Morgunblaðið - 26.01.1995, Síða 32

MORGUNBLAÐIÐ
32 FIMMTUDAGUR 26. JANÚAR 1995
..— ........... ■ ' ' ——iii ..
FANNEY REYKDAL
+ Fanney Reykdal
var fædd í
‘■Reykjavík 20. des-
ember 1933. Hún
lést á Landspítalan-
um 21. janúar sl.
Foreldrar hennar
voru Astríður J.
Gísladóttir frá
Siglufirði og Krist-
ján J. Reykdai, síð-
ast innkaupastjóri
Borgarspitalans.
Fanney var elst
þriggja systkina, en
bræður hennar eru
Gylfi Reykdal, sem
starfar á auglýsingastofu, og
Jón Reykdal, listmálari. Fanney
giftist Vigfúsi Magnússyni
lækni 11. október 1955. Þau
hjón eignuðust þijár dætur,
Kristínu, Ragnhildi og Ástríði
Vigdísi. Kristin er fædd 30. des-
ember 1955. Hún er bama-
hjúkrunarfræðingxir, gift Finni
Ingólfssyni, viðskiptafræðingi
og alþingismanni. Þeirra böra
eru Fanney, Ingi Þór og Hulda.
Ragnhildur er fædd 12. ágúst
1959. Hún er ritstýra, sambýlis-
maður Hafliði
Helgason, heim-
spekinemi. Þeirra
barn er Vigdis.
Ástríður Vigdís er
fædd 2. janúar 1963.
Hún er hjúkrunar-
fræðingur, sambýl-
ismaður dr. Araar
Bjarnason, við-
skiptafræðingur.
Dóttir Arnars er
Inga Rán. Fanney
gekk í Landakots-
skólann og síðar
Kvennaskólann,
þaðan sem hún út-
skrifaðist 1951. Sótti nám við
húsmæðraskólann í Holte á Sjá-
landi 1954. Hún var ritari á
skrifstofu Sjóvár frá 1951-58,
vann á rannsóknastofu Háskól-
ans í meinafræði um skeið árið
1973 og á skrifstofu kvenna-
framboðsins 1985-87. Fanney
bjó í Vík í Mýrdal frá okt. 1962
til marz 1982, að undanteknu
einu ári (1972-73), en annars
stóð heimili hennar í Reykjavík.
Utför Fanneyjar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag.
Vegir skiptast, allt fer ýmsar leiðir,
inn á fyrirheitsins lönd.
Einum lífið arma breiðir,
öðrum dauðinn réttir hönd.
Einum flutt er árdagskveðja,
öðrum sungið dánarlag,
allt þó saman knýtt, sem keðja,
krossfór ein með sama brag.
Veikt og sterkt í streng er undið,
stórt og smátt er saman bundið. -
(E.B.)
ÞESSAR ljóðlínur koma mér í hug,
er dauðinn rétti hönd sína að þessu
sinni. Þessi hönd er ýmist snögg
harkaleg eða mild og friðandi.
Fyrir Fanneyju Reykdal tengda-
móður mína hefur hún efalítið
reynst mild og friðandi þar sem
endi var bundinn á langvarandi
sjúkdómsstríð. Fyrir okkur sem
horfum á eftir látnum ástvini reyn-
ist hún snögg og harkaleg. Við það
verðum við að sætta okkur, því það
er huggun harmi gegn að með okk-
ur geymum við minninguna um
hlýja og ástkæra eiginkonu, um-
burðarlynda móður og tengdamóð-
ur og bestu ömmu í heimi.
Margt fer öðruvísi er ætlað er.
Að afloknu námi Vigfúsar í læknis-
fræði var áformað að halda til fram-
haldsnáms í útlöndum. Vík átti því
aðeins að vera áfangastaður á
lengri leið. Árin þar urðu hins veg-
ar 20.
Fyrstu árin í Vík tók uppeldi
dætranna hug Fanneyjar allan. Vig-
fús var upptekinn í nýju starfí og
var því að heiman löngum stundum
við að sinna sjúkum og slösuðum.
Það voru því margar stundimar þar
sem Fanney beið milli vonar og
ótta um hvort og þá hvenær Vigfús
skilaði sér aftur heim úr löngum
og ströngum vitjunum oft í aftaka-
veðri og ófærð. En aldrei heyrðist
Fanney kvarta. Það var ekki hennar
stíll. Árin í Vík, óvissan sem þeim
var samfara, söknuður vinkvenna í
Reykjavík og þær miklu breytingar
sem urðu á lífí Fanneyjar við að
flytja austur settu strax mark sitt
á hana. Ég hef það á tilfinningunni
að lengst af hafí Fanneyju leiðst í
Vík en hún kvartaði ekki. Fanney
var dul kona og flíkaði ekki tilfínn-
ingum sínum. Hún hélt þeim fyrir
sig. Ef það var einhver sem fékk
að vita hvað bærðist innra með
henni þá var það Vigfús, enda var
það hann sem hún lagði allt sitt
traust á.
Nú þegar Fanney kveður hinsta
sinn leitar hugurinn til baka á vit
þeirrar veraldar sem var, þeirra
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ANNA HJÁLMARSDÓTTIR
frá Hofi,
Kjalarnesi,
andaðist á heimili sínu 13. janúar sl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Þökkum auðsýnda samúð.
Böðvar Valdimarsson,
Elva Björk Valdimarsdóttir,
Sigurður Valdimarsson,
Anna Valdimarsdóttir,
Valdimar Þ. Valdimarsson,
tengdabörn og barnabörn.
t
Hjartkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
JÓNÍNA ÞÓRUNN JÓNSDÓTTIR
fyrrum húsfreyja,
Vorsabæ,
verður jarðsungin frá Voðmúlastaða-
kapellu, Austur-Landeyjum, laugardag-
inn 28. janúar kl. 14.00.
Jón Guðmundsson,
Guðrún Guðmundsdóttir,
Bóel Guðmundsdóttir,
Sjöfn Guðmundsdóttir,
Erlendur Guðmundsson,
Jarþrúður Guðmundsdóttir,
Björgvin Guðmundsson,
Erna Árfells,
Ólafur Guðmundsson,
Ólafur T rygg vason,
Ásta Guðmundsdóttir,
Helgi B. Gunnarsson,
Kristjana Óskarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
MINNINGAR
mörgu minninga sem því mætari
verða sem árunum fjölgar. Sú ljúfa
mynd af Fanneyju er mætir hugan-
um nú á kveðjustund þar sem um-
burðarlyndi er þó skapfesta með
vinhlýju viðmóti koma fyrst fram í
hugann. Við Kristín og börnin höf-
um margt að þakka. Það eru for-
réttindi að hafa átt tengdamóður
sem alltaf var tilbúin til aðstoðar
eftir því sem heilsa og kraftar
leyfðu. Börnin voru alltaf velkomin
hvort sem var til lengri eða skemmri
dvalar. Þar voru þau í traustum og
öruggum höndum. Barnanna gætti
hún af einskærri umhyggju og ást-
úð enda sóttust þau eftir að fá að
vera hjá ömmu. Fyrstu 3 árin var
Ingi Þór í daglegri pössun hjá ömmu
sinni. Síðustu árin sem hann var í
ísaksskóla, þá labbaði hann sjálfur
úr skólanum yfir í Stigahlíðina til
hennar þar sem alltaf beið hans
hlaðið borð af kökum. Á þessum
árum myndaðist á milli þeirra ein-
stakt samband þar sem þau sögðu
hvort öðru sögur, spiluðu óg léku
sér saman og trúðu hvort öðru fyr-
ir sínum stærstu leyndarmálum.
Ingi Þór kveður ömmu sína á öðrum
stað í blaðinu en Fanney og Hulda
vilja kveðja ömmu sína með þessum
ljóðlínum eftir Guðmund Guð-
mundsson:
Nú finnst mér svo tómlegt og eyðilagt allt;
hver elskar mig framar sem þú?
Og nú fínnst mér allt svo veikt og valt
og vorið mitt dapurt og kalt.
En við hittumst - og það er mín hjartfólgin trú, -
fyrir handan - ég og þú!
Komið er að kveðjustund, sam-
leið góð vörðuð minningum mörgum
og góðum er þökkuð heils hugar í
dag. Missir okkar allra er mikill,
mestur þó Vigfúsar og systranna
Kristínar, Ragnhildar og Ástríðar
og barnabamanna. Á stundum sem
þessum er rétt að hafa það hugfast
að þið grátið vegna þess sem áður
var gleði ykkar. Eftirlifandi föður.
Kristjáni Reykdal, og bræðmm
Fanneyjar sem og öllum aðstand-
endum sendi ég mínar dýpstu sam-
úðarkveðjur á þessari sorgarstund.
Blessuð sé minning Fanneyjar
Reykdal.
Finnur Ingólfsson.
Fanney Reykdal var amma mín
og mér þótti mjög vænt um hana.
Þegar ég var lítill þá passaði hún
mig en ég man ekki hvernig það
var, en ég vildi að ég myndi það.
Ömmu þótti mjög vænt um mig og
mér um hana. Þegar ég var í ísaks-
skóla labbaði ég oftast til hennar
að skóla loknum, því ekki var langt
að fara. Þegar ég kom til hennar
beið hún oftast með kökur, vöfflur,
pönnukökur eða eitthvað annað
handa mér. Stundum fékk ég að
taka vídeóspólur og fékk nammi
með. Hún gerði allt og gaf mér
allt sem ég bað um. Þegar ég gisti
hjá henni fékk ég nammi, snakk
og allt mögulegt. Hún spilaði við
mig, las fyrir mig sögur og eldaði
alltaf góðan mat fyrir mig. Hún var
mér alltaf mjög góð. Hún var alltaf
að gefa mér eitthvað, peninga eða
gjafír.
Þegar ég var um það bil tíu ára
byijaði hún að veikjast og þurfti
að fá næringu í gegnum slöngu.
Hún þurfti að fara upp á spítala
því hún veiktist mjög mikið. Laug-
ardaginn 21. janúar sögðu mamma
og pabbi mér að hún væri dáin.
Ég er alveg viss um að þetta var
reykingunum að kenna, því hún
hafði reykt mjög lengi og gat bara
alls ekki hætt að reykja þennan
óþverra. Ég kenni því dálítið reyk-
ingunum um dánarorsök ömmu.
Hin amma mín dó líka vegna þess
að hún reykti. Afar mínir eru báðir
lifandi og þeir reykja ekki, en ann-
ars er þetta ekki neinum að kenna.
Ég ráðlegg að reykja aldrei og bera
þannig virðingu fyrir líkama sínum.
Ég bið guð að gæta ömmu vel
og vandlega því að mér fannst hún
besta amma í heiminum og mér
þótti svo vænt um hana.
Ingi Þór Finnsson.
Ég mun aðeins þekkja móð-
urömmu mína af afspurn. Hún mun
aldrei segja mér sögur af mömmu
og systrum hennar. Af undarlegum
uppátækjum þeirra og ótrúlegri
seinheppni móður minnar. Hún mun
aldrei baka handa mér eins og hún
gerði fyrir Fanneyju og Inga, hvað
þá prjóna á mig flík, þær mun ég
aðeins sjá á ljósmyndum og á dúkk-
unum hennar Huldu. En ég mun
alltaf fá að heyra hvað henni þótti
óumræðilega vænt um mig. Hvern-
ig hún beið fæðingar minnar með
óþreyju og neitaði að deyja fyrr en
hún hafði hitt mig. Mamma mun
aldrei fara ofan af því að það hafí
verið ástæðan fyrir því að amma
dó ekki úr lungnabólgunni í haust
þegar þau sátu yfír henni dag og
nótt og höfðu gefíð upp alla von.
Þá grét mamma og sagði við ömmu
að sig langaði svo mikið til að hún
sæi barnið sitt og nyti þess með
henni eins og hún vildi og hefði
þrek til. Svo fékk mamma sam-
viskubit og fannst hún í eigingirni
sinni vera að pína ömmu til að lifa
lengur þegar hún var orðin svo
veik og í raun þrotin að öllum kröft-
um, svo hún bætti því við að hún
skildi það samt svo vel ef hún
ákveddi að deyja, hún tæki því ekki
persónulega (hún mamma getur
verið svo skrýtin, ég á eftir að kynn-
ast því betur seinna). Og amma
sagðist ekkert vera að deyja, hún
hefði oft verið mun veikari.
Daginn sem ég fæddist sótti
pabbi hana og ég á mynd af okkur
þar sem hún heldur á mér aðeins
nokkurra tíma gamalli. Mamma
mun lýsa sængurlegu sinni svo oft
fyrir mér, hvað hún var heppin að
vera á einkastofu svo amma og
Ástríður Vigdís móðursystir gátu
komið í hjólastólunum sínum til
hennar - en annað lungað féll sam-
an í þeirri síðarnefndu daginn áður
en ég fæddist. Afa þótti ansi heppi-
legt að hafa eiginkonu, tvær dætr-
anna og dótturdótturina á Landspít-
alalóðinni og geta hitt þær allar í
einu. Þvílík íjölskylda!
Mamma á eftir að sýna mér
margar myndir af ömmu og þannig
mun ég kynnast henni. í elsta alb-
úminu eru myndir af henni og vin-
konunum í skátaútilegum, á skíð-
um, í Kvennaskólanum, hún með
fjölskyldunni í lautartúrum, þær
Heba í húsmæðraskólanum í Dan-
mörku, í siglingu og loks húsmæður
á e’igin heimili og nýbakaðar mæð-
ur. Alltaf vel til hafðar með nýlagt
hárið. Amma með Kristínu litla, svo
mömmu, loks Ástríði. Dæturnar í
heimasaumuðum kjólum, hand-
pijónuðum peysum, alltaf svo hrein-
ar og fínar. Á útimyndunum er
amma með veski, á innimyndunum
oft með sígarettu. Amma svo glöð
við fólksvagninn sem hún vann í
happdrættinu og ók um allt í
Reykjavík, en hætti því svo í Vík-
inni því henni fundust göturnar þar
svo þröngar. Þegar hún fór síðar
að æfa sig að keyra lögðust dæturn-
ar í gólfíð afturí þegar þau mættu
bíl af því að þær skömmuðust sín
svo fyrir hana. Kona við stýrið,
abba babb. Amma með Lilla sem
hún fóstraði í nokkrar vikur meðan
móðir hans lá á sjúkrahúsi. Lækna-
stofan var í íbúðarhúsinu og því
mæddi kannski meira á fjölskyld-
unni en ella. Mamma Lilla hafði
komið í vitjun til afa og varð að
fara skyndilega suður. Það þótti
sjálfsagt að læknisfrúin annaðist
bamið á meðan þrátt fyrir að hún
væri með sín þijú, það yngsta á
öðru ári. Hún tók ástfóstri við
drenginn og vildi helst halda hon-
um, en auðvitað fór hann til síns
heima. Síðar bættist Lubbi við fjöl-
skylduna, hestarnir og sólargeislinn
Fanney. Það má ýmislegt lesa út
úr fjölskyldualbúmunum og dæt-
urnar láta föður sinn iðulega heyra
að ekki séu til myndir af þeim á
löngu tímabili nema þegar þær álp-
uðust inn á mynd með hestunum.
Ungu læknishjónin sem ætluðu
að vera í eitt ár í Vík vom í tutt-
ugu. Aðspurð sagði amma síðar að
henni hefði ekkert leiðst þar að
ráði nema síðustu tíu árin. Þá voru
eldri dætumar farnar suður og
minna við að vera. Hún naut aldrei
dvalarinnar til jafns við afa.
Kannski af því að hún var svo mik-
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
ELÍSABET SVEINBJÖRNSDÓTTIR
fyrrverandi Ijósmóðir,
dvalarheimilinu Höfða,
áðurtil heimilis
á Heiðarbraut 55, Akranesi,
lést þriðjudaginn 24. janúar.
Sesselja Einarsdóttir, Steingrímur Bragason,
Gísli S. Einarsson, Edda Guðmundsdóttir,
Rögnvaldur Einarsson, Ragnheiður Hjálmarsdóttir,
Elísabet H. Einarsdóttir, Reynir Elíeserson,
Droplaug Einarsdóttir, Gústav A. Karlsson,
Rósa Einarsdóttir,
barnabörn, makar þeirra og barnabarnabörn.
+
Elskulegur eigimaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
BJARNI JÓNSSON,
Laufvangi 1,
Hafnarfirði,
andaðist í Borgarspítalanum sunnudag-
inn 22. janúar.
Jarðarförin fer fram frá Víðistaðakirkju
í Hafnarfirði föstudaginn 27. janúar
kl. 13.30.
Kristfn Björg Sigurbjörnsdóttir,
Helga Bjarnadóttir,
Bjarni Vfðir Pálmason,
Jón Bjarnason, Ingibjörg Hrönn Ingimarsdóttir,
Sigurbjörn Bjarnason, Unnur Björk Steinarsdóttir,
Hulda Bjarnadóttir, Jóhann Geirdal,
barnabörn og aðrir aðstandendur.
Erfidrykkjur
Glæsileg kaffi-
hlaðborð, fallegir
salir og mjög
góð þjónusta.
Upplýsingar
í síma 22322
FLUGLEIDIR
llíim KIITMUIIIII