Morgunblaðið - 06.12.1990, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 6. DESEMBER 1990
25
BARNASKÍÐAPAKKI frá 12.500,- kr.
ELAN skíöi 80-120 sm, ALPINA skór, bindingar og stafir.
BARNASKÍÐAPAKKI frá 14.950,- kr.
ELAN skíbi 130 - 150 sm; ALPINA skór,
bindingar og stafir.
UNGLINGASKÍÐAPAKKI
frá 15.800,- kr.
ELAN skíöi 150- 170 sm
ALPINA skíbaskór
bindingar og stafir
FULLORÐINSSKÍÐAPAKKI frá 19.950,- kr.
ELAN skíbi 160 - 195 sm, ALPINA skór, bindingar og stafir.
GÖNGUSKÍÐAPAKKI 13.950,- kr.
ELAN skíbi, ALPINA skór, bindingar og stafir.
SKAUTAR frá 3.980,- kr.
GEGNT UMFERÐARMIÐSTÖÐINNl SIMI: 91-19800
EVA LUNA segir frá.
Isabel Allende hefur þegar öðlast hylli íslendinga fyrir litríkar sögur sínar. Hér eru á
ferðinni tuttugu og þrjár splunkunýjar smásögur um jafnmörg tilbrigði ástarinnar.
Þetta eru sögur sem ýmist eru sóttar beint í furðulegan veruleika Suður-Ameríku eða
framkallaðar með óþrjótandi ímyndunarafli skáldkonunnar, litríkar og töfrandi.
Tómas R. Einarsson þýddi úr spænsku.
ÞJÓFURINN eftir Göran Tunström.
Skemmtileg, sorgleg og umfram allt áhrifarík frásögn um mann, sem á sér þann
draum æðstan að stela gamalli bók. Göran Tunström hlaut Bókmenntaverðlaun
Norðurlandaráðs fyrir skáldsögu sína Jólaóratoríuna.
Þjófurinn gefur því verki hvergi eftir enda hefur sagan notið fádæma vinsælda í
heimalandi höfundar.
Þórarinn Eldjárn þýddi bókina.
ÓDAUÐLEIKINN eftir Milan Kundera.
Eins og í bókinni Óbærilegur léttleiki tilverunnar er það aðalsmerki höfundar að tengja
fjörlega frásögn við djúpar hugleiðingar um ástina, dauðann og ódauðleikann -
mannlegt hlutskipti sem hann sér oft speglast í óvæntum hlutum. Meðal þeirra sem
leiddir eru fram á sjónarsviðið í þessari glænýju skáldsögu eru Goethe og Hemingway
- bæði lífs og liðnir!
Friðrik Rafnsson þýddi á íslensku.
Mál IMI og menning
Bœkur eru ódýrari
Laugavegi 18. Sími 15199 - 24240. Síðumúla 7-9 Sími 688577.
ímyndaða skammtímahagsmuni,
ber það vitni um skammsýni, eins
og bent hefur verið á, og fáfræði
um mikilvæga kafla í sögu íslensku
þjóðarinnar. Það er ekki í þágu ís-
lenskra hagsmuna, að æðsta dóms-
vald verði aftur fært úr landi og
raunveruleg yfirráð landhelginnar
fengin útlendum mönnum.
Hér skal minnt á, að það var lán
íslendinga, að fullveldisbarátta
okkar var háð við frændur vora
Dani, er hafa á ýmsan hátt breytt
drengilega við okkur, sbr. t.d. hand-
ritamálið. Fullvíst má telja, að full-
veldið væri úr sögunni um aldur
og ævi,' ef við í skammsýni og
heimsku fórnuðum því í hendur
voldugu stórveldi eða ríkjasam-
steypu. Húsbændur þar yrðu ekki
til viðtals um breytingar, og rök
reist á sanngirnishugmyndum og
sögulegum rannsóknum myndu þá
reynast haldlaus méð öllu. Förum
því varlega — og forðumst gáleysi
í þessum efnum. Fullveldi og sjálf-
stæði íslands er, eins og áður sagði,
tilfinningamál, en það er um leið
okkar mesta hagsmunamál.
Um framtíð hins fullvalda ríkis
Við íslendingar þurfum fljótlega
að taka mikilvægar ákvarðanir um
stöðu okkar í síbreytilegum heimi.
Miklu skiptir, að þær verði teknar
af skynsemi, yfirvegun og sögu-
legri yfirsýn. Heimskulegt væri að
efna til flokkadrátta í þeim efnum.
Omerkilegir pólitískir flokkadrættir
yrðu aðeins til ills.
Þá er óhjákvæmilegt, að horfið
verði af braut erlendrar skuldasöfn-
unar. Stórskuldugur maður er ekki
frjáls, og hið sama á við um þjóðir.
í þessu efni verður að huga að
komandi kynslóðum.
Nauðsynlegt er að stefna að því
að auka einingu þjóðarinnar og
huga að því, er sameinar hana. Því
miður hafa nú nýlega orðið dapur-
legir atburðir, er stefna í þveröfuga
átt. Hér er átt við bráðabirgðalögin
illræmdu frá 3. ágúst sl. og þá
múgsefjun, er leiddi til þeirra. Það
er ekki gæfulegt að reyna að sam-
eina þjóðina eða meiri hluta hennar
um andúð á menntun og skóla-
starfi. Þær menningarþjóðir, sem
nú eru öflugastar, hafa þvert á
móti fyrir löngu ákveðið að efla sem
mest skólastarf með öllum tiltækum
ráðum. Það að ala á óvild og for-
dómum í garð skóla- og mennta-
manna hefur hvaivetna leitt til mik-
ils tjóns, og svo mun einnig verða
hér. Því miður virðast ýmsir áhrifa-
menn hér á landi vera svo skamm-
sýnir, að þeir skilja þetta ekki.
Það er óhjákvæmilegt að ræða
þessi mál, þótt þau séu heldur sorg-
leg, þegar hugað er að framtíð hins
fullvalda ríkis. Ef menn hlúa ekki
í raun að uppeldi barna og ung-
menna og telja menntun einungis
ómerkilega neyslu, þá verður fram-
tíðin ekki björt hér á landi. Er það
gæfusamlegt, að ýmsir skólar eru
vanræktir og kennarar í fjötrum
„þrælalaga" á sama tíma og ölkrár
blómstra og þeim ijölgar ört? í
hugann kemur spurning lista-
skáldsins: „Höfum við gengið til
góðs?“ Svarið er: „Nei, við höfum
villst af leið.“
Það er nauðsynlegt, vilji menn í
raun sameinast um það að varð-
veita frjálst og fullvalda ríki, að
horfið verði af þessari braut for-
dóma og sundurþykkju. Að öðrum
kosti mun ekki takast farsællega
það brýna verkefni að sameina þjóð-
ina um mikilvæg málefni, er bíða
úrlausnar.
Höfundur er íslenskufræðingur
og kennnri.
• LITAVER • LITAVER • LITAVER • LITAVER •

somiK
A STIGAHUS
LITAVER • LITAVER • LITAVER • LITAVER