Morgunblaðið - 26.01.1995, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ
FIMMTUDAGUR 26. JANÚAR 1995 41
Frá Sigrúnu Sigurjónsdóttur:
ÉG ER einn af þeim einstaklingum
sem eru seinþreyttir til skrifta sem
þessara en nú fæ ég ekki lengur
orða bundist. Ástæða þess eru nýleg
viðskipti mín við Ikea í kjölfar fast-
eignaviðskipta þar sem fylgifé að
upphæð 300.000 kr. fylgdi kaupun-
um. Viðskiptin áttu að ganga þann-
ig fyrir sig að eftir að ég hafði val-
ið vörumar kæmi seljandi fasteign-
arinnar og gerði upp reikninginn.
Ikea varð upphaflega fyrir valinu
vegna hóflegs vöruverðs og glæsi-
legs vöruúrvals og ég vil taka það
skýrt fram að ég hef ekkert yfir
vörunum sjálfum að kvarta.
Þrautagangan hófst strax í fyrstu
ferðinni til Ikea um miðjan desem-
ber. Það var ætlunin að panta eld-
hús og baðinnréttingu. Þá kom í ljós
að hvorugt var til og ekki væntan-
legt fyrr en í febrúar. Ég tók þessu
með þolinmæði en útskýrði um leið
að mér væri mikið í mun að leggja
inn pöntun og láta reikna út verð
innréttinganna til þess að hægt
væri að ganga frá samningnum.
Mér var þá tjáð að það væri ekkert
mál að teikna upp eldhúsinnréttingu
að mínum óskum, það ætti ekki að
taka meira en nokkra tíma að því
tilskildu að teikningar með upplýs-
ingum um vatns- og rafmagnslagn-
ir lægju fyrir. Þetta hafði ég með-
ferðis svo byijað var að skrá niður
allar óskir mínar um það hvemig
ég vildi hafa eldhúsið mitt. Eftir
þetta var mér svo sagt að hafa sam-
band eftir fimm daga þar sem ein-
hverjir væm á undan mér í röðinni.
Þegar ég hringdi fimm dögum síðar
var teikningin ekki tilbúin og var
ég þá beðin um að koma við á morg-
un, þá yrði hún örugglega tilbúin.
Ekki stóðst það frekar en annað.
Þremur símtölum og tveimur ferð-
um síðar kom loks að því að ég
krafðist þess að þetta yrði klárað
samdægurs og kom þá í ljós að það
var hægt eftir allt saman! Gladdist
BRÉF TIL BLAÐSINS
Ikea - dropinn
sem fyllti mælinn
ég nú og fór til að skoða herlegheit-
in. Það var strax ljóst að teikningin
var i miklu ósamræmi við óskir
mínar en eftir endurskoðun og ítrek-
un óska minna lækkaði verð innrétt-
ingarinnar um þriðjung! Þá hváði
ég og spurði hvort þetta væri endan-
leg tala og var tjáð að svo væri en
síðar kom á daginn að þessi tala
hækkaði, þrátt fýrir allt. Eftir að
hafa svarað því játandi að fagmaður
myndi setja innréttinguna upp, kom
í ljós að hún var til og einnig baðinn-
rétting. Það væri ekkert mál fyrir
smið að minnka stærri skápa í þá
minni skápa sem ekki voru til. Eng-
inn sagði mér þó að ég yrði látin
greiða fyrir stærri skápa og innrétt-
ingin því dýrari en ella, né heldur
að minnkun skápanna yrði á minn
kostnað! Þó var mér tilkynnt að
nokkrir listar kæmu ekki fyrr en í
febrúar þar sem þeir væru í pöntun.
Taldi ég nú mál þetta klappað og
klárt en því var öðru nær. Þegar
viðkomandi kom að gera upp reikn-
ingana fundust ekki pantanir fyrir
allri upphæðinni, einhveijum snill-
ingi hafði þá ekki dottið til hugar
að leggja saman þær vörur sem
voru til og þær sem voru í pöntun,
ótrúlegt en satt. Þetta kostaði au-
kaferð upp í Ikea fyrir báða aðila
þar sem ekki var hægt að ganga
frá reikningnum á neinn annan hátt
þrátt fyrir ítrekaðar beiðnir þar um.
Þegar heim var komið kom í ljós
að helming lamanna vantaði en eng-
um hafði hugkvæmst að tilkynna
það, svo fimmta ferðin var farin i
Ikea og nú til að sækja lamir en
þau svör fengust að þær kæmu í
febrúar.
Þegar þama var komið sögu var
jafnvel mér farið að leiðast þófið,
þar kom að mælirinn fylltist. Það
þurfti að skipta gölluðum hlutum og
einingum sem ekki pössuðu í innrétt-
inguna, það gekk bæði hratt og vel
og fékk ég nótu fyrir inneigninni.
Þá gerðist það að inneignamótan
týndist, að öllum líkindum var henni
hent í öllu pappírsflóðinu sem heimil-
ið var undirorpið á þeim tíma. Ég
fór strax upp í Ikea og skýrði mál
mitt, fékk þau svör að þetta væri
tapað fé og ég yrði að tala við hátt-
settari menn innan fyrirtækisins og
var bent á Gest Hjaltason verslunar-
stjóra, hann var að sjálfsögðu ekki
við umræddan dag svo þetta út-
heimti aukaferð. Það skal tekið fram
strax að ég hafði upphaflegu nótum-
ar í höndunum ásamt kassakvittun,
gat nefnt dagsetningu og nákvæma
tímasetningu nótunnar, þær vörur
sem á henni vom, ásamt nafni starfs-
mannsins sem tók við þeim. Enn-
fremur var móðir mín með mér þeg-
ar ég skipti vömnum og er hún einn-
ig til vitnis um það. Þá má nefna
að maðurinn sem tók við vömnum
hafði unnið á vegum Ikea á heimili
móður minnar og kannaðist því við
hana þaðan og getur því auðveldlega
staðfest að hafa tekið við umræddum
vömm frá mér. Það var þvi aldrei
spuming um það hver hefði skilað
umræddum vömm en innleggsnótan
var þó ekki færð á nafn. Eftir að
hafa rætt við Gest, sagðist hann
engu geta lofað en hann skyldi at-
huga málið og hringja i mig næsta
dag. Það kemur kannski engum á
óvart að ekkert varð úr hringing-
unni, ég fór því mína níunda ferð
til að ræða við Gest. Hann sagði
orðrétt: „Mér er í lófa lagið að
stimpla þessa nótu ókei við kassann,
en svo kemur hugsanlega einhver
með fmmritið eftir 3-5 ár og tekur
út á hana og þá tapar Ikea.“ (!) Það
er semsé allt i lagi að viðskiptavinur-
inn tapi svo lengi sem ömggt er að
Ikea geti ekki tapað.
Þegar ég spurðist fyrir um hvem-
ig hægt væri að taka tvisvar út á
sömu nótu fékk ég þær skýringar
að ekki væri hægt að sjá hvaða
nótur væri búið að taka út á og
hvaða ekki. Ef þetta er satt, sem
ég leyfi mér að draga í efa, þá er
hugbúnaðarmálum Ikea vægast
sagt ábótavant. Sé þetta rétt er
þetta sennilega hagfræðilega pott-
þétt eða eins og segir í dreifiriti
þeirra „einfalt og pottþétt": Nafn-
lausar nótur koma til með að týn-
ast, og þar sem ekki er tiltekinn
fyrningartími á nótunum er hann
því samkvæmt neytendaþjónustunni
fjögur ár. Fyrirtæki sem tekur þá
afstöðu að gera ekkert í málum sem
þessum hljóta því að græða á þess-
um viðskiptum, það er einföld hag-
fræði. Heiðarlegra væri þó að hafa
innleggsnótur á nafni og greiða
þeim sem að loknum fyrningartíma
hafa ekki vitjað inneignar sinnar til
baka, annað er í rauninni bara svik,
eða hvað finnst ykkur? Þetta fellur
að minnsta kosti illa að yfirlýsingum
þeirra um að fara eftir lögum um
verslunarviðskipti eins og þeir stæra
sig af í dreifiriti sínu.
Á meðan ég bíð þess að siðgæðis-
vitund hæstráðenda Ikea glæðist og
þeir sendi mér afsökunarbréf vegna
slælegrar þjónustu og nýja innlegg-
snótu, beini ég viðskiptum mínum
annað og hvet aðra til hins sama.
Þar sem ég geri mér grein fyrir því
að skrif eins viðskiptavinar hafa
ekki mikil áhrif, hvet ég alla þá sem
telja að Ikea hafi veitt þeim lélega
þjónustu að láta einnig í sér heyra.
SIGRÚN SIGURJÓNSDÓTTIR,
Laugavegi 136, Reykjavík.
Samúðar-
kveðja
Frá Britt Tveiten.
Ég vil votta vinum mínum, kunn-
ingjum og íslensku þjóðinni allri
samúð mína vegna náttúruhamfar-
anna í Súðavík. Þetta er mikið áfall
fýrir svo litla þjóð. En íslenska þjóð-
in stendur saman á erfiðleikatím-
um. Ég hef kynnst frændum mínum
á íslandi vel í ferðum mínum til
landsins.
Jafnframt vil ég biðjast afsökun-
ar á því hvernig Norðmenn hafa
komið fram við íslenska sjómenn.
Norska ríkisstjómin vill ekki leyfa
íslendingum að veiða á verndar-
svæðinu en sjómenn úr Evrópusam-
bandinu eiga að fá rétt til að stunda
þar veiðar. Þetta er óskiljanlegt
með öllu! Þetta gengur bijálæði
næst! Ég skammast mín vegna
framgöngu norskra stjórnvalda og
bið vini mína og kunningja afsökun-
ar.
Orð fá ekki lýst tilfínningum
mínum til íslensku þjóðarinnar, hún
vekur ævinlega hjá mér aðdáun og
virðingu. Ég vona að íslendingar
fái hjálp og stuðning við uppbygg-
ingarstarfið.
Kær kveðja,
Britt Tveiten
Olsvik, Noregi
ef
Yjnna
ðniunni
Wkuna io
?hmtals$6%G7\8>*núarvn

14.S SPhB**"**. UP?*°kr-'
sg jjay&íc-'Sss
17-jan Zj>lr^ 9ave0i. "
Sst fesssr.....-
HásPeona. . " ‘
Staöa r, „ Js-29a 4
8 Gul‘Þottslns 1Q . 1S1-S30 *
Var3-84i.02ylanúar, kl.
^giain t
'Z-OOO.OOo

Hafnarstrœti 3 • Laugavegi 118
silturpottum
Vihuna 12-18 janúar féllu 5 af 8 silfupottum
í Gullnámunni á spilastöðum Háspennu
í Hafnarstræti og á Laugavegi.
Spilaðu þar sem spennan er mest!