Morgunblaðið - 25.05.1989, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 25: MAÍ 1989
47
Minning:
Ivar Helgason
Fæddur 30. maí 1922
Dáinn 15. maí 1989
Hlynurinn er tré kurteisi og hóg-
værðar. Það er hvarvetna að fínna,
þó sjaldan í miklum mæli. Það ryð-
ur ekki öðrum tijám úr vegi né er
þeim til ama. Hlynurinn er þannig
fremstur meðal jafningja, hvar-
vetna aufúsugestur og staðfesting
þess hveiju kurteisin fær áorkað í
hverskonar sambýli.
Af þessum ástæðum er Hlynur-
inn þjóðartré eins víðlendasta ríkis
jarðarinnar, Kanada, enda skrýðir
lauf hans fána landsins.
Ivar frændi minn, sem nú er fall-
inn í valinn um aldur fram, var
óumdeilanlega hlynur fjölskyldu
okkar sakir kurteisi sinnar og hóg-
værðar og þó var hann engum
manni líkur.
Hann bar djúpt skynbragð á
mannleg verðmæti sem flestum
voru hulin. Hann vann í frístundum
sínum að söfnun á allskonar upplýs-
ingum sem höfðu í senn persónu-
legt og tilfinningalegt gildi og urðu
allt í einu svo óskaplega mikils virði
þegar minnst varði.
Upplýsingabanki ívars Helga-
sonar varð þannig svo gjörsamlega
á allt öðrum nótum en aðrar hlið-
stæðar stofnanir að maður færðist
ósjálfrátt á annað tilverustig þegar
maður sá innistæðumar. Ég minn-
ist þess eitt sinn er ég leitaði eftir
upplýsingum hjá ívari um látinn
ættingja að hann dró fram frumrit
eða ljósrit af fæðingarvottorði,
skímarvottorði, giftingarvottorði,
skipunarbréf um opinbert embætti
auk fjölda annarra skjala sem vörð-
uðu mikilvæga þætti í lífi og starfi
þessa ættingja okkar.
Hljómplötusafn ívars er einstakt
í sinni röð. Það hefur meðal annars
að geyma allar íslenskar hljómplöt-
ur frá upphafí allt fram á okkar
dag og hefur þannig gífurlega þýð-
ingarmikið menningarsögulegt gildi
þar sem ekki er vitað um hliðstætt
safíi annarstaðar.
Ivar Helgason var rafvirki að
mennt og starfaði við þá iðn frá
1947 til 1950 er hanngerðist starfs-
maður innheimtudeildar Pósts og
síma þar sem hann vann alla tíð
síðan eða í tæpa fjóra áratugi. Ég
veit eftir góðum heimildum að ívar
reyndist afburða traustur starfs-
kraftur svo hvergi féll skuggi á.
En ívar átti sér annað ævistarf
sem hann er öðm fremur þekktur
fyrir og hann hefði helst kosið að
helga alla sína krafta, en það var
söngurinn.
A miðjum þrítugsaldri lærði hann
söng hjá Pétri Jónssyni ópemsöngv-
ara. Hann söng með Tónlistarfé-
lagskómum og síðan með Þjóðleik-
húskómum allt frá stofnun hans.
Þá söng hann með söngflokknum
Tryggvi Tryggvason og félagar sem
var mjög virkur á sjötta áratugnum
og er raunar vel þekktur enn í dag.
Þá söng ívar við útfarir og hefur
að ég best veit fylgt nær öllum látn-
um skyldmennum sínum síðustu
fjóra áratugina með þeim hætti.
Þannig hefur ívar í senn varðveitt
mikilvæga drætti í lífsmynd þeirra
og auk þess rammað inn þessar
myndir með söng sínum.
Foreldrar ívars vom sæmdar-
hjónin Helgi ívarsson fískmatsmað-
ur og Rannveig Jónsdóttir. Ég þekki
því miður ekki til ættar Rannveigar
en Helgi var sonur ívars Helgason-
ar verslunarstjóra í Edinborgar-
verslun og víðar, og Þóru Bjarna-
dóttur af Welding-ætt. ívar var því
alnafni afa síns sem var bæði ágætt
skáld og tónlistarmaður. Systkini
Helga vom Jón ívars tónlistarmað-
ur, Kolbeinn bakarameistari og
Anna, amma mín, gift Þórarni Guð-
mundssyni fiðluleikara og tón-
skáldi.
Milli ívars og Þórarins afa míns
ríkti einlæg og djúp vinátta meðan
báðir lifðu enda vom það ófá kvöld-
in og helgamar þar sem ívar söng
fmmeintökin af lögum Þórarins.
Þá var afskaplega kært með móður
minni og ívari alla tíð.
ívar kvæntist afbragðskonu,
Lilju Ingimundardóttur, árið 1947
og hafa þau búið í hamingjuríku
hjónabandi í 42 ár. Þau áttu þijú
góð böm, Helga, f. 1948, slökkvi-
Minning:
Viktor Jakobsson
fyrrv. skipsijóri
Fæddur 28. júní 1917
Dáinn 15. maí 1989
í dag kveðjum við hinsta sinni
Viktor Jakobsson fýrrverandi skip-
stjóra og sölustjóra frá Hrísey.
Viktor fæddist 28. júní 1917 í
Hrísey á Eyjafirði. Foreldrar hans
vom Jakob Kristinsson og Filippía
Valdimarsdóttir.
Viktor ólst upp í Hrísey og mun
snemma hafa farið til sjós með föður
sínum, enda elstur fimm bræðra, en
auk þess átti hann eina systur, sem
var eldri en hann. Þrettán ára var
Viktor orðinn háseti á nýjum báti
föður síns, sem bar nafnið Svanur,
og nítján ára var hann orðinn for-
maður á þeim sama báti og þótti
þá strax, sem og ætíð síðan, áræðinn
og duglegur skipstjóri. Viktor var
eftir það skipstjóri og stýrimaður á
ýmsum skipum, þar til hann réðst í
það stórvirki 1948, ásamt tengda-
föður sínum, Jens Eyjólfssyni, að
kaupa línuveiðarann Bjarka. Gerðu
þeir hann út í samfélagi í nokkur ár
á línu og síldveiðar. Árið 1953 urðu
þáttaskil í lífi Viktors. Hann hætti
sjómennsku, flutti frá Akureyri og
til Reykjavíkur og gerðist sölumaður
9g síðar sölustjóri hjá Olíuverslun
íslands. Þar starfaði hann síðan í
aldarfjórðung uns hann lét af störf-
um sakir heilsubrests árið 1978.
Kona Viktors hét Unnur Jensr
dóttir, fædd 26. apríl 1919, dáin 19.
maí 1982. Hún var dóttir Jens Ey-
jólfssonar, útgerðarmanns á Akur-
eyri, og konu hans, Guðrúnar Jó-
hannesdóttur. Viktor og Unnur giftu
sig árið 1945 og var hjónaband
þeirra mjög farsælt. Þau eignuðust
tvær dætur, Halldóru Bryndísi, gifta
Páli Stefánssyni flugstjóra og eiga
þau þijú böm, Viktor Jens, en hann
er sonur Vigfúsar Ásgeirssonar, en
fóstursonur Páls, Unni Guðrúnu og
Soffíu Elísabetu, og Þórdísi, gifta
Þorsteini Þorsteinssyni aðstoðar-
bankastjóra Norræna fjárfestinga-
bankans í Finnlandi. Þórdís var áður
gift Ragnari Haraldssyni verslunar-
stjóra og eiga þau einn son, Harald.
Ég kynntist Viktori tengdaföður
mínum fyrst snemma vors 1969.
Hann kom mér fyrir sjónir sem mjög
hress og kátur maður, ákveðinn og
gáskafullur og gat verið góðlátlega
stríðinn. Það var þó eitt sem mér
fannst sérstaklega einkenna Viktor,
en það var greiðvikni hans.
Hann var ávallt reiðubúinn, ef
hann taldi sig geta gert einhveijum
greiða, og gerði það með sannri
ánægju og án þess að ætlast til
nokkurs á móti. Eg man að það var
oft hringt heim til Viktors og Unnar
að kvöldlagi vegna atvinnu hans hjá
Olíuversluninni og ekki minnist ég
annars en hann hafí alltaf farið með
jafn ljúfu geði af stað, hvort sem
ferðinni var heitið vestur á Granda
eða suður í Keflavík, jafnvel um
miðjar nætur.
Arið 1978 fékk Viktor heilablóð-
liðsstjóra, kvæntan Jónínu Stein-
grímsdóttur, Rannveigu, f. 1950,
gifta Otta Kristinssyni, og Guð-
björgu, f. 1963. Bamabörnin em
alls 8.
ívar kom miklu í verk á ævi sinni
og við hann verða ætíð tengdar ljúf-
ar minningar. Mér finnst hann
minna mig í mörgu á spekinginn
með barnshjartað, Bjöm Gunn-
laugsson, sem Einar Benediktsson
kvað um ...
Aldrei var tengdari hugur hjarta
Háspeki lífs skein af enninu bjarta.
ívar Helgason var mikill lífsspek-
ingur. Blessuð sé minning hans.
Hollandi í maí 1989,
Edgar Guðmundsson.
Hinn 15. maí var mjög sorglejgur
dagur. Þann dag dó afi minn, Ivar
Helgason, sem hafði verið veikur í
12 daga. Þennan dag var 4ra ára
afmæli Telmu systur minnar.
Hann afí minn var mjög góður
maður, þegar ég var lítill gaf hann
mér alveg sérstök leikföng. Sem
vom, til dæmis, pennastöng og
blekbytta, stækkunargler, vasaljós,
málband og smásjá, líka margt
annað skrítið. Þegar ég varð stærri
fór hann að lána mér vídeóspólur
og gefa mér plötur.
Hann afi minn var alltaf með
allt á sínum stað og allt skipulagt.
fall og við það lamaðist hann og
dvaldi eftir það að mestu á sjúkra-
stofnunum og algerlega eftir fráfall
Unnar konu sinnar árið 1982.
Veikindi Viktors urðu honum og
fjölskyldunni mikið áfall. Þetta var
reiðarslag fyrir svo kraftmikinn
mann, sem ávallt hafði verið veit-
andi, ávallt reiðubúinn að leysa hvers
manns vanda, en varð nú skyndilega
þiggjandi, og að því er honum sjálf-
um fannst, öðrum til byrði. Það þarf
mikið sálarþrek til að lifa þannig
örkumlaður og rúmfastur í ellefu ár.
En Viktor náði sálarró sinni hin
seinni ár og hefur nú væntanlega
náð fundum Unnar aftur eftir ára-
langan aðskilnað. Blessuð sé «iinn-
ing hans.
Okkur, vandamenn Viktors, lang-
ar að lokum að koma á framfæri
innilegu þakklæti til lækna og hjúkr-
unarfólks Öldrunarlækningadeildar
Landspítalans í Hátúni 10B, en þar
var Viktori hjúkrað af frábærri alúð.
Páll Stefánsson
Afi átti margar plötur, gamlar og
nýjar, hann safnaði þeim, og
frímerkjum, póstkortum, bókum,
gömlum peningum (mynt) og
mörgu öðru.
Hann hafði mjög gaman af flug-
vélum og öllu sem snerti sögu flugs-
ins.
Einn dag fór ég með afa út á
flugvöll, hann þekkti þar marga
menn og þeir afa. Hann skoðaði í
flugskýlin, og sagði mér frá þessu
og hinu á flugvellinum, og tók
myndir af flugvélunum sem hann
hafði séð áður. Þegar við komum
aftur í húsið sem mennirnir voru,
buðu þeir honum í flugferð til Græn-
lands.
Afa þótti tónlist skemmtilegust,
sérstaklega óperur, hann söng líka
sjálfur í óperum og söng alveg ynd-
islega vel. Hann eyddi öllum sínum
frítíma í að hlusta á óperur. Hann
geymdi gömlu plöturnar sínar svo
vel, að hann átti plötur sem ekki
voru til nema í gömlum útvarps-
stöðvum
Afi átti margar bækur um tónlist
og ættfræði sem hann las oft í.
Ég held að allir í ættinni munu
aldrei gleyma honum, það var allt-
af, hvar og hvenær sem var, gaman
að vera með afa mínum. Blessuð
sé minning hans.
Þegar ég verð orðin stór, ætla
ég einhvern tíma að geta sungið
eins og afi%
Ivar Helgason ungi
Mig langar í örfáum orðum að
minnast afa míns, ívars Helgason-
ar, sem lést í Borgarspítalanum
þann 15. þessa mánaðar eftir stutta
en erfiða legu.
Ég var svo heppin að fyrstu sjö
ár ævi minnar bjó ég í sama húsi
og afi og amma. Þær voru ófáar
ferðimar sem afí tók mig með sér
út á flugvöll, en hann var mikill
áhugamaður um sögu flugsins og
tók hann ævinlega myndir af öllum
þeim flugvélum sem hingað komu.
En hann afí hafði mörg önnur
áhugamál fyrir utan flugið, t.d.
músík, sem átti hug hans allan.
Hann hafði fallega söngrödd og
söng í mörgum kórum. Eins átti
hann stórt plötusafn, ekki máttum
við snerta plöturnar nema með sér-
stakri varúð, þá sagði hann vana-
lega, engan bunugang.
Afi var mjög gjafmildur og var
hann alltaf að gefa okkur bama-
bömunum ýmsar gjafír.
Síðastliðin tvö sumur vann ég
með afa hjá Pósti og síma þar sem
’hann hafði unnið í tæp fjörutíu ár
og eyddum við þá hádegistímanum
okkar oft saman í bókabúðum eða
plötuverslunum.
Nú verður tómlegt að koma í
vinnuna og sjá ekki afa standa við
stimpilklukkuna rétt fyrir níu pass-
andi upp á að ég mætti örugglega
á réttum tíma, svona var afí.
Ég bið góðan guð að styrlq'a
ömmu í þessari miklu sorg, fráfall
afa skilur eftir sig stórt skarð í
hjörtum allra sem þekktu hann.
Minningin um hann mun aldrei
gleymast.
Guð geymi elsku afa minn.
Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá aftur
huga þinn, og þú munt sjá, að þú grætur
vegna þess, sem var gleði þín.
Kahlil Gibran
Lilja Kjartansdóttir
Vinur okkar og starfsfélagi, ívar
Helgason fulltrúi, er látinn. Hann
starfaði hjá Pósti og síma í alls 37
ár, en þar af hér í Innheimtu
Símstöðvarinnar í Reylq'avík sl. 24
ár.
Við munum sakna hans sárt, því
að ívar var ekki aðeins góður fé-
lagi, heldur var hann mjög fróður
maður, sem miðlaði okkur óspart
af þekkingu sinni, en hún nýttist
honum líka mjög vel í starfí hans.
En hann var ekki aðeins fræðasjóð-
ur heldur einnig ágætur tónlistar-
maður, söng mikið í kórum og ein-
söng inn á plötur.
ívar var mikill öðlingur, góður
maður og prúður í allri umgengni.
Hann hafði ekki gengið heill til
skógar hin síðari ár og hafði í huga
að láta senn af störfum og sinna
sínum hugðarefnum, sem voru
mörg. Þótti okkur ekki óeðlilegt að
hann langaði til þess að eiga nokk-
ur góð ár við lestur góðra bóka og
njóta þess að hlusta á hið mikla
plötusafn sitt.
Við kvöddum hann að kvöldi
miðvikudagsins 3. maí sl., töluðum
um hvað gera þyrfti næsta vinnu-
dag og hversu gott það væri að
eiga frídag framundan. En starfí
hans hér á jörðu var lokið, síðasti
vinnudagur á enda.
Við eigum margar góðar minn-
ingar um Ivar, ert þó mun helgar-
ferð Innheimtunnar að Apavatni
fyrir rúmu ári síðan seint úr minni
líða. Þar voru ívar og kona hans,
Lilja, glöð og kát í góðra vina hópi
og Ivar söng með okkur og fyrir
okkur með sinni fögru og hlýju
rödd. Þessir björtu haustdaga á
Apavatni verða okkur vinnufélög-
um hans dýrmætar perlur í sjóði
minninganna.
Við þökkum ívari gott samstarf
og ljúfa samkomu og sendum Lilju
konu hans, bömum og bamaböm-
um hugheilar samúðarkveðjur.
Starfsfólk Innheimtu Sím-
stöðvarinnar í Reykjavík.
Maðurinn minn, t ODDURBÚASON,
blfrelðastjóri,
Borgarnesi,
er látinn. Quðrún Emelfa Danfelsdóttlr.
t
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ÞÓRARINN J. EINARSSON,
fyrrverandi kennarl,
Egllsgötu 28,
andaðist á Droplaugarstööum þann 23. mai.
Qyða Þórarinsdóttlr,
Elfn Þórarlnsdóttlr, Qfsll Quðmundsson,
Jón Þórarinsson, Quðlaug Ólafsdóttir,
Ragnhlldur Þórarinadóttlr, Stefán Stefánsson,
barnabörn og bamabarnaböm.
Lokað
Lokað á morgun, föstudaginn 26. maí, vegna útfarar
ÁSTU ÞÓRHALLSDÓTTUR.
Ásbjörn Ólafsson hf.,
Borgartúni 33.