Morgunblaðið - 25.05.1993, Qupperneq 48

.'MORffilMBIiAÐIÐ (ÞMÐJtUOAGUiK /253 MAÍ);lð9S
Hulda Vilhjálms-
dóttir - Minning
Fædd 31. júlí 1932
Dáin 19. maí 1993
Nú þegar við heilsum sumri,
kveðjum við Huldu Vilhjálmsdóttur.
Hún lést á Fjórðungssjúkrahúsinu
á Akureyri hinn 19. maí, sextug að
aldri. Þótt ég tregi Huldu er mér
ljúft að minnast hennar og svo held
ég að verði um alla sem kynntust
henni.
Okkar kynni hófust er við fórum
að vinna saman fyrir nokkrum árum
og sá kunningsskapur þróaðist í
góða vináttu. Hún var þá frísk og
kát, en fyrir um það bil tíu árum
barðist hún fyrst við þann sjúkdóm
sem nú varð henni að falli.
Hulda var glæsileg kona og það
geislaði frá henni góðvild og hlýju.
Hún var vönduð til orðs og æðis og
lét sér aldrei ógætileg orð um munn
fara. Áhugamál hennar voru bók-
lestur og ferðalög. Hún var sílesandi
og áttu þau hjónin gott bókasafn.
Hulda og Gunniaugur ferðuðust
mikið. Fóru þau þá oftast til útlanda
og var það mikið tiihlökkunarefni,
enda báðar dæturnar búsettar er-
lendis á tímabilinu og þá heimsóttar
um leið.
Hulda átti margar vinkonur og
hún ræktaði vel vináttuna. Hún tók
daginn snemma meðan hún var enn
frísk. Einn var sá siður hennar, að
hafa af og til morgunkaffi eða skjót-
ast í morgunkaffi til vinkvenna sinna
áður en hún kom til vinnu kl. 10.
Þetta fannst mér nú fráleitt, að rífa
sig upp til að fara út í morgunkaffi
áður en farið var í vinnuna. Það fór
þó svo að ég „ánetjaðist" morgun-
kaffinu og lagði á mig að vakna
nokkru fyrr, þetta tók nú stuttan
tíma, spjallað aðeins og hlegið svolít-
ið.
Allt varð að ævintýri kringum
Huldu, henni tókst svo vel að varð-
veita barnið í sér. Hún var mikið
jólabarn. í nóvember fór hún að
undirbúa fyrir jólin, hún þurfti helst
að vera búin að öllu áður en jóla-
fastan byrjaði, til þess að geta notið
hennar í kyrrð og ró á heimili sínu.
Eins og hjá öllum ömmum áttu
barnabörnin mikið rúm í huga Huldu
og það er þakkarvert að hún skyldi
fá að hafa tvö þeirra hér á staðnum
og nálægt sér síðustu mánuðina.
Síðast þegar ég heimsótti Huldu
á heimili hennar var verið að láta
sumarhúsgögnin út á sólpall. Þá lét
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
ANNA S. STEINGRÍMSDÓTTIR
húsfreyja,
Helgafelli,
Mosfellssveit,
lést að kvöldi 23. maí í Landspítalanum.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Haukur Nfelsson,
Marta Hauksdóttir, Haukur Högnason,
Nfels Hauksson, Steinunn Elíasdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Hjartkær eiginmaður minn, faðir,
tengdafaðir og afi,
INGÓLFUR JÓHANNESSON
frá Skálholtsvík,
Trönuhólum 14,
verður jarðsunginn frá Fella- og Hóla-
kirkju miðvikudaginn 26. maí kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent
á Hjartavernd.
Guðríður Einarsdóttir, *
Magnús Ingólfsson, Björg Björnsdóttir,
Guðríður Erna Magnúsdóttir, Ásta Lilja Magnúsdóttir,
Ingólfur Már Magnússon.
t
Útför mannsins míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
HARÐAR FRIÐBERTSSONAR,
Bogahlið 20,
fer fram frá Háteigskirkju fimmtudaginn 27. maí kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á S.V.F.Í.
Bára Danfelsdóttir,
Hafdfs Harðardóttir,
Haukur Harðarson,
Jórunn Harðardóttir, Guðmundur Helgi Christensen
og barnabarn.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐMUNDA JÓNA KRISTJÁNSDÓTTIR,
Kópavogsbraut 1b,
Kópavogi,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju í dag, þriðjudaginn 25. maí,
kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Björn Jóhann Óskarsson, Erna Guðlaugsdóttir,
Sigurbjörg Edda Óskarsdóttir, Hörður Gíslason,
Sjöfn Óskarsdóttir,
Kristján Pétur Ingimundarson, Jóhanna Axelsdóttir,
Þorsteinn Ingimundarson, Álfdfs Gunnarsdóttir,
Inga Ólöf Ingimundardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
hún þau orð falla, að hún vonaði að
veðrið yrði gott svo hún gæti farið
að sitja úti. Svo varð nú ekki, hún
var flutt á sjúkrahús stuttu seinna
og innan fárra daga var hún látin.
Ég vil að lokum þakka Huldu fyr-
ir vináttuna og bið henni blessunar
á nýjum slóðum.
Við Björn sendum Gunnlaugi og
ijölskyldu, Eddu systur Huldu og
öðrum ættingjum innilegar samúð-
arkveðjur.
Ástrún.
Hulda Vilhjálmsdóttir fæddist 31.
júlí árið 1932, dóttir hjónanna Vil-
hjálms Árnasonar skipstjóra á Hjalt-
eyri við Eyjafjörð og Svanhildar Sig-
mundsdóttur húsmóður. Hún ólst
upp í föðurgarði, meðal annars þar
sem heitir Arnarholt. Æskuáranna
minntist hún glöð í bragði og hafði
góðar taugar til Hjalteyrar. Eldri
systir Huldu var Gígja, sem nú er
látin. Yngri systir hennar er Edda
Vilhjálmsdóttir, búsett á Akureyri
eins og þær allar. Árið 1951 giftist
Hulda eftirlifandi eiginmanni sínum,
Gunnlaugi Fr. Jóhannssyni raf-
virkjameistara. Þau eignuðust þtjú
börn, Helenu, sem er meinatæknir
og býr í Svíþjóð; Gunnhildi, sem er
þroskaþjálfi og býr nú á Akureyri;
og Þorstein, sem er matreiðslumaður
og hefur til skamms tíma búið í
Reykjavík. Öll eru þau systkini í
hjónabandi og eiga börn.
Hulda gekk í Gagnfræðaskóla
Akureyrar og lauk þar prófí. Ein-
hvern tíma sagði hún — kannski í
gamni en kannski í nokkurri alvöru
— að hefði tækifæri gefíst hefði hún
lært fornleifafræði og sérhæft sig í
Egyptalandi Faróanna. Af því varð
ekki en þessi áhugi á fornum fræðum
kom fram í ýmsu vali á lesefni og
í ferðalögum til útlanda, eitt sinn til
Egyptalands. Hulda gegndi ýmsum
störfum um dagana, hún var hús-
móðir, vann við afgreiðslustörf og
fór í síld. Öll þau störf vann hún vel
af dugnaði og alúð. Hinn síðari ár
starfaði Hulda við afgreiðslu í fata-
verslun, það þótti henni skemmtilegt
starf. Stórborgir með almennilegum
verslunargötum, fatabúðum og
kaffihúsum fannst henni einhveijir
bestu staðir heim að sækja, þykist
ég vita. Hulda hélt fólkinu sínu stór-
veislur á merkisstundum í lífi þeirra.
Hafði þar örugg tök á allri matar-
gerð og framreiðslu. Hún hafði mót-
aðar skoðanir á málum lands og
þjóðar. Þær einkenndust af mannúð
og tilfínningu fyrir réttlæti gagnvart
þeim er ganga skertir til leiks. Það
voru góðar stundir er við ræddum
pólitík yfír kaffíbolla í eldhúsinu hjá
henni og hallmæltum stjómarstefn-
unni. Ég kynntist Huldu Vilhjálms-
dóttur fyrir liðlega áratug, hún
reyndist mér ákaflega vel. Það var
gefandi að þekkja hana og þykist
ég þar mæla fyrir munn margra.
Því fylgir sorg og söknuður að Hulda
skuli nú látin fyrir aldur fram. Sorg
yfir því óréttlæti sem sjúkdómar og
dauði gjalda góðu fólki, söknuður
vegna þeirra samverustunda sem svo
margir vildu að orðið hefðu fleiri.
Minningar um Huldu eru þeim kær-
ar sem kynntust henni. Á þessum
erfíðu stundum vil ég sérstaklega
votta samúð mína þeim ættingjum
er næstir henni stóðu, eiginmanni,
börnum og systur.
Daginn sem lítil stúlka í hópi
ömmubarna Huldu frétti andlát
hennar fann barnið til nokkrar höf-
uðslæður sem Hulda hafði lofað
henni að eiga. Þar sem stúlkan týndi
fram þessar gersemar, mælti hún
þau orð sem hér skulu gerð að loka-
orðum; „Takk fyrir, þú varst góð
amma.“
Þorlákur Axel Jónsson.
Minning
Olafía Ástríður
Þórðardóttir
Fædd 22. júlí 1906
Dáin 18. maí 1993
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Hún amma okkar er dáin. Okkur
langar til að minnast hennar í fáum
orðum. Amma sofnaði svefninum
langa að kvöldi þriðjudags 18. maí
eftir langvarandi dvöl á Sjúkrahúsi
Keflavíkur.
í hjarta okkar er söknuður en við
eigum fullt af góðum minningum
um gleðistundir sem við áttum með
ömmu. Við vissum að við gátum
alltaf farið til hennar og hún tók
alltaf vel á móti okkur og gerði það
sem hún gat til að við værum ánægð-
ar. Þegar við vorum litlar var alltaf
best að vera hjá ömmu og vildum
við hvergi annars staðar sofa.
Það er skrýtið að geta ekki farið
og hitt hana og erfítt að sætta sig
við að hún er ekki hjá okkur leng-
ur. En við trúum því að nú sé amma
laus við þrautir þær sem hún hefur
haft og sé ánægð og glöð, og að við
hittum hana aftur þegar okkar tími
kemur. Þá taki hún á móti okkur,
en auðvitað fylgist hún með okkur.
Við vorum heppnar að fá að njóta
samvista við ömmu öll þessi ár og
það var dýrmætt fyrir börnin okkar
að fá að kynnast langömmu sinni.
Amma fæddist á Skriðnafelli á
Barðaströnd árið 1906 og dvaldist
þar hjá ömmu sinni og afa til 12
ERFIDRYKKJUR
Verð frá kr. 850-
P E R L A N sími 620200
ára aldurs. Hún var næstelst af 12
systkinum. Árið 1942 giftist amma
Ármanni afa og eignuðust þau tvö
börn, Maríu og Helga.
Síðustu tvö og hálft árið dvaldist
amma á sjúkrahúsinu í Keflavík og
var afi óþreytandi við að heimsækja
hana á hveijum degi.
Þrátt fyrir öll veikindin var hægt
að ræða við ömmu um alla hluti og
hún vissi alveg hvað var að gerast
í kringum hana. Hún gat sagt frá
löngu liðnum atburðum eins og þeir
hefðu gerst í gær. Amma var mjög
sterk og ákveðin manneskja sem
átti fullt af hlýju til að gefa öðrum.
Elsku amma, við viljum þakka þér
fyrir allt sem þú gerðir fyrir okkur.
Þótt líkaminn falli að foldu
og felist sem stráið í moldu
þá megnar Guðs miskunnarkraftur
af moldum að vekja hann aftur.
(Stef. Thor.)
Kolbrún og Ólafía
Marelsdætur.
Elskuleg æskuheimilisvinkona
okkar, hún Lóa í Lyngholti, kvaddi
þennan heim hinn 18. þ.m. eftir
langa og stranga sjúkralegu. Stór
hlekkur úr endurminningakeðju okk-
ar systkinanna er nú brostinn. Á
öllum merkisstundum í uppvexti
okkar kom Lóa við sögu.
Lóa fæddist að Skriðnahelli á
Barðaströnd og þangað leitaði hug-
urinn oft og þaðan sagði hún okkur
oft sögur af fólkinu sínu og um-
hverfi. Patreksfjörður var henni líka
hjartfólginn því að þar bjó móðir
hennar sín elliár, hún amma á Patró,
og fleiri ættingjar.
Lóa kom ung til Sandgerðis og
var ráðskona á bát sem faðir okkar
var formaður á. Þegar stund gafst
hjálpaði hún móður okkar við heim-
ilisstörfín og stóra barnahópinn á
Flankastöðum. í Sandgerði kynntist
hún eftirlifandi eiginmanni sínum,
Ármanni Guðjónssyni frá Enda-
gerði. Þau eignuðust tvö börn, Mar-
íu og Helga, sem bæði eru gift.
Barnabörnin og barnabarnabörnin
dáði hún mjög og þreyttist aldrei á
að sýna okkur myndir af þeim eða
tala um þau.
í uppvexti okkar var Ármann alla
tíð stýrimaður hjá föður okkar, á
Muninn og Muninn II. Seinna fór
hann á millilandaskip og fór Lóa oft
í siglingar með honum. Sigldi hún
til margra landa og hafði ávallt frá
mörgu og merkilegu að segja frá
ferðalögum sínum því að hún hafði
einstaka frásagnarhæfileika.
Foreldrar okkar og Lóa bundust
tryggðaböndum við fyrstu kynni.
Hún var næstum daglegur gestur á
heimili okkar og alltaf var hægt að
leita til hennar ef aðstoðar var þörf,
hvort sem var í gleði eða sorg. Hún
var svo innilega hjálpsöm og úrræða-
góð. Lokaár starfsævi sinnar var Lóa
ráðskona hjá hf. Miðnesi í Sand-
gerði, alveg þar til heilsan brast.
Við systkinin höfum fylgst með
og dáðst að Ármanni í einstakri
umhyggju hans fyrir velferð og líðan
konu sinnar. Undanfarin ár var hún
rúmföst á Sjúkrahúsi Keflavíkur.
Hvem einasta dag var hann við beð
hennar. Frá Sandgerði til Keflavíkur
eru um 9-10 km og hjólaði Ármann
þessa leið ef veðurfarið mögulega
leyfði það.
Lóa var mjög trúuð kona og full-
viss um að líf er eftir dauðann. Nú,
er þrautum hennar lokið, biðjum Við
þess að trú hennar hafi ræst og að
hún sé nú meðal genginna, elskaðra
ástvina sinna.
Við biðjum góðan guð að vernda
og blessa sál hennar um alla eilífð.
Ármanni, Maju, Helgu og fjöl-
skyldum þeirra sendum við innilegar
samúðarkveðjur.
Systkinin frá Breiðabliki.