Morgunblaðið - 14.03.1995, Side 37

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 14. MARZ 1995 37
AÐSENDAR GREINAR
Vantraust á stjórn Samtaka um kvennaathvarf
Kosning stjórnarinnar ólögmæt
ist á þessum hreinsunum.
Undirritaðar eru allar félagar í
Samtökum um kvennaathvarf og
hafa flestar komið nálægt innra
starfi athvarfsins.
MORGUNBLAÐINU hefur bor-
ist eftirfarandi greinargerð frá
nokkrum félögum í Samtökum um
kvennaathvarf:
Við undirritaðar lýsum van-
trausti á stjórn Samtaka um
kvennaathvarf af þvi að:
- kosning hennar er ólögmæt
Siðastliðið sumar kom i ljós að
tvær starfskonur höfðu fengið
óeðlilega háar upphæðir í fyrir-
framgreidd laun og auk þess hafði
önnur þeirra dregið sér fé. Báðar
þessar starfskonur hættu störfum
upp úr því. Af þessu tilefni kom
tillaga frá félagslega kjörnum end-
urskoðendum um að haldinn yrði
aðalfundur í Samtökum um
kvennaathvarf. Boðað var til aðal-
fundar 1. nóvember 1994 og sam-
kvæmt fundarboði voru venjuleg
aðalfundarstörf á dagskrá, en á
engan hátt gefið til kynna að á
fundinum ætti að kjósa stjórn. í
7. gr. laga Samtaka um kvennaat-
hvarf stendur „aðalfund skal boða
skriflega með dagskrá ...“. Enda
þótt fundarboðendur ætluðu sér að
leggja fram tillögu um grundvallar-
breytingu á stjórnarfyrirkomulagi
samtakanna og leggja til að stjórn
yrði kosin í fyrsta sinn í sögu þeirra,
var ekki gerð grein fyrir því í fund-
arboði. Það var þó tímamóta-
ákvörðun og hefði að sjálfsögðu
átt að geta þess í fundarboði. At-
hyglisvert er að í tillögu endurskoð-
enda um konur í bráðabirgðastjóm
voru nöfn tveggja kvenna sem áður
sátu í framkvæmdanefnd, þeirra
Margétar Pálu Ólafsdóttur og
Sjafnar Ingólfsdóttur. Þessar tvær
konur hlutu nauma kosningu í
bráðabirgðastjórn á aðalfundinum,
eða með þriggja atkvæða mun. I
5. gr. laganna stendur: „Virkir fé-
lagar hafa einir atkvæðisrétt...“
A.m.k. tveir þeirra sem greiddu
atkvæði voru ekki skráðir félagar
fyrr en daginn eftir aðalfund, þeg-
ar vinnuveitandi þeirra, Margrét
Pála Ólafsdóttir, fyrrverandi og
núverandi gjaldkeri samtakanna,
skráði þær í samtökin með sím-
bréfi. Sjöfn Ingólfsdóttir var fund-
arstjóri og hafnaði tilmælum fund-
arritara um að kanna hvort allar
fundarkonur væru félagar í sam-
tökunum.
- gjaldkeri stjórnar virðist
hafa leynt bókhaldsgögnum
Margrét Pála hefur verið gjald-
keri samtakanna sl. tvö ár. Gjald-
keri á að hafa yfirsýn og umsjón
með öllum fjármálum samtakanna,
s.s. launagreiðslum og öðrum fjár-
málarekstri og treysti fram-
kvæmdanefnd á yfirsýn hennar.
Henni var því fullkunnugt um að
tvær starfskonur höfðu fengið
miklar fjárhæðir í fýrirframgreidd
laun. Hún hafði ekki upplýst fram-
kvæmdanefnd samtakanna um
hversu alvarleg staðan var en tal-
aði um óeðlilega háar fyrirfram-
greiðslur. Upp á sitt eindæmi gerði
hún samninga við þessar tvær
starfskonur um endurgreiðslur. Að
öðru leyti talaði hún um að ijár-
hagsstaða samtakanna væri mjög
góð og bókhald í hinu besta lagi.
I ljósi þessa voru m.a. teknar
ákvarðanir um að opna nýja þjón-
ustumiðstöð á Vesturgötu 5, 2. júní
1994 og ráða þjónustufulltrúa til
starfa þar. Ýmsar aðrar breytingar
á starfseminni stóðu einnig fyrir
dyrum, t.d. að flytja starfsemi skóla
og leikskóla athvarfsins út úr húsi
þess. Allar þessar breytingar voru
nauðsynlegar vegna mikils starfs-
álags í Kvennaathvarfinu.
Það sjónarmið kom fram á aðal-
fundinum að það væri óeðlilegt og
siðlaust að Margrét Pála skyldi
kjörin í bráðabirgðastjórn sem átti
að fara ofan í saumana á rekstri
og gera tillögur um breytingar þar
sem hún bar ábyrgð á rekstri sam-
takanna þegar meint misferli átti
sér stað.
- stjórnin gaf rangar
upplýsingar í
fréttatilkynningu
Hin nýkjörna bráðabrigðastórn
hélt blaðamannafund þar sem lát-
ið var í veðri vaka að um væri
að ræða almenna fjármálaóreiðu
í athvarfinu og þar væri engin
starfskona undanskilin. Stjórnin
sagði m.a. að brögð hefðu verið
að því að starfskonur kvennaat-
hvarfsins hafi misnotað sjóð þess.
Við þetta sættu starfskonur sig
ekki þar sem engin þeirra sem
áfram vann í athvarfinu hafði
gert sig seka um afglöp í starfi.
Starfskonur vildu að stjórnin leið-
rétti þetta þegar búið væri að
fara ofan í málin. Stjórnin taldi
óþarft að leiðrétta fyrri yfirlýs-
ingar sínar opinberlega, en sendi
starfskonum bréf í desember 1994
þar sem m.a. segir: „Ekkert bend-
ir til óeðlilegra útgjalda núverandi
starfskvenna."
- stjórnin sakar starfskonur
um að „taka sér laun“
Sjöfn Ingólfsdóttir var félags-
lega kjörinn fulltrúi í framkvæmda-
nefnd Samtaka um kvennaathvarf.
Sjöfn tók þátt í nefndarstarfí á sl.
vori þar sem gerðar voru tillögur
um laun og starfskjör. Hún var
kjörin til þessara starfa vegna
reynslu sinnar af verkalýðsmálum.
Hún tók því þátt í að vinna að og
samþykkja launahækkanir sem
voru í fullu samræmi við fjárhagsá-
ætlun fyrir árið 1994. Sjöfn leit á
þessar hækkanir sem leiðréttingu
á launum. Á aðalfundi kom fram
ásökun á hendur starfskonum um
að þær hefðu einar og sér hækkað
laun sín. Því skýtur skökku við að
Sjöfn skyldi ekki standa við sínar
eigin ákvarðanir í þessu máli og
Ieiðrétta þessi ósannindi á fundin-
um. Vitaskuld gátu starfskonur
ekki tekið þessa ákvörðun einar og
sér því framkvæmdanefndin þurfti
að samþykkja hana. Margrét Pála
var hins vegar ekki á fundi fram-
kvæmdanefndar þegar ákvörðun
um launahækkanir var tekin og
mótmælti þvl síðar.
- stjórnin sagði upp öllum
starfskonum
Kvennaathvarfsins
Hin nýkjörna bráðabirgðastjórn
tók þá ákvörðun að segja upp öllum
starfskonum samtakanna. Starfs-
konur óskuðu eftir fundi með
bráðabirgðastjórninni til að fá skýr-
ingar á uppsögnum. Þær töldu að
efndurráðning alls hópsins væri
forsenda þess að mannorð þeirra
yrði hreinsað af óljósum og tilhæfu-
lausum ásökunum bráðabirgða-
stjórnarinnar. Við þessu fengust
engin viðbrögð. í janúar voru þær
boðaðar hver fyrir sig á fund stjórn-
arinnar án þess að getið væri um
tilefnið. Starfskonur neituðu að
mæta fyrr en stjórnin hefði hitt þær
sem hóp. Viðbrögð stjórnarinnar
voru þau að senda hverri og einni
bréf þar sem tilkynnt var að stjórn-
in liti svo á að þær hefðu hafnað
endurráðningu með því að mæta
ekki á þessa einkafundi. Þessu voru
starfskonur ósammála þar sem
ekki hafði verið tilgreint að ræða
skyldi endurráðningu á fundunum.
Stjórnin auglýsti síðan í fjölmiðlum
eftir vönduðu starfsfólki. Þegar
hér var komið sögu fór lögfræðing-
ur starfskvennanna fram á það við
stjórnina að þær yrðu endurráðnar,
en fékk þau svör að þær mættu
sækja um í hópi annarra umsækj-
enda þrátt fyrir að umsóknarfrest-
ur væri útrunninn. Lögfræðingur-
inn sótti um störfín fyrir allan hóp-
inn, en því var hafnað og honum
sagt að þær yrðu að sækja um
hver fyrir sig til þeirrar atvinnum-
iðlunar sem sá um ráðningarnar.
Sumar þeirra gerðu það og var
gert að koma með meðmæli frá
fyrrverandi atvinnurekendum,
þrátt fyrir langa starfsreynslu í
athvarfinu. Af þeim sem fóru í
ráðningarviðtöl var þremur boðið
starf en einni hafnað. Rökin fyrir
því að þessi eina fékk ekki starfíð
voru þau að hún væri búin að vinna
í fjögur ár, sem vera- á hámarks-
starfstími í Kvennaathvarfinu.
Þessi rök halda ekki þar sem hún
átti eftir nokkra mánuði í fjögurra
ára starfstíma og á undanförnum
árum hefur þessari reglu verið beitt
eftir hentugleika.
- stjórnin ber ábyrgð á því að
tólf ára starfsreynslu er kastað
á glæ
Með framkomu sinni fældi
bráðabirgðastjórn í burtú þær
starfskonur sem hafa reynslu af
því að starfa með konum og börn-
um sem búið hafa við ofbeldi. Að-
eins ein vaktkona með eins árs
starfsreynslu er eftir, svo og matr-
áðskona. Allar aðrar starfskonur
eru nýjar og óreyndar. Sú reynsla
sem orðið hefur til undanfarin tólf
ár á því sértæka sviði sem heimilis-
ofbeldi er, verður ekki kennd á
þriggja daga námskeiði sem nýjum
starfskonum er boðið upp á. Þess-
ari sérþekkingu hefur verið miðlað
þannig að nýjar starfskonur hafa
á löngum tíma tileinkað sér viðhorf
og starfsaðferðir sér reyndari
starfskvenna, starfsaðferðir sem
skilað hafa árangri. Þar liggur í
augum uppi að því starfi sem unn-
ið hefur verið á undanförnum árum
er kastað á glæ með þessum hreins-
unum. Það er óskiljanlegt hvað
stjórninni gengur til með þessum
aðgerðum og hverra hagsmuna hún
er að gæta. Víst er að ekki eru
hagsmunir skjólstæðinga Kvenna-
athvarfsins hafði í fyrirrúmi. Þrátt
fyrir margítrekaðar fyrirspurnir til
stjórnar hafa engar skýringar feng-
Aðalbjörg Helgadóttir, uppeldisfræð-
ingur og kennari, Áslaug Benedikts-
dóttir, leikskólakennari og fyrrverandi
barnastarfskona í Kvennaathvarfsinu,
Áslaug Friðriksdóttir, fyrrverandi
skólastjóri og kennari í Kvennaathvarf-
inu, Brynhildur Flóventz, lögfræðingur,
Díana Sigurðardóttir, leikskólakennari
og fráfarandi bamastarfskona í
Kvennaathvarfinu, Guðbjörg Jónsdótt-
ir, handmenntakennari og fráfarandi
vaktkona i kvennaathvarfinu, Guðrún
Olga Clausen, kennari og fráfarandi
barnastarfskona í Kvennaathvarfmu,
Guðrún Jónsdóttir, félagsráðgjafi og
starfskona Stígamóta, Guðrún Jóns-
dóttir, félagsráðgjafi og framkvæmda- *
stjóri Samtaka norskra kvennaat-
hvarfa, Halldóra Halldórsdóttir, mynd-
þerapisti og fráfarandi vaktkona í
Kvennaathvarfinu, Kristín Blöndal,
myndlistarkona og fyrrverandi vakt-
kona í Kyennaathvarfinu, Nanna
Christiansen, kennari og fyrrverandi
fræðslu- og kynningarfulltrúi f Kvenna-
athvarfmu, Ragnheiður Indriðadóttir,
sálfræðingur í Kvennaathvarfmu, Sig-
ríður Marteinsdóttir, leikskólakennari,
sjúkraliði og fráfarandi vaktkona í
Kvennaathvarfinu, Sigrún Ágústsdótt-
ir, kennari og námsráðgjafi og Þórunn
Þórarinsdóttir, kennari og fráfarandi
vaktkona í Kvennaathvarfmu.
Bandalag íslenskra sér-
skólanema - menningarvika
DAGANA 11.-18.
mars verður haldin
menningarvika á veg-
um Bandalags ís-
lenskra sérskólanema.
Þetta er orðinn árviss
viðburður í lífi sér-
skólanema og kær-
komin upplyfting frá
daglegu amstri og
skólabókalestri.
BÍSN eru ópólitísk
hagsmunasamtök
3.000 nemenda í 15
sérskólum. Þeir eru
Fiskvinnsluskólinn,
Fósturskólinn, Garð-
yrkjuskólinn, íþrótta-
kennaraskólinn, Kenn-
araháskólinn, Leiklistarskólinn,
Mjmdlista- og handíðaskólinn, Sam-
vinnuháskólinn, Stýrimannaskól-
inn, Söngskólinn, Tónlistarskólinn,
Tækniskólinn, Tölvuháskólinn, Vél-
skólinn og Þroskaþjálfaskólinn.
Hlutverk BISN er að standa vörð
um hagsmuni nemenda m.a. gagn-
vart Lánasjóðnum, auka félagsleg
tengsl milli nemenda skólanna og
miðla upplýsingum til félagsmanna
með ýmiss konar útgáfustarfsemi.
Tilgangur menningarviku er að
vekja athygli á sérskólunum og því
faglega og félagslega starfi sem
þar fer fram. Félags- og menning-
arlíf hvers skóla hefur sín einkenni
og er menningarvikan vettvangur
nemenda til að kynna starf sitt fyr-
ir öðrum nemum og almenningi.
Öll atriði menningarviku eru flutt
og unnin af sérskólanemum.
Dagskrá menningarviku ’95 er
fjölbreytt og ættu allir að geta fund-
ið eitthvað við sitt hæfí. Þetta árið
var tekið forskot á sæluna með ljós-
myndamaraþoni en formleg opnun
menningarviku verður 11. mars í
Tækniskóla íslands. Þar verða veitt
verðlaun fyrir bestu myndir ljós-
myndamaraþonsins, afraksturinn
sýndur og sýning á verkum nemenda
í Myndlista- og handíðaskólanum
auk laufléttra skemmtiatriða og
veitinga. Af öðrum dagskráratriðum
vikunnar má nefna; ljóðasýningu í
Þroskaþjálfaskólanum á mánudag
og málþing um gæðastjórnun í skól-
um í Kennaraháskólanum sama dag
kl. 20.00, kaffihúsakvöld á Jazz-
bamum, kvikmyndasýningar fyrir
BÍSN-félaga, rútuferð á Völlinn og
í Bláa lónið og lokadansleik í Leikhú-
skjallaranum. Rétt er að minna á
kynningardag skólanna sem haldinn
verður sunnud. 12. mars. Að þessu
sinni mun kynningin fara fram í
þremur skólum; Mynd-
lista- og handíðaskól-
anum, Iðnskólanum og
Háskóla íslands.
Ljóða- og smá-
sagnakver er gefið út
í tilefni menningarviku
og hefur það hlotið
nafnið Læðingur.
Nafnið er komið úr
goðafræðinni og merk-
ir þau bönd er bundu
Fenrisúlf. Læðingur
mun liggja frammi þar
sem uppákomur menn-
ingarviku fara fram.
Dagskráin fer að
mestu fram á kvöldin
þegar flestir geta séð
sér fært að mæta og aðgangur er
ókeypis á alla dagskrárliði nema
dansleikinn. Menningarvika er öll-
um opin, almenningi ekki síður en
nemendum sérskólanna. Þar sem
Tilgangur menningar-
vikunnar er að vekja
athygli á sérskólunum,
segir Ardís Dögg
Orradóttir, og því fag-
lega og félagslega starfi
sem þar fer fram.
sól er farin að hækka á lofti og
lundin að léttast hvet ég alla til að
bregða undir sig betri fætinum og
láta sjá sig á menningarviku BÍSN.
Höfundur er nemi í
Kennurnháskóla íslands og i
framkvæmdasijórn BÍSN.
STEINAR WAAGE
Árdís Dögg
Orradóttir.