Morgunblaðið - 12.12.1989, Blaðsíða 20

20
MÓRGUNÉLAÐIÐ ÞRIÐJUDÁGUH 12. DESEMBER 1989
H
Steypu-
Að tala bók
Bókmenntir
Súsanna Svavarsdóttir
Ég og lífið - Guðrún Ásmunds-
dóttir
Skrásetjari: Inga Huld Hákon-
ardóttir
Útg: Vaka/Helgafell
Bókin hefst á því að Inga Huld
og Guðrún fara saman í gönguferð
upp í Öskjuhlíð til að ræða um það
hvernig þær vilja hafa bókina -
og hvernig ekki - og svo hefst
vinnan.
Guðrún segir frá sérkennilegri
æsku sinni og fer hratt yfir sögu.
Síðan segir hún frá leiklistarnámi
sínu - og fer hratt yfir sögu. Þá
segir hún frá fyrra hjónabandi sínu
- og fer hratt yfir sögu. Og nú
er komið að seinna hjónabandinu
- og enn fer hún hratt yfir sögu.
Þá er komið að þrjátíu ára leiklist-
arferli - og hér er farið hraðar
yfir sögu.
Á bókarkápu segir að Inga
Huld ræði við Guðrúnu um ást og
trú, gleði og sorg, hjónabönd og
tilfinningar. Af öllu þessu er það
þó trúin sem er eitthvað rædd og
þegar Guðrún talar um trú sína,
er það gert á þann hátt, að því
fylgir engin tilgerð. Hún er einlæg
og barnsleg, sem er mikill kostur.
Hún er líka fyndin og virðist alltaf
sjá spaugilegu hliðina á sjálfri sér.
En Guðrún sér hana ekki bara í
trúnni, heldur í öllu sem hún tekur
sér fyrir hendur - og það er alveg
óhætt að segja að hún kunni að
skemmnta lesandanum.
Samt sem áður spyr maður sig
til hvers var verið að skrifa þessa
bók. Þegar verið er að skrifa um
svo stórbrotna hluti sem ást, trú,
gleði, sorg, hjónaband og tilfinn-
ingar, þarf ekki að segja manni
að sögupersónan hafi hitt þessa
þætti fyrir í lífinu, því það gera
allir og ekkert frásagnarvert við
það. Og allan tímann skín í gegn,
þessi makalaust skemmtilega per-
sóna, Guðrún, sem er kyrfilega
falin fyrir lesendum, á bak við
segulband, sem þjónar stóru hlut-
verki í bókinni, þar sem skrásetjar-
inn vitnar stöðugt í það. Bestu
kaflarnir eru þeir sem skrásetjar-
inn segir að Guðrún hafi sjálf tal-
að inn á segulbandið - því þar
i
KEA hangikjötið er nieðhöndlað samkvæmt
norðlenskri hefð af færustu kjötiðnaðar-
mönnum. KEA hangikjötið, bragðgott
og ilmandi eins og jiið viljið hafa það
— á jólum!
®lfÉi
■
am
lEJHIISiSSS