Morgunblaðið - 07.06.1988, Qupperneq 66

HLÍBARDALSSKÓLA
Innritun stendur yfir fyrir 8-13 ára
gömul börn, drengi og stúlkur samtímis
til lOdaga dvalar.
T í M A B I L
20. júní - 29. júní
1. júlí- 10. júlí
12. júlí - 21. júlí
íþróttir (útisundlaug og íþróttahús),
fræðslu- og söngstundir,
náttúruskoðun, föndurkennsla,
söngstundir, kvöldvökur o.m.fl.
Verð 10 dagar kr. 12.000,-
INNRITUNARSÍMI91-13899
Hittumst heil!
Ég fæ fa/leg og góð föt
á góðu verðiá mig og börnin

VAXTAOKUR
Til Velvakanda.
Vísitölumafían, sem brenndi upp
peningana á svokölluðum vaxta-
aukareikningum 1980, ætlar ekki
að gera það endasleppt við okkur,
sem enn erum að tapa, því það er
ekki ólíklegt að fleiri en ég, einstæð
amma, hafl léð afkomanda sínum,
sem búinn er að missa ofan af sér,
veð í skjólinu sínu. Ég segi nú bara
— Guð hjálpi þeim elliþegum sem
standa undir milljónaláni þegar ég
svitna yfír skitnum hundrað þúsund
krónum, sem vaxið hafa frá 1983
í 700 þúsund krónur! Og af hveiju?
Ég skal segja ykkur það, lesendur
góðir, sem ekki eruð enn orðnir
skuldþegar.
Arleg afborgun fímm þúsund
krónur. Vextir 45 þúsund krónur.
Verðbótaauki 700 þúsund krónur
(frá 1983). Eftir lánstímabilið
skulda ég margfalt húsverð! Og
hvar eigum vér „skuldþegar" að fá
heilt hjólböruhlass af peningum til
að varpa í þennan botnlausa okur-
haug?
Á ég til dæmis að líftryggja mig
hjá lífseigustu tryggingafélögunum
í Reykjavík og kasta mér síðan fyr-
ir næsta bíl sem ekur á ofsahraða
fyrir götuhomið — eða auglýsa eft-
ir trúverðugum meðbróður til að
kveikja í velvátryggðu draslinu eins
og hveiju öðru gjaldþrota frysti-
húsi, meðan ég bregð mér í kaffí
niðrá Hressó? Spyr sá sem ekki veit.
í Litlu gulu hænunni sögðu allir
— Ekki ég, ekki ég. Svo litla gula
hænan var ein um að baka kökuna,
en hún var líka ein um að éta hana.
í dag bakar litla gula hænan og
bakar. Hún bakar baki brotnu —
en hveijir eta?
Mig langar að slá botninn í þetta
með smá reikningsdæmi, þó ég
þakki reyndar forsjónunni fyrir
hvem þann dag, sem ég kann bara
að leggja saman tvo og tvo. Lesend-
ur geta þá velt yfir því vöngum
hvemig hægt er að láta fé hverfa,
jafnvel sporlaust, þegar þeir fara
að kneyfa bjórinn dýra á næsta ári.
Einhveiju sinni vom þrír kotlaus-
ir bamingsmenn á ferð seint um
kvöld. Vom þeir orðnir hraktir og
lúnir er þeir komu að bæ einum og
beiddust því gistingar. Var það
auðsótt mál, nema hvað húsráð-
andi, bóndinn á bænum, krafði þá
að morgni um þrjátíu krónur fyrir
næturgreiðann. Áttu þeir tíu krónur
hver, svo þama misstu þeir aleigu
sína. Konu bónda, sem bæði var
góð og guðrækin, fannst þetta
svívirðilegt athæfí af bónda sínum
svo hún laumaðist í pyngju hans,
tók þaðan fímm krónupeninga, og
bað son þeirra hjóna að hlaupa á
eftir ferðalöngunum og láta þá hafa
krónumar.
En nú vom gistivinimir ekki
samferða lengur, heldur komnir sitt
í hveija áttina, svo strákur hugsaði
sem svo: „Það er ómögulegt að
skipta fimm krónunum milli þeirra
þriggja. Ég læt þá bara fá hvem
um sig eina krónu en hirði sjálfur
tvær krónur fyrir hlaupin." Síðan
elti hann þá uppi hvem af öðmm
og lét þá hafa eina krónu hvem.
Nú er spumingin sú, að ef ferða-
langamir þrír hafa í reynd greitt
níu krónur hver (þar sem hver
þeirra fékk krónu til baka) eða sam-
tals 27 krónur, strákur stelur tveim
krónum, 27+2=29 en upphaflega
vom þetta 30 krónur. Hvað varð
þá um eina krónu?
Guðrún Jacobsen
Köttur týndist
Kötturinn Keli, sem er brún-
bröndóttur með ljósan kvið, fór að
heiman frá sér að Kjartansgötu 5
sl. þriðjudag. Ef einhver hefur orð-
ið var við Kela er sá hinn sami vin-
samlegast beðinn að hringja í Jens
í síma 15036 eða Emu í síma
22783.
Skrifið eða hringið til
Velvakanda
Velvakandi hvetur lesendur til
að skrifa þættinum um hvaðeina,
sem hugur þeirra stendur til — eða
hringja milli kl. 10 og 12, mánu-
daga til föstudaga, ef þeir koma
því ekki við að skrifa. Meðal efnis,
sem vel er þegið, eru ábendingar
og orðaskiptingar, fyrirspumir og
frásagnir, auk pistla og stuttra
greina. Bréf þurfa ekki að vera
vélrituð, en nöfn, nafnnúmer og
heimilisföng verða að fylgja öllu
efni til þáttarins, þó að höfundur
óski naftileyndar.
Víkverji skrifar
Heimsókn pólsku tónlistar-
mannanna hingað til lands er
eftirminnileg. Flutningur þeirra á
pólskri sálumessu eftir Penderecki
er ógleymanlegur, þeim, sem á
hlýddu og þá ekki sízt að hlusta á
þennan flutning undir stjóm tón-
skáldsins sjálfs. Einn gesta á þess-
um tónleikum sl. laugardag sagði
við Víkveija, að sér fyndist þetta
eitthvað svipuð tilfinning og ef hann
hefði verið á tónleikum, þar sem
Brahms stjómaði flutningi á eigin
verkum.
Pólski píanóleikarinn Piotr
Paleczny sýndi, að til em miklir
píanósnillingar aðrir en þeir, sem
hafa orðið “heimsfrægir" á Vesturl-
öndum. Fflharmóníukórinn frá Var-
sjá var stórkostlegur bæði í sálu-
messunni og ekki síður í Stabat
Mater eftir Szymanowsky. Síðast
en ekki sízt ber að nefna Eldglær-
ingadans eftir pólska tónskáldið
Wojclech Kilar. Það er ekki hægt
að lýsa því verki með nokkrum orð-
um. Verkið býr yfir ótrúlegum
kynngikrafti. Það var bæði
skemmtilegt að hlusta á þetta verk
og að fylgjast með stjómandanum
Wojciech Michniewski meðan á
flutningi þess stóð. Slík vom til-
þrifin!
Pólveijarnir sýndu íslendingum
og íslenzkum tónlistarmönnum þá
virðingu að flytja eitt verk eftir
íslenzkt tónskáld, Choralis Jóns
Nordals. Þetta verk var flutt í
Kennedy Center í Washington árið
1982 og fékk þar betri viðtökur en
menn gerðu sér grein fyrir hér
heima, enda ákaflega fallegt tón-
verk.
Þessi heimsókn pólsku tónlistar-
mannanna á að vera okkur hvatning
til þess að fá fleiri listamenn frá
Austur-Evrópu hingað til lands. í
Ungveijalandi t.d. er geysilega
blómlegt tónlistarlíf. Víkvetji hefur
sótt tónleika í Búdapest og fer ekki
á milli mála, að þar er tónlistar-
menning á svo háu stigi, að eftir-
sóknarvert er fyrir okkur að fá lista-
menn þaðan í heimsókn til okkar.
XXX
Víkveija hefur borizt svohljóð-
andi bréf frá Bergljótu Ingólfs-
dóttur:
Reykjavík í maí 1988
„Góði Víkveiji.
Um leið og þakkað er fyrir skrif
26. apríl sl. um þá undarlegu áráttu
skipulagsyfirvalda borgarinnar að
þrengja svo að stómm nýbygging-
um, eins og raun ber vitni um Borg-
arleikhús, vill sú er þetta ritar benda
á að sömu sögu er því miður að
segja í eldri hverfum borgarinnar.
Gott dæmi þar um er fyrirhugað
ráðhús við Tjörnina. Borgarbúar
em á móti byggingu hússins á þess-
um stað af fleiri en einni ástæðu,
ein er einmitt sú að allt of þröngt
verður þar um sjálft húsið um leið
og þrengt er að þeirri byggð sem
fyrir er. Við teljum það óbætanlegt
skipulagsslys að eyðileggja ásjónu
miðbæjarins með húsi sem hvort
eð er verður ekki nógu stórt til
framtíðar nota.
Það virðist ekki vera hin sterka
hlið skipuleggjenda að hugsa fram
í tímann og sorgleg dæmi skamm-
sýni em sjáanleg allt í kringum
okkur. Engu er líkara en landrými
hér sé af skomum skammti líkt og
í Hong Kong og Singapore.
Mikið hefði munað um þó ekki
nema einn víkveiji Morgunblaðsins
benti á í dálkum sínum að þröngt
geti orðið um ráðhús þar sem fyrir-
hugað er að byggja það. Þakklætis-
kveðjur yrðu sendar frá í það
minnsta þeim 10 þús. borgarbúa (og
rúmlega það) sem bám fram þá
beiðni til borgaryfirvalda að leyni-
leg atkvæðagreiðsla yrði viðhöfð
um ráðhúsbyggingu við Tjömina.
Með vinsemd.
Bergljót Ingólfsdóttir.
Sunnuveg 29. Rvík.“
Bergljót sendi kort með þessu
bréfí, sem sýnir hugmynd eins borg-
arbúa um gróðurlund með bekkjum
á Bámlóð í stað þess að „reisa þar
heilt hús“, eins og segir í eftirmála
með bréfi hennar. Því miður er
ekki hægt að birta þessa mynd í
dálkum Víkveija, þar sem plássið
leyfir það ekki, en sjálfsagt að birta
kortið annars staðar í Morgunblað-
inu, ef höfundur óskar eftir því.