirra stendur til — eða hringja milli kl. 10
og 12, mánudaga til föstudaga, ef þeir koma því ekki við að
skrifa. Meðal efnis, sem vel er þegið, eru ábendingar og orða-
skiptingar, fyrirspumir og frásagnir, auk pistla og stuttra
greina. Bréf þurfa ekki að vera vélrituð, en nöfn, nafnnúmer
og heimilisföng verða að fylgja öllu efni til þáttarins, þó að
höfundur óski nafnleyndar.
Sérstaklega þykir ástæða til að beina því til lesenda blaðsins
utan höfuðborgarsvæðisins, að þeir láti sinn hlut ekki eftir
liggja hér í dálkunum.
Yíkverji skrifar
Haraldur J. Hamar hefur í meira
en aldarfjórðung, ef Víkveiji
man rétt, . haldið uppi ^merkilegri
útgáfustarfsemi um ísland og
íslenzk málefni á ensku. En Víkveiji
varð samt sem áður steinhissa, þeg-
ar hann fékk í hendur fyrir skömmu
eintak af blaðinu “News from Ice-
land“, sem Haraldur gefur út ásamt
tímaritinu Iceland Review. Blað
þetta er prentað á dagblaðapappír
og er í dagblaðsformi. I því er ótrú-
legt magn frétta um það, sem er
að gerast á líðandi stundu hér á
landi á nánast öllum sviðum
þjóðlífsins.
Þessi útgáfa er svo myndarleg,
að ekki verður annað sagt en að
litlu blaði hafi vaxið svo fískur um
hrygg á nokkram áram, að með
ólíkindum er. Það fer ekkert á milli
mála, að fyrir þá, sem vilja sjá er-
lendum viðskiptaaðilum eða öðram
fyrir reglulegum upplýsingum um
íslenzk málefni á ensku er þetta
blað góður kostur. Raunar er útg-
áfustarfsemi þessi til sérstakrar
fyrirmyndar.
XXX
Nú um helgina mátti sjá í Morg-
unblaðinu, að umsvif kvenna
á ýmsum sviðum þjóðlífsins era
mikil. A.m.k. þijár myndlistarkonur
hafa verið að opna sýningar að
undanfömu, Sigrún Harðardóttir,
Lísbet Sveinsdóttir og Halldóra
Thoroddsen og e.t.v. era þær fleiri.
I tónlistargagnrýni hér í blaðinu
fyrir helgi, segir að Sigrún Eðvalds-
dóttir sé orðin fíðlusnillingur. í ópe-
ranni er verið að sýna ópera, sem
leikstýrt er af konu, Þórhildi Þor-
leifsdóttur, auk þess sem nokkrar
sönkonur koma þar mjög við sögu.
Alþýðuleikhúsið hefur sýnt við
miklar vinsældir í marga mánuði
tvö leikrit, sem ieikstýrt er af konu,
Ingu Bjamason. Verkakonur í Vest-
mannaeyjum ríða á vaðið í verk-
fallsaðgerðum, sem þær hafa raun-
ar frestað um tíma a.m.k. Kennara-
samtökin undirbúa verkfallsaðgerð-
ir undir forystu kvenna. Kvennalist-
inn er orðinn annar stærsti stjóm-
málaflokkur þjóðarinnar, skv. skoð-
anakönnunum. í forystu fyrir and-
stæðingum ráðhússins er Guðrún
Pétursdóttir. Svona mætti lengi
telja. Það er stundum talað um ,
að barátta kvenna undanfarinn ára-
tug hafi lítinn árangur borið. Ekki
er það að sjá af þessari upptalningu
- eða hvað?
XXX
En af því að minnzt var á Al-
þýðuleikhúsið hér að framan
er ekki úr vegi að geta þess, að
sýning þess á tveimur leikþáttum
eftir Harold Pinter, er eftirminnileg,
eins og raunar nokkrar aðrar sýn-
ingar lítilla leikhópa hafa verið á
þessum vetri. Það fer að verða
spuming, hvemig hægt er að greiða
úr húsnæðisvanda þessara leikhópa.
Nú er að vísu ekki nema eitt og
hálft ár þangað til Borgarleikhúsið
opnar. Þá flytur Leikfélag
Reykjavíkur væntanlega úr Iðnó
eftir að hafa starfað þar meiri hluta
þessarar aldar. Hvað verður um
Iðnó?
Auðvitað er æskilegt og nauðsyn-
legt, að það merka hús verði áfram
notað fyrir leiksýningar. Þótt
þröngt hafí verið um Leikfélagið
þar lengi, verður það eins og höll
fyrir litlu leikhópana. Hitt er svo
annað mál, hvað eigendur hússins
hyggjast fyrir. Það hefur ekki verið
upplýst, en með einhveijum ráðum
þarf að tryggja að leikstarfsemi
haldi áfram við tjömina.